Επιμέλεια: Ελενα Καρατζίδου
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου στέφθηκε πρωταθλητής Ασίας την περασμένη Κυριακή αλλά σημαντικό κομμάτι της ζωής και της καριέρας του καταλαμβάνει η διετία που πέρασε στην Ξάνθη. Φάνηκε αυτό στο γεγονός ότι επέλεξε μια φωτο από τα Πηγάδια ανάμεσα στις αγαπημένες του, που σχολίασε σε ιστοσελίδα της Ρουμανίας.
Τα ρουμανικά ΜΜΕ έχουν κατακλυστεί τις τελευταίες ημέρες από αφιερώματα στον πρώην προπονητή της Ξάνθης. Δύο ιστοσελίδες, η fanatik και η premium παρουσίασαν και εκτενή αφιερώματα με εικόνες από τη ζωή του, τις οποίες έχει επιλέξει και σχολιάσει ο ίδιος. Κάτι σαν τη στήλη «το άλμπουμ της ζωής μου», που έχει καθιερώσει το ThrakiSportS εδώ και μερικά χρόνια από αθλητικές προσωπικότητες που έχουν γράψει τη δική τους αθλητική ιστορία στην Θράκη.
Απολαύστε λοιπόν τον Ραζβάν Λουτσέσκου μέσα από τις φωτογραφίες και τα σχόλια του ίδιου του Λουτσέσκου, όπως καταγράφηκαν σε αυτές τις δυο ιστοσελίδες και προσπαθήσαμε με τη βοήθεια του google translate να μεταφράσουμε και να αποδώσουμε στα ελληνικά.
Ασπρόμαυρη φωτογραφία, από τις πρώτες που έχω… 
Μικρός σε ηλικία μπροστά από το είδωλο, τον μέντορα και τον άνθρωπο που σημάδεψε τη ζωή και τη σταδιοδρομία μου, τον πατέρα μου Μιρτσέα 
Στα χέρια της μαμάς Νέλι κοιτώντας οικογενειακές φωτογραφίες 
Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε είναι αυτή η φωτογραφία γιατί είμαι πολύ μικρός, αλλά είναι από τις αγαπημένες μου και πάντα την κοιτάζω με ευχαρίστηση,. Είμαστε στο αεροδρόμιο. Νομίζω ότι ο μπαμπάς μου επέστρεφε από μια περιοδεία στη Νότια Αμερική. Είμαι αστείος, έτσι δεν είναι; 
Εδώ είμαι στον πάγκο, με τον πατέρα μου, όταν ήταν προπονητής στο Κόρβιν. Δεν έχανα εκείνη την εποχή κανένα εντός έδρας παιχνίδι. Ήμουν 11-12 ετών και κάτι σαν τη μασκότ της ομάδας. Αυτές οι στιγμές με βοήθησαν πολύ στην μεταγενέστερη ανάπτυξη μου ως προπονητής,γιατί είδα από πολύ μικρός τις διαφορετικές καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή μιας ομάδας. 
Όταν ήμουν νέος ποδοσφαιριστής, με φιλοδοξίες να κάνω ένα όνομα στο άθλημα που τόσο αγαπώ 
Από τη σύντομη καριέρα μου ως τερματοφύλακας. Θα μπορούσα να είμαι πολύ καλύτερος… 
Η ιστορία της σημαίας της Ραπίντ σε έναν αγώνα. Την έβγαλα μπροστά στους οπαδούς. Υπήρξαν αντιδράσεις, αλλά εκείνος που αντέδρασε εξαιρετικά ήταν ο αρχηγός της Ραπίντ Νικολα Στάντσιο, ο οποίος με είδε και αποκατέστησε τη σημαία. Σήμερα νιώθω ντροπή για ο,τι έκανα. ήταν μια ανόητη χειρονομία, θα έλεγα ακόμα και ηλιθιότητα από την πλευρά μου, λόγω του νεαρού της ηλικίας. Ευτυχώς η ζωή συνεχίζεται και γίνουμε σοφότεροι και σοφότεροι. 
Είναι 1988 και είμαι τερματοφύλακας της Σπορτουλ στον αγώνα με την Στεάουα. Ήταν η προτελευταία αγωνιστική και το θετικό αποτέλεσμα βοήθησε την Ραπίντ, στην οποία ήταν προπονητής ο πατέρας μου, να εξασφαλίσει τον τίτλο. Ήμουν πολύ χαρούμενος που βοήθησα τον πατέρα μου. Ένιωθα ότι με κάποιον τρόπο του εκπλήρωνα ένα ελάχιστο τμήμα από όσα ο ίδιος έχει προσφέρει σε εμένα 
Εικόνα του 2007 κατά τη συνάντηση με τους συμμαθητές μου στο Γυμνάσιο. Τελείωσα σχολείο το 1987, οπότε ήταν μια επανένωση 20 ετών μετά την αποφοίτησή μας. Είμαστε στο Βουκουρέστι. Όμορφες αναμνήσεις. Βλέπω αυτή την εικόνα και συνειδητοποιώ πώς περνούν τα χρόνια, αλλά δεν θα ήθελα να γυρίσει ο χρόνος πίσω. Είμαι ευχαριστημένος με τη ζωή μου όπως έχει κυλήσει. 
Αυτή είναι μια φωτογραφία από ένα άλλο πάρτι προς τιμήν του πατέρα μου, το 2005 στο Ντόνετσκ, όταν γινόταν 60 ετών. Είναι ένα πάρτι που διοργανώθηκε από τον ιδιοκτήτη της ομάδας και αυτά τα κορίτσια είχαν έρθει για να τραγουδήσουν ειδικά για τον μπαμπά… 
Αρκετά χρόνια πριν με την σύζυγό μου Άννα, τον άνθρωπο που θαυμάζω περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο και τον γιο μου Ματέι 
Κάποια αρκετά χρόνια πριν με τον γιο μου… 
Ολη η οικογένεια κάποια χιονισμένη νύχτα 
Με την κόρη μου Μαριλου, με την οποία έχουμε πολύ στενή σχέση 
Αυτή η φωτογραφία σηματοδοτεί το ντεμπούτο μου ως προπονητής στο Μπρατσοφ. Νομίζω είχαμε χάσει σε αυτόν τον πρώτο αγώνα, αλλά αυτή η εικόνα σηματοδοτεί το ξεκίνημα μιας νέας καριέρας 
Με τον Τζορτζ Κοπος σε συνέντευξη Τύπου, Φοράω μια γραβάτα που είχα πάρει από τα Σκόπια, αφού παίζαμε με την Βαντάρ. 
Η φωτογραφία είναι μετά από μια πρόκριση με την Ραπίντ στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Είναι ένα σημάδι της φιλίας μου με τον κ. Κόπος, στον οποίο οφείλω πολλά στην καριέρα μου γιατί είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε την ευκαιρία να προπονήσω την Ραπίντ. 
Κατάκτηση Κυπέλλου μετά από μια νίκη απέναντι στην Τιμισοάρα! Ήξερα ότι επρόκειτο να φύγω από την Ραπίντ μετά από αυτόν τον τελικό, ανεξάρτητα απο το αποτέλεσμά του. Κερδίσαμε μετά από ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Ακολούθησε η απονομή και ένα από τα πιο όμορφα πάρτι μέχρι περίπου τις 5:30 το πρωί. Ωραίες στιγμές… 
Ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές… 
Στην εθνική ομάδα, αλλά δεν ξέρω ακριβώς πότε, πιστεύω ότι πριν το διπλό με τη Γαλλία και την Αυστρία. Βλέπω τον Μουτου, ήταν αναμφισβήτητα κορυφαίος ποδοσφαιριστής που δυστυχώς, έκανε πολύ κακό στον εαυτό του. Θα μπορούσε να είναι πολύ, καλύτερος αλλά δεν μπορούσε να διαχειριστεί και να περιορίσει τις προσωπικές του απολαύσεις. 
Με τον Μπαμπά Μιρτσέα σε μια συνέντευξη Τύπου τέτοιες μέρες 14 χρόνια πριν, τον Νοέμβριο του 2005 
Στιγμές οικογενειακής ευτυχίας… 
H Skoda Ξάνθη! Πέρασα τρία ξεχωριστά χρόνια με απλούς ανθρώπους αλλά με αληθινή ψυχή. Για το υπόλοιπο της ζωής μου, αυτές τις στιγμές και όσα έζησα στον σύλλογο θα βρίσκονται για πάντα στην καρδιά μου. Ήταν ένα ξεχωριστό μέρος 
Με τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη. 
Θεωρώ αυτή τη στιγμή ως την δεύτερη πιο ευτυχισμένη μετά την κατάκτηση του Champions League Ασίας. H φωτογραφία τραβήχτηκε στις 12 Μαίου μετά τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας από το πάρτι του προέδρου του ΠΑΟΚ κ. Ιβάν Σαββίδη. Ήταν ένα ωραίο πάρτι, σε ένα όμορφο μέρος με πολύ καλή μουσική, μπάρμπεκιου και ένα ποτήρι κρασί με τις οικογένειες μας 
Ομορφες οικογενειακές στιγμές, που με κάνουν πάντα να ξεχνάω τα πάντα, ακόμα και τον πιο σημαντικό αγώνα… 
Αν και αρκετοί μου λένε ότι είναι δύσκολο να το πιστέψουν, είμαι ήδη παππούς και μάλιστα και από τα δυο μου παιδιά, Εδώ παίζω με ένα από τα εγγόνια μου
