Ο Ξανθιώτης Χρήστος Πετροδημόπουλος με την φανέλα του Φάρου Κερατσινίου, έλαβε μέρος στην γιορτή του τελικού του Κυπέλλου Μπάσκετ την περασμένη Κυριακή. Ο ίδιος χαρακτήρισε αυτήν την στιγμή ως την κορυφαία στην καριέρα του, μιλώντας στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Ξάνθης και τον δημοσιογράφο του ThrakiSportS Νεκτάριο Αμποβιανίδη.
Παρακάτω είναι τα λόγια που ο ίδιος χρησιμοποίησε στην ραδιοφωνική του συνέντευξη, για να περιγράψει την εμπειρία, ενώ στο τέλος της ανάρτησης μπορείτε να ακούσετε και το σύνολο της σχεδόν δεκαπεντάλεπτης συνέντευξης που παραχώρησε τηλεφωνικά στο ραδιόφωνο της «Όμορφης Πόλης»…
#Ήταν μια γιορτή για εμάς. Δεν είχαμε ελπίδες νίκης. Είπαμε να παίξουμε και να το ευχαριστηθούμε. Σε πολλά παιδιά δεν δίνονται ποτέ τέτοιες ευκαιρίες. Μπήκαμε να το χαρούμε και οι πιο πολλοί το χαρήκαμε!!! Και μόνο που παίξαμε αυτό το παιχνίδι είμαστε ευχαριστημένοι. Το αποτέλεσμα ήταν δεδομένο, εμείς το είδαμε πιο πολύ ως γιορτή.
#Μόλις στο γήπεδο συνειδητοποιήσαμε τον άθλο που κάναμε. Που μας χειροκρότησε 12.000 κόσμος, που ήρθαν παιδάκια από τις ακαδημίες και βγήκαν φωτογραφίες. Ειναι πολύ μεγάλη υπόθεση για μια συνοικιακή ομάδα όπως ο Φάρος Κερατσινίου να συμμετέχει σε έναν τελικό Κυπέλλου Ελλάδος.
#Αυτή η στιγμή ήταν η κορυφαία στην καριέρα μου. Ο τελικός κυπέλλου είναι ότι πιο σημαντικό για έναν αθλητή. Βέβαια ακόμα πιο σημαντικό είναι η κατάκτηση. Και φιναλίστ να είσαι όμως, είναι πολύ σημαντικό.
#Θέλει τύχη και προσωπική δουλειά στο γήπεδο, για να φτάσεις να παίξεις σε έναν τελικό. Μετρούν όμως και οι συγκυρίες. Δεν φτάνει μερικές φορές μόνο η δουλειά.
#Ο τελικός αυτός πέρασε στους περισσότερους στην ιστορία ως ο τελευταίος του Δημήτρη Διαμαντίδη. Με τον Διαμαντίδη ήμασταν μαζί και στην Εθνική το 1999 και τον γνωρίζω καλά. Ακούστηκε ότι ο πρόεδρός μας θα πάρει δάνειο να του κάνει πρόταση να κλείσει την καριέρα του στον Φάρο. Θα μου άρεσε να τον ξαναείχα συμπαίκτη, αλλά όσα λεφτά και αν του δώσει κανείς, είναι προτιμότερο να σταματήσει στον Παναθηναϊκό παρά να πάει κάπου αλλού. Ο πρόεδρός μας το είπε αστειευόμενος, αν και πιστεύω ότι η διοίκηση της ομάδας έχει την δυναμική να κάνει τέτοιες κινήσεις, αν το θελήσει και η άλλη πλευρά.
#Ξεκάθαρα από την αρχή της χρονιάς, στόχος του Φάρου Κερατσινίου είναι η άνοδος στην Α1. Δεν κρυβόμασταν πίσω από το δάχτυλό μας. Και θέλω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε, αν και έχουμε εννιά παιχνίδια που είναι τελικοί έτσι όπως έγινε το πρωτάθλημα με τρεις σχεδόν σερί και αναπάντεχες ήττες. Ίσως λίγο επαναπαυθήκαμε, αλλά πιστεύω ότι θα ανεβούμε.
#Μακάρι ο τελικός να είχε γίνει στην Ξάνθη, όπως είχε ακουστεί έντονα κάποια στιγμή. Εμείς σαν Φάρος το θέλαμε!
#Ποτέ δεν φανταζόμουν όταν ήμουν μικρός και έπαιζα στον Δημόκριτο Ξάνθης ότι θα ζήσω τέτοιες στιγμές. Δεν ήμουν ποτέ φιλόδοξος. Όταν ήμουν στην Ξάνθη, δεν υπήρχε ίχνος επαγγελματισμού από εμάς, τους Ξανθιώτες.
#Στην Βόρεια Ελλάδα είναι πιο δύσκολο να αναπτυχθεί και να πρωταγωνιστήσει μια ομάδα. Για να έρθει ένας αθλητής Αθηναίος στην Ξάνθη, που θυμίζω ότι έπεσε γιατί δεν άντεξε οικονομικά και όχι γιατί υποβιβάστηκε αγωνιστικά, θα πρέπει να έχει σπίτι, φαγητό κλπ. Υπήρχε ένας πρόεδρος που έβαλε πολλά λεφτά, η ομάδα δεν χρωστούσε αλλά δεν άντεξε. Ανεβάζει και ο παίκτης το κασέ του για να έρθει στην επαρχία, αλλά είναι και άλλα έξοδα όπως φαγητά, στέγαση, μετακινήσεις και λοιπά που δεν τα αντέχει σε βάθος χρόνου μια επαρχιακή ομάδα.
#Φταίει σίγουρα και η οικονομική κρίση στην Ελλάδα και όλοι είναι μαζεμένοι. Το να δίνεις λεφτά στο μπάσκετ, είναι σα να πετάς λεφτά στην θάλασσα. Στο ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο επιστρέφονται. Στο μπάσκετ ό,τι κι αν βάζεις, πάει χαμένο.
#Σε κάθε περίπτωση κρατάω επαφές με την Ξάνθη, έχω συγγενείς, φίλους, είμαι και κουμπάρος με τον αδερφό του Γιάννη Στεφανίδη(παίκτης της Ασπίδας Ξάνθης). Κάθε εβδομάδα μιλάμε και παρακολουθώ τι κάνουν οι ομάδες της περιοχής και ιδίως η Ασπίδα, που γνωρίζω ότι φέτος διεκδικεί την επάνοδο στην Β’ Εθνική.
#Δεν σκέφτομαι σε καμία περίπτωση επιστροφή στην πατρίδα. Λόγω πλέον και επαγγελματικών υποχρεώσεων, δεν υπάρχει ούτε κοντινός ούτε μακρινός στόχος για επιστροφή στην Ξάνθη.
#Δεν έχω σκεφτεί ακόμα το τέλος της καριέρας μου και τι θα κάνω μετά. Πιστεύω όμως ότι έχω δυο με τρία χρόνια ακόμα αγωνιστικά χρόνια που μπορώ να παίζω μπάσκετ ποιοτικά.
