Ήταν 4 Αυγούστου του 1992 όταν η Μόρφω Δροσίδου κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, γράφοντας ιστορία σε ένα άθλημα που έμελλε να χαρίσει και άλλες τέτοιες και ακόμα μεγαλύτερες στιγμές στην χώρα μας στο μέλλον.
Πολύ πριν τον Μιχάλη Μουρούτσο, τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη και την Έλλη Μυστακίδου, που πρωταγωνίστησαν τα επόμενα χρόνια, ήταν αυτή η 17χρονη τότε μαθήτρια από το Νεοχώρι Ορεστιάδας, που αναγκαζόταν να την πηγαινοφέρνει ο πατέρας της στην Ορεστιάδα για μαθήματα και προπονήσεις, η οποία άνοιγε τον δρόμο στους υπόλοιπους. Ωστόσο όποιος ψάξει σήμερα, δεν θα βρει το μετάλλιό της σε αυτά που έχουν επισήμως καταγραφεί στην ελληνική ιστορία στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση. Ο λόγος; Δυστυχώς τότε το άθλημα του ταεκβοντό δεν ήταν επισήμως αναγνωρισμένο αλλά άθλημα επίδειξης.
Επίσημα στην Βαρκελώνη το 1992 η Ελλάδα κατέκτησε μόνο δύο μετάλλια, αμφότερα χρυσά, με τον Πύρρο Δήμα και την Βούλα Πατουλίδου. Ωστόσο η Μόρφω Δροσίδου με εκείνη την επιτυχία της είχε στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας σε ένα μαχητικό σπορ που μέχρι τότε, δεν το γνώριζαν και πολλοί στη χώρα μας, αλλά σήμερα είναι αλήθεια ότι το γνωρίζουν αρκετοί και διαθέτει πλέον και σημαντικές επιτυχίες στην Θράκη, με την επίσης Ορεστιαδίτισσα Ελένη Σαλινούδη να φιλοδοξεί να γίνει η διάδοχός της (αλλά και την ξανθιώτισσα Μινεβέρ Ομέρογλου να ξεχωρίζει επίσης, μεταξύ αρκετών ακόμα αθλητών και αθλητριών).
«Το σημαντικό ήταν και μόνο η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς. Θυμάμαι έντονα την πρόκριση από τους προκριματικούς. Μετά από εκείνη την επιτυχία καταφέραμε να έχουμε συνέχεια μετάλλια και παρουσίες σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα και φυσικά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, μόνο στο Ρίο δεν καταφέραμε να έχουμε ως Ελλάδα κάποια πρόκριση σε αυτό το άθλημα», σχολίαζε σε περσινή της συνέντευξη στο Ράδιο Έβρος η Μόρφω Δροσίδου, γνωστή και ως «τίγρης της Θράκης», που τα τελευταία τρία χρόνια ασχολείται με την προπονητική στην Αθήνα, όπου πλέον μένει μόνιμα με την οικογένειά της (καθώς έχει δύο αγόρια).
