Δεκαπέντε χρόνια δεν είναι πάρα πολλά, δεν είναι, όμως, και λίγα. Πολλά αλλάζουν στην εμφάνιση, αλλά και πολλά μπορούν να διαφοροποιηθούν στη ρουτίνα ενός ανθρώπου. Όπως σε αυτή των ποδοσφαιριστών του τελικού του Euro 2004 ή για να το διατυπώσουμε καλύτερα: sτον δικών μας ηρώων της Πορτογαλίας και των μεγάλων ηττημένων της χώρας που φιλοξένησε εκείνο το Πανευρωπαϊκό.
Η όψη του αρχιτέκτονα εκείνου του έπους, Ότο Ρεχάγκελ, δεν διαφέρει και πολύ, αλλά ο… «Ρεχακλής» -όπως είναι λογικό- βρίσκεται μακριά από τους πάγκους. Δεν ισχύει το ίδιο για τον αντίπαλο… στρατηγό και αισθητά νεότερο, Λουίς Φελίπε Σκολάρι. Ο μόλις 19χρόνος τότε, Κριστιάνο Ρονάλντο, δεν έχει… ανταύγειες, αν και δίνει ακόμη μεγαλύτερο βάρος στην εμφάνισή του και ενώ κάποιες φορές κλαίει ακόμα και σε όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε έχει κατακτήσει ό,τι ομαδική και ατομική διάκριση έχει βρει στο διάβα του.
To site του Sport FM παρουσίασε το 15 years challenge των Ελλήνων και των Πορτογάλων του μεγάλου τελικού του Euro 2004, τέτοια μέρα, 4 Ιουλίου, ακριβώς 15 χρόνια πριν. Απομονώσαμε και διανθίσαμε με πιο θρακιώτικα στοιχεία τις περιπτώσεις των έξι μελών της Εθνικής Ομάδας που κατάγονται ή έχουν ή απέκτησαν στην πορεία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σχέση με την Θράκη. Αναλυτικά:
Θοδωρής Ζαγοράκης (33/48): Ο captain εκείνης της Εθνικής δεν χάθηκε καθόλου από το προσκήνιο. Ο καταγόμενος από τη Λυδία Καβάλας ποδοσφαιριστής με πολλές σχέσεις με την Θράκη, έπαιξε επαγγελματικά για άλλα τρία χρόνια. Το ένα με την Μπολόνια και τα άλλα δύο εκεί που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά. Στον ΠΑΟΚ. Ήταν στις υπηρεσίες της Εθνικής μέχρι το 2007 και με 120 συμμετοχές (και τρία γκολ) αποχώρησε ως ο απόλυτος ρέκορντμαν, αλλά στη συνέχεια το ξεπέρασε ο Γιώργος Καραγκούνης, ενώ σημείωσε και τρία γκολ. Το 2007 ανέλαβε πρόεδρος του συλλόγου της Θεσσαλονίκης με στόχο να τον βοηθήσει να επιβιώσει, καθώς ο «δικέφαλος του Βορρά» αντιμετώπιζε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Παραιτήθηκε από το πόστο του έπειτα από δύο χρόνια και λίγους μήνες μετά ανέλαβε και πάλι την προεδρία και παρέμεινε μέχρι τον Ιανουάριο το 2012. Περίπου δύο χρόνια μετά ακολούθησε τον δρόμο της πολιτικής και τον Μάιο του 2014 εξελέγη Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Πριν πένβτε εβδομάδες επανεξελέγη και κομβικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν οι ψήφοι ποου έλαβε από την Θράκη, όπου έχει εμφανιστεί ουκ ολίγες φορές την τελευταία τριετία για φιλικές φιλανθρωπικού χαρακτήρα αναμετρήσεις σε Κομοτηνή, Ξάνθη, Ορεστιάδα και Αλεξανδρούπολη
Ζήσης Βρύζας (30/45): Η επαγγελματική καριέρα του Ζήση Βρύζα, ο οποίος μαζί με τον Άγγελο Χαριστέα ήταν οι δύο σταθερές της Εθνικής στην επίθεση στην Πορτογαλία, κράτησε ακόμη πέντε σεζόν. Στο ποδόσφαιρο παραμένει ακόμα, έχοντας περάσει από διάφορα πόστα, ενώ στην Εθνική έπαιξε μέχρι το 2006, με το κοντέρ να «κλειδώνει» στις 68 συμμετοχές (με 9 γκολ). Μετά το Euro δεν πήρε μεταγραφή, αλλά παραχωρήθηκε στη Θέλτα (αγωνιζόταν στη Segunda Division) με τη μορφή δανεισμού από τη Φιορεντίνα, στην οποία μετακινήθηκε έναν χρόνο πριν. Έπειτα υπέγραψε στην Τορίνο και έπαιξε στο 2005-06, προτού επιστρέψει στην Ξάνθη, η οποία ήταν ο πρώτος επαγγελματικός του σταθμός. Σημειώθηκε ακόμη ένα come back για τον έμπειρο επιθετικό, καθώς το καλοκαίρι του 2007 φόρεσε ξανά την ασπρόμαυρη φανέλα του ΠΑΟΚ. Έπειτα από λίγους μήνες αποφάσισε να αποσυρθεί και ανέλαβε τεχνικός διευθυντής τον Ιανουάριο του 2008 και τον Οκτώβριο του 2009 έκατσε στον προεδρικό θώκο της ΠΑΕ, αντί του Θοδωρή Ζαγοράκη, σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης για τον σύλλογο και παρέμεινε στο πόστο του μέχρι τον Αύγουστο του 2010 και επέστρεψε σε λιγότερο από δύο χρόνια και παρέμεινε έως τον Αύγουστο 2014, ενώ στη συνέχεια διατηρήθηκε για ένα διάστημα στο ΔΣ της ΠΑΕ. Ενδιάμεσα, βρέθηκε στο πλευρό του Φερνάντο Σάντος στην Εθνική. Ακόμη, διετέλεσε Γενικός Διευθυντής στη Βέροια, αλλά και υπεύθυνος εθνικών ομάδων και αποχώρησε από το πόστο του το περασμένο Φθινόπωρο. Μένει μόνιμα στην Ξάνθη, φημολογήθηκε και για νέος πρόεδρός της στη νέα τάξη πραγμάτων, αλλά αυτό το ενδεχόμενο δείχνει να έχει απομακρυνθεί.
Ντέμης Νικολαΐδης (31/46): Σε λίγους μήνες τα έζησε σχεδόν… όλα! Έπειτα από μια σεζόν (2003-04) στα γήπεδα της Primera Division, όπου η παρουσία του μόνο αδιάφορη δεν πέρασε με τις 22 συμμετοχές και τα 6 γκολ ως παίκτης της Ατλέτικο Μαδρίτης, ο παλαίμαχος επιθετικός πρόλαβε να ζήσει έντονες στιγμές σε μικρό χρονικό διάστημα. Σήκωσε την κούπα στη Λισαβόνα και αμέσως μετά υλοποίησε το πλάνο που είχε στο μυαλό του εδώ και καιρό. «Κρέμασε» τα παπούτσιά του μόλις στα 31 του και σε μια περίοδο που μόνο… ξοφλημένο δεν μπορείς να τον χαρακτηρίσεις και ανέλαβε την προεδρία και ένα ποσοστό των μετοχών της αγαπημένης του ομάδας, της ΑΕΚ, στην οποία είχε παίξει νωρίτερα για επτά σεζόν (1996-03) με στόχο να βγάλει το… κάρο από τη λάσπη, έχοντας στο πλευρό του ένα πολυμετοχικό σχήμα. Κατάφερε να λύσει αρκετά από τα προβλήματα του συλλόγου, να την κάνει και πάλι την Ένωση διεκδικήτρια τίτλων, αλλά στις 3 Νοεμβρίου του 2008 παραιτήθηκε από το πόστο του έπειτα από το νικηφόρο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης στο ΟΑΚΑ, λόγω της γκρίνιας από κάποια μερίδα του κόσμου, με την οποία είχε και κόντρα. Παρά τη φημολογία που κυκλοφόρησε μετά από λίγα χρόνια, δεν επέστρεψε ποτέ στη διοίκηση των «κιτρινόμαυρων». Με την Εθνική πέτυχε 17 γκολ σε 54 αναμετρήσεις. Η μοναδική σχέση που έχει από τότε με το ποδόσφαιρο είναι μόνο ως σχολιαστής, έχοντας μάλιστα για ένα διάστημα (2016-17) και εκπομπή στον Σπορ FM μαζί με τον Αλέξη Σπυρόπουλο ενώ τους τελευταίους μήνες είναι παρουσιαστής στην κυριακάτικη εκπομπή του Open σχολιάζοντας την ποδοσφαιρική επικαιρότητα.
Δημήτρης Παπαδόπουλος (23/38): Ήταν o πιο νεαρός παίκτης της Εθνικής και ως εκ τούτου, είναι από τους παίκτες που αποσύρθηκαν πιο πρόσφατα από τη δράση. Την εποχή του Euro μόλις είχε κάνει το ξεπέταγμα με τον Παναθηναϊκό, στον οποίο παρέμεινε μέχρι το 2008 και στη συνέχεια έπαιξε κατά σειρά σε Λέτσε (2008-09), Ντιναμό Ζάγκρεμπ (2009-10), Θέλτα (2010-12), Λεβαδειακό (2012), Πανθρακικός (2012-13), Ατρόμητο (2013-14), ΠΑΟΚ (2014-15), Αστέρα Τρίπολης (2015-16), Ατρόμητο (2016-17) και Παναιτωλικό (2017). Από όταν «κρέμασε» τα παπούτσιά του δεν έχει αναλάβει κάποιο πόστο σε σύλλογο. Στην Εθνική έπαιξε μέχρι το 2014 και σε 22 συμμετοχές πέτυχε 2 γκολ. Ήταν μέλος της ομάδας στο Συνομοσπονδιών του 2005. Με τον ερχομό του Πανθρακικό είχε ουσιαστικά αναγεννηθεί…
Στέλιος Βενετίδης (28/43): Γεννημένος στο βορειότερο τμήμα του Έβρου, φορούσε τη φανέλα του Ολυμπιακού τότε και στους Πειραιώτες παρέμεινε μέχρι το 2006, όταν και μετακινήθηκε στη Λάρισα για την ΑΕΛ. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2012 ως παίκτης των «βυσσινί» και στη συνέχεια βρέθηκε στο τεχνικό των Ολυμπιακού Βόλου, Πανθρακικού, Βέροιας και στον Ηρακλή ως δεξί χέρι του Δημήτρη Ελευθερόπουλου. Ενεργό μέλος της Εθνικής δεν ήταν για πολύ καιρό ακόμα μετά το Euro, αλλά συνολικά πρόλαβε να κάνει 42 συμμετοχές μέχρι εκείνο το διάστημα, αφού ντεμπούταρε το 1999 με τη γαλανόλευκη. Αυτήν την περίοδο έχει αναλάβει υπεύθυνος σύμβουλος και μέντορας των μεικτών ομάδων της ΕΠΣ Έβρου.
Γιάννης Γκούμας (29/44): Ο Γιάννης Γκούμας, ως γνωστόν, έπαιξε μόνο σε μια ομάδα στην επαγγελματική του καριέρα. Στον Παναθηναϊκό, από το 1994 έως το 2009. Στέλεχος της Εθνικής, με την οποία ταξίδεψε, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε στην Πορτογαλία, ήταν μέχρι το 2008 (45 συμμετοχές) και συμπεριλήφθηκε στην αποστολή του Euro 2008, αλλά και νωρίτερα στο Συνομοσπονδιών. Πέρασε από τον πάγκο της Γλυφάδας και της Πεύκης και εντελώς ξαφνικά βρέθηκε στο τεχνικό τιμ της Ξάνθης για λίγους μήνες, ενώ από το 2015 ήταν στα μικρά κλιμάκια της Εθνικής. Από τον Δεκέμβριο του 2014 είναι προπονητής στην Εθνική Εφήβων, αλλά αναμένεται να αναλάβει την Ελπίδων μετά την πρόσφατη ολοκλήρωση της συνεργασίας της Ομοσπονδίας με τον Αντώνη Νικοπολίδη.
