Για ακόμη μία χρονιά ο αγώνας «ROUT/Rodopi Advendurun» ολοκληρώθηκε με επιτυχία, αφήνοντας έτσι όμορφες αναμνήσεις στους συμμετέχοντες, τη θετική αύρα του στη Χαϊντού και την οροσειρά της Ροδόπης, αλλά και ένα τεράστιο ρεκόρ αγώνα για το νικητή.
Εκατοντάδες δρομείς, συνοδοί και επισκέπτες βρέθηκαν στο καθιερωμένο πλέον ραντεβού μέσα στη φύση, στο Δασικό Χωριό Ερύμανθου, όπου για 11η χρονιά πραγματοποιήθηκε ο υπερ-μαραθώνιος βουνού με τους 165 δρομείς που είχαμε φέτος να καλούνται να διανύσουν απόσταση 164 χιλιομέτρων (100 μίλια) τρέχοντας σε μονοπάτια που διασχίζουν τα όμορφα τοπία στα βουνά στα Βόρεια του Νομού Ξάνθης και την ευρύτερη περιοχή της Ροδόπης στον Ερύμανθο.
Το ραντεβού είχε δοθεί από τις απογευματινές/βραδινές ώρες της περασμένης Πέμπτης (19/10), καθώς οι δρομείς ξεκίνησαν την προσπάθεια τους τα ξημερώματα της Παρασκευής (20/10) με αφετηρία το Δασικό Χωριό, ενώ οι τερματισμοί (στο ίδιο σημείο) ως συνήθως άρχισαν να καταγράφονται από τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας (Σάββατο).
Με τον εντυπωσιακό χρόνο 21.27.53 τερμάτισε ο νικητής του φετινού ROUT, ο 51χρονος Παύλος Μαυρογιάννης από τη Θεσσαλονίκη, καταρρίπτοντας έτσι το ρεκόρ που κρατούσε από πέρσι ο Νίκος Πετρόπουλος (22.25.11), ο οποίος φέτος τερμάτισε στη 2η θέση με χρόνο 22.34.11. Στην 3η θέση τερμάτισε ο Μάτρας Σλάβομιρ (23.48.34), στην 4η ο Μπάκας Ευάγγελος (24.21.07), στην 5η ο Γιάτσεκ Μπόγκοτς (24.47.20) και στην 6η ο Ξανθιώτης δρομέας Γιάννης Πυργελής με χρόνο 24.50.55.
Ο Παύλος Μαυρογιάννης διπλασίασε έτσι τις νίκες στον ROUT, επιτυγχάνοντας ένα άτυπο νταμπλ, αφού ο ίδιος είχε τερματίσει πρώτος και το 2014, με χρόνο τότε 24.31.25.
Στις γυναίκες 1η τερμάτισε η Βασιλική Σταύρου (14η γενική κατάταξη) με χρόνο 28.02.22, 2η η Γαβριηλίδου με χρόνο 28.56.23 και 3η η Βασιλική Φαλαρά με χρόνο 29.52.37.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και φέτος η διοργάνωση διατήρησε τον διεθνή της χαρακτήρα αφού μεταξύ άλλων συμμετείχαν 5 Ρώσοι, 5 Ολλανδοί, 2 Βρετανοί, 2 Αμερικανοί, 2 Ρουμάνοι, 1 Βούλγαρος, 2 Κύπριοι, 1 Ουκρανός, 1 Γερμανός, 1 Σουηδή και 2 Τσέχοι δρομείς
Πάντως για ακόμη μία χρονιά οι συμμετέχοντες, είτε τερμάτισαν ή δεν ολοκλήρωσαν τις προσπάθειες τους, έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι από τη διοργάνωση της ομάδας του «ROUT», με το αγωνιστικό τριήμερο να ολοκληρώνεται το πρωί της Κυριακής με τις απονομές που έγιναν στον ίδιο χώρο (Δασικό Χωριό Ερύμανθου), απολαμβάνοντας έτσι πλέον στιγμές χαλάρωσης και ανάπαυσης μετά την έντονη καταπόνηση του ιδιαίτερα δύσκολου και απαιτητικού αγώνα.
Χαρακτηριστικό εξάλλου της δυσκολίας του υπερμαραθώνιου βουνού είναι πως από τους 165 δρομείς που ξεκίνησαν στην αφετηρία τερμάτισαν οι 109 καθώς υπήρξαν 56 εγκαταλείψεις. Υπενθυμίζεται ότι ιδιαίτερο σημείο αναφοράς αποτελεί το απίστευτο κατόρθωμα του Ξανθιώτη Παναγιώτη Σιδηρόπουλου που συμμετείχε σε δύο υπερ-μαραθωνιους βουνού σε χρονική απόσταση μίας εβδομάδας μεταξύ τους (θυμηθείτε με ένα κλικ ΕΔΩ).
Σύμφωνα με την εφημερίδα “Εμπρός”, η φετινή μεγάλη διοργάνωση του ROUT έκλεισε με θετικό απολογισμό και χωρίς απρόοπτα κι έτσι οι δρομείς ανανέωσαν το ραντεβού τους για την επόμενη χρονιά, τον Οκτώβρη του 2018 όταν θα διεξαχθεί ο 12ος αγώνας στη Χαϊντού και τη Ροδόπη.
Εξάλλου και φέτος εκτός από το ανθρώπινο στοιχείο, ο ROUT/Rodopi Advendurun πέτυχε τον πρωταρχικό του στόχο, το να προσφέρει μία νέα προσέγγιση στους αγώνες ορεινού τρεξίματος, παρουσιάζοντας την νέα εκδοχή του ultra αγώνα, ο οποίος θέτει σε ολοκληρωτική δοκιμασία τον αθλητή και τις ικανότητές του, ενώ αξιολογεί την εμπειρία που έχει αποκομίσει από τη μακροχρόνια ενασχόλησή του με το άθλημα και όλα αυτά τηρώντας τις παραμέτρους που είχαν θέσει εξ’ αρχής οι διοργανωτές, το να αναδειχθούν μέσα από τον αγώνα τα βουνά της Ροδόπης, αυτή η μοναδική περιοχή της ελληνικής επικράτειας, δίνοντας στους λάτρεις του trail running μια δυνατή πρόκληση. Έτσι οι θιασώτες του ορεινού τρεξίματος έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τη φύση της Ροδόπης και να συνειδητοποιήσουν γιατί αυτή η περιοχή χρειάζεται πέρα από την ανακήρυξή της σε Εθνικό Πάρκο και την ουσιαστική προστασία της και γιατί πρέπει τα μονοπάτια, αυτός ο διάδρομος προς την ιστορία, να ξαναζήσουν και να διηγούνται σε όλους το χρονικό αυτού του ξεχασμένου τόπου.
