Η ιππασία είναι από τα παλαιότερα ολυμπιακά αθλήματα, καθώς για πρώτη φορά παρουσιάστηκε το 1900 στο Παρίσι, ενώ από το 1912 και του Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης διεξάγεται συνεχώς. Έτσι δεν θα μπορούσε να λείπει από τους αγώνες της 1ης Μαθητιάδας.
Το ίδιο φυσικά και η παρουσία του Ιππικού Ομίλου Κομοτηνής, τα μέλη του οποίου έδωσαν για δύο ημέρες τον καλύτερο τους εαυτό, παρουσιάζοντας σε παιδιά, αλλά και φίλους του αλόγου τα μυστικά του αθλήματος και συμμετέχοντας με το άθλημα της ιππικής δεξιοτεχνίας το οποίο αποτελεί επίσημο αγώνισμα των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς και με την ελεύθερη ιππασία.
Δέκα μαθητές από τα σχολεία της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, με μηδενική ή και ελάχιστη εμπειρία ήρθαν σε επαφή με το άθλημα της ιππικής δεξιοτεχνίας, το οποίο περιελάμβανε προκριματική και τελική φάση με συγκεκριμένες διαδρομές σε προσομοίωση των διαδρομών που πραγματοποιούνται στους Ολυμπιακούς αγώνες. Οι μαθητές είχαν την υποχρέωση, με βάση τις οδηγίες της διοργανώτριας αρχής όπως και σε όλα τα αθλήματα, να είναι ντυμένοι με την επίσημη αγωνιστική ενδυμασία.
Για το άθλημα της ιππικής δεξιοτεχνίας ήταν η εξής: άσπρο παντελόνι, άσπρο πουκάμισο, μαύρο ή σκούρο μπλε σακάκι, άσπρη γραβάτα για τα αγόρια ή άσπρο φουλάρι για τα κορίτσια, άσπρα γάντια, μαύρες μπότες ιππασίας ή εναλλακτικά μαύρα παπούτσια με περικνημίδες για προστασία και στην περίπτωση μακριών μαλλιών έπρεπε να είναι πιασμένα ψηλά και στις κοπέλες να υπάρχει φιλέ μαλλιών. Από την μεριά του ο Όμιλος έπρεπε να προμηθεύσει τους μαθητές με προστατευτικό ειδικό κράνος ιππασίας και προστατευτικό θώρακα. Επίσης οι οδηγίες της διοργανώτριας αρχής ήταν κάθετες ως προς τη μη συμμετοχή άλλων ίππων, εκτός αυτών που θα καθόριζε ο Ιππικός Όμιλος Κομοτηνής και θα ήταν ιδιοκτησία των μελών του συλλόγου. Υποχρεωτική ήταν επίσης η ύπαρξη συνοδών των ίππων από τα μέλη του Ομίλου καθόλη την διεξαγωγή του αθλήματος.
Μιλώντας στο Χρόνο η πρόεδρος του Ιππικού Ομίλου Κομοτηνής, Έλλη Τσομπανίδου, είπε πως “με βάση τις οδηγίες και την προκήρυξη της διοργανώτριας αρχής ο Όμιλος ακολούθησε πιστά τα οριζόμενα, διασφαλίζοντας στο έπακρο για μία ακόμη φορά την ασφάλεια των μαθητών – αθλητών, των θεατών αλλά και των ίππων. Η βαθμολόγηση σαφώς και δεν έγινε με κριτήρια ολυμπιακών αγώνων, την στιγμή που οι συμμετέχοντες δεν ήταν ολοκληρωμένοι αθλητές αλλά και να υπήρχαν έμπειροι μαθητές – αθλητές στο πολύ εξειδικευμένο αυτό άθλημα, δεν υπήρχαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις με βάση την εγκύκλιο, όπως για παράδειγμα η απαγόρευση ιδιωτικών ίππων, αλλά και η μη ύπαρξη κατάλληλου αγωνιστικού στίβου. Έτσι η διοργανώτρια αρχή όρισε ως κριτήρια αξιολόγησης των συμμετεχόντων το κάθισμα του αναβάτη στην σέλα (ισορροπία, ευελιξία, ελαστικότητα, θέση ποδιών, ώμων, κεφαλιού, χεριών, στάση σώματος) τον συντονισμό βάρους ποδιών, ινίων, συνεργασία ιππέα – αλόγου, την αποτελεσματικότητα (επαφή, αρμονία, διακριτικές κινήσεις του ιππέα και η ικανότητα ελέγχου) και γενική αξιολόγηση προσπάθειας ώστε να δίνετε η εντύπωση άνεσης και ακινησίας του ιππέα και ότι το άλογο εκτελεί από μόνο του τις διαδρομές. Όπως αντιλαμβάνονται οι γνώστες του αθλήματος η βαθμολόγηση ήταν αρκετά ελαστική και αυτό ήταν λογικό, λόγω της ιδιαιτερότητας του αθλήματος συν το γεγονός ότι ο χρόνος που είχαν οι συμμετέχοντες δεν ήταν αρκετός για να πραγματοποιηθεί η πραγματική άσκηση”.
Οι τρεις καλύτερες βαθμολογίες δόθηκαν στην Πασχαλίτσα Κώστα με 8.6 βαθμούς από το 1ο Γυμνάσιο Κομοτηνής, την Χριστίνα Μοσχίδου με 8 βαθμούς επίσης από το 1ο Γυμνάσιο Κομοτηνής και την Σταματία Μανωλεσάκη με 7,8 βαθμούς από το Νικηφόρο Δράμας. Πάρα ταύτα ο ενθουσιασμός των μαθητών ήταν μεγάλος και χάρηκαν την συμμετοχή.
Τέλος στην ελεύθερη ιππασία οι συμμετοχές ξεπέρασαν το οποιοδήποτε όριο είχε τεθεί από την αρχή, με πλειάδα παιδιών, εθελοντών και θεατών να θέλουν να ζήσουν την εμπειρία της ιππασίας.
