Μετά τους 30 συνολικά υποψηφίους, 26 για το διοικητικό συμβούλιο και 4 για την εξελεγκτική επιτροπή, αναρτήθηκαν στα γραφεία του Εθνικού Αλεξανδρούπολης και τα ονόματα όσων είναι τακτικά μέλη του ΜΓΣ Εθνικός, είναι οικονομικώς τακτοποιημένοι και άρα έχουν δικαίωμα ψήφου στις εκλογές.
Αίσθηση προκαλεί ότι ο κατάλογος αυτών των ονομάτων περιορίζονται μόλις σε… 80 άτομα, δηλαδή αρκετά κάτω από το ψυχολογικό όριο του τριψήφιου αριθμού. Και προσοχή! Αυτός είναι ο αριθμός των ενεργών μελών, όσων έχουν δικαίωμα ψήφου δηλαδή! Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι τους θα παραβρεθούν στην γενική Συνέλευση και θα ψηφίσουν.
Οι μισοί τουλάχιστον θα το κάνουν πάντως, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι… υποψήφιοι. Γιατί έχουμε και αυτό το παράδοξο. Συνολικά 80 οι έχοντες δικαίωμα ψήφου και από αυτούς οι 30 είναι υποψήφιοι και θα κληθούν να ψηφίσουν τον… εαυτό τους. Είναι φανερό ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, οι εκκλήσεις που είχαν γίνει για άνοιγμα στην κοινωνία και εμπλοκή νέων ανθρώπων δεν έπιασαν. Αν και σε σχέση με το παρελθόν, είναι μια πιο βελτιωμένη εικόνα.
Είναι φανερό ότι αν αληθεύουν όσα ο ίδιος σύλλογος έχει ανακοινώσει ότι στα διάφορα αθλήματα που καλλιεργεί έχουν δελτία πάνω από 1.000 παιδιά, τότε πρόκειται για μεγάλη αποτυχία που θα πρέπει να προβληματίσει άπαντες το γεγονός ότι μόνο 80 άνθρωποι είναι μέλη αυτού του ιστορικού σωματείου, εμφανίζονται ενεργοί στις υποχρεώσεις του απέναντί του και έχουν δικαίωμα ψήφου στην γενική συνέλευση.
Αν υπολογίσουμε ότι κάθε παιδάκι έχει δύο γονείς και με δεδομένο ότι σε κοινωνίες όπως η Αλεξανδρούπολη οι γονείς πάντα δείχνουν μια προσωπική σπουδή για την αθλητική γαλούχηση των παιδιών τους, θα έπρεπε ο Εθνικός να έχει 2.000 μέλη και τουλάχιστον τα μισά από αυτά να είναι ενεργά και να λαμβάνουν ρόλο στις αποφάσεις. Να είναι πράγματι μια ομάδα λαϊκής βάσης, όπως έχει όλα τα εχέγγυα.
Όταν όμως αυτή η μεγάλη αθλητική οικογένεια αποτελεί ουσιαστικά ένα «κλειστό κλαμπ» 80 ατόμων, τότε είναι φανερό ότι κάτι ο Εθνικός κάνει λάθος. Γιατί το λάθος δεν μπορεί να το κάνει η πόλη και οι κάτοικοί της, που δείχνουν να έχουν απομακρυνθεί από τον σύλλογο.
Αν θεωρήσουμε ότι ο Εθνικός είναι αξία και θεσμός συνυφασμένος με την πόλη της Αλεξανδρούπολης, όπως λένε οι διοικούντες του, τότε αυτή η αποξένωση που δείχνει αυτή η χαμηλή συμμετοχή στα κοινά θα έπρεπε να είναι το πρώτο και μείζον θέμα συζήτησης στην εκλογοαπολογιστική γενική συνέλευση, που θα αναδείξει τη νέα διοίκησή του.
Και όταν αυτή προκύψει με το καλό, πρώτο της μέλημα θα πρέπει να είναι να ξαναγίνει ο Εθνικός η ομάδα όλης της Αλεξανδρούπολης και όχι μονάχα ενός κλειστού κυκλώματος 80 ατόμων.
Γιατί αν τα μέλη αντί για 80 γίνουν 180, 280 ή… 1.080 και είναι εντάξει στις οικονομικές τους υποχρεώσεις (περίπου 50 ευρώ τον χρόνο, σχεδόν 4 τον μήνα δηλαδή, μιλάμε για έναν καφέ ή ένα πακέτο τσιγάρα), τότε ο Εθνικός δεν θα έχει ανάγκη καμία επιχορήγηση από δήμους και περιφέρειες, που θα δικαιούται να παίρνει βέβαια για να ενισχύει τα ερασιτεχνικά του τμήματα, αλλά θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του έχοντας τον ίδιο του τον κόσμο ως δύναμη…
