Αργά το βράδυ της Δευτέρας έγινε γνωστό από τον γιο του Ιπποκράτη, νυν προπονητή και παλιού αθλητή στο βόλεϊ, η απώλεια του Γιάννη Δήμητσα. Μια απώλεια σημαντική συνολικά για την οικογένεια του Εθνικού Αλεξανδρούπολης.
Συλλυπητήρια ανακοίνωση εξέδωσε και το ποδοσφαιρικό τμήμα του Εθνικού. Ο Γιάννης Δήμητσας υπήρξε άλλωστε ένα σημαίνον στέλεχός του και δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν μία σελίδα αφιερώθηκε στην προσωπικότητά του στο επετειακό λεύκωμα για τα 90 χρόνια από την ίδρυση του ΜΓΣ Εθνικός, όπου μάλιστα χαρακτηρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους μεσοεπιθετικούς όλων των εποχών.
«Σήμερα την 15-7-2019 ο Ιωάννης Δήμητσας ο “εργάτης” του Εθνικού μας σε ηλικία 84 ετών “έφυγε” για το μεγάλο ταξίδι. Ο Μπάρμπα Γιάννης πρόσφερε για δεκαετίες τις υπηρεσίες του σαν αθλητής και σαν προπονητής στον Εθνικό. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει !! Η κηδεία του εκλιπόντος θα γίνει στις 16-7-2019 και ώρα 17:00 στον Ι.Ν. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος», αναφέρει η ανακοίνωση του ποδοσφαιρικού ΜΓΣ Εθνικός.
Γεννημένος στο 1935 στην Αλεξανδρούπολη, ξεχώρισε από τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα καθώς σε ηλικία 15 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες του Εθνικού και είχε τέτοιο ταλέντο που μέσα σε ένα μήνα μπήκε οριστικά στην πρώτη ομάδα. Ο Γιάννης Δήμητσας βοήθησε τον Εθνικό στην κατάκτηση του πρωταθλήματος ΕΠΣ Θράκης το 1954 και το 1956, όταν και ξεχώρισε στο τουρνουά πρόκρισης για την συμμετοχή στην Α’ Εθνική.
Το 1957 στρατεύθηκε και υπηρέτησε στην Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα να δεχθεί έναν χρόνο μετά πρόταση από τον ΠΑΟΚ. Ωστόσο ο Δήμητσας την απέρριψε και προτίμησε να παραμείνει στον Εθνικό. Αποτέλεσε μέλος της χρυσής ομάδας της περιόδου 1959-1963, που αγωνιζόταν τέσσερις σερί χρονιά στη Β’ Εθνική. Η ομάδα υποβιβάστηκε το 1963 αλλά το 1966 ο Δήμητσας σαν παίκτης και προπονητής την επανέφερε στα μεγάλα σαλόνια.
Το 1969 ήταν ο πρώτος προπονητής που ανέλαβε να δημιουργήσει τη νέα ομάδα του Εθνικού, μετά την αναγκαστική διάλυση στην οποία είχε οδηγηθεί η προηγούμενη με απόφαση της χούντας. Δεν σταμάτησε ποτε να εργάζεται για το ποδόσφαιρο της Αλεξανδρούπολης και με την ίδια σεμνότητα που τον διέκρινε ως αθλητής, εξακολούθησε να προπονεί και να μεταδίδει τις πολύτιμες γνώσεις του.
