Τέσσερα χρόνια πέρασαν από τον Αύγουστο του 2015, όταν η Εθνική Ελλάδος του μπάσκετ, η «Επίσημη Αγαπημένη» φιλοξενήθηκε στην Ξάνθη και συμμετείχε σε ένα τουρνουά στο κατάμεστο «Φίλιππος Αμοιρίδης».
Ο κόσμος της Θράκης και γενικότερα της Βορείου Ελλάδος αγκάλιασε με το παραπάνω τις προσπάθειες της Εθνικής δείχνοντας παράλληλα την δίψα για αντίστοιχες διοργανώσεις, είτε μιλάμε για επίπεδο ανδρών είτε για άλλες μικρότερες ηλικίες ή και γιατί όχι την αντίστοιχη ομάδα των γυναικών.
Παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις των ιθυνόντων της ΕΟΚ, ακόμα και του προέδρου της Γιώργου Βασιλακόπουλου ή του γενικού γραμματέα Τάκη Τσαγκρώνη πως θα κάνουν ότι μπορούν για να φέρουν και άλλες διοργανώσεις στη Θράκη, δυστυχώς από το 2015 και έπειτα δεν ήρθε στην περιοχή μας ούτε δείγμα μεγάλης διοργάνωσης.
Φυσικά δεν θα ήθελε κανείς να θυμηθεί τις άστοχες δηλώσεις του «ισχυρού» άνδρα του ελληνικού μπάσκετ το 2017 που ενόψει της ενδεχόμενης διοργάνωσης του τελικού Αρη – Παναθηναϊκού μιλούσε για φόβους εμπλοκής της μουσουλμανικής μειονότητας, εγείροντας θέμα από το πουθενά, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μία περιοχή στην οποία ο πολυπολιτισμός και ο σεβασμός στα «πιστεύω» του άλλου είναι τρόπος ζωής.
Έτσι λοιπόν φαίνεται πως για την ΕΟΚ, το Ηράκλειο που κάθε χρόνο φιλοξενεί τον τελικό του Κυπέλλου και τουλάχιστον μία ακόμα μεγάλη διοργάνωση, αλλά και ο Βόλος και η Χαλκίδα βρίσκονται ψηλά στην εκτίμηση των ιθυνόντων της, την ίδια στιγμή που το «Φίλιππος Αμοιρίδης» της Ξάνθης αλλά ακόμα και το «Νίκος Σαμαράς» της Ορεστιάδας στέκουν στην θέση τους και περιμένουν κάποια στιγμή να γεμίσουν ξανά.
Γιατί αλήθεια πόσο δύσκολο θα ήταν να γίνει μία διοργάνωση που να συνδυάζει το μεγάλο κλειστό της Ξάνθης, το κλειστό «Χριστίνα Χριστοδούλου» του Ευμοίρου για τα πιο μη-εμπορικά παιχνίδια ή αν πάμε Ορεστιάδα το «Νίκος Σαμαράς» και το «Κλουβί» αντίστοιχα – και γιατί όχι να αξιοποιηθεί επιτέλους το κλειστό του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής, δείχνοντας σε όλο το πανελλήνιο τις εγκαταστάσεις που διαθέτει το γεωγραφικό μας διαμέρισμα;
Ίσως ήρθε η ώρα και οι πολιτικοί φορείς του τόπου να το απαιτήσουν, να το διεκδικήσουν, να συνεργαστούν μεταξύ τους και να ακουστεί σε όλο το πανελλήνιο πως η Θράκη έχει φωνή…
