O Χρήστος Κατραντζής στο ThrakiSportS για την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων, την Θράκη και τα κλειστά κολυμβητήρια

Συνέντευξη στον Θοδωρή Κούκο

– Ο Χρήστος Κατραντζής έζησε μέσα στον Αύγουστο στο Ολυμπιακό όνειρο. Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, στην μεγαλύτερη στιγμή της μέχρι σήμερα κολυμβητικής καριέρας του, όπως ο ίδιος είπε.

Με την επιστροφή του στην Θράκη, ο Ξανθιώτης (όπως ο ίδιος δηλώνει αν και καταγόμενος από Κομοτηναίους γονείς) πρωταθλητής γνώρισε την αποθέωση από φίλους και γνωστούς.

Αρκετοί ήταν αυτοί που συγκεντρώθηκαν για να τον υποδεχθούν περασμένα μεσάνυχτα στα ΚΤΕΛ Ξάνθης και ακόμα πιο πολλοί το απόγευμα της Τρίτης συγκεντρώθηκαν στο κολυμβητήριο Ξάνθης για να παραστούν στην εκδήλωση τιμής προς το πρόσωπό του που διοργάνωσε ο ΚΟΞ.

Λίγο πριν αποχωρήσει από τα πάτρια εδάφη για να επιστρέψει στην βάση του, στην Αθήνα, και να ξαναρχίσει τις προπονήσεις, μίλησε στο ThrakiSportS και μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες και τα βιώματά του.

 

Θ.S: Καταρχήν, πόσον καιρό είχες να έρθεις στα πάτρια εδάφη;

Χ.Κ. Στην Θράκη είχα να έρθω 2 χρόνια. Την τελευταία φορά που ήρθα ήταν λόγω προετοιμασίας για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου το 2014. Για διακοπές και για να χαρώ λίγο τον πολύ όμορφο τόπο μας, να δω φίλους και παρέες με την άνεσή μου, είχα να έρθω ουσιαστικά 3 ολόκληρα χρόνια, από το 2013!.

Θ.S: Περίμενες τέτοια υποδοχή;

Χ.Κ. Όχι, δεν την περίμενα. Η αλήθεια είναι ότι έμεινα άφωνος, με πιάσανε λίγο απροετοίμαστο που είδα τόσο πολύ κόσμο και συγγενείς και φίλους και δημοσιογράφους να με περιμένουν τόσο προχωρημένη ώρα για να με υποδεχθούν. Ήταν κάτι πολύ συγκινητικό και πολύ-πολύ ευχάριστο για μένα.

Θ.S: Ήταν πράγματι η κορυφαία στιγμή της αθλητικής σου σταδιοδρομίας; Πες μας λίγα λόγια για το πώς την έζησες…

Χ.Κ. Σίγουρα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι απώτερος στόχος ενός αθλητή. Από τη στιγμή που ξεκινάει την καριέρα του, νομίζω ότι έχει στόχο να πάει σε μια Ολυμπιάδα. Ήταν σίγουρα μια συγκλονιστική εμπειρία. Η στιγμή της κούρσας ήταν εξωπραγματική. Μπήκαμε σε ένα στάδιο με 20.000 θεατές, ήμασταν δίπλα στους Βραζιλιάνους, η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική, το κλίμα της κερκίδας επίσης. Ήταν κάτι μαγικό αυτό που ζήσαμε.

Θ.S: Δέκατη θέση σε Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως και εσύ και οι συναθλητές σου εμφανιστήκατε δυσαρεστημένοι αμέσως μετά στις δηλώσεις σας στο ThrakiSportS και τα άλλα μέσα ενημέρωσης. Μέχρι που μπορεί να φτάσει η ελληνική σκυτάλη;

Χ.Κ. Η αλήθεια είναι ότι οι προσδοκίες που είχαμε από το Πανευρωπαϊκό φέτος στο Λονδίνο ήταν για κάτι παραπάνω. Είχαμε σαν στόχο την κατάρριψη του πανελληνίου ρεκόρ της σκυτάλης, που είναι και το δικό μας ρεκόρ. Αν το καταφέρναμε, αυτό θα μας έφερνε, με βάση τα προγνωστικά, σε έναν τελικό. Και επίσης ήταν κάτι εφικτό. Βλέπαμε ότι ήταν στις δυνατότητές όλων μας να ξεπεράσουμε και τα ατομικά μας ρεκόρ, ούτως ώστε να βγει και ο ομαδικός χρόνος. Αγγίξαμε το πανελλήνιο ρεκόρ, δεν καταφέραμε να το ξεπεράσουμε και είδαμε ότι φτάσαμε υπερβολικά κοντά στο ρεκόρ μας στον αγώνα, γι’ αυτό και μας άφησε μια πίκρα. Όχι ότι η 10η θέση είναι κακή, αλλά μείναμε με την πίκρα διότι θα μπορούσαμε να μπούμε στον τελικό και να θεωρούμαστε Ολυμπιονίκες.

Θ.S: Ποια είναι τα πέντε πράγματα που θα σου μείνουν πιο έντονα από το Ρίο;

Χ.Κ. Θα μου μείνει αξέχαστη η όλη ατμόσφαιρα που υπήρχε μέσα στο Ολυμπιακό χωριό. Έχω βρεθεί σε μεγάλες διοργανώσεις, αλλά αυτό το κλίμα και η ατμόσφαιρα μες στο χωριό που συναντούσες πάντα έναν γνωστό αθλητή όπου και να πήγαινες, ήταν ασύγκριτα. Επίσης, ήταν πολύ έντονη η εμπειρία του τουρ που κάναμε στην πόλη και ιδιαίτερα η επίσκεψη στο άγαλμα του Ιησού Λυτρωτή. Και το άγαλμα ήταν επιβλητικό, αλλά και η θέα από εκεί πάνω. Είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει σ’ αυτή την πόλη. Θα θυμάμαι επίσης μια γενικότερη διαφορά που έχουμε στην κουλτούρα και στη νοοτροπία σαν λαός με τους Βραζιλιάνους. Οι Βραζιλιάνοι είναι κι αυτοί υπέροχοι άνθρωποι, αλλά με λίγο διαφορετική νοοτροπία. Σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστη η συνάντησή μου με τον Μάικλ Φελπς…

Θ.S:  Τον Φελπς; Άμεσα περιμένουμε φωτογραφία…

Χ.Κ: Δυστυχώς και εγώ θα πρέπει να περιμένω. Δεν μπόρεσα να βγω μια φωτογραφία μαζί του, είχα όμως την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του και μου είπε κάποια πράγματα τεχνικής φύσεως, όσον αφορά στην κολύμβηση.

Θ.S: Γνώρισες πολλούς μεγάλους αθλητές εκεί. Είναι αυτός που σου έκανε περισσότερο εντύπωση;

Χ.Κ: Σίγουρα μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο Φελπς. Ήταν ο μόνος κολυμβητής που δεν είχα γνωρίσει από κοντά μέχρι τώρα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το πόσο διαφορετικός είναι μέσα στο νερό απ’ όλους τους υπόλοιπους και πως συμπεριφέρεται γενικά και έξω από το νερό. Από κει και πέρα είδα πολλούς μπασκετμπολίστες του NBA, καθώς είμαι και φαν του μπάσκετ και ειδικά του NBA. Βγήκα κάποιες φωτογραφίες μαζί τους, είδα τη διαφορετικότητα στη σωματική μας διάπλαση, κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Επίσης, μπόρεσα να βγω φωτογραφία με τον Νόβακ Τζόκοβιτς, του οποίου είμαι επίσης φαν και χάρηκα πολύ για αυτό. Ήταν πολύ ευγενικός και συμπαθεί πολύ τους Έλληνες. Τους υπόλοιπους, νομίζω ότι τους είχα ξαναδεί.

Θ.S: Θα επιμείνω λίγο στην γνωριμία με τον Φελπς που είχες την ευκαιρία να δεις πολλές φορές από την εξέδρα. Και θα σου θέσω το ερώτημα: Φελπς ή Μπολτ;

Χ.Κ. Όπως είπα και πριν, ο Φελπς ήταν κάτι το διαφορετικό, δηλαδή δεν βλέπεις συχνά έναν τέτοιο αθλητή. Ακόμη και κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με το κολύμπι και δει 5 κολυμβητές και τον Φελπς, καταλαβαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι κάτι διαφορετικό όσον αφορά τη νοοτροπία του, τη συγκέντρωσή του, το μυαλό του ως αθλητής και γενικά την τεχνική του. Σίγουρα και ο Μπολτ είναι τεράστιος αθλητής, δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω – δεν τον πέτυχα πουθενά από κοντά – αλλά εγώ θα διαλέξω τον Φελπς και λόγω του αθλήματος, αλλά κι επειδή από τα 10 μου χρόνια είμαι ο μεγαλύτερος φαν του, νομίζω, στην Ελλάδα.

Θ.S: Είδαμε και φωτογραφία σου με το αντίπαλον δέος του Φελπς, τον Ράιαν Λόχτι. Ένα σχόλιο για την περιπέτεια του;

Χ.Κ. Τον Λόχτι τον έχω ξαναπετύχει, έχω ξαναβγεί φωτογραφία μαζί του, τον έχω γνωρίσει. Εϊναι καλό παιδί γενικώς, αλλά είναι λίγο εκκεντρικός. Του αρέσει να τραβάει λίγο τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Δεν θέλω να σταθώ στο σκηνικό που έγινε και σκηνοθέτησε. Δεν ξέρω και ακριβώς πως έγινε και τι ακριβώς σκηνοθέτησε. Σίγουρα είναι λίγο εκκεντρικός, αλλά εγώ τον συμπαθώ, σαν αθλητή ειδικά. Και μέσω σε αυτό.

Θ.S: Στο Ρίο η ελληνική κολύμβηση πήρε το πρώτο της μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες από το μακρινό 1896 χάρη στον Σπύρο Γιαννιώτη. Ένα σχόλιο για αυτόν τον υπερπρωταθλητή;

Χ.Κ: Ο Σπύρος είναι ένας τεράστιος αθλητής, όλα αυτά τα χρόνια μας το έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές. Ήταν το μοναδικό μετάλλιο που του έλλειπε. Έχει πάρει μετάλλια σε Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα και σε Παγκόσμια. Γενικά, σε πολλές διοργανώσεις έχει πάρει μετάλλιο. Το Ολυμπιακό μετάλλιο ήταν το μόνο που του έλλειπε και νομίζω πως μας έδωσε ένα μάθημα ψυχής με τη συμπεριφορά του μέσα στην κούρσα, στα 36 του χρόνια, που κατάφερε τελευταία στιγμή να ξεπεράσει τον εαυτό του και να τερματίσει ουσιαστικά πρώτος, αν δεν γινόταν και το λάθος της τελευταίας στιγμής, το οποίο φυσικά και δεν μας πειράζει. Ό,τι και να πει κανείς γι’ αυτόν τον αθλητή είναι λίγο. Νομίζω ότι αποτελεί πρότυπο για εμένα και γενικά για κάθε αθλητή, όχι μόνο για τους κολυμβητές.

Θ.S: Επέστρεψες πλέον στην Ελλάδα και ήδη κάνεις διακοπές; Ποια είναι η επόμενη μέρα; Ποια τα σχέδιά σου, ποιος ο επόμενος στόχος;

Χ.Κ: Ο πρώτος μου στόχος είναι να ξεκουραστώ πλήρως και σωματικά και ψυχικά, όσο περισσότερο μπορώ, γιατί αν θέλω να συνεχίσω για άλλη μια τετραετία, πρέπει να γεμίσω λίγο τις μπαταρίες μου. Ο απώτερος στόχος μοιράζεται σε μικρότερους. Δηλαδή, οι πρώτοι «μικροί» μου στόχοι είναι να βελτιώνομαι κάθε μέρα στην προπόνηση, να βελτιώνω συνέχεια τις αδυναμίες μου, ούτως ώστε να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Πρώτος μεγάλος στόχος είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2017 στη Βουδαπέστη, μια χρονιά που θα αποτελέσει τη βάση της προετοιμασίας μου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο.

Θ.S: Επομένως ο απώτερος μεγάλος στόχος είναι αυτός! Θα είσαι παρών στο Τόκιο;

Χ.Κ: Δεν ξέρω αν θα είμαι, ξέρω όμως ότι θέλω πολύ να είμαι παρών στο Τόκιο. Θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για να είμαι εκεί. Από κει και πέρα, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Γεροί να είμαστε και πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά.

Θ.S: Μπορούσες να ονειρευτείς όταν κολυμπούσες για τον ΚΟΞ ότι κάποτε θα μετείχες σε Ολυμπιακούς Αγώνες;

Χ.Κ. Όχι, τότε ειδικά δεν ονειρευόμουν τίποτα. Δεν ήξερα μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος αθλητής. Σιγά-σιγά άρχισα το αγωνιστικό κομμάτι, άρχισα να παίρνω μέρος στους πρώτους αγώνες. Παρόλα αυτά, και στα 10-11 χρόνια μου, που πήρα μέρος στους πρώτους μου αγώνες, ούτε εκεί φανταζόμουν μέχρι πού θα μπορούσαμε να φτάσουμε.

Θ.S: Πότε το ονειρεύτηκες πρώτη φορά;

Χ.Κ: Από τη στιγμή που γνώρισα τον προπονητή μου και μετά, όταν κατέβηκα στην Αθήνα, εκεί είδα λίγο πιο καθαρά τα πράγματα. Κατάλαβα ότι μπορούμε να πάρουμε μέρος σε μεγάλες διοργανώσεις. Πάντως, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ένα άπιαστο όνειρο για μένα. Κατάλαβα ότι μπορώ να το πιάσω πριν από 5-6 χρόνια.

Θ.S: Ένα σχόλιο για το γεγονός ότι το κολυμβητήριο Ξάνθης από όπου αναδείχθηκες παραμένει κλειστό;

Χ.Κ.  Είναι λυπηρό, σίγουρα. Γενικά, βλέπουμε ότι στις επαρχιακές πόλεις πολλά κολυμβητήρια και πολλά στάδια διάφορων αθλημάτων κλείνουν. Οι Δημοτικές αρχές δεν δίνουν βάση στον αθλητισμό και τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό ή θέλουν να συνεχίσουν τις προπονήσεις τους έρχονται σε πολύ δύσκολη θέση, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να κάνουν το μεγάλο βήμα για μια μεγαλύτερη πόλη, όπως η Θεσσαλονίκη ή η Αθήνα. Κι αυτό είναι λυπηρό. Πιστεύω ότι αν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες, ο κάθε αθλητής θα μπορούσε να φτάσει σε υψηλό επίπεδο ακόμη και στην επαρχιακή του πόλη. Μακάρι να μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα.

Θ.S: Ελπίζουμε να φτάσει το μήνυμά σου στις δημοτικές αρχές. Για το τέλος, θα ήθελα ένα μήνυμα προς τους θρακιώτες κολυμβητές που ονειρεύονται κάποια μέρα να φτάσουν στο δικό σου επίπεδο…

Χ.Κ: Όπως είπα, κι εγώ όταν ήμουν στην ηλικία τους δεν το ονειρευόμουν ποτέ ότι θα φτάσω σ’ αυτό το επίπεδο. Αυτό που θα τους έλεγα είναι να μην παρατήσουν ποτέ το όνειρό τους και να κάνουν το όνειρό τους στόχο. Πιστεύω ότι όταν θέλει κανείς να πετύχει κάτι, το πετυχαίνει, αρκεί να μη το παρατήσει ποτέ.