Πριν από λίγες ημέρες, στα 33 του χρόνια, κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση στο στίβο. Κέρδισε το ασημένιο στο ύψος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου της Γλασκόβης.
Είχε προσπαθήσει πολύ, είχε φτάσει στην πηγή, αλλά στην Σκωτία ήπιε… νερό. Ο Κώστας Μπανιώτης που έχει συμμετάσχει τρεις φορές σε Ολυμπιακούς Αγωνες και θέλει το καρέ… με μετάλλιο στο Τόκιο (2020) μίλησε και αποκάλυψε πολλά στο gazzetta, σε μια απολαυστική συνέντευξη στον Αντώνη Πατσούρα που αναδημοσιεύουμε.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ελληνικά ΜΜΕ και τα social media;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδιαίτερη σχέση. Τώρα μετά από το μετάλλιο έχω πολλά τηλέφωνα. Δεν έχω αρνηθεί ποτέ να μιλήσω σε δημοσιογράφο που θα μου ζητήσει συνέντευξη. Όσο αφορά τα social media δεν έχω καλή σχέση».
Πόσους χορηγούς έχεις;
«Δεν είχα και δεν έχω κανέναν. Είχα μόνο μια συνεργασία με μια αθλητική εταιρεία στο κομμάτι του εξοπλισμού. Δεν μ’ έχουν πλησιάσει. Δεν δουλεύω και πολύ τα social media. Ο χορηγός είναι πολύ σημαντικός για την εξέλιξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Δεν υπάρχουν εδώ τα λεφτά που έχει το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Πρέπει να στηριχτούν οι αθλητές. Οι χορηγοί είχαν πολύ σπουδαίο ρόλο και στον αθλητισμό της αρχαίας Ελλάδος».
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Κομοτηνή. Πόσο αγαπάς τον τόπο σου;
«Πάρα πολύ. Η Κομοτηνή είναι πρότυπο κοινωνίας. Ζουν αρμονικά άνθρωποι με διαφορετικές παραδόσεις, μ’ άλλη κουλτούρα και μ’ άλλες θρησκείες. Είναι πολύ όμορφο το κλίμα στην πόλη. Εγώ μένω στην Θεσσαλονίκη αλλά δεν έχω αλλάξει ομάδα. Είμαι πάντα στην Ολυμπιάδα Κομοτηνής. Χαίρομαι που εκπροσωπώ τον τόπο μου».
Επειδή ζεις στη Θεσσαλονίκη βιώνεις καθημερινά την ιστορία με την ονοματοδοσία της γειτονικής χώρας. Τι σκέψεις σου γεννά αυτή η ιστορία;
«Δεν ζω μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά είμαι και μισός Μακεδόνας. Η μητέρα μου είναι από τις Σέρρες. Με πληγώνει ως Μακεδόνα αυτή η ιστορία. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα. Από τα αρχαία χρόνια έως σήμερα. Δεν μπορεί να συνδεθεί το όνομα Μακεδονία με κάτι άλλο. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δώσει τη ζωή τους για τη Μακεδονία. Όλοι εδώ νιώθουν πληγωμένοι. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι για να το αποτρέψουμε».
Θα μπορούσες να ζήσεις στην Αθήνα;
«Όχι. Είμαι στη Θεσσαλονίκη και είμαι καλά. Έχει τις κατάλληλες συνθήκες και εγκαταστάσεις για προπόνηση. Δεν μου ταιριάζουν οι ρυθμοί της Αθήνας. Θέλω μια απλή ζωή μου να με γεμίζει ενέργεια. Λατρεύω τη Θεσσαλονίκη».
Ποια ομάδα υποστηρίζεις;
«ΠΑΟΚ μια ζωή. Ο Χάρης Μπανιώτης που ήταν πρωταγωνιστής στο τελευταίο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ το 1985 είναι αδελφός του πατέρα μου. Ο Ζήσης Βρύζας είναι ξάδελφος μου. Στο σπίτι όλοι είμαστε ΠΑΟΚ».
Τον θείο σου τον πρόλαβες να παίζει;
«Όχι. Δεν τον πρόλαβα. Είμαι τυχερός όμως που είμαι στην εποχή του Μέσι. Είναι φαινόμενο. Τον θαυμάζω. Έχει διάρκεια και είναι φανταστικός ποδοσφαιριστής».
Περιμένεις να πανηγυρίσεις το πρωτάθλημα;
«Όλοι αυτό περιμένουμε. Ο ΠΑΟΚ είναι τυχερός που έχει τον Ιβάν Σαββίδη. Προσφέρει χρόνια στον ΠΑΟΚ και αυτό το πρωτάθλημα είναι η μεγάλη του ανταμοιβή για την δουλειά των περασμένων χρόνων. Ο Ιβάν Σαββίδης έχει βοηθήσει πάρα πολύ κόσμο στη Βόρεια Ελλάδα άσχετα εάν δεν το μαθαίνουν πολλοί. Μπράβο σ’ όλη την ομάδα».
Κώστα τι σε κάνει πιο δυνατό;
«Οι αποτυχίες. Η ήττα είναι η μεγαλύτερη νίκη εάν μπορεί να την διαχειριστείς σωστά και προς όφελος σου».
Τι είναι αυτό που σε φοβίζει;
«Δεν με φοβίζει κάτι ιδιαίτερο. Έχω ανασφάλειες και άγχος ως άνθρωπος. Ξέρω ότι κάποιος άλλος σε μια γωνιά του κόσμου προσπαθεί να προπονηθεί καλύτερα από μένα για να με κερδίσει».
Γιατί ποιο πράγματα έχεις πονέσει στη ζωή σου;
«Για τις αποτυχίες. Για φιλίες που έχουν προδωθεί. Γενικά όμως συγχωρώ. Δεν κρατάω κακίες».
Οι γονείς σου τι σου έμαθαν;
«Να είμαι ευγενικός. Να συχωρώ και να έχω υπομονή και επιμονή. Να λέω αυτό που αισθάνομαι και να μιλάω από την καρδιά μου και την ψυχή μου. Είναι τιμή να είμαι γιος τους. Πάντα με στήριζαν και θα με στηρίζουν».
Η ζωή τι σε έχει διδάξει;
«Μου έχει μάθει ότι δεν μπορείς να ελέγχεις τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω σου. Μόνο τον εαυτό σου μπορεί να ελέγχεις. Η ατομική εξέλιξη είναι πολύ σημαντική για κάθε άνθρωπο. Σε οδηγεί στην προσφορά, στην εσωτερική ηρεμία και σε κάνει χαρούμενο».
Ψέμματα θα πεις;
«Δυσκολεύομαι να λέω ψέμματα. Πως θα κοιμηθώ το βράδυ; Θέλω να είμαι στο κρεβάτι μου και να κοιμάμαι σε 10 δευτερόλεπτα. Σίγουρα θα έχω αδικήσει κάποιον. Θα έχω πει ένα αθώο ψέμμα αλλά τα βράδια κοιμάμαι καλά».
Η πολιτική σ’ ενδιαφέρει;
«Δεν έχω καμία σχέση με την πολιτική. Θα μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να δεσμευτώ στον κόσμο για κάτι που δεν θα μπορώ να πραγματοποιήσω».
Δεν πιστεύω να φοβάσαι τα ύψη;
«Ναι. Δεν μπορώ να πάω στην άκρη μιας ταράτσας και να σταθώ πολύ. Στο αγώνισμα μου όμως δεν φοβάμαι τίποτα».
Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος στον αθλητισμο;
«Ο Κώστας Δουβαλίδης. Είναι εκπληκτικός άνθρωπος και αθλητής. Είμαστε χρόνια φίλοι και συγκάτοικοι στις αποστολές».
Ο Ταμπέρι που κέρδισε και το χρυσό στη Γλασκώβη είναι φίλος σου;
«Ναι. Είναι πολύ καλό παιδί. Είναι ο ίδιος άνθρωπος όταν ξεκινούσε και τώρα που έφτασε στην κορυφή.Όλοι οι αθλητές τον αγαπούν και όταν συμμετέχει στον αγώνα του δίνει χρώμα».
Αυτό που έχει μισό πρόσωπο ξυρισμένο και το άλλο αξύριστο γιατί το κάνει;
«Το είχε κάνει μια φορά όταν ήταν μικρός και είχε κάνει κάτι σπουδαίο στην Ιταλία. Το συνέχισε. Έχει πάρει βέβαια έκταση σήμερα.Είναι brand name».
Τι σκέφτηκες μετά από το μετάλλιο;
«Δεν είχα καταλάβει τι χρώμα μετάλλιο είχα κερδίσει. Αισθάνθηκα χαρά. Ήταν το 5ο μου Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού και ο 4ος τελικός.Τα κατάφερα. Είμαι χρόνια σε υψηλό επίπεδο και το ήθελα αυτό το μετάλλιο. Για μένα αυτή είναι η αξία του αθλητισμού. Η διάρκεια».
Πήρες φόρα τώρα; Πάμε και για Ολυμπιακό μετάλλιο;
«Θα το ήθελα να κλείσω στο Τόκιο μ’ ένα Ολυμπιακό μετάλλιο την καριέρα μου».
Γούρια έχεις;
«Όχι».
Τι μουσική άκουσες πριν από τον τελικό στη Γλασκώβη;
«Ακούω ελληνική μουσική πριν ξεκινήσω προθέρμανση. Την ώρα πριν τον αγώνα οραματίζομαι το άλμα μου. Είναι δύσκολο το αγώνισμα μου. Όλα κρίνονται σ’ ένα άλμα μετά από 2 ώρες! Πρέπει να κάνεις σωστή κατανομή δυνάμεων. Ο αγαπημένος μου τραγουδιστής είναι πάντως ο Μητροπάνος».
Ποιος πίστεψε στην επιτυχία σου;
«Ο πρώτος μου προπονητής, ο Γιώργος Δαστερίδης και ο σημερινός μου ο Γιώργος Τσούγκος. Με πίστεψαν και μου έδειξαν αγάπη και ενδιαφέρον. Πάντα πίστευα ότι μπορεί να γίνω καλός αθλητής.Είμαι περήφανος για την πορεία μου».
Θα πας ξανά στη Γλασκώβη, στον τόπο της επιτυχίας;
«Είχα πάει πολλές φορές και πριν το μετάλλιο. Μου πάει αυτή η πόλη. Πλέον είναι συμβολική πόλη και κάποια στιγμή θα πάω πάλι».
Αρέσεις στις γυναίκες;
«Γυναίκα. Δύσκολη υπόθεση. Τις αγαπάω. Είναι πιο εξελιγμένες και έξυπνες από εμάς τους άνδρες. Δίνω και εγώ τις μάχες μου».
Οι αθλητές κάνουν καταχρήσεις;
«Κάποια στιγμή θες να ξεδώσεις. Να απολαύσεις τη ζωή αλλά πάντα με μέτρο. Στόχος είναι να μην επιβαρύνω τον οργανισμό μου. Δεν μου αρέσουν ως άνθρωπος τα ακραία πράγματα, οι καταχρήσεις. Μ’ αρέσει να απολαύσω ένα καλό τσίπουρο ή κρασί. Με ηρεμεί».
Τηλεόραση βλέπεις;
«Όχι. Βλέπω όμως όπως πολλοί αθλητές Netflix. Μου αρέσει. Πάντως όταν έχω χρόνο προτιμώ να περάσω ωραία έξω στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη».
Στο σχολείο έκανες κοπάνες;
«Ήμουν καλός μαθητής. Έκανα όμως και κοπάνες. Ωραία χρόνια και μετά στο ΤΕΦΑΑ στη Θεσσαλονίκη».
Ποιος ήταν ο παιδικός σου ήρωας;
«Εγώ μεγάλωσα με τον Καμπαμαρού. Αυτό έβλεπα μικρός».
Δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω και για την κρίση.Τι σου στέρησε στη ζωή σου;
«Δεν είχα μάθει να ζωή πλούσια και με υπερβολές. Σίγουρα μας επηρέασε αλλά είμαι περήφανος γιατί κρατήσαμε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια ψηλά τον κλασσικό αθλητισμό στη χώρα μας. Είμαστε στην 5η θέση στην Ευρώπη. Βγάζουμε υγεία ως εθνική ομάδα. Σίγουρα είναι δύσκολες συνθήκες αλλά όταν είσαι οικογένεια μπορείς να βρεις τρόπους να είσαι ανταγωνιστικός. Έχει λαμπρό μέλλον ο στίβος μας».
