Ήταν 2 Ιουνίου του 1971 όταν ο Παναθηναϊκός γινόταν η πρώτη και η μοναδική μέχρι σήμερα ελληνική ομάδα που αγωνιζόταν σε τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης. Το έπος του Γουέμπλεϊ μνημονεύεται ακόμα και σήμερα, 47 χρόνια μετά, καθώς αποτελεί αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο.
Στο έπος του Γουέμπλεϊ ως γνωστόν υπήρχε και θρακιώτικη συμμετοχή και μάλιστα διπλή. Δύο από τα μέλη εκείνης της θρυλικής ενδεκάδας κατάγονται από την περιοχή μας. Ο ένας ήταν ο Αντώνης Αντωνιάδης, το χρυσό παπούτσι της σεζόν 1970-1971, που είχε ηγηθεί της πορείας του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϊ. Ο ψηλός από το Πετροχώρι της Ξάνθης ήταν από τα βασικά γρανάζια της μηχανής του Φέρενς Πούσκας έχοντας αναδειχθεί πρώτος σκόρερ εκείνη την σεζόν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, επιτυγχάνοντας δέκα τέρματα.
Υπήρχε όμως και δεύτερος Θρακιώτης σε εκείνη την ομάδα. Δεύτερος Θρακιώτης στην βασική ενδεκάδα, όπως είχε αποκαλυφθεί πριν ενάμισι χρόνο σε εκδήλωση στην Ορεστιάδα προς τιμήν των Δομάζου και Αντωνιάδη και είχε αναφερθεί από το ThrakiSportS, σε αφιέρωμα για τα 45 χρόνια από την συμμετοχή του Παναθηναϊκού στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου με αντίπαλο την Νασιονάλ του Μοντεβιδέο. Ο λόγος για τον Κώστα Ελευθεράκη, από τα βασικά στελέχη της ομάδας του Παναθηναϊκού εκείνη την εποχή, με καταγωγή από το Διδυμότειχο.
Ο Ελευθεράκης, ήταν ένας από τους πλέον χαρισματικούς παίχτες της γενιάς του και λόγω του αγωνιστικού στιλ του τον αποκάλεσαν «ελάφι», χαρακτηρισμό που τον κέρδισε, όταν έπαιζε στον Παναθηναϊκό, στον οποίο μεταγράφηκε το 1968, πριν 50 χρόνια, φεύγοντας από την ομάδα της συνοικίας του, τον «Φωστήρα», τον περίφημο «φονιά των γιγάντων». Όπως σημειώνει ο ιστορικός του Έβρου Σταύρος Παπαθανάκης, στα Σφαγεία είχαν εγκατασταθεί οι καταγόμενοι από το Διδυμότειχο γονείς του, το κανονικό επώνυμο των οποίων ήταν Ελευθέρογλου. Τη δεκαετία του 1960 πολλοί ήταν οι Εβρίτες και οι Εβρίτισσες, που είχαν βρει σπίτι και εργασία στη γειτονιά των Σφαγείων, στο σημερινό Ταύρο, που ήταν μια κατεξοχήν εργατική γειτονιά.
Ο Κώστας Ελευθεράκης έπαιξε μεγάλη μπάλα στον Παναθηναϊκό και είχε μεγάλη συμβολή στην ευρωπαϊκή του πορεία το 1971 πετυχαίνοντας μάλιστα και δύο γκολ (πέραν των εννέα του Αντώνη Αντωνιάδη) και συμβάλοντας καθοριστικά στο να φτάσει η ομάδα στο Γουέμπλεϊ, τέτοια μέρα ακριβώς 47 χρόνια πριν, όπου βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Άγιαξ του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ. Εκείνη τη χρονιά όπως και το 1972 οι αθλητικοί συντάκτες τον είχαν ψηφίσει ως τον ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Με τον Παναθηναϊκό κέρδισε ένα νταμπλ, τέσσερα πρωταθλήματα (1969, 1970, 1972, 1974) και δύο κύπελλα (1969, 1977).
Θα μπορούσε να παίξει και σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού, ήταν δεδομένο το ενδιαφέρον τόσο της Ρεάλ Μαδρίτης όσο και της Έβερτον, αλλά ο τραυματισμός του το 1977 έβαλε τέλος στα όνειρά του για μια ευρωπαϊκή καριέρα. Το 1980 έφυγε από τον Παναθηναϊκό και για μια σεζόν έπαιξε στην ΑΕΚ, για να κλείσει τη λαμπρή ποδοσφαιρική καριέρα με τον Φωστήρα, απ΄όπου ξεκίνησε η πορεία του προς την καταξίωση. Σήμερα ασχολείται με τον τομέα των ακαδημιών στην περιοχή της Βάρης, στην Αθήνα, όπου αναδεικνύει νέα ταλέντα.
«Το Διδυμότειχο είναι ο τόπος καταγωγής μου. Από εκεί είναι ο πατέρας μου, βρίσκονται πολλοί στενοί συγγενείς, τα ξαδέρφια μου με τα οποία έχω συχνή επικοινωνία. Έχω κάποια χρόνια να έρθω, αφού οι επαγγελματικές υποχρεώσεις στο αθλητικό κέντρο αλλά και η παρουσία μου στα διοικητικά του Παναθηναϊκού, δεν μου άφησαν χρόνο«, είχε πει πρόσφατα στο evros-news αποκαλύπτοντας μάλιστα ότι παρακολουθούσε την πορεία της ΑΕ Διδυμοτείχου στη Γ’ Εθνική.
