Η άγνωστη καταγωγή του «Μεγαλέξανδρου» Γιώργου Κούδα από τη Θράκη και η βεντέτα των οπαδών ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού εξαιτίας του

Την Κυριακή παίζουν ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός για το πρωτάθλημα και η κλήρωση του Κυπέλλου τα έφερε έτσι ώστε να κληρωθούν και στο Κύπελλο και συνολικά να παίξουν πέντε φορές στο προσεχές τρίμηνο, αν συνυπολογίσουμε και τα πλέι οφ.

Ωστόσο, η αντιπαλότητα ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων υπήρχαν πολύ πριν αναλάβουν τις τύχες τους ο Ιβάν Σαββίδης και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, που λόγω και της δικής τους επιχειρηματικής-μιντιακής κόντρας έχουν υποδαυλίσει αυτήν την κόντρα ανάμεσα στους φίλους των δύο ομάδων.

Για την ακρίβεια, ο Γιώργος Κούδας ήταν εκείνος που αποτέλεσε πρόσωπο-κλειδί στην εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού στο διηνεκές του χρόνου. Η περίφημη μεταγραφή του «Μεγαλέξανδρου» από τους «ασπρόμαυρους» στους «ερυθρόλευκους», που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, ήταν η αιτία (για άλλους η αφορμή) να ξεκινήσει μια βεντέτα ανάμεσα στους δύο συλλόγους, ανάμεσα σε δύο κόσμους καλύτερα, η οποία κρατάει ακόμη.

-

Λίγοι γνωρίζουν ωστόσο ότι ο Γιώργος Κούδας, που θεωρείται ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που φόρεσε ποτέ την φανέλα του δικεφάλου του βορρά, είναι βέρος Θρακιώτης και ας τον θεωρούν όλοι βέρο Σαλονικιό. Ναι μεν γεννήθηκε στον Άγιο Παύλο Θεσσαλονίκης στις 23 Νοεμβρίου του 1946 και μεγάλωσε στην συμπρωτεύουσα, ωστόσο όπως σημειώνεται και στην wikipedia είναι γόνος του Ιωάννη Κούδα από την Τυρολόη Ανατολικής Θράκης και της Ελευθερίας Μακρή, η οποία έλκει την καταγωγή της από την Σταυρούπολη Ξάνθης, το χωριό καταγωγής και της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου.

Ο Κούδας σε όλη του την επαγγελματική καριέρα, από το 1963 μέχρι και το 1984, αγωνίστηκε σε μία και μόνο ομάδα: τον ΠΑΟΚ. Το κοντέρ κατέγραψε 574 συμμετοχές με την ασπρόμαυρη φανέλα και 161 γκολ για το πρωτάθλημα, ενώ 43 φορές τίμησε την γαλανόλευκη επιτυγχάνοντας για την Εθνική Ομάδα 4 επιπλέον τέρματα. Ωστόσο όταν το καλοκαίρι του 1966 αποκτήθηκε από την ομάδα του Ολυμπιακού, με την οποία εν τέλει δε συμμετείχε σε κανέναν επίσημο αγώνα, το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί η μεγάλη βεντέτα των οπαδών των δύο ομάδων, που κρατά όλα αυτά τα χρόνια.

Όλα ξεκίνησαν το 1966. Ο πατέρας του Γιώργου Κούδα, Γιάννης, είχε την ιδέα να ανοίξει ένα ουζερί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στην οδό Καστριτσίου, στο 15, δίπλα στο «Αχίλλειον». Οι οικονομίες της προσφυγικής θρακιώτικης οικογένειας, όμως, δεν ήταν αρκετές. Έτσι, μέσω του Γιώργου ζήτησε από τη διοίκηση του ΠΑΟΚ να στηρίξει οικονομικά την προσπάθεια για να στηθεί το μαγαζί.

-

Πράγματι, η διοίκηση του συλλόγου, με πρόεδρο τότε τον Δημήτρη Δημάδη, υποσχέθηκε να βοηθήσει. Το σκεπτικό ήταν ότι θα γινόταν εκεί ένα ΠΑΟΚτσήδικο στέκι στην καρδιά της πόλης, ενώ θα στηριζόταν κι η προσπάθεια ενός παίκτη, που υποσχόταν πολλά, πάρα πολλά για το μέλλον και του ίδιου, αλλά και του «Δικέφαλου».

Ωστόσο ο ΠΑΟΚ αθέτησε την υπόσχεσή του για αποπληρωμή του κόστους της έναρξης λειτουργίας του καταστήματος και κάπως έτσι επήλθε η ρήξη στις σχέσεις με την οικογένεια του Γιώργου Κούδα. Έτσι, τον Ιούλιο του 1966, ο μικρός Γιώργος βρέθηκε στον Πειραιά. Ο πατέρας του, Γιάννης, με δημόσια επιστολή έδωσε τη δική του εκδοχή των γεγονότων, ενώ σε απάντηση αυτής, η διοίκηση του ΠΑΟΚ τόνιζε ότι δεν υπάρχει περίπτωση παραχώρησης του Γιώργου Κούδα σε οποιαδήποτε ομάδα, όποια και ανταλλάγματα κι αν προσφερθούν.

Στις 14 Ιουλίου του 1966 ο Γιώργος Κούδας συζητούσε με τη διοίκηση του Ολυμπιακού τις λεπτομέρειες της μεταγραφής. Φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη είχε δηλώσει: «Δεν πρόκειται να ξαναπαίξω στον ΠΑΟΚ. Εγώ και η οικογένειά μου υπομείναμε πολλά και φτάσαμε σε σημείο να στερηθούμε ακόμη και την τροφή. Τα υπομείναμε γιατί αγαπούσαμε και εξακολουθούμε να αγαπούμε τον ΠΑΟΚ. Πέραν όμως, από αυτό, δεν ανέχομαι από κανέναν να αποκαλεί εμένα και την οικογένειά μου εκβιαστές… Το σωματείον “Ολυμπιακός”, εις το οποίο μόνος μου ζήτησα να πάω, μού παρέχει εγγυήσεις ότι θα με προσέξει».

Η τότε διοίκηση Ανδριανόπουλου στον Ολυμπιακό έχει πλησιάσει τον πατέρα του Κούδα, με τον εξωδιοικητικό παράγοντα και φίλο των «ερυθρολεύκων», Διονύση Μολφέτα, να παίζει σπουδαίο ρόλο στην υπόθεση, και του έχει υποσχεθεί ότι θα εξασφαλίσει το μέλλον του γιου του. Παράλληλα, είχε αναλάβει την υποχρέωση να ανοίξει κι ένα ουζερί για τον ίδιο, όπως κι έγινε. Μάλιστα, για την ιστορία, το μαγαζί αυτό στο Πασαλιμάνι το κράτησε για χρόνια ο πατέρας του Γιώργου Κούδα, ακόμη κι όταν ο γιος του επέστρεψε στον ΠΑΟΚ το 1968.  

-
-
Οταν ο Κούδας ήταν... προδότης και πουλημένος

Η αρχή στη ρήξη των σχέσεων των δύο συλλόγων μόλις είχε γίνει, ενώ οι τίτλοι στις εφημερίδες της εποχής έριχναν λάδι στη φωτιά. Η Ελλάδα άρχισε να χωρίζεται σε Βόρειους και Νότιους. Δεδομένης δε της ιδεολογίας της οικογένειας Κούδα, που ανήκε στην Αριστερά, ο διαχωρισμός ήταν ανάμεσα και σε Δεξιούς και Αριστερούς!

Η κατάσταση επιδεινώθηκε, όταν ο Γιώργος Κούδας αποδέχθηκε την πρόταση του Ολυμπιακού, που προέβλεπε συμβόλαιο με μηνιαίο μισθό 8.000 δραχμές και αργότερα, τον Οκτώβριο του ’66, όταν ξεκίνησε προπονήσεις με την ομάδα. Τον παίκτη είχε εντοπίσει για λογαριασμό των «ερυθρόλευκων» και αξιολογήσει ως ένα από τα σπουδαιότερα ταλέντα της εποχής ο Μάρτον Μπούκοβι, προπονητής τότε του Ολυμπιακού.

Ο Γιώργος Κούδας τότε υπηρετούσε τη θητεία του στο Λιμενικό Σώμα. Πολλοί πίστευαν ότι το γεγονός αυτό θα έφερνε, βάσει ενός ισχύοντα νόμου, τον ποδοσφαιριστή πιο κοντά στην ολοκλήρωση της μεταγραφής, την οποία οι «ασπρόμαυροι» είχαν απορρίψει ασυζητητί ακόμη και όταν επίσημα οι Πειραιώτες χτύπησαν την πόρτα τους. Είχαν προχωρήσει σε τιμωρία του ποδοσφαιριστή, το θέμα του οποίου, δεδομένης της τεράστιας έκτασης που είχε πάρει στη Θεσσαλονίκη, έφτασε να συζητηθεί ακόμη και στη Γενική Συνέλευση της ΕΣΑΠ, της σημερινής ΕΠΟ, με τον Γιώργο Παντελάκη από πλευράς ΠΑΟΚ να ζητάει ξεκαθάρισμα της υπόθεσης, αλλά τους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου να μην μπορούν ή να αποφεύγουν να πάρουν κάποια οριστική απόφαση.

Ο Γιώργος Κούδας στον Ολυμπιακό έκανε μόνο προπονήσεις και έπαιξε σε κάποια φιλικά παιχνίδια, εφόσον η μεταγραφή δεν οριστικοποιήθηκε ποτέ. Στις 16 Απριλίου του 1967, μάλιστα, λίγες μόλις μέρες πριν το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών και την εγκαθίδρυση της Χούντας, εκατοντάδες φίλοι του ΠΑΟΚ έκαναν κατάληψη στο γήπεδο του Πιερικού, στο οποίο έπαιζε ο Ολυμπιακός με αντίπαλο την ομάδα της Κατερίνης. Ο αγώνας δεν τελείωσε ποτέ! Οι φίλοι του «Δικεφάλου» έστειλαν μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι ήταν αποφασισμένοι να χωρίσουν την Ελλάδα στα δύο, σε Βορρά και Νότο. Σε δύσκολες πολιτικά εποχές, ο κίνδυνος ήταν ορατός, ενώ όπως χαρακτηριστικά σημειώνει σε ένα περσινό του αφιέρωμα ο Ευάγγελος Δαδαλιάρας στην ιστοσελίδα της Nova, από το οποίο αντλούνται και τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτού του άρθρου, «κάποιοι έφτασαν να συζητούν ότι υπάρχει κίνδυνος ακόμα και για εμφύλια σύρραξη!».

Φοβερό ντοκουμέντο - Ο Κούδας του ΠΑΟΚ με τη φανέλα του Ολυμπιακού

Στου Ρέντη, έστω στις προπονήσεις, που γίνονταν μπροστά σε 3.000 κόσμο (!), ο Κούδας συνέθετε ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Γιώργο Σιδέρη, ο οποίος τον υποδέχθηκε στον Πειραιά και τον έβλεπε σαν αδερφό του. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, οι φίλοι του ΠΑΟΚ εξαγριωμένοι προχώρησαν μέχρι και σε δολιοφθορές στο κατάστημα της οικογένειας Κούδα, το οποίο λειτουργούσε υπό την επίβλεψη του μεγάλου αδερφού, Θανάση, καθώς ο πατέρας του παίκτη είχε ήδη μετακομίσει στον Πειραιά.

Οι πιέσεις προς τη διοίκηση του ΠΑΟΚ ήταν αφόρητες από όλες τις πλευρές για να κλείσει η μεταγραφή. Ωστόσο ο Γιώργος Παντελάκης, γενικός γραμματέας της διοίκησης, δεν έκανε πίσω, ούτε ενέδωσε στις απειλές των Συνταγματαρχών, με τον Γιώργο Κούδα να επισημαίνει μετά από χρόνια ότι οι φωτογραφίες του στον Τύπο της εποχής, στο Καραϊσκάκη, με την ερυθρόλευκη φανέλα, σε προπονήσεις δίπλα στον Σιδέρη και τον Μποτίνο, έπαιξαν αρνητικό ρόλο στην ολοκλήρωση της μεταγραφής.

Δεν ήταν, όμως, μόνο οι φωτογραφίες στον Τύπο. Οι εκδηλώσεις λατρείας των φίλων του Ολυμπιακού σε κάθε βήμα του Γιώργου Κούδα στο Πασαλιμάνι έκαναν έξαλλους τους ΠΑΟΚτσήδες, που είδαν τον αγαπημένο τους παίκτη να αγωνίζεται με την ερυθρόλευκη φανέλα σε δύο παιχνίδια προετοιμασίας, κόντρα στη Φαρούλ (ήττα με 3-0) στην Κονστάντζα της Ρουμανίας και τη Σπαρτάκ (0-0) στο Πλόβντιβ της Βουλγαρίας. Πριν από την έναρξη του αγώνα ΠΑΟΚ – ΑΕΚ (1-0) το Νοέμβριο του 1966, έξω από την Τούμπα πετάχτηκαν φέιγ βολάν με στόχο τον πατέρα του ποδοσφαιριστή.

Έγραφαν μεταξύ άλλων ότι «… η θεία δίκη γρήγορα θα’ ρθει να σ’ αγκαλιάσει και στου Γεντί τις φυλακές θα σε κατασταλάξει…», «… ο Πειραιάς εθόλωσε το βρώμικο μυαλό σου και σαν το δούλο επούλησες τον άμοιρο τον γιό σου…», όπως και ότι «… επούλησες το σπλάχνο σου, του ΠΑΟΚ το καμάρι, μα πάλι ο Δικέφαλος πίσω θα τον επάρει…».

Αργότερα, το 1967, η Χούντα βλέποντας το αδιέξοδο, προχώρησε σε αλλαγή της ισχύουσας νομοθεσίας περί μετάθεσης-μεταγραφής ποδοσφαιριστών σε ομάδες κοντά στον τόπο όπου υπηρετούν τη στρατιωτική θητεία τους, όπως συνέβαινε με τον Κούδα. Στις 24 Ιανουαρίου του 1968, ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης, Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού της Χούντας, ξεκαθάρισε ορθά κοφτά ότι ο ποδοσφαιριστής θα επιστρέψει στον ΠΑΟΚ, όποια απόφαση και αν έβγαζαν τα δικαστήρια, εκεί όπου είχαν προσφύγει από την πλευρά τους και οι «ερυθρόλευκοι».

Ο Ασλανίδης είχε προτείνει στη διοίκηση του ΠΑΟΚ να συμφωνήσει να αγωνιστεί ο Γιώργος Κούδας δύο χρόνια στον Ολυμπιακό και να επιστρέψει στο «Δικέφαλο», όμως, οι «ασπρόμαυροι» διοικούντες ούτε αυτή την πρόταση έκαναν αποδεκτή. Έτσι τον Αύγουστο του 1968 ήρθε η στιγμή της μεγάλης επιστροφής του παίκτη στη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ!

Η συμμετοχή του με την Εθνική ομάδα των Ενόπλων στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1968, στη Βαγδάτη, έπαιξε ίσως τον πιο καθοριστικό ρόλο στο τέλος του σίριαλ. Ο Κούδας ήταν ο κορυφαίος της Εθνικής που κατέκτησε το Κύπελλο και επέστρεψε θριαμβεύτρια στην Αθήνα μαζί με τους στρατιωτικούς  της Χούντας, οι οποίοι την είχαν συνοδέψει στο ταξίδι της. Ένας εξ αυτών, ο αντισυνταγματάρχης Παπαποστόλου, ορισμένος επίτροπος στον Ολυμπιακό, όπως έχει εξιστορήσει ο ίδιος ο Γιώργος Κούδας, «…μέσα στην ωραία ατμόσφαιρα γυρίζει με πιάνει σε μία εκδήλωση και μου λέει “κοίταξε να δεις, είμαι Ολυμπιακός, αλλά θέλω να σε βλέπω στο γήπεδο, σήκω και γύρνα στον ΠΑΟΚ. Με αυτούς εδώ (σ.σ. τους στρατιωτικούς) δεν θα πάρεις ποτέ μεταγραφή στον Ολυμπιακό”». Ο λόγος του ήταν καταλυτικός.

Ο Γιώργος Κούδας, αφού πρώτα μάλωσε με τον πατέρα του και έκανε έξι χρόνια για να του μιλήσει ξανά, καθώς ήταν ανένδοτος στην επιστροφή του γιου του στον ΠΑΟΚ, ταξίδεψε στην Καβάλα, εκεί όπου ο κυβερνητικός επίτροπος του «Δικεφάλου», συνταγματάρχης Παρμενίωνας Χαρίστος, του έδωσε «συγχωροχάρτι». Στις 2 Αυγούστου του 1968 επέστρεψε οριστικά στη Θεσσαλονίκη, με χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδες να τον υποδέχονται στη Λέσχη του Συλλόγου, επί της Παύλου Μελά.

«Η μεταγραφή του Κούδα στον Ολυμπιακό δεν έγινε ποτέ. Η Ελλάδα δεν χωρίστηκε στα δύο, όμως, η βεντέτα ανάμεσα στους δύο συλλόγους παρέμεινε. Η ιστορία μπορεί να έχει μπει στο χρονοντούλαπο, όμως, η αύρα της πλανιέται πάντα στις αναμετρήσεις μεταξύ των δύο λαοφιλέστατων ελληνικών ομάδων», σχολιάζει ο Ευγένιος Δαδαλιάρας στον επίλογο του ιστορικού αυτού περσινού άρθρου του, που αποκτά και για τους φιλάθλους στην Θράκη ιδιαίτερη αξία, δεδομένης της θρακιώτικης καταγωγής του «Μεγαλέξανδρου» τόσο από την πλευρά του πατέρα του όσο και από αυτήν της μητέρας του…

-
-