Ο Άντζας σπάει την σιωπή του και αποκαλύπτει σε 2.500 λέξεις πώς ήρθε στην Ξάνθη και γιατί έφυγε από τον Ολυμπιακό

 

Ο αντισυμβατικός Παρασκευάς Άντζας, στη συνέντευξη της ζωής του, 15 χρόνια μετά αποκαλύπτει το λόγο που αποχώρησε από τον Ολυμπιακό.

Αποκαλύπτει τον άγνωστο παρασκήνιο του ερχομού του στην Ξάνθη, μιλάει για τους προπονητές που τον βοήθησαν στην καριέρα του, τους συμπαίκτες του που τον στήριξαν στις δύσκολες στιγμές του, την απουσία του από το Euro 2004 αλλά και τις αποφάσεις που έλαβε και για τις οποίες δηλώνει ότι δεν μετάνιωσε ποτέ!

«Ήμουν στον Πανδραμαϊκό, 18 ετών παιδί… Με ζήτησε η Ξάνθη και δεν ήθελα με τίποτα να φύγω από την πόλη μου. Ο πατέρας μου, που ήταν μεροκαματιάρης άνθρωπος με έπεισε να πάω. Μου είπε “πήγαινε ρε να δεις τι μπορείς να κάνεις”. Έτσι δεν του χάλασα χατίρι, πήγα, έχοντας στο μυαλό μου ότι θα μπορέσω να τον βοηθήσω και να τον ξεκουράσω. Έζησα τρεις όμορφες χρονιές στην Ξάνθη. Μετά, τον τελικό του Euro U21, με είδαν από τον Ολυμπιακό, δεν ήξερα ποιος συγκεκριμένα. Ε, υπογράψαμε ένα προσύμφωνο και την επόμενη σεζόν πήρα τη μεταγραφή που ονειρεύεται κάθε νέο παιδί, πηγαίνοντας στην πρώτη ομάδα της χώρας», αναφέρει ο Παρασκευάς Άντζας σε μεγάλη συνέντευξη 2.500 λέξεων που παραχώρησε στο gazzetta.

Ποιος ήταν προπονητής τον στήριξε στην Ξάνθη; «Ο Βασίλης Δανιήλ με πίστεψε πάρα πολύ. Ήταν αυτός που με έβαλε στα βαθιά πολύ γρήγορα και μάλιστα με τοποθέτησε και δεξί μπακ που εγώ δεν είχα καμία σχέση με τη θέση. Εντάξει κι ο Γιάννης Μαντζουράκης ήταν πολύ σημαντικός για εμένα, δεν το συζητώ».  Στη συνέχεια «από ξένους ο Βαλβέρδε κι ο Μπάγεβιτς με έχει βοηθήσει πολύ. Ο Μαντζουράκης εννοείται, είναι ο ποδοσφαιρικός μου πατέρας. Ο Γιάννης Κόλλιας ήταν στα πρώτα μου βήματα, στις εθνικές ομάδες που πήρα πάρα πολλά. Τον είχαμε προπονητή στην Εθνική Ελπίδων με Καραγκούνη, Δέλλα. Ήταν πολύ καλός στο κομμάτι της ψυχολογίας».

Τι θυμάται από το πρώτο του ματς στην Α’ Εθνική με την ομάδα της Ξάνθης; «Όταν είδα πως είναι η Α’ Εθνική, είπα “έτσι είναι;”, γιατί η Γ’ ήταν πιο δύσκολη, πιο σκληρό πρωτάθλημα. Είχα μάθει αλλιώς και για το στιλ μου ήταν εύκολο να προσαρμοστώ στις απαιτήσεις». Με ποιον σημερινό παίκτη θεωρεί ότι μοιάζει το προσωπικό του στυλ; «Ο κάθε παίκτης έχει το δικό του. Ήθελα να πασάρω σωστά την μπάλα. Θα έλεγα ο Σιόβας ίσως μοιάζει. Τον ξέρω τον Δημήτρη είμαστε από την ίδια πόλη. Εξαιρετικός παίκτης με την μπάλα στα πόδια ήταν κι ο Μέλμπεργκ. Δεν θυμάμαι κάποιον άλλον, αλλά δεν θέλω να αδικήσω κανέναν». Τη μέρα που άκουσε για πρώτη φορά ότι τον θέλει ο Ολυμπιακός… «με έπιασε τρακ, αλλά εντάξει, νομίζω λογικό είναι πως κάτι νιώθεις όταν ακούς ότι σε θέλει ο πρωταθλητής Ελλάδας. Θα έβρισκα μπροστά μου όλα αυτά τα μεγαθήρια όπως οι Καραπιάλης, Καραταΐδης, Ίβιτς κι πολλοί άλλοι».

Το φθινόπωρο του 2003 πέφτει σαν βόμβα η είδηση της αποχώρησής σου από τον Ολυμπιακό. Ήταν τελικά προσωπικοί οι λόγοι; Έχει μετανιώσει; Ο Παρασκευάς Άντζας απαντά: «Όχι καθόλου, μαθαίνουμε από τη ζωή συνέχεια. Εκείνο το διάστημα είχε πεθάνει ο πατέρας μου, ήμουν σε μικρή ηλικία 22 ετών. Την ίδια χρονιά πέθανε κι ο παππούς μου. Περνώντας ο καιρός με πήρε από κάτω. Ε, καταλαβαίνεις ότι σ’ αυτήν την ηλικία ήταν δύσκολο να το διαχειριστώ αυτό. Εγώ τον λάτρευα τον πατέρα μου και περνώντας ο χρόνος με πήρε λίγο από κάτω. Καλώς ή κακώς έτσι το διαχειρίστηκα. Αυτό ήθελα να κάνω κι αυτό έκανα. Αυτός ήταν ο λόγος».

Βέβαια, για εκείνη την αποχώρηση γράφτηκαν πολλά. Ενοχλήθηκε; «Βέβαια και μάλιστα κινήθηκα και νομικά», απαντά ο Δραμινός παίκτης. Όταν έμαθε ο Κόκκαλης, οι συμπαίκτες του, ο Ρεχάγκελ ότι θέλει να φύγεις από τον Ολυμπιακό υπήρχαν πιέσεις να συνεχίσει; «Πάρα πολύ, αλλά δεν σήκωνα τηλέφωνο σε κανέναν και πουθενά. Είχα πάρει την απόφασή μου, το κατάλαβε κι ο πρόεδρος και μου είπε ‘άμα θελήσεις ποτέ, Πάρη εμείς είμαστε εδώ’. Εγώ δεν σκεφτόμουν τίποτα. Ήθελα να σηκωθώ να φύγω και να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Τόσο από κάτω με είχε πάρει. Στην πορεία ήρθαν τα παιδιά μου και έπρεπε να κάνω κάτι γι’ αυτά. Και έτσι ξανασυνέχισα. (…) Έπρεπε να τα μεγαλώσω και έτσι αποφάσισα να αρχίσω πάλι να παίζω. Ευτυχώς έγινε αυτό που έγινε και ήμουν στο επίπεδο που ήθελα. Γύρισα για τα παιδιά μου».

Γύρισε πρώτα στην Ξάνθη και γρήγορα πάλι στον Ολυμπιακό. Ήταν εύκολη η επιστροφή στον Ολυμπιακό; «Άμα σου πω ότι δεν είχα άγχος; Ήμουν τόσο καλά στην Ξάνθη! Αν δεν έχει άγχος σε μια ομάδα ανεβαίνεις και εσύ ατομικά. Αυτό με βοήθησε για να γυρίσω στον Ολυμπιακό. Το να αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και έτσι έκανα καλά παιχνίδια, οδηγώντας τον Ολυμπιακό στο να με θέλει πίσω».

Εχει μετανιώσει που έχασε το Euro 2004 (όπου η Ελλάδα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης) επειδή είχε φύγει από τον Ολυμπιακό; «Από την στιγμή που πήγα στην Γ’ εθνική, στη Δόξα Δράμας, ήταν δύσκολο να με καλέσει ξανά ο Ρεχάγκελ. Είχαμε μιλήσει και προσπάθησε να με μεταπείσει. Χάρηκα πάρα πολύ για όλα τα παιδιά που κατέκτησαν το Euro 2004. Ήταν μια τεράστια επιτυχία, δεν κρύβω όμως πως ένιωσα μια πικρία που δεν ήμουν εκεί. Λογικό είναι αυτό. Άλλωστε στα προκριματικά ήμουν βασικός».

Ήθελε να παίξει ο Παρασκευάς Άντζας στο εξωτερικό; «Δεν ήταν κάτι που με έκαιγε. Όταν σταμάτησα στα 33 μου είχα πρόταση από την Τράμπζονσπορ με πολύ καλά λεφτά για δύο χρόνια. Ε, δεν πήγα». Κάπως έτσι αποσύρθηκε. «Ναι, αυτό συνέβη λόγω προβλημάτων στα γόνατά μου».

Πλέον αποφάσισε να εμπλακεί στο project του Φρανκ Ζουέλα με την Stars of The Future και τις ακαδημίες της Σπόρτινγκ, για αυτό και βρίσκεται στην Αθήνα πλέον. «Δεν ήταν κάτι που έγινε ξαφνικά. Μου είχε μιλήσει ο Ζουέλα εδώ και δύο χρόνια για αυτή την προσπάθεια. Τον γνωρίζω πολλά χρόνια από την κοινή παρουσία μας στην Ξάνθη και ήταν κάτι που με ενδιέφερε. Θα μπορούσα να δουλέψω μόνο με παιδιά γι’ αυτό και αποδέχθηκα την πρόταση που μου έκανε».

Αν δεν ήταν σήμερα εδώ τι θα έκανε; Ο Παρασκευάς Άντζας απαντά: «Είναι μια απορία αυτό, γιατί στην επαρχία τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ή θα έκανα κάποιο μαγαζί με αθλητικά είδη ή θα άνοιγα κάποιο προποτζίδικο από την άδεια που έχουμε από την Εθνική ομάδα. Στην επαρχία όμως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα». Προπονητική όχι; «Όχι, όχι με τίποτα. Αν έπαιρνα την απόφαση θα έκανα κάτι σχετικό μ’ αυτό που κάνω τώρα, αλλά δεν ήθελα εγώ να ασχοληθώ μ’ αυτόν τον τομέα. Η ενασχόλησή μου με τη Σπόρτινγκ είναι μια πολύ καλή ιδέα που αν μπορούμε να βοηθήσουμε και τους γονείς και τα παιδάκια… Δυο, τρεις, δέκα να έχουν αυτή την φιλοσοφία θα είναι πολύ ευχάριστο».