Ο Ραζβάν Λουτσέσκου πανηγυρίζει εδώ και λίγες ώρες την κατάκτηση του Ασιατικού Τσάμπιονς Λιγκ με την Αλ Χιλάλ και στις πρώτες του δηλώσεις σε ΜΜΕ της Ρουμανίας για αυτή τη μεγάλη του επιτυχία δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην ομάδα της Ξάνθης.
Μάλιστα, επανέλαβε ότι από την Αλ Χιλάλ, με την οποία θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, υπήρχε φλερτ από την εποχή που ήταν στην Ξάνθη, ωστόσο αν και του έδιναν 25 φορές τον μισθό που ελάμβανε από τον Πανόπουλο, δεν τον πρόδωσε και δεν έφυγε. Με τον τρόπο αυτόν εμμέσως πλην σαφώς θέλησε να απαντήσει και στις κατηγορίες σε βάρος του ότι έφυγε από τον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι για τα χρήματα, κάτι που και ο ίδιος έχει πει ότι δεν ήταν αληθές.
Για την κατάκτηση του Ασιατικού Τσάμπιονς Λιγκ είπε: «Είναι μεγάλη ικανοποίηση. Από την πρώτη ημέρα που ανέλαβα την τεχνική ηγεσία, μου έγινε εμμονή το Champions League. Ανέλαβα μεγάλη ευθύνη. Είχα μια χώρα από πίσω μου κι αυτό μου έβαζε πίεση. Μπορώ να πάω πολύ εύκολα από το ένα άκρο στο άλλο. Την περασμένη εβδομάδα ένιωθα λες και ήμουν σε κλουβί. Όταν ξύπνησα το πρωί (του τελικού) είπα στον εαυτό μου: “H ημέρα αυτή να ελευθερωθώ επιτέλους ήλθε, ανεξάρτητα αποτελέσματος”».
Για την κριτική που δέχθηκε όταν έφυγε από τον ΠΑΟΚ σχολίασε κάνοντας αναφορά και στην Ξάνθη: «Όταν επέλεξα να φύγω το καλοκαίρι από τον ΠΑΟΚ δέχθηκα μεγάλη κριτική στην Ελλάδα και τη Ρουμανία. Πληγώθηκα όταν κατηγορήθηκα ότι έφυγα για τα χρήματα. Πληγώθηκε η ψυχή μου, αλλά έκανα τη σωστή επιλογή. Το αφιερώνω και στον πατέρα μου το τρόπαιο.
Δεν είναι σε κάποια ομάδα, ζει μέσα από μένα. Κάνω βασικά ό,τι κι αυτός. Αυτό το κύπελλο είναι πρώτα για τον πατέρα μου. Ήταν σημαντικό γι’ αυτόν να πετύχω. Είμαστε διαφορετικοί. Αυτός θέλει να τα έχει όλα υπολογισμένα, προετοιμασμένα.
Εγώ έχω πάθος για το ποδόσφαιρο, αλλά είναι δυνατό σε κάποια στιγμή να πω στοπ. Δεν έχω πρόβλημα. Μην εκπλαγείτε εάν κάποια στιγμή βγω κι ανακοινώσω ότι σταματώ. Εάν αποφάσιζα να σταματήσω, δεν θα μου έλειπε το ποδόσφαιρο. Όταν άφησα τη Ραπίντ Βουκουρεστίου, πήγα στην Ξάνθη με ελάχιστα χρήματα. Απέρριψα μεγάλες ελληνικές ομάδες για να μείνω εκεί. Απέρριψα και την Αλ Χιλάλ, η οποία μου πρόσφερε 25 φορές τα χρήματα που έπαιρνα στην Ξάνθη. Πήρα αυτές τις αποφάσεις γιατί είχα εξασφαλισμένο το μέλλον. Καταλαβαίνετε γιατί χρωστάω τα πάντα στον πατέρα μου. Γιατί δεν νοιάζομαι για το αύριο».
Για τις θυσίες που έχει κάνει, ο Ραζβάν Λουτσέσκου είπε: «Η μεγαλύτερη θυσία είναι ότι δεν έχω κοινωνική ζωή. Μένω σπίτι από το πρωί μέχρι το απόγευμα, μετά δουλειά μέχρι το πρωί και το ίδιο ξανά. Δεν είχα χρόνο για τίποτα, παρά μόνο για μελέτη και προετοιμασία των ματς. Η γυναίκα μου έκανε θυσίες επίσης. Αλλά, βλέπετε; Αξίζει. Μην νομίζετε ότι περνάμε άσχημα στο Ριάντ – όχι – μένουμε σε ένα μεγάλο, όμορφο σπίτι με κήπο και μεγάλη πισίνα, αλλά σε αυτήν την όμορφη πισίνα κολυμπήσαμε μια φορά όλο αυτό το καιρό λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου».
Για την επιλογή του να μείνει στο εξωτερικό και την πρόταση ν’ αναλάβει ο πατέρας του την Εθνική Ρουμανίας: «Εάν συνεχίζω να έχω αυτό το πάθος, θα δουλεύω στο εξωτερικό. Δεν βλέπω να επιστρέφω στη Ρουμανία. Δεν βλέπω τον εαυτό μου στην εθνική, δεν μου αρέσει. Χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέρειες θεωρώ τον εαυτό μου εργάτη. Θέλω να φτιάχνω καλή ατμόσφαιρα στις ομάδες και γι’ αυτό χρειάζεσαι χρόνο. Δεν θέλω ν’ αναλάβω εθνική ομάδα ακόμη κι αν είναι η Ιταλία, η Γερμανία, η Ρουμανία ή η Ιαπωνία. Νομίζω ότι η καλύτερη επιλογή θα ήταν ο πατέρας μου».
Για τη ζωή του μετά το τέλος της προπονητικής ο Ραζβάν Λουτσέσκου είπε: «Θα ήθελα να είμαι κάπου και να βοηθώ μικρά ζώα και να περνώ το χρόνο μου. Θα ήθελα να ταξιδέψω, μου αρέσει πολύ αυτό. Έχω βρεθεί σε τόσες πολλές χώρες και πόλεις με το ποδόσφαιρο, αλλά δεν έχω δει τίποτα. Δεν ξέρω τίποτα γι’ αυτές. Έμεινα μια εβδομάδα στην Ιαπωνία για τον τελικό και δεν έχω δει τίποτα. Είναι τόσο παράξενη η ζωή. Είμαι καλά στη Σαουδική Αραβία.
Μου λείπει μόνο ένα ποτήρι κρασί (απαγορεύεται το αλκοόλ στη χώρα), αλλά έχω την υγεία μου. Όταν ήμουν νέος χόρευα, πήγαινα σε πάρτι. Τώρα, νιώθω φανταστικά, βάζω το μαξιλάρι στο κεφάλι μου και κοιμάμαι καλά. Κοιμάμαι σαν πουλάκι, είναι φανταστικό συναίσθημα. Ό,τι και να συμβεί, ακόμη κι αν ο κόσμος σπάσει στα δυο, δεν με ενοχλεί. Στο αεροπλάνο βάζω τ’ ακουστικά και κοιμάμαι. Ακούω την ικανοποίηση που μου προσφέρει η αίσθηση ότι έκανα τη δουλειά μου».
