Τέτοια περίπου ώρα, μία πάνω μία κάτω, συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον ξαφνικό θάνατο του Νίκου Σαμαρά, αλλά φαίνεται ότι πολύς κόσμος άρχισε να ξεχνά αυτόν τον μεγάλο παίκτη, τον μεγαλύτερο που ανέδειξε το άθλημα του βόλεϊ σε αυτήν εδώ την χώρα και την παρακαταθήκη που μας άφησε.
Τρία χρόνια μετά τα θλιβερά μαντάτα, δύο γήπεδα πήραν το όνομά του. Το ένα στην Ορεστιάδα και το άλλο στην Λήμνο. Το τελευταίο είναι και επισήμως… κλειστό την σημερινή μέρα, αν και αποτελεί την μοναδική ουσιαστικά διέξοδο των παιδιών του ακριτικού νησιού για να αθληθούν σε κλειστό χώρο.
«Από το Δήμο Λήμνου ανακοινώνεται ότι το Κλειστό Γυμναστήριο «Νίκος Σαμαράς» δεν θα λειτουργεί κατά την περίοδο των εορτών. Συγκεκριμένα, θα παραμείνει κλειστό από τις 23 Δεκεμβρίου έως τις 11 Ιανουαρίου», αναφέρει η λιτή ανακοίνωση του Δήμου Λήμνου που… πέρασε στα ψιλά, ακόμα και του τοπικού Τύπου.
Προφανώς δεν έχει αγώνες την περίοδο των γιορτών και θεωρήθηκε από τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες ότι δεν πρέπει να γίνονται ούτε προπονήσεις από τους δημότες και τις αθλητικές ομάδες της περιοχής, αφού μάλλον προέχει να εξοικονομηθούν κάποια χρήματα από τη μη λειτουργία, από τη μη καύση πετρελαίου για την θέρμανση, από την οικονομία που γίνεται στο ρεύμα και το νερό.
Όχι βέβαια ότι στην Ορεστιάδα πάνε πίσω. Δεν ξέρουμε αν το καινούριο υπερσύγχρονο κλειστό γυμναστήριο της πόλης παραμένει σε λειτουργία αυτές τις μέρες, αλλά μάταια αναμέναμε από το πρωί μια ανακοίνωση, μιαν ανάμνηση, κάποια λόγια για αυτήν την (θλιβερή είναι η αλήθεια) επέτειο. Έστω και αν το καλοκαίρι διοργανώθηκε ένα συγκινητικό τουρνουά στη μνήμη του, ανάμεσα στις ομάδες του ΑΟΟ του 1985 και του 1995.
Την ημέρα που «έφυγε» ο Νίκος, που τόσο είχε πληγωθεί όταν έφυγε από την ομάδα της πραγματικής πατρίδας του, τα γραφεία του συλλόγου είχαν πλημμυρίσει με κεριά και λουλούδια. Στην πρώτη επέτειο είχε συμπέσει ο αγώνας κυπέλλου του ΑΟΟ με τον Ηρακλή, την μόνη ομάδα με την οποία κατέκτησε κάποιον τίτλο ο «αετός», οπότε πήρε ξεχωριστή και άκρως συμβολική αξία η αναμέτρηση.
Ακόμα και πέρυσι είχε αγώνα, φέτος όμως αγωνιστική δράση δεν υπάρχει και δεν μάθαμε να έγινε στην… πραγματική πατρίδα του, αυτήν που ο ίδιος αισθανόταν ως τέτοια, αν και γεννήθηκε το 1970 στην ξενιτιά της Στουτγκάρδης. Ο ίδιος ταυτίστηκε με την ομάδα της Ορεστιάδας στις ένδοξες στιγμές της. Αλλά βοήθησε και άλλες ομάδες. Όπως ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης.
Αν η μία μεγάλη ομάδα του Έβρου πρόσφερε μία πίκρα στον Νίκο Σαμαρά, η άλλη έμελλε να προσφέρει πολλές και μάλιστα και… μετά θάνατον. Πέρυσι τέτοια εποχή η χήρα του Νίκου Σαμαρά, η Έλενα Δούκα, επέλεγε να δημοσιοποιήσει ότι ο Εθνικός αρνούνταν να καταβάλει ένα χρέος μερικών εκατοντάδων ευρώ προς τον παίκτη, από την περίοδο που φόραγε την φανέλα με τον «χρυσό» χορηγό και την ανέβαζε στην Α1 Ανδρών.
Δύο άνθρωποι μόνο παλεύουν με την σκόνη. Όχι σήμερα. Κάθε μέρα, τρία χρόνια τώρα. Δύο άνθρωποι δεν ξέχασαν, δεν ξεχνούν, δεν θα ξεχάσουν ποτέ τον Νίκο Σαμαρά. Η σύζυγός του Έλενα Δούκα και ο γιος τους Στρατής.
Ο επίλογος ανήκει σε αυτούς, μέσα από το συγκινητικό μήνυμα της Έλενας την 1η Ιουλίου πέρυσι, όταν κανονικά ο Σαμ θα γιόρταζε τα 45α γενέθλιά του:
«Σου στέλνουμε την αγάπη μας εγώ και ο Στρατούλης!
Κάθε μέρα μιλάμε για σένα και για πάντα!
Πέτα ψηλά πέτα μακριά, όπως πετούσες πάντα αετέ μου!
Σ’ αγαπώ …»
