Συνέντευξη στον Χρήστο Νέδο
Ο Νίκος Γκαϊδατζής αποτελεί κατεξοχήν παιδί του Εθνικού Αλεξανδρούπολης. Για την ακρίβεια, προέρχεται από μια οικογένεια που σχηματίστηκε χάρη στον Εθνικό. Ο πατέρας του Δημήτρης, αθλητής του στίβου που αναδείχθηκε μάλιστα πρωταθλητής στους εφήβους στους δρόμους, η μητέρα του Χρύσα κορυφαία ρίπτρια που πέτυχε μάλιστα και πανελλήνιο ρεκόρ κορασίδων στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Λογικό και επόμενο τα παιδιά να στραφούν στον αθλητισμό και τον Εθνικό, με τον Νίκο να γίνεται δικαιωματικά με τις επιδόσεις του αλλά και το βάρος του ονόματος που κουβαλά αρχηγός στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
Όταν λοιπόν ένα τέτοιο όνομα φεύγει από τον Εθνικό, είναι είδηση. Σημαντική είδηση. Όταν ουσιαστικά «ξεκληρίζεται» όλη σχεδόν η ομάδα της περσινής σεζόν, που μέσα σε δύσκολες καταστάσεις κατάφερε να τερματίσει αξιοπρεπώς το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής και να κατακτήσει το Κύπελλο της ΕΠΣ Έβρου, ο αρχηγός είναι ίσως ο καταλληλότερος για να εξηγήσει τα πώς και τα γιατί. Όταν λίγο μετά ανακοινώνεται μάλιστα η μετακίνησή του από τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης στον Πανθρακικό, ο Νίκος Γκαϊδατζής γίνεται αυτομάτως το πρόσωπο των ημερών.
Αποδέχθηκε την πρόσκληση και μίλησε στο ThrakiSportS για την δύσκολη περσινή σεζόν στην Αλεξανδρούπολη, τις προκλήσεις της επόμενης στην Κομοτηνή, συνολικά την καριέρα του στο ποδόσφαιρο, την Ξάνθη και το πρωτάθλημα της Super League, ενώ δεν διστάζει να καταθέσει τις δικές του απόψεις για το τι πρέπει να γίνει ώστε να πάει μπροστά συνολικά ο Εθνικός σαν σύλλογος αλλά και να αποκτήσει η Αλεξανδρούπολη ξανά εκπρόσωπο στα εθνικά πρωταθλήματα που θα βάλει σαν στόχο την άνοδο στις επαγγελματικές κατηγορίες…
Θ.S: Νίκο, αποχωρείς από τον Εθνικό ως ο αρχηγός που σήκωσε το τελευταίο Κύπελλο στην τελευταία διοργάνωση της ΕΠΣ Έβρου, αλλά όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι έγινε με μάλλον περιπετειώδη και πικρό τρόπο…
Ν.Γ: Εντάξει μια αποχώρηση ειδικά από μια ομάδα που αγάπησες και έδωσες μεγάλο κομμάτι της ζωής σου πάντα σου αφήνει πικρία. Εμένα μου μένει και ένα παραπάνω μικρό παράπονο γιατί πραγματικά έβλεπα φως και ότι κάτι μπορούσε να γίνει. Δυστυχώς κάποιοι έχουν διαφορετική άποψη και καταφεύγουν σε άλλες λύσεις από την άμεση επιστροφή της ομάδας στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Θ.S: Δεν θα ρωτήσω ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι αν ήθελες θα έλεγες ευθέως ονόματα, αν και νομίζω ότι γίνεται αντιληπτό πως υπάρχει διαφορά φιλοσοφίας με τη νέα διοίκηση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Το ερώτημα είναι, κλείνει οριστικά με αυτήν την αποχώρηση και τον τρόπο που έγινε η πόρτα του Εθνικού για εσένα;
Ν.Γ: Όχι. Κατηγορηματικός σε αυτό. Οριστικά δεν μπορεί να κλείσει καμία πόρτα… ειδικά του Εθνικού! Το αντίθετο. Εύχομαι – και θέλω να το τονίσω αυτό – στην πορεία να συναντηθούν ξανά οι στόχοι μας και να προσπαθήσουμε για κάτι μεγάλο!
Θ.S: Να μιλήσουμε λίγο για την περσινή χρονιά; Με ποιες φιλοδοξίες ξεκινήσατε και γιατί κατέληξε η ομάδα να κατεβαίνει με 11 και 12 παίκτες στην αποστολή;
Ν.Γ: Αυτό είναι και το δικό μας μεγάλο γιατί. Πέρυσι ήταν μια δύσκολη χρόνια για εμάς και αυτό φάνηκε από την αρχή, από την στιγμή που υπήρχαν λειτουργικά θέματα και η ομάδα δεν ενισχύθηκε σχεδόν καθόλου για το δύσκολο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής. Παρόλα αυτά, όπως αποδείχθηκε, δεν χρειάζονταν πολλά πράγματα. Οι παίκτες υπήρχαν να υποστηρίξουν αυτήν την προσπάθεια για την σωτηρία και το μόνο που θέλανε ήταν στήριξη και εμπιστοσύνη!
Θ.S: Που προφανώς θες να πεις ότι δεν είχατε. Υπήρξε ένα κακό ξεκίνημα στον πρώτο γύρο, ωστόσο φιλότιμη προσπάθεια στον δεύτερο, με την έλευση και του Γιώργο Δίγκα…
Ν.Γ: Το ξεκίνημα δεν ήταν ότι καλύτερο και πιστεύω σ’ αυτό έφταιξε και το πρόγραμμα. Παίξαμε τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές με τον Άρη Αβάτου, που ήταν στο κύπελλο εκείνη την στιγμή και σίγουρα πιο έτοιμος, καθώς και με μεγάλες ομάδες της κατηγορίας, όπως Ορφέα Ξάνθης, Πανσερραϊκό και Νέστο Χρυσούπολης. Επιπλέον, ήταν λίγο δύσκολο γιατί δεν υπήρχε η εμπειρία από πολλά παιδιά και μέχρι να βρούμε τα πατήματα μας χάσαμε πολύτιμο έδαφος. Στον δεύτερο γύρο είχαμε μια πορεία η οποία βασίστηκε στην οικογένεια που φτιάξαμε και πηγαίναμε σε κάθε αγώνα να κερδίσουμε ανεξάρτητα με το ποιον παίζαμε, πόσοι είμαστε και ποιους είχαμε στην ενδεκάδα…
Θ.S: Mε αποκορύφωμα το διπλό μέσα στον Απόλλωνα Παραλιμνίου, χωρίς αλλαγές και με δύο τερματοφύλακες στην 11αδα! Γίνατε πανελλαδικό θέμα τότε. Το περιμένατε αυτό το αποτέλεσμα;
Ν.Γ: Ναι. Αλήθεια είναι αυτό. Παίζαμε πλέον περισσότερο απελευθερωμένα και κάπως έτσι ήρθαν κάποια αποτελέσματα, απόδειξη ότι το υλικό τελικά υπήρχε. Δεν ήταν μόνο το διπλό στο Παραλίμνι αλλά και το διπλό στο Καλαμπάκι. Και φυσικά η κατάκτηση του Κυπέλλου.
Θ.S: Αισθάνθηκες ως αρχηγός του ποδοσφαιρικού Εθνικού οτι το ποδοσφαιρικό τμήμα έπεφτε θύμα των χρεών στο βόλεϊ; Πιστεύεις ότι αν δεν υπήρχαν αυτά, θα μπορούσε να παραμείνει η ομάδα στη Γ’ Εθνική;
Ν.Γ: Δυστυχώς όλα τα τμήματα του Εθνικού έχουν πέσει θύματα της κακής λειτουργίας του τμήματος βόλεϊ. Όμως, το ίδιο θα γινόταν αν το ποδόσφαιρο βρισκόταν Α’ Εθνική και δεν είχε υγεία, θα ζούσε σε βάρος των υπολοίπων… Για μένα ως αρχηγός ή αν θέλετε ως πρώην πλέον αρχηγός και κυρίως ως ένα παιδί που έζησε αρκετά χρόνια στον Εθνικό και προέρχομαι από την οικογένεια του Εθνικού, η λύση είναι το κάθε τμήμα να έχει τη δική του διοίκηση ώστε να έχει δικό του μπάτζετ και ανεξάρτητη λειτουργία και φυσικά την προσοχή που αξίζει στους αθλητές του. Θα επαναλάβω ότι ανέφερα και πριν. Σε σχέση με το ποδοσφαιρικό τμήμα, δεν χρειάζονταν πολλά πράγματα για να σωθεί η ομάδα στη Γ’ Εθνική, άλλωστε για 6 βαθμούς έπεσε. Το θέμα είναι να έχουμε μια ομάδα όχι απλά να παλεύει για την σωτηρία, αλλά να πρωταγωνιστήσει σε αυτές τις κατηγορίες αλλά και παραπάνω…
Θ.S: Τι χρειάζεται για να μπορέσει κατά την γνώμη σου η Αλεξανδρούπολη και γενικά ο Νομός Έβρου να βγάλει μια ομάδα που θα ξεχωρίσει και θα πρωταγωνιστήσει στις πιο μεγάλες κατηγορίες; Συμφωνείς με τις προτάσεις που έχουν γίνει να συγχωνευθούν σε μία όλες οι ομάδες της πόλης;
Ν.Γ: Αυτό που πραγματικά χρειάζεται η πόλη το έχει! Έχει την μεγάλη ομάδα με ιστορία με κόσμο και με αρκετούς τίτλους, δεν είναι λύση να συγχωνεύονται οι ομάδες σε μια. Αντιθέτως, η ύπαρξη τους μπορεί να βοηθήσει στην εξέλιξη του τοπικού ποδοσφαίρου. Το θέμα είναι να φέρουμε όλο αυτόν τον κόσμο ξανά δίπλα στην ομάδα, να ασχοληθούν κάποιοι άνθρωποι σοβαρά και με όραμα και όχι με μεσοβέζικες βραχυχρόνιες λύσεις. Ταλέντο και δίψα υπάρχει, ας αξιοποιηθεί πλέον…
Θ.S: Και από τον Εθνικό, μετακίνηση που χαρακτηρίστηκε ως «βόμβα» στον Πανθρακικό, στη γειτονική Κομοτηνή! Πες μας λίγα λόγια για την μετακίνηση σου εκεί…
Ν.Γ: Η μετακίνηση μου στην ομάδα του Πανθρακικού είναι κάτι το οποίο με χαροποιεί πολύ. Είναι πολύ σημαντικό για έναν παίκτη, σε όποιο επίπεδο και αν αγωνίζεται να αισθάνεται σημαντικός από ομάδες τέτοιου βεληνεκούς και ιστορίας! Οι άνθρωποι του Πανθρακικού είναι εξαιρετικοί, με όρεξη και πολλά όνειρα για την ομάδα. Ελπίζω να βοηθήσω και εγώ στην πραγματοποίηση των στόχων τους! Με το πλάνο που βλέπω πως υπάρχει θα είναι θέμα χρόνου η επιστροφή του στις μεγάλες κατηγορίες και όπως φαίνεται ο κόσμος αγκαλιάζει αυτή την προσπάθεια.
Θ.S: Κάτι αντίστοιχο προσπαθεί τα τελευταία χρόνια και ένας άλλος ιστορικός σύλλογος στον οποίο υπήρξες μέλος στο παρελθόν, η Προοδευτική. Την παρακολουθείς την προσπάθειά της;
Ν.Γ: Η Προοδευτική είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα, με πολύ κόσμο που αγαπάει και βοηθάει ενεργά την ομάδα, τολμώντας να πω στα όρια της… εμμονής! Τέτοιου είδους φίλαθλοι όμως μεγαλώνουν τις ομάδες και θα ήθελε κάθε ποδοσφαιριστής να τους έχει δίπλα του όταν αγωνίζεται. Θυμάμαι πως είτε παίζαμε εντός, είτε εκτός ήταν το ίδιο, πάντα οι οπαδοί μας ήταν περισσότεροι από τους αντιπάλους! Είναι μια ομάδα από μέταλλο και θα τον βρει τον δρόμο της, αρκεί να μην σταματήσει ποτέ να προσπαθεί! Λειτουργούν πολύ επαγγελματικά ακόμα και στις μικρές κατηγορίες
Θ.S: Μιας και έχουμε πιάσει πιο γενικά ζητήματα, ποια είναι η εκτίμησή του για το πρωτάθλημα της Super League: Δίκαια πήρε τον τίτλο ο ΠΑΟΚ και εκτιμάς ότι ήρθε για να μείνει;
Ν.Γ: Ο ΠΑΟΚ πάντα ήταν από τις παραδοσιακές δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μακάρι να επιστρέψουν οι εποχές όπου 3 και 4 ομάδες κυνηγούσαν το πρωτάθλημα και κανένα ματς δεν ήταν εύκολο! Να αναβαθμιστεί ξανά το επαγγελματικό μας ποδόσφαιρο και να γεμίσουν τα γήπεδα πάλι με κόσμο
Θ.S: Για την Ξάνθη, την πιο μεγάλη ομάδα της περιοχής, τι γνώμη έχεις; Πώς την είδες πέρυσι και τι πιστεύεις ότι μπορεί να κάνει φέτος, με βάση και τις μέχρι τώρα κινήσεις της;
Ν.Γ: Η Ξάνθη, να πω την αλήθεια, έχει χάσει λίγο την αίγλη της και την στήριξή της από τον κόσμο. Είδα πέρυσι ένα παιχνίδι ίσως και με μόλις 100 φιλάθλους στο γήπεδο, κάτι που με στενοχώρησε πολύ… Αυτή την στιγμή είναι η μοναδική ομάδα σε αυτό το επίπεδο σε Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Πρέπει να την βοηθήσουμε όλοι μας και όπως φαίνεται από τον φετινό τους σχεδιασμό, πιστεύω ότι δεν θα μας απογοητεύσει. Πάντα δουλεύει άλλωστε με σχέδιο και με όραμα.
Θ.S: Μίλησε μας λίγο για τα δικά σου οράματα, τα όνειρα σου στον χώρο του ποδοσφαίρου. Από την κατάκτηση του Κυπέλλου με την ΕΠΣ Θράκης το 2009, στην μετακίνηση στον Αστέρα και την Τρίπολη. Εκανες μια πολύ δυνατή αρχή αλλά ίσως κάπως νωχελική συνέχεια. Εσύ είσαι ευχαριστημένος από την έως τώρα καριέρα σου;
Ν.Γ: Το όνειρο μου ήταν πάντοτε να παίζω ποδόσφαιρο. Είναι κάτι που αγαπώ πολύ, το ευχαριστιέμαι και περνώ μαζί του όσο περισσότερες ώρες γίνεται. Αν κάποια στιγμή καταφέρω να το κάνω αμιγώς επαγγελματικά θα ήταν ευχής έργο! Ίσως, όπως είπατε η συνέχεια να ήταν κάπως νωχελική σε θέμα επιπέδου και κατηγορίας, αλλά ποτέ δεν συνεβη αυτό σε συγκινήσεις, καθώς είχα την τύχη να είμαι σε πολύ μεγάλες ομάδες και να χαίρομαι την κάθε στιγμή!
Θ.S: Ποιο είναι το καλύτερο γκολ που έχεις πετύχει και ποιοι είναι οι δυο τρεις αγώνες στην καριέρα σου που σου έχουν μείνει αξέχαστοι;
Ν.Γ: Σαφώς το πιο σημαντικό γκολ για μένα είναι μέσα στο Κλεάνθης Βικελίδης με αντίπαλο τον Άρη. Ήταν μια πολύ δυνατή στιγμή για μένα και νομίζω η κορυφαία! Όλος ο αγώνας ήταν αξέχαστος και είναι τιμή μου να αγωνίζομαι ενάντια σ’ αυτές τις ομάδες! Επίσης δεν μπορώ να ξεχάσω την πρώτη μου επαγγελματική συμμετοχή στην αποστολή του Αστέρα Τρίπολης με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, και φυσικά τα παιχνίδια Προοδευτικής-Ιωνικού είναι κάτι το οποίο θα θυμάμαι όλη μου τη ζωή!
Θ.S: Πάμε ξανά σε εκείνο το τετ α τετ στο Κλεάνθης Βικελίδης και την μπάλα στα δίχτυα! Πάμε σε ένα δίλημμα. Αυτό ή ενδεχομένως ένα πρωτάθλημα Α ΕΠΣ; Τι διαλέγεις;
Ν.Γ: Αααα, μου βάζεις δύσκολα τώρα… (γέλια) Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το ανταλλάξω για ένα πρωτάθλημα Α’ ΕΠΣ, γιατί είναι μια πολύ σημαντική στιγμή για μένα… ίσως η κορυφαία, αλλά θα αδικούσα και τα υπόλοιπα παιδιά που πραγματικά μπορούν να ανταποκριθούν σε τέτοιες προκλήσεις και να πάρουν αυτό το πρωτάθλημα! Είμαι σίγουρος όμως πως θα το αντάλλαζα για ένα πρωτάθλημα Γ’ Εθνικής και μια άνοδο στις επαγγελματικές κατηγορίες!
Θ.S: Λες να έχει καταφέρει να ανέβει ο Εθνικός τόσο ψηλά όταν θα επιστρέψεις, όπως είπες, στην ομάδα;
Ν.Γ: Βλέπουμε ομάδες από μικρές πόλεις και χωριά να ανεβαίνουν κατηγορίες και να φτάνουν Β’, ακόμα και Α’ Εθνική. Είμαι σίγουρος πως και η πόλη μας, η Αλεξανδρούπολη, είναι καιρός να κάνει κάτι παρόμοιο. Ειδικότερα ο Εθνικός έχει τα φόντα με τις εγκαταστάσεις του και με τους παίκτες που υπάρχουν στον νομό να το καταφέρει αυτό! Κάνω μια “έκκληση” στους παράγοντες του τοπικού ποδοσφαίρου να αφήσουν κατά μέρος τις όποιες προσωπικές διαφορές και να βάλουν πάνω απ’ όλα το συμφέρον της πόλης και της ομάδας. Ώστε να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε και εμείς στιγμές που θα μνημονεύονται στο μέλλον!
