Νικοπολίδης, Χαλκιάς, Κατεργιαννάκης, Σεϊταρίδης, Βενετίδης, Νταμπίζας, Δέλλας, Καψής, Γκούμας, Φύσσας, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Καραγκούνης, Κατσουράνης, Καφές, Τσιάρτας, Γιαννακόπουλος, ΓΧ Γεωργιάδης, Λάκης, Χαριστέας, Νικολαΐδης, Βρύζας και Δ. Παπαδόπουλος.
Αυτοί οι 23 παίκτες είχαν βρεθεί στην αποστολή του EURO 2004, ανάμεσά τους έξι που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είχαν στενούς δεσμούς με την Θράκη, αλλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτές τις επιλογές του Ότο Ρεχάγκελ χρειάστηκε να βγουν ‘off’ τρεις «Θρακιώτες» που υπό διαφορετικές συνθήκες θα είχαν κάνει το ταξίδι για την Πορτογαλία.
Για την ακρίβεια μιλάμε για τρεις Ξανθιώτες, πρώην παίκτες δηλαδή του ΑΟΞ. Τους θυμήθηκε ο Γιώργος Περπερίδης στο άρθρο που ανέβασε στο Contra ανήμερα της επετείου των 15 ετών από το θαύμα της Πορτογαλίας, μαζί με άλλους δύο που μπορείτε να δείτε στο πρωτότυπο άρθρο με ένα κλικ ΕΔΩ.
Άκης Ζήκος
Ένα πρόσωπο που είχε σηκώσει μεγάλη κουβέντα εξαιτίας της άρνησης του Ότο Ρεχάγκελ να τον συμπεριλάβει στα πλάνα του, τη στιγμή που έκανε εκπληκτική σεζόν με την Μονακό, φτάνοντας ως τον τελικό του Champions League εκείνης της σεζόν με αντίπαλο την Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο. Υπήρχε μια αίσθηση κατάφωρης αδικίας στο πρόσωπο του Άκη Ζήκου από τον Γερμανό τεχνικό, ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ήταν λανθασμένη αυτή η αίσθηση, ότι δηλαδή ο Ζήκος δεν κλήθηκε ποτέ με τον Ρεχάγκελ. Ο Ζήκος, που είχε ξεκινήσει την επαγγελματικήξ του σταδιοδρομία από την Ξάνθη, ήταν στην αποστολή της Εθνικής όταν ο Ρεχάγκελ έκανε το ντεμπούτο του στον πάγκο, στον εκτός έδρας αγώνα με τη Φινλανδία το Σεπτέμβριο του 2001. Μάλιστα, είχε μπει ως αλλαγή στο ματς στο ημίχρονο, στη θέση του Άγγελου Μπασινά. Ο Ζήκος ήταν στις κλήσεις και στα πρώτα φιλικά του Ρεχάγκελ το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, απέναντι σε Εσθονία και Κύπρο. Και αυτές ήταν και οι τελευταίες φορές που φόρεσε το εθνόσημο, αφού δεν κλήθηκε ποτέ έκτοτε. Εξήγηση υπήρχε, αλλά στην πορεία… χάθηκε, αφήνοντας την θέση της σε μια λανθασμένη απορία. Στο φιλικό με την Κύπρο στην Καισαριανή, ο Ρεχάγκελ ζήτησε από τον Ζήκο να περάσει ως αλλαγή στο ματς στο 85′. Ο ποδοσφαιριστής αρνήθηκε, οι δυο τους είχαν επεισόδιο στον πάγκο, πριν τελικά ο Ζήκος μπει ως αλλαγή και φορέσει το εθνόσημο για τελευταία φορά. Το συμβάν γράφτηκε στα ψιλά των εφημερίδων, με τα χρόνια ξεχάστηκε σα να μην έγινε ποτέ και την θέση του πήρε το “γιατί” που έδειχνε ως ένοχο τον Ρεχάγκελ, ως τον προπονητή που δεν είχε καμία δικαιολογία να μην καλεί τον παίκτη. Μόνο που δεν ήταν έτσι. Και το πιο πιθανό ο Ζήκος να μετάνιωσε πολύ για εκείνο το αντάρτικο κατά του Ρεχάγκελ, καθώς αν δεν είχε συμβεί, το πιθανότερο τώρα όχι απλά να ήταν πρωταθλητής Ευρώπης το 2004 (κάτι που εν τέλει δεν κατάφερε με την Μονακό) αλλά και mvp όλου του τουρνουά, στη θέση του Ζαγοράκη.
Παρασκευάς Άντζας
Καθώς η προκριματική φάση ήταν σε εξέλιξη, ο πρώην στόπερ της Ξάνθης και του Ολυμπιακού έγινε σημαντικό γρανάζι στα πλάνα του Ότο Ρεχάγκελ, ειδικά όταν ο Γερμανός επέλεγε διάταξη με τρεις στόπερ. Η ικανότητα του με τη μπάλα, η ψυχραιμία του και ο τρόπος που κάλυπτε τον χώρο, ήταν στοιχεία που του εξασφάλιζαν 100% μια θέση στην 23άδα της διοργάνωσης – ενδεχομένως και στην ενδεκάδα της εθνικής όταν θα ερχόταν η ώρα των αγώνων. Ωστόσο λίγους μήνες πριν το τουρνουά, ο Παρασκευάς Άντζας σόκαρε τον Ολυμπιακό και τις τάξεις της Εθνικής, ανακοινώνοντας την αποχώρηση του από την ενεργό δράση! Τελικά συνέχισε ως δανεικός στη Δόξα Δράμας της Γ’ Εθνικής. Κατόπιν παραχωρήθηκε στην Ξάνθη για μια δεύτερη θητεία στην ομάδα της Θράκης και το 2007 επέστρεψε στον Ολυμπιακό και την Εθνική Ομάδα, από την οποία αποχώρησε οριστικά το 2008. Το θέμα είναι πως ο Παρασκευάς Άντζας με εκείνη την απόφαση του τον χειμώνα του 2003 έχασε την ανεπανάληπτη ευκαιρία να είναι βασικός μέλος της Εθνικής Ελλάδας στο έπος του 2004, αφήνοντας ουσιαστικά ορθάνοιχτη την πόρτα της ενδεκάδας για τον Μιχάλη Καψή.
Χρήστος Πατσατζόγλου
Αποτελούσε μια από τις μεγάλες ποδοσφαιρικές αδυναμίες του Ότο Ρεχάγκελ, που έβλεπε στο πρόσωπο του έναν παίκτη που μπορούσε να του δώσει λύσεις σε 3-4 διαφορετικές θέσεις και ρόλους στο γήπεδο, επιτρέποντας του να μεταβάλλει την διάταξη και την τακτική της ομάδας στο χορτάρι την ώρα που παιζόταν ένα ματς. Στο μυαλό του Ότο Ρεχάγκελ δεδομένα είχε μια θέση στην αποστολή για το Euro 2004, αλλά δεν έμελλε να ζήσει αυτή την επιτυχία. Τη σεζόν 2003-2004 ο Χρήστος Πατσατζόγλου αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού στον Ολυμπιακό και το ιατρικό επιτελείο επέλεξε την μέθοδο της ενέσιμης θεραπείας προκειμένου ο παίκτης να συνεχίσει να αγωνίζεται. “Το μόνο πράγμα που έχω μετανιώσει στην καριέρα μου είναι οι ενέσεις κορτιζόνης και ξυλοκαΐνης που με ανάγκασε ο γιατρός τότε να κάνω στο πόδι μου, ώστε να μπορώ να αγωνιστώ σε κάποια παιχνίδια. Αυτό δεν θα το έκανα ποτέ ξανά. Όταν είσαι τραυματίας δεν ζορίζεις καταστάσεις… Ο Ότο Ρεχάγκελ ήταν πατέρας όλων μας, τον νιώθαμε πάρα πολύ κοντά μας. Αυτό που κατάφερε αυτός ο άνθρωπος δεν πρόκειται ξαναγίνει. Με πόνεσε και θα με πονάει πάντα που έλειψα από το Euro 2004, αλλά χάρηκα πάρα πολύ για όσα πέτυχαν τα παιδιά που ξεκινήσαμε μαζί αυτό το ταξίδι”, είχε εξομολογηθεί ο ίδιος στο πρόσφατο παρελθόν, σε συνέντευξη του στο sport-retro. Ο Πατσατζόγλου υπολογιζόταν τόσο για την άμυνα, όσο και για την μεσαία γραμμή. Η απουσία του από την τελική 23άδα άφησε τον Σεϊταρίδη μόνο του στο δεξί άκρο της άμυνας, ενώ ήταν μια βασική εξέλιξη (μαζί με την ‘τιμωρία’ του Άκη Ζήκου) για την μετέπειτα κλήση του Κώστα Κατσουράνη, που δεν είχε αγωνιστεί καθόλου στα προκριματικά!
