Από τις επιχειρήσεις στον Ηλυσιακό, από τον Ηλυσιακό στη Λάρισα, και από εκεί τούμπαλιν στις επιχειρήσεις του και μακριά από το χώρο του Ελληνικού ποδοσφαίρου, πάνω κάτω κάπως έτσι έχει εξελιχθεί η πορεία του Κώστα Πηλαδάκη. Στην Λάρισα έμεινε αρκετά χρόνια, ευεργέτησε τον τόπο, έφερε επιτυχίες στην ομάδα, αλλά άφησε και χρέη. Ο ίδιος σε συνέντευξη του θυμάται όλα τα παραπάνω με λεπτομέρειες…
Συγκεκριμένα σε συνέντευξή του στο sport24, μια από τις unique συνεντεύξεις του Αθηναϊκού site, ο Κώστας Πηλαδάκης, θυμάται το πως μπήκε στο χώρο του ποδοσφαίρου, το όραμά του τότε, το οποίο θεωρεί πως είχε και ο ιδιοκτήτης της Ξάνθης Χρήστος Πανόπουλος, αλλά και το αξέχαστο εκείνο ματς με τον Πανσερραϊκό με προπονητή των Βυσσινί τότε τον γνωστό και αγαπητό σε όλους μας Νίκο Κεχαγιά, που είχε δοθεί οφσάιντ σε επαναφορά από πλάγιο άουτ, το οποίο όπως λέει ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, για τον ίδιο και από τότε μετρούσε ο χρόνος για την αποχώρηση του από τον χώρο του ποδοσφαίρου. Ακόμα θυμήθηκε και το πέρασμα του Μαρίνου Ουζουνίδη, ενώ ομολόγησε και τη μοναδική φορά που «ανακατεύτηκε» στις μεταγραφές της ομάδας.
Σε ερώτηση για την άποψη του για τον Γιώργο Δώνη, αλλά και τους προπονητές με τους οποίους έχει συνεργαστεί ανέφερε: «Με τον Δώνη πέρασα μια μεγάλη φάση στεναχώριας. Πολύ ικανός προπονητής. Τον στήριξα σε αρκετές στιγμές, ξεκίνησε στον Ηλυσιακό χωρίς πτυχίο. Μαζί κάναμε 110 μεταγραφές. Ήμουν δίπλα του σε δύσκολες στιγμές, τσακώθηκα με τους οπαδούς την πρώτη χρονιά, όταν ήθελαν να φύγει. ‘Οχι γιατί του έκανα χάρη. Γιατί τον πίστευα ως προπονητή! Στη δύσκολη ώρα που είχαμε ένα εσωτερικό θέμα τον παρακάλεσα να μείνει μια χρονιά και δυστυχώς τον κέρδισε η ΑΕΚ. Ζήσαμε τόσα πολλά που δεν μπορώ να του κρατήσω κακία, μιλάμε, είμαι φίλος του. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης το ίδιο καλός προπονητής και δουλευταράς. Δεν νομίζω γενικά να είχα κακή σχέση με κάποιο προπονητή. Ο Κόουλμαν καλός προπονητής, αλλά έχω στεναχώρια μαζί του με τον τρόπο που έφυγε».
Ενώ σχετικά με το παιχνίδι που έκρινε το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό και τη συνομίλια του μετά από αυτό με τον Ντέμη Νικολαΐδη είπε: «Τρομερό ματς! Θυμάστε, που είχε βάλει το γκολ ο Μήτρογλου στο τέλος και είχε πάρει τελικά το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, θα το είχε πάρει η ΑΕΚ ή ο Παναθηναϊκός. Με δέκα παίκτες εμείς από το πρώτο ημίχρονο, με καταπληκτικό Κλέιτον, να ξέρετε ότι ουσιαστικά από εκείνο το ματς είχε πωληθεί μετά. Είχε χάσει ο Πάρα ευκαιρίες, δεν του είχαν δώσει πέναλτι, μιλάμε για τρομερό ματς! Ήταν ένα από τα δείγματα γραφής εκείνης της ομάδας ότι θα προχωρούσε καλά. Είναι προφανές ότι τότε όλος ο κόσμος είχε δει αυτό το παιχνίδι, δεν θέλω να αναφερθώ σε διάφορα κουτσομπολιά που είχαν ακουστεί, αλλά θέλω να πω ότι τότε η διοίκηση της ΑΕΚ μας είχε δώσει συγχαρητήρια για τη συμπεριφορά μας στον αγώνα.
Είχαμε μιλήσει με τον Ντέμη μετά, με παίρνει τηλέφωνο και μου είχε πει ‘μπράβο ρε μάγκες, να είμαι ειλικρινής πίστευα ότι έτσι όπως είχε εξελιχθεί το ματς θα μας κάνατε ένα δώρο, αλλά…’ Θυμάμαι είχα πει στον Φέρστερ ‘γιατί ρε παιδί μου δεν έδιωξες κόρνερ;’ Και μου λέει ότι πριν από δύο λεπτά είχε γίνει σχεδόν η ίδια φάση και την είχε αφήσει τη μπάλα, την είχε μπλοκάρει ο τερματοφύλακάς μας, νόμιζε ότι θα έβγαινε πάλι να την μπλοκάρει’. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο…».
Όσο για το όραμά του και για το αν υπήρχαν παράγοντες στην εποχή του που είχαν το ίδιο με αυτόν απάντησε: «Βεβαίως είναι ο Αντώνης Ρέμος, ο Ντέμης Νικολαϊδης, ο Πέτρος Κόκκαλης και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης που οραματιζόμασταν τα ίδια πράγματα, που φτιάξαμε τη Λίγκα. Επίσης την ίδια πρόθεση είχε τότε και ο Χρήστος Πανόπουλος που έχει ζήσει… όλες τις εποχές. Ο Κώστας ο Τσακίρης επίσης, θα ήθελε ιδανικά να φτιάξει τα πράγματα».
Στη συνέχεια θυμήθηκε και τον αξέχαστο αγώνα με τον Πανσερραϊκό, με προπονητή τότε τον Νίκο Κεχαγιά, που τον έφερε στα όρια του: «Όχι δεν ήταν αυτό το καταλυτικό. Τότε είχα πολύ θυμό γιατί προσπαθούσαμε να φτιάξουμε το ποδόσφαιρο, κυνήγησα τη συνεργασία με όλες τις ομάδες. Έδωσα ως πρόεδρος της Λίγκας έναν τεράστιο αγώνα, έβαλα την ΑΕΛ στην ίδια κατηγορία με ομάδες που υστερούσαν οικονομικά και σε τίτλους για να φτιάξουμε την κεντρική διαχείριση που ακόμη και σήμερα συντηρεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχει βγάλει ποτέ ανακοίνωση κάποια ομάδα ότι ευνοήθηκε από τη διαιτησία; Είχαμε βγάλει ανακοίνωση ότι “Κύριοι, την Κυριακή το υπέρ μας πέναλτι δεν ήταν σωστό”. Δεν το έκαναν άλλοι. Γιατί φοβούνται ότι ο διαιτητής θα τσαντιστεί και θα στη φυλάει για την επόμενη…
Το γεγονός που με άδειασε εντελώς ήταν το παιχνίδι Σέρρες-Λάρισα. Β’ Εθνική με διαιτητή τον κ. Παπαπέτρου ο οποίος μας στερεί δύο πέναλτι καταφανέστατα και χάνουμε 1-0 μέσα στις Σέρρες. Στο δεύτερο γύρο ορίζουν διαιτητή πάλι τον κ. Παπαπέτρου! Παίρνω τηλέφωνο την ΕΠΟ και λέω ‘Κύριοι, αν την Κυριακή ευνοηθούμε, θα γίνουμε ρεζίλι, δεν θα μπορώ να δω τον κόσμο στα μάτια. Εάν αδικηθούμε, θα μπει ο κόσμος στο γήπεδο!”. Μην ανησυχείς, θα είναι άριστη η διαιτησία, μου λένε. Οφσάιντ από αράουτ, κόκκινη κάρτα μετά σε θέατρο αντιπάλου… Η στιγμή που μπήκα στο γήπεδο εγώ και είδα μετά στην τηλεόραση παραμορφωμένο το πρόσωπό μου… Τότε είπα στο εαυτό μου ‘μέτρα μέρες γιατί αυτό που βλέπω κάνει κακό στην υγεία σου, στα παιδιά σου και στην οικογένειά σου’.
Έβγαλα ανακοίνωση και έλεγα ότι ντρέπομαι για αυτό που έκανα, ειδικά τη στιγμή που ο κόσμος άρχισε να πηδάει και να μπαίνει μέσα στο γήπεδο για να λιντσάρει τον διαιτητή. Αισθάνθηκα την ευθύνη αυτού του γεγονότος! Ποιος ήταν ο καταλύτης; Ο νόμος τότε έλεγε – μοναδική χώρα στην Ευρώπη – ότι ένας παίκτης που είχες συμβόλαιο 4 χρόνια και δεν του πλήρωνες απλώς ένα μισθό στην ώρα του, έκανε προσφυγή και σου διεκδικούσε το σύνολο των χρημάτων μέχρι τη λήξη του συμβολαίου! Είχα κάνει τεράστιο αγώνα να αλλάξει, αλλά δεν συμφωνούσε ο ΠΣΑΠ. Αποτέλεσμα; “Εργολάβοι” νομικοί έπαιρναν τα συμβόλαια των παικτών – ειδικά των ξένων που αποχωρούσαν – και σου διεκδικούσαν τρία χρόνια συμβόλαιο ενώ ο παίκτης είχε ήδη φύγει. Αυτό άλλαξε, δεν ισχύει σήμερα.
Τη χρονιά που πέσαμε από τα στημένα έγιναν πολλά… Είχαμε εκβιασμό από τον ποδοσφαιριστή Μακίνουα τον οποίο πληρώσαμε και στον 1,5 μήνα βγήκε ότι έχει χόνδρο στο γόνατο και δεν έπαιζε. Εισέπραξε όλα τα λεφτά της χρονιάς και της επόμενης. Και μας απειλούσαν ότι πρέπει να τους εξοφλήσουμε και τα άλλα δυο χρόνια γιατί ο παίκτης είναι στο εξωτερικό, αλλιώς θα μας αφαιρούσαν βαθμούς! Κανόμπιο, τα ίδια. Το ίδιο συνέβαινε και με πληθώρα ποδοσφαιριστών. Υπήρχαν περιπτώσεις που αν καθυστερούσες το μισθό του, έκανε προσφυγή ο παίκτης! Κάποια στιγμή με κατηγόρησε ένας πρόεδρος, ότι για να γίνω παράγοντας πρέπει να στήνω, αλλιώς δεν είμαι. Εμένα -μου είπε- δεν μου έχουν κάνει ποτέ προσφυγή. Γιατί όταν διακόπτουν τα συμβόλαια, φέρνω και τα “παιδιά” μαζί. Εγώ δεν έχω μεγαλώσει έτσι, οι γονείς μου δεν με μεγάλωσαν έτσι. Μπορεί να έχω κάνει λάθη επιχειρηματικά για την πτώση της ομάδας».
Ακόμα θυμήθηκε και την κατάκτηση του Κυπέλλου, αλλά και τη μοναδική φορά που «μπλέχτηκε» στα σχέδια του προπονητή, επί ηγεσίας Μαρίνου Ουζουνίδη: «Ήμουν δέκα χρόνια στη Λάρισα, ο Αθηναίος που πήγε εκεί. Πιστεύω συνοπτικά ότι μάλλον αγαπήθηκα περισσότερο απ’ ότι μισήθηκα. Υπήρξε μια μικρή μερίδα που εξέφραζε μια αντιπάθεια και η κύρια διαφωνία μας ήταν ότι δεν προστατεύω την ομάδα λόγω της μη εμπλοκής μου σε θέματα διαιτησίας, άρα ‘δεν την προστατεύεις πρόεδρε”. Ήθελαν κάποιοι να κάνουν φασαρίες… Και έτσι ήρθαμε σε σύγκρουση με μερικούς. Νομίζω ότι με την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου κράτησα μια αξιοπρεπή σχέση. Από την πρώτη χρονιά που πήγα μέχρι την τελευταία, διέθετα ακριβώς τον ίδιο χρόνο για την ομάδα.
Εγώ δεν είχα διαφοροποιηθεί σε τίποτα, υπήρχαν συγκεκριμένοι άνθρωποι για συγκεκριμένες θέσεις στην ΑΕΛ, υπήρχαν διευθυντές και προπονητές στην ΑΕΛ. Ούτε έχω μπλεχτεί ποτέ στο ρόστερ της ομάδας εκτός από μια φορά, τότε με τον Μαρίνο Ουζουνίδη όπου αφού είχε τελειώσει ο κόουτς με το ρόστερ, του είπα απλώς ότι θέλω να πάρουμε ακόμα έναν παίκτη. Δεν έδιωξα κανέναν, απλά ήθελα τον Τουμέρ. Και τελικά ήταν ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς εκείνης που βγήκαμε στην Ευρώπη. Ήθελα να κάνω το κάτι παραπάνω για την ομάδα δεν το έκανα για εγωιστικούς λόγους.
Να σας πω και κάτι άλλο… Το απίστευτο είναι ότι αφού έφυγα από την ομάδα μάθαμε ότι ο παππούς μου ήταν γεννημένος στη Λάρισα! Ανατριχιάζω που το λέω. Οι γονείς μου είναι γεννημένοι στην Αλεξάνδρεια. Και όταν πέθανε ο θείος μου, πήγε ο αδελφός μου να μαζέψει όλα τα έγγραφα και βρήκε ότι ο παππούς, Kώστας Καρβούνης, ήταν γεννημένος στη Λάρισα! Μέχρι τότε νομίζαμε ότι ήταν από τους Γαργαλιάνους. Το ανακάλυψα 3-4 χρόνια αφού έφυγα από τη Λάρισα, και ενώ δεν πιστεύω στα μεταφυσικά είδες πως τα φέρνει η ζωή… Δεν το έχω δημοσιοποιήσει, το γνωρίζουν μόνο 2-3 άνθρωποι. Μάλλον καρμικό ήταν!».
Τέλος αναφορικά με τις επαρχιακές ομάδες, αλλά και τον… Χρήστο Πανόπουλο είπε: «ΠΑΣ Γιάννινα, Παναχαϊκή, ΟΦΗ, Ξάνθη… Δηλαδή εγώ στενοχωριέμαι που ο Χρήστος ο Πανόπουλος έχει πει αυτά που έχει πει για τον κόσμο στην Ξάνθη. Με αυτά που έχει κάνει, έπρεπε να του είχαν στήσει άγαλμα του ανθρώπου. Και στον Αστέρα, βεβαίως. Δεν γίνεται να πηγαίνουν 1500 ατομα. Θα έπρεπε να βοηθούν και οι Δημοι… δεν ξέρω, να αγοράζουν 2.000 εισιτήρια και να τα δίνουν στα σχολεία, στα παιδιά, τζάμπα ή με 3 ευρώ. Από τον προϋπολογισμό του Δήμου. Για 15 αγώνες είναι! Δώσε 90.000, εδώ δίνεις 3 εκατ. Ευρώ για έναν δρόμο!
Οι άνθρωποι στον Αστέρα για παράδειγμα δεν έχουν ανάγκη τα χρήματα από τα εισιτήρια. Λίγα σου μένουν έτσι κι αλλιώς με τις κρατήσεις… Η αίσθηση του γεμάτου γηπέδου είναι το σημαντικό! Είναι σημαντικό και για τον παίκτη να πηγαίνει σε γεμάτο γήπεδο, να το ευχαριστιέται. Ο Παναιτωλικός επίσης! Εκεί πηγαίνει ο κόσμος! Θέλω να πω ότι υπάρχουν προσπάθειες αξιόλογες από ορισμένες περιφερειακές ομάδες».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΤΕΝΗ UNIQUE ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΗΛΑΔΑΚΗ ΣΤΟ SPORT24 ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
