Τι συμβαίνει στο μυαλό ενός ανθρώπου με κινητική αναπηρία, όπως το περιγράφει ένας άνθρωπος με κινητική αναπηρία. Ο παραολυμπιονίκης στη δισκοβολία και το sit ski Μάκης Καλαράς, ανήκει στο δυναμικό του Ηρόδικου Κομοτηνής, έδωσε μέσα από μια ανθρώπινη συνέντευξη τη δική του απάντηση στον Λάκη Λαζόπουλο και τα όσα είπε την περασμένη εβδομάδα στην εκπομπή “Αλ Τσαντίρι Νιουζ” για τον Σόιμπλε και τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.
«Ακόμη κι αν φανεί σκληρό αυτό που θα πω, όταν ένας άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε μια καρέκλα, σιγά σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε μια ιδέα. Εγώ το λέω παράνοια, το λέω παραφροσύνη», είπε ο Λάκης Λαζόπουλος και παρά την συγνώμη που ζήτησε, ξέσπασε θύελλα αντιδράσεων.
Με χιούμορ, αλλά και ιδιαίτερα καυστικό τρόπο, ο Μάκης Καλαράς, που έχει κερδίσει ασημένιο μετάλλιο στη δισκοβολία στους Παραολυμπιακούς του 2004, έχει βγει δυο φορές πρώτος στον κόσμο και αποτελεί τον μόνο Έληνα και ένας από τους ελάχιστους που έχιουν αγωνιστεί σε Θερικούς και Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, απάντησε στον Λαζόπουλο αναφέροντας: “Μπορεί να ακούγεται αστείο αλλά ξέρω πολλούς στη φάση μου, που έχουν εξελιχθεί και όχι καθηλωθεί, όπως νομίζει ο κύριος Λαζόπουλος. Αλλά ας μην κρυβόμαστε, δεν είναι ο μόνος που πιστεύει κάτι τέτοιο”.
Ο αθλητής του Ηρόδικου Κομοτηνής συμπληρώνει στην μεγάλη συνέντευξή του στο Down Town: “Ο Λαζόπουλος που μας απασχόλησε τις τελευταίες μέρες είναι ένα μικρό δείγμα της κοινωνίας, αρκετό για να καταλάβουμε ότι υπάρχει πλήρης άγνοια σε σχέση με την κινητική αναπηρία. Δεν ένιωσα ποτέ το μυαλό μου να κολλάει σε μια ιδέα. Δεν ένιωσα ποτέ εμμονικός, δεν απελπίστηκα ποτέ. Δεν καθηλώθηκα ποτέ σε μια αντίληψη. Αντίθετα. Το μυαλό μου χρειάστηκε να γίνει πιο κοφτερό, έμαθα να σκέφτομαι αλλιώς. Να ελίσσομαι. Θες εγωιστικά; Δεν ξέρω. Έπρεπε όμως να επιβιώσω”.
Τέλος, ο γνωστός παραολυμπιονίκης, που ταξιδεύει ανά τον κόσμο κρατώνταςν ψηλά το ελληνικό γόητρο σε αθλήματα που ούτε επιτυχίες έχουμε σαν χώρα αλλά ούτε και ιδιαίτερη συνεισφορά από την πολιτεία, ανέφερε: “Σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύω ότι τα παραπάνω αφορούν μια παράνοια. Η μόνη παραφροσύνη που βλέπω είναι η συμπεριφορά όσων αντιμετωπίζουν τους κινητικά ανάπηρους ως παράφρονες. Αυτοί είναι οι πραγματικά καθηλωμένοι σε μια ιδέα”.
