Όλα δείχνουν ότι η 26η Ιανουαρίου θα μείνει στην ιστορία ως η ημερομηνία που θα ακουστεί ο επιθανάτιος ρόγχος για τον Πανθρακικό. Το ερώτημα είναι αν αυτό το προδιαγεγραμμένο τέλος μπορεί λίγο να καθυστερήσει.
Όχι για πολλούς λόγους. Ένας αρκεί. Και είναι αυτοί οι λίγοι οπαδοί της φωτογραφίας που συνέχισαν να πηγαίνουν στο γήπεδο, κόντρα στην οικονομική κρίση, κόντρα στην πίκρα για τα διοικητικά λάθη των προηγούμενων ετών, κόντρα στην λογική του καναπέ και της καφετέριας.
Είναι λίγοι. Ελάχιστοι. Αλλά αξίζουν να έχουν την ευκαιρία να δουν μια τελευταία παράσταση. Να δώσουν ένα τελευταίο χειροκρότημα. Αν δεν τους αρέσει το θέαμα, έστω να έχουν την ευκαιρία για ένα τελευταίο «βρισίδι». Γήπεδο είναι! Για μια τελευταία παρουσία στο γήπεδο.
Και μαζί με αυτούς, ίσως να πάνε για μια τελευταία φορά και όλοι εκείνοι που κάποτε γέμιζαν το ΔΑΚ αλλά σταδιακά το εγκατέλειψαν. Δίκαια ή άδικα δεν έχει σημασία αυτήν την στιγμή. Σημασία έχει ότι πάντοτε υπήρχε η δυνατότητα να πάνε. Και αυτό υπήρχε στην άκρη του μυαλού. Τώρα δεν θα υπάρχει.
Ας υπάρξει λοιπόν μια τελευταία φορά. Αν δεν μπορούν να σώσουν οι διοικούντες την παραμονή στην κατηγορία, ακόμα και την συνέχιση της παρουσίας της ομάδας στο πρωτάθλημα, όπως όλα δείχνουν, ας προσπαθήσουν τουλάχιστον για να υπάρξει η ευκαιρία αυτού του τελευταίου αγώνα…
