«1ον) Υπάρχει οικονομική ανέχεια που επηρεάζει τον κόσμο, 2ον) ότι η ομάδα δεν τους κάνει το «κλικ» για να έρθουν στο γήπεδο, 3ον) ότι δεν με γουστάρουν!». Σε αυτές τις τρεις αιτίες είχε εστιάσει ο ίδιος ο Χρήστος Πανόπουλος σε συνέντευξή του πριν τρεισίμισι χρόνια, αναζητώντας του λόγους που η Ξάνθη ενώ μπορεί να πετάει στο γήπεδο και ονειρεύεται την Ευρώπη, δεν έχει στο πλευρό της τον κόσμο. Και είχε προσθέσει, δίνοντας έμφαση στον τρίτο από τους λόγους που ο ίδιος είχε αναφέρει:
«Θα έλεγα πως είμαι σίγουρος ότι το όποιο γήπεδο της Ξάνθης θα γεμίσει… μισό, όταν η ομάδα πέσει στην Β’ Εθνική και θα γεμίσει «φουλ» αν η ομάδα πέσει στην Β’ Εθνική κι εγώ είμαι έξω από την Ξάνθη! Ο κόσμος – και είναι ανθρώπινο αυτό – μπορεί να με έχει βαρεθεί και είναι νορμάλ να με έχει βαρεθεί. Εξάλλου κανείς δεν έφυγε από το ποδόσφαιρο χειροκροτούμενος. Είμαι σίγουρος ότι και ο υποφαινόμενος δεν θα αποτελέσει την εξαίρεση. Βεβαίως εύχομαι κι όσο ασχολούμαι θα κάνω τα πάντα, προκειμένου η ομάδα μας να έχει μία αξιοπρεπή και τίμια παρουσία στη Superleague. Αυτά που προανέφερα είναι ανθρώπινα και δεν εκφράζουν πικρία. Εδώ με την γυναίκα σου είσαι 25 χρόνια και κοιτάς πότε θα… ξενομπιπ-μπιπ!».
Ο Χρήστος Πανόπουλος που βραβεύει το βράδυ ο αντιπεριφερειάρχης και μέσω αυτού στο σύνολό τους οι αρχές, οι φορείς και ο κόσμος της Ξάνθης, αισίως έχει κλείσει 26 χρόνια και διανύει τον 27ο χρόνο ως ιδιοκτήτης του ΑΟΞ. Και ο ίδιος παραδέχεται ότι όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει λάθη, πολλά λάθη. Αλλά συνηθίζει και ο ίδιος να λέει ότι λάθη δεν κάνει όποιος δεν δουλεύει. Το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Πανόπουλο είναι ότι είναι αργόσχολος. Δουλεύει διαρκώς, έχει επιχειρήσεις και έχει και την Ξάνθη. Όταν την ανέλαβε, αγαπήθηκε σαν… Μεσίας από τον κόσμο της Ξάνθης, αλλά οι αριθμοί δείχνουν ότι σταδιακά, χρόνο με το χρόνο, έπεφτε στην υπόληψη των φιλάθλων της ομάδας. Κάτι που φαίνεται εύκολα και από την προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο, αφού από τις 8 και 9 χιλιάδες κόσμου και το κατάμεστο κάθε εβδομάδα γήπεδο του ΑΟΞ έχουμε φτάσει πλέον στο.. ιστορικό νούμερο των 515 φιλάθλων στο γήπεδο των Πηγαδίων.
Ήταν 10 Οκτωβρίου του 1991, τότε που ο Πανόπουλος παραλάμβανε τα σκήπτρα της διοικήσεως της Ξάνθης από τον τότε πρόεδρο Θόδωρο Κοκκάλα, και έκτοτε ο μεγαλομέτοχος της Ξάνθης προέβη σε αρκετές αλλαγές, πολλές από τις οποίες δεν άρεσαν στον κόσμο. Πρώτη απ’όλες και πιο γνωστή η μετονομασία από Αθλητικός Όμιλος Ξάνθης ή εν συντομία ΑΟΞ, σε… Skoda Ξάνθη. Η πρώτη ομάδα με ονοματεπώνυμο. Ακόμα όμως και όταν έφυγε το Skoda, πέρυσι το καλοκαίρι, το ΑΟΞ ως δια μαγείας αν και αποτελεί επίσημη ονομασία του συλλόγου ξανά, έχει εξαφανιστεί από ανακοινώσεις και δελτία Τύπου και προτιμάται το ξενόφερνο Xanthi FC. Όσο και αν αυτό πικραίνει πολύ κόσμο.
Φυσικά ο Χρήστος Πανόπουλος δεν έμεινε εκεί. Επόμενη αλλαγή, μετά το όνομα, ήταν το χρώμα της δεύτερης εμφάνισης της Ξάνθης, αφού πρόσθεσε και έκανε βασικό χρώμα το πράσινο, το χρώμα της εταιρίας που αντιπροσώπευε, της Skoda. Ηταν μια αλλαγή που όχι απλά δεν άρεσε καθόλου αλλά βρήκε εντελώς αντίθετο τον κόσμο της Ξάνθης, και τελικά μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, ο μεγαλομέτοχος της Ξάνθης απέσυρε την ιδέα και επανήλθε στα γνωστά χρώματα, το κόκκινο που πάντα παρέμενε ως μια βασική επιλογή, και το άσπρο.
Επόμενη πιο γνωστή αλλαγή η αλλαγή του γηπέδου της ομάδας. Αυτό δεν ήταν για κακό. Ο Χρήστος Πανόπουλος αποφάσισε το 2001 να ξεκινήσει την κατασκευή ενός ιδιόκτητου γηπέδου στα Πηγάδια της Ξάνθης, το επονομαζόμενο Skoda Ξάνθη Arena, ενώ παράλληλα έχτισε και το προπονητικό κέντρο δίπλα σε αυτό, αλλά και το ξενοδοχείο Le Chalet. Τα εγκαίνια του γηπέδου έκανε ένα τεράστιο όνομα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ο άρτι αφιχθείς από την Βραζιλία Πελέ. Ωστόσο ο μέσος Ξανθιώτης είχε συνηθίσει να πηγαίνει στο δικό του γήπεδο με τα πόδια, μέσα στην Ξάνθη, ενώ πλέον έπρεπε να πάρει αυτοκίνητο και να διανύσει μερικά χιλιόμετρα για να επισκεφθεί την ιδιωτική εγκατάσταση του Πανόπουλου. Ένα στολίδι, που όμως είχε και τα μειονεκτήματα που πάντα εφευρίσκει η φυλή των Ελλήνων.
Το σημαντικότερο όμως λάθος του Πανόπουλου είναι ότι ο ιδιοκτήτης της Ξάνθης για μεγάλο διάστημα συμπεριφέρθηκε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο: ως ιδιοκτήτης. Η αλλαγή ονόματος, η αλλαγή χρωμάτων, η αλλαγή γηπέδων, οι αλλαγές προπονητών, οι πωλήσεις πρωτοκλασάτων παικτών και η αδιαφορία για την αντίδραση του κόσμου, που πολλές φορές αισθανόταν ότι δεν έχει λόγο η παρουσία του και η γνώμη του, αφού έτσι και αλλιώς ο επιχειρηματίας Πανόπουλος να κάνει του… κεφαλιού του, έφεραν σιγά σιγά την αποξένωση. Έφεραν τις κόντρες με τους συνδέσμους, έφερε δυσαρέσκεια. Ο μέσος φίλαθλος της Ξάνθης ένιωθε ότι ο ΑΟΞ είναι η δική του ομάδα. Όταν άρχισε να αισθάνεται ότι ήταν η ομάδα του Πανόπουλου, άρχισε να στρέφει την πλάτη του σε αυτήν, αφού δεν μπορούσε στον Πανόπουλο. Σταδιακά, «χτύπησε το σαμάρι αντί για τον γάιδαρο», ειδικά μετά και από κάποιες περίεργες αντιδράσεις του ίδιου του Πανόπουλου απέναντι στον κόσμο.
Το γυαλί κάπως έτσι ήταν εύκολο να ραγίσει. Η ρήξη ήταν γεγονός ανάμεσα στις δύο πλευρές, με τον κόσμο σταδιακά να εγκαταλείπει το γήπεδο και χρειάστηκε πολύς χρόνος αλλά και αρκετές ενέργειες και υποχωρήσεις από την πλευρά του Πανόπουλου, για να μπορέσει να κερδίσει ή να νιώσει ο ίδιος ότι κερδίζει το στοίχημα του κόσμου της Ξάνθης. Είναι κοινό γνωστό πως ο κόσμος της Ξάνθης αγαπάει τον ΑΟΞ, αφού οι περισσότεροι μεγάλωσαν με αυτή την ομάδα, αλλά επίσης γνωστό είναι και το γεγονός πως ο Χρήστος Πανόπουλος δεν είναι και ιδιαίτερα αγαπητός μέσα στην πόλη της Ξάνθης, κάτι για το οποίο ίσως ευθύνεται και ο «ιδιόρρυθμος» χαρακτήρας του και κυρίως οι παλιότερες ενέργειές του, που έδιναν στον μέσο Ξανθιώτη ότι ο ιδιοκτήτης της Skoda θεώρησε ότι με τα χρήματά του θα γίνει και ιδιοκτήτης του λαού της Ξάνθης.
Έτσι σταδιακά, ο κόσμος έφυγε και ακόμα και όταν ο ίδιος ο Πανόπουλος μεταμελημένος έκανε αυτοκριτική στις μέρες που πριν τρία χρόνια η Ξάνθη έδινε μάχες και μπαράζ για την παραμονή της με το γήπεδο να γεμίζει ξανά, ή ένα χρόνο μετά έφτανε στον τελικό του Κυπέλλου, ο κόσμος επέστρεφε για να στηρίξει την ομάδα. Αλλά πρόσκαιρα. Όχι και τον Πανόπουλο, καθώς όπως και ο ίδιος έχει εκτιμήσει, «οι πολλοί θα επιστρέψουν όταν εγώ φύγω από την ομάδα». Και ίσως έχει δίκιο και για τον λόγο αυτόν, εδώ και μια πενταετία καλλιεργεί το σενάριο της αποχώρησης, της αναζήτησης διάδοχης κατάστασης, λέει κάθε μέρα ότι θα ήθελε να φύγει χθες και να απεμπλακεί όσο πιο γρήγορα μπορεί από το προσωπικό του ναρκωτικό που λέγεται Ξάνθη και ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γιατί στα χρόνια που μεσολάβησαν δημιουργήθηκε μια σχέση αγάπης και μίσους ανάμεσα στον Πανόπουλο και τους Ξανθιώτες. Η ομάδα της Ξάνθης την τελευταία 25ετία γνώρισε μεγάλες δόξες, βγήκε τέσσερις φορές στο κύπελλο Ουέφα και μετέπειτα Γιουρόπα Λιγκ, έκανε μερικές πολύ καλές πορείες στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής, ενώ πρόσφατα έφτασε μέχρι και τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Ο Χρήστος Πανόπουλος ήταν πάντα εκεί, με τα «καλά» του και με τα «στραβά» του, και τουλάχιστον όλοι του αναγνωρίζουν ότι ποτέ δεν άφησε την ομάδα του «ακάλυπτη», Η Ξάνθη, θεωρείται μαγαζί γωνία στην Ελλάδα, και δεν χρωστάει σε κανέναν, ενώ χάρη στον ίδιο άνθρωπο δεν έχει καταλήξει ίσως και στην ίδια θέση με τον γειτονικό Πανθρακικό, αλλά και τις ίσως πιο ιστορικές σαν μεγέθη ονομάτων μέχρι πριν λίγα χρόνια επίσης γειτονικές ομάδες της Δόξας Δράμας και της Καβάλας, που πήραν τον δρόμο από το «σαλόνια» της Α’ Εθνικής για τα «αλώνια»… της Γ’ Εθνικής Κατηγορίας.
Αυτό είναι κάτι που όσο «μίσος» και αν δημιουργήθηκε στην πορεία, δεν το αμφισβητεί κανείς. Χωρίς τον Πανόπουλο δύσκολα η Ξάνθη θα είχε καταφέρει να παραμείνει στον ποδοσφαιρικό χάρτη, συμβάλλοντας με την παρουσία της στην διαφήμιση και την ανάπτυξη της περιοχής αλλά και προσφέροντας ουκ ολίγες θέσεις εργασίας σε μια ευαίσθητη εθνικά περιοχή και αρκετά υποβαθμισμένη και φτωχή, σε σχέση με τις υπόλοιπες περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και για αυτό ο αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης αποφάσισε να πάρει το ρίσκο και να τιμήσει τον Πανόπουλο για την προσφορά του στον αθλητισμό και τον τόπο. Όσες πίκρες και αν πρόσφερε με τον «περίεργο» και αυταρχικό πολλές φορές χαρακτήρα του, στην ζυγαριά οι χαρές είναι απείρως περισσότερες. Θα το καταλάβουν οι Ξανθιώτες αν τους φύγει κάποια στιγμή ο Πανόπουλος. Αλλά θα το καταλάβει και ο Πανόπουλος αν διώξει κάποια στιγμή από την καθημερινότητά του τον ΑΟ Ξάνθη. Ο έρωτας αυτός που γεννήθηκε το 1991 είναι κάτι αμφίδρομο και παρά τα σκαμπανεβάσματα, παρά το γεγονός ότι «με την γυναίκα σου είσαι 25 χρόνια και κοιτάς πότε θα… ξενομπιπ-μπιπ!», που λέει και ο Πανόπουλος, η αλήθεια είναι ότι παραμένει. Και αυτό είναι κάτι από τις δύο πλευρές…
