Ο μόνος Θρακιώτης που αγωνίστηκε στον τελικό θυμάται τις στιγμές και περιμένει τη ρεβάνς της Ριζούπολης

«Ξαναζούμε αυτήν την όμορφη περιπέτεια. Θυμόμαστε τις στιγμές, τις ιστορίες, την καθημερινότητα εκείνης της εποχής. Η αλήθεια είναι ότι τότε δεν συνειδητοποιούσαμε εκεινες τις στιγμές. Τώρα με απόσταση 15 χρόνων, κάτι καταλαβαίνουμε αλλά και πάλι όχι στο πλήρες μέγεθος αυτής της επιτυχίας».

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Στέλιο Βενετίδη. Ο Εβρίτης ποδοσφαιριστής είχε μπει αλλαγή περίπου 15 λεπτά πριν την λήξη του τελικού στην θεση του Στέλιου Γιαννακοπουλου. Ο Ντέμης τραυματίας ήταν στον πάγκο. Μπήκε πιο πολύ για να κερδηθεί χρόνος αλλά και να δοθούν ανάσες στα άκρα της άμυνας.

Έμελλε λίγο αργότερα να γράψει ιστορία με την φωτογραφία, όταν αποσβολωμένος παρακολουθούσε την εισβολή του περίφημου Jimmy Jump. Κερδήθηκε και άλλος χρόνος και το τρόπαιο ήρθε για πάντα στην Ελλάδα, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στον παγκόσμιο αθλητισμό.

«Η επιτυχία ήταν ενας συνδυασμός πραγμάτων. Συνετέλεσαν όλα για να υπάρξει το θαύμα. Το πλάνο από τον προπονητή, η ταυτότητα ως ομάδα, οι παραστάσεις που είχαμε, το κλίμα που είχε δημιουργηθεί και φυσικά η τύχη», σχολιάζει σήμερα, 15 χρόνια μετά ο Στέλιος Βενετίδης.

Ακόμα θυμάται: «Το ματς με τη Ρωσία ήταν το πιο δύσκολο. Ήμασταν το φαβορί και φάνηκε ότι δεν μπορούσαμε να το διαχειριστούμε. Λειτουργούσαμε καλύτερα όταν ήμασταν ως αουτσάιντερ».

Του μένει ωστόσο το παράπονο. «Γιατί δεν καταφέραμε να αξιοποιήσουμε την επιτυχία; Όποτε βρισκόμαστε, το συζητάμε. Παιδια μπήκαν σε προπονητικές και διοικητικές θέσεις, αλλά δεν αλλάξαμε την πορεία του ποδοσφαίρου μας και αυτό μας βαραίνει. Δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί πλέον να βρεθεί μια λύση, ωστόσο κάναμε αυτήν την μη κερδοσκοπική ομάδα και προσπαθουμε να βοηθήσουμε αυτόν τον τρόπο», καταλήγει ο Στέλιος Βενετίδης, καλώντας όσους είναι στην Αθήνα να δώσουν το βράδυ το παρών στο στάδιο της Ριζούπολης.