Ήταν τέτοια μέρα, 20 Μαΐου, ακριβώς έναν χρόνο πριν. Το πρωτάθλημα της ΕΚΑΣΑΜΑΘ βρισκόταν στην διαδικασία των πλέι οφ, το συνέδριο του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής σε πλήρη εξέλιξη αλλά όλοι παγώνανε εκείνο το σαβατιάτικο πρωινό στην αναγγελία από το ThrakiSportS της είδησης του θανάτου του «δασκάλου» Αλέκου Καρυπίδη.
Ο εμπνευστής του Δημοκριτείου, ένας από τους σημαντικότερους μπασκετανθρώπους της Κομοτηνής με καταγωγή όμως από τον Έβρο, όπου τελείται το πρωί της Κυριακής το ετήσιο μνημόσυνο, έφευγε για το μεγάλο ταξίδι.
Άφηνε όμως μια παρακαταθήκη που λίγοι έχουν αντιληφθεί αλλά έχουν βαλθεί όσοι την συνεχίζουν, να την κάνουν γνωστή σε όλον τον κόσμο. Την πρώτη πανεπιστημιακή ομάδα δημόσιου ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος που διακρίνεται στα τοπικά πρωταθλήματα.
Έναν χρόνο μετά, αυτή η ομάδα έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο μέσα στις Σέρρες απέναντι σε μια ιστορική ομάδα όπως ο Πανσερραϊκός. Από αυτό το ματς οι φοιτητές βγήκαν νικητές. Και αντί να φωνάξουν δυνατά “Δημοκρίτειο” στο τέλος του αγώνα, φώναξαν “Αλέκος”.
Αφιέρωσαν τη νίκη, την πρόκριση στην τετράδα, την παράταση στην ελπίδα για άνοδο στα εθνικά πρωταθλήματα, στο δάσκαλο που οραματίστηκε αυτήν την ομάδα και έβλεπε από ψηλά και χαμογελούσε με τα κατορθώματα των “παιδιών” του…
