Οι αναμνήσεις ξαναγύρισαν στα Χριστούγεννα των παιδικών της χρόνων στο χωριό απ΄όπου κατάγεται, την Δόξα Διδυμοτείχου, για την συντοπίτισσα μας κορυφαία ηθοποιός Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα “Καθημερινή”.
Με αφορμή τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην ταινία “Ευτυχία” που αφορά την ζωή της μεγάλης μας στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, η καταξιωμένη Εβρίτισσα ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στην Τασούλα Επτακοίλη, όπου μίλησε μεταξύ άλλων και για τα Χριστούγεννα που νοσταλγεί και είναι αυτά που περνούσε μικρή στο χωριό της, την Δόξα Έβρου. Αναφέρθηκε όμως, με αφορμή σχετική ερώτηση και στην απώλεια των γονιών της, του πατέρα και της μητέρας της, που η κηδεία τους έγινε στον τόπο καταγωγής της και η ίδια ήταν υποχρεωμένη να βρεθεί σχεδόν αμέσως στο θεατρικό σανίδι.
-Τα Χριστούγεννα σας προκαλούν χαρά ή μελαγχολία;
Χαρά! Με πλημμυρίζει μια γλυκιά νοσταλγία για τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων στη Δόξα, το μικρό χωριό του Έβρου όπου μεγάλωσα. Θυμάμαι τα πάντα: το δέντρο που στολίζαμε στο σχολείο με βαμβάκι και γιρλάντες από… ποπ κορν, τα κάλαντα που λέγαμε για χαρτζιλίκι, τα έθιμα που σχετίζονταν με τη γονιμότητα της γης, τους καρπούς που βάζαμε στη βασιλόπιτα κι όλοι είχαν συγκεκριμένο συμβολισμό. Τις τελευταίες δεκαετίες, βέβαια, δεν έχω την πολυτέλεια να ζήσω έτσι τις μέρες των εορτών, μια και τις περνώ στο θέατρο. Εμείς είμαστε διασκεδαστές. Χαρά και εργασία!
Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο στον ρόλο σας;
Πέρα από το ότι έπρεπε να καπνίζω αρειμανίως, και μάλιστα άφιλτρα τσιγάρα, αν και μη καπνίστρια; Η πιο δύσκολη σκηνή ήταν ο θρήνος της Ευτυχίας όταν μαθαίνει τον θάνατο της κόρης της, από καρκίνο του εγκεφάλου.
“Με πόνεσε πολύ ο θάνατος των γονιών μου”
Έχετε θρηνήσει έτσι δικές σας απώλειες;
Ναι, έχω. Η απώλεια των γονιών μου, μολονότι ήρθε σε μια ηλικία «φυσιολογική» –και για εκείνους και για εμένα, δεν ήμουν δηλαδή πιτσιρίκα– με πόνεσε πολύ. Όταν πέθανε ο πατέρας μου, κατά μία απίστευτη σύμπτωση, ερμήνευα την Αντιγόνη στον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» του Εθνικού Θεάτρου. Σε μια σκηνή της τραγωδίας, η Αντιγόνη θρηνεί για τον θάνατο του Οιδίποδα. Μόλις είχα επιστρέψει από την ιδιαίτερη πατρίδα μας, όπου είχε γίνει η κηδεία, και βρέθηκα στην Πάτρα, όπου είχαμε παράσταση. Εκεί ένιωσα πώς είναι να εξωτερικεύεις αυτό που νιώθεις μέσα από τα λόγια ενός μεγάλου ποιητή. Μέσα από τον θρήνο της Αντιγόνης έκλαιγα κι εγώ για τον δικό μου πατέρα. Όταν έχασα τη μητέρα μου, έπαιζα στο «Στροχάιμ» του Δημήτρη Δημητριάδη, ένα έργο που επίσης πραγματεύεται τις έννοιες της ζωής και του θανάτου. Πάλι δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου πάνω στη σκηνή…
Πηγή: kathimerini.gr
