Η Ολυμπιονίκης Άννα Κορακάκη στο ThrakiSportS για την πρώτη της φορά στην Κομοτηνή, τη ζωή μετά το Ρίο και το περιβόητο σκοπευτήριο

 

Συνέντευξη στην Έλενα Καρατζίδου

Κατάφερε από αουτσάιντερ να γίνει η Δραμινή «βασίλισσα του κόσμου» στη σκοποβολή μόλις στα 20 της χρόνια, κερδίζοντας 2 μετάλλια στους Ολυμπιακούς του Ρίο ντε Τζανέιρο. Ήταν μάλιστα η πρώτη γυναίκα Ελληνίδα αθλήτρια στην ιστορία της Ελλάδας που κατακτά δύο μετάλλια στην ίδια διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων. Ξεκίνησε τη σκοποβολή στα 13 της με προπονητή τον πατέρα της και ποτέ δεν πίστευε ότι 7 χρόνια αργότερα θα κατακτούσε το κόσμο και κυρίως όλη την Ελλάδα με το πιστόλι της.

Η Άννα Κορακάκη επισκέφθηκε τη Κομοτηνή, προσκεκλημένη απο την Ολυμπιάδα Κομοτηνής και το πρόεδρο της Κώστα Μιχελή και μίλησε στο ThrakiSports για την (μη) σχέση της με την πρωτεύουσα της Ροδόπης και γενικά την Θράκη, τη ζωή της μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους νέους της στόχους, το περίφημο σκοπευτήριο αλλά και το μήνυμα της προς τα παιδιά για τον αθλητισμό.

Θ.S: Έλευση στη Κομοτηνή και στο σύλλογο της Ολυμπιάδας; Ποιος είναι ο λόγος επίσκεψης;
Α.Κ: Προσεκλήθη από τον Σύλλογο της Ολυμπιάδας και αυτή η επίσκεψη μου ανοίγει ένα κύκλο επισκέψεων σε συλλόγους και σωματεία. Ο ελεύθερος μου χρόνος ήταν περιορισμένος μέχρι πρότινος και τώρα που μπορώ αποφάσισα να κάνω επισκέψεις σε σχολεία και συλλόγους και η Ολυμπιάδα ήταν από τους πρώτους συλλόγους που μου απέστειλε τη πρόσκληση. Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι τη Κομοτηνή, δεν έχω ξανάρθει όσο παράδοξο κι αν φαίνεται. Παρότι βρισκόμαστε κοντά έχω επισκεφθεί μόνο την Ξάνθη, ποτέ τη Κομοτηνή και αυτή η πρόσκληση μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω και τη πόλη.

Θ.S: Τέσσερις μήνες μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες. Πόσο έχει αλλάξει τη ζωή σου αυτή η επιτυχία; Στην ηλικία των 20 ετών μπόρεσες να το διαχειριστείς εύκολα;

Α.Κ: Η ζωή μου έχει αλλάξει ριζικά. Αρχικά είναι το θέμα της αναγνωσιμότητας. Πλέον καλούμαστε δυστυχώς μόνο οι Ολυμπιονίκες να έχουμε το ρόλο των δημοσίων προσώπων, κάτι που πριν την Ολυμπιάδα δεν υπήρχε στη ζωή μας. Μετά από τους αγώνες έχουμε και μια άλλη ιδιότητα-ρόλο. Ευτυχώς είναι εύκολο να το διαχειριστείς. Το μόνο άσχημο μέσα σ’ αυτό, που δυστυχώς όμως είναι η πραγματικότητα και όλοι πρέπει να τη δεχτούμε, είναι ότι κάποιες φορές σε συνεντεύξεις κτλ μπορεί να παραποιηθεί κάτι απ’ αυτά που θα πεις ή και το αντίθετο, να μην πεις κάτι και να γραφτεί επειδή το υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι. Πρέπει να κληθείς να διαχειριστείς τον εαυτό σου, την εικόνα σου ,την άποψη σου, το γεγονός το ίδιο.

Θ.S: Πόσο άγχος σε γεμίζει το γεγονός ότι είσαι Χρυσή Ολυμπιονίκης ενόψει του επόμενου μεγάλου στόχου; Γιατί φανταζόμαστε ότι θα δούμε την Άννα Κορακάκη και στους Ολυμπιακούς του 2020 στο Τόκυο και σε πολλούς ακόμα;

Α.Κ: Δε με γεμίζει ιδιαίτερο άγχος και είναι αυτό το γεγονός που με βοήθησε μέχρι τώρα για να καταφέρω αυτά που έκανα και θα συνεχίσω να λειτουργώ έτσι, γιατί αν γεμίσω άγχος αυτό θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Αν έχω στο μυαλό μου ότι όλοι περιμένουν και όλοι έχουν προσδοκίες επειδή τώρα είμαι αυτό και πρέπει να το υπερασπιστώ και να το επαναλάβω, θα υπάρξουν αντίθετα αποτελέσματα που κάθε άλλο παρά θα με ωφελήσουν. Αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι ότι πρέπει να είμαι χαλαρή, σα να μην συμβαίνει τίποτα, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μιλάμε για ένα πάρα πολύ μεγάλο επίπεδο, όταν ένας αθλητής συμμετέχει σ’ ένα ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα ή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα μετάλλια έρχονται πολύ δύσκολα, κάνεις δεν έχει κάνει συμβόλαιο με την επιτυχία, τίποτα δεν είναι σταθερό σ’ αυτό το επίπεδο, δε ξέρεις τίποτα μέχρι τη τελευταία στιγμή. Ο στόχος είναι οι Ολυμπιακοί του 2020, να εξασφαλίσω όμως αρχικά τη συμμετοχή γιατί κι αυτό είναι δύσκολο. Πρέπει να πετύχω μια μεγάλη διάκριση έξω ώστε να τα καταφέρω.

Θ.S: Επισκέφθηκες ένα σύλλογο στίβου. Έχεις κάνει κάποιο άθλημα πέρα από τη σκοποβολή ή εξ’ αρχης ήσουν «ταγμένη« σ’ αυτό;

A.K: Είχα ξεκινήσει εντελώς ερασιτεχνικά, σα χόμπι όπως τα περισσότερα μικρά παιδιά που τα πηγαίνουν οι γονείς στα στάδια, στα κολυμβητήρια και τα λοιπά για ν’ αθληθούν. Κυρίως σαν εξωσχολική δραστηριότητα, τίποτα παραπάνω.

Θ.S: Τι συμβαίνει με το Σκοπευτήριο στη Δράμα, την περίφημη Παράγκα; Γιατί δεν αξιοποίησες το σκοπευτήριο στο Δαφνώνα της Ξάνθης που θεωρείται υπερσύγχρονο;

Α.Κ: Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο να σου πω. Τίποτα δε κυλάει. Είναι όλα στάσιμα. Δε θα ήθελα να αναφερθώ περαιτέρω, γιατί πολλά λέγονται, πολλά ακούγονται από τα οποία σχεδόν τίποτα δεν αληθεύει ή έχει παραποιηθεί. Σχετικά με το σκοπευτήριο του Δαφνώνα, διάβασα ένα άρθρο στο οποίο φαινόμουν εγώ κακιά και γκρινιάρα επειδή δεν είχα εξελιγμένο σκοπευτήριο μπροστά στο σπίτι μου και είχα στα 40 χιλιόμετρα και δε πήγαινα να το δω. Η αλήθεια δεν είναι αυτή. Υπάρχει όντως το σκοπευτήριο στο Δαφνώνα, το οποίο έχει λίγα χρόνια που έγινε και χτίστηκε για τους κατοίκους εκείνης της περιοχής. Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που δε κάνουν πρωταθλητισμό, όπως και ο κύριος που έγραψε το εν λόγω άρθρο που δεν έχει ιδέα από πρωταθλητισμό κι έγραψε το συγκεκριμένο θέμα, δε μπορούν να ξέρουν. Όταν πρέπει να κάνεις τρείς προπονήσεις την ημέρα δε μπορείς να διανύεις 50 χιλιόμετρα κάθε μέρα σ ’ένα δρόμο δύσκολο. Είναι αδύνατον να έχεις 7 μέρες προπόνηση, τρεις ή δύο φορές την ημέρα και να πρέπει κάνεις όλη αυτή την απόσταση, είναι αδιανόητο.

Θ.S: Τόσους μήνες δεν έχεις τιμηθεί ή τουλάχιστον δεν έχει γίνει γνωστό, από τις πολιτικές αρχές του τόπου όπως η Περιφέρεια. Ποιο είναι το σχόλιο σου πάνω σ’αυτό;

A.K: Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα ήμουν πάρα πολύ απασχολημένη. Μέχρι τώρα όντως δεν έχει γίνει κάτι και δε το λέω για να κατηγορήσω κάποιον. Απλά μέχρι τώρα δεν έχει οργανωθεί κάτι τέτοιο. Δεν έχει κάνει κάτι η Περιφέρεια πιστεύω όμως ότι θα γίνει, είναι θέμα χρόνου. Καλύτερα που έγιναν έτσι τα πράγματα γιατί όλοι πέφτουν πάνω μας τη περίοδο που παίρνουμε τα μετάλλια, ακόμη και ένα μήνα αργότερα, λες και θα χάσουμε την ιδιότητα του Ολυμπιονίκη μετά. Συνεπώς καλύτερα να γίνει όταν θα είμαστε όλοι πιο ήρεμοι.

Θ.S: Για τα μακροπρόθεσμα, τον ολυμπιακό κύκλο που ανοίγει ενόψει Τόκυο, τα είπαμε. Βραχυπρόθεσμα, ποια είναι τα σχέδια σου για το 2017;

Α.Κ: Η αλήθεια είναι ότι στο αθλητικό κομμάτι δεν έχω μεγάλα σχέδια γιατί προτεραιότητα μου μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι το Πανεπιστήμιο. Φοιτώ στο τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και βρίσκομαι στο 3ο έτος ωστόσο έχω πάρα πολλά κενά από το 2ο λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, της προετοιμασίας και του ότι έλειπα για καιρό στο εξωτερικό. Στόχος λοιπόν γι’ αυτή τη νέα χρονιά αλλά και για το 2018 η σχολή μου και τα επόμενα 2 χρόνια 2019-2020 θα επικεντρωθώ στη σκοποβολή.

Θ.S: Τι θα έλεγες στα παιδιά που θέλουν ν’ ακολουθήσουν τη σκοποβολή, αλλά και γενικότερα τον πρωταθλητισμό;

A.K: Θα ήθελα να παροτρύνω τα παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, όχι απαραίτητα τον πρωταθλητισμό αλλά τον αθλητισμό, ό,τι κι αν κάνουν. Είτε κάνουν ξιφασκία, είτε άρση βαρών, κολύμβηση, γενικότερα οτιδήποτε. Παίζει ρόλο όμως και η πόλη που μένουν γιατί παραδείγματος χάρη αν παροτρύνω ένα παιδί να ξεκινήσει σκοποβολή σε μια πόλη που δεν έχει σκοπευτήριο νομίζω ότι είναι δώρον άδωρον. Το κύριο μήνυμα είναι ν’ ασχοληθούν με τον αθλητισμό.