Συνέντευξη στον Νεκτάριο Αμποβιανίδη
– Για όλους και για όλα μίλησε o πρώην υπουργός, βουλευτής και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Σωκράτης Ξυνίδης, σε μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στο ThrakiSportS με την αφορμή της παρουσίας του ως συνηγόρου υπεράσπισης στην δίκη του μεγαλομετόχου της Skoda Ξάνθη Χρήστου Πανόπουλου για το θανατηφόρο τροχαίο στο οποίο είχε εμπλακεί τον Φεβρουάριο του 2014 οδηγώντας στην Εγνατία Οδό.
Ο κ. Ξυνίδης σχολίασε την αθώωση του πελάτη του και πόσο δύσκολη ήταν από νομικής πλευράς η υπόθεση, την οποία χειρίστηκε. Αποκάλυψε την μακροχρόνια σχέση που έχει με την ομάδα της Skoda Ξάνθη, επαγγελματικά τα τελευταία χρόνια σε σειρά υποθέσεων του συλλόγου ή του ιδιοκτήτη της, αλλά και ως φίλαθλος του ΑΟΞ από την παιδική του ηλικία. Σχολιάζει την φετινή πορεία της και σκιαγραφεί τον χαρακτήρα του Χρήστου Πανόπουλου.
Παράλληλα όμως, με την αφορμή της συνέντευξης που παραχώρησε στο ThrakiSportS, δεν χάσαμε την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε για την σημερινή πολιτική κατάσταση της χώρας, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Γιωργο Παπανδρέου, τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Σωκράτης Ξυνίδης εκφράζει την αναγκαιότητα να υπάρξει μια «Εθνική Ομάδα» διακυβέρνησης, που χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, θα προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, ενώ σχολιάζει και το μέλλον της Θράκης ειδικότερα, στις συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα.
Καταρχήν, κ. Ξυνίδη, ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε σε αυτήν την πρόσκληση. Θα θέλαμε ένα σχόλιο για την δίκη της περασμένης Τρίτης και την αθώωση του πελάτη σας…
Ήταν μια αρκετά δύσκολη υπόθεση, υπό την έννοια ότι όταν σε ένα ατύχημα χάνονται δύο ζωές, πρέπει όλοι να είμαστε πολύ προσεκτικοί και στο τι λέμε και πως την χειριζόμαστε. Πολύ περισσότερο, είναι δυσκολότερο το έργο της δικαιοσύνης ως προς την απόδοση της, διότι θα πρέπει να διερευνήσει αν προκύπτει αμέλεια κάποιου ως προς την συμπεριφορά του που οδήγησε στον θάνατο ή όχι. Νομίζω οτι από την όλη διαδικασία, που ήταν ιδιαίτερα εκτενής και έφτασε τις 7 ώρες, δεν αποδείχτηκε ότι με οποιονδήποτε τρόπο ότι ο κ. Πανόπουλος θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι για να αποφύγει το τραγικό αποτέλεσμα με τους δύο νεκρούς. Οι συνθήκες που δημιούργησαν το ατύχημα και δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο σε αυτό, γιατί όπως είπαμε και στο δικαστήριο ο νεκρός δεδικαίωται, δεν άφηναν στον κ. Πανόπουλο τα περιθώρια ώστε να μπορέσει να κάνει κάτι. Αυτό έγινε διακριτό και από την εισαγγελική έδρα που πρότεινε την αθώωση και από το δικαστήριο που λόγω αμφιβολιών ως προς το πως θα μπορούσε ο κ. Πανόπουλος να αποφύγει την σύγκρουση, αποφάσισε την απαλλαγή του. Για όσους είχαν την ευχέρεια να παρακολουθήσουν την διαδικασία ήταν άψογη από πάσης πλευράς.
Πάντως είναι αλήθεια ότι η δίκη κράτησε αρκετές ώρες, σχεδόν επτά. Δεν είναι κάτι σύνηθες, τουλάχιστον για εμάς που ασχολούμαστε κυρίως με το αθλητικό ρεπορτάζ…
Ήταν φυσιολογικό όταν μιλάμε για περιπτώσεις ανθρωποκτονίας και μάλιστα κατά συρροή, καθώς ήταν δύο οι νεκροί, και με το αρκετά μεγάλο πλήθος μαρτύρων, ασχέτως που δεν υπήρχαν αυτόπτες. Υπήρχαν επίσης και αρκετοί παράγοντες της δίκης, όπως τεχνικοί σύμβουλοι και πραγματογνώμονες που εξετάστηκαν και έφεραν αυτό το αποτέλεσμα ως προς την μεγάλη χρονική διαδικασία, αλλά το καλό κατά την γνώμη μου είναι πως ό,τι μπορούσε να φωτιστεί από την υπόθεση φωτίστηκε.
Δεν ξέρω αν διαβάσατε τις δηλώσεις της συναδέλφου σας, που ήταν πολιτική αγωγή, της κυρίας Σαριπανίδου…
Μπορεί οι αποφάσεις των δικαστηρίων να μας αρέσουν ή να μην μας αρέσουν, να μας βολεύουν ή το αντίθετο, αυτή είναι η μοίρα των δικηγόρων. Ο δικηγόρος οφείλει να ταυτίζεται με την υπεράσπιση των συμφερόντων της πλευράς την οποία εκπροσωπεί. Από εκεί και πέρα, σε μία υπόθεση που και η εισαγγελική έδρα αλλά και το δικαστήριο ομόφωνα προχώρησαν σε απαλλακτική πρόταση λόγω αμφιβολιών, νομίζω θα ήταν υπερβολή να υπάρχει αμφισβήτηση του αποτελέσματος και τις εισαγγελικής κρίσης. Εν πάση περιπτώσει, δεν κρίνω και δεν σχολιάζω η δικαιοσύνη. Αυτό που είναι να κάνει το κάνει.
Πολύς κόσμος που σας ξέρει κυρίως από την πολιτική σας παρουσία, ξαφνιάστηκε από την παρουσία σας στην δίκη, δεν γνώριζε την συνεργασία και την σχέση σας με την ομάδα της Ξάνθης…
Καταρχήν να πω πως εγώ, ως βέρος Ξανθιώτης, ήμουν είμαι και θα είμαι πάντα ΑΟΞ. Θυμάμαι τις πρώτες μου παιδικές στιγμές, με τον πατέρα μου να με πηγαίνει στο γήπεδο, ζώντας τα απίθανα ντέρμπι με τον Πανθρακικό στην Δεύτερη Εθνική, με ένα γήπεδο ασφυκτικά γεμάτο με χιλιάδες κόσμου, το μισό κόκκινο το άλλο μισό πράσινο, και να γίνεται πραγματικά ένας πανζουρλισμός. Πραγματικά τις νοσταλγώ αυτές τις στιγμές και μακάρι να ζούσαμε και σήμερα εκείνες τις ένδοξες εποχές και να βλέπαμε τόσο κόσμο στο γήπεδο. Η Ξάνθη βέβαια με την εποχή Πανόπουλου έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, πιο επαγγελματικό, όπως και γενικότερα το ποδόσφαιρο είναι πλέον πιο επαγγελματικό, δεν έχει τον ρομαντισμό που είχε παλιά. Πιστεύω ότι ο Πανόπουλος έχει δώσει στην Ξάνθη την ευκαιρί,α έχοντας την εμπειρία από τις επιχειρήσεις του, αυτή την δυναμική που την διατηρεί τόσα χρόνια στην Α’ Εθνική και σήμερα Super League, με όλα τα καλά που συνεπάγεται αυτό με την διαφήμιση της πόλης, την ενασχόληση των νέων με το ποδόσφαιρο και την ευκαιρία να παίξουν σε υψηλό επίπεδο. Είναι πάρα πολλά τα οφέλη του να έχεις μια ομάδα στην μεγάλη κατηγορία.
Προφανώς η δική σας σχέση δεν περιορίζεται με την ομάδα, αλλά επεκτείνεται και στον ιδιοκτήτη της. Άλλωστε αυτόν υπερασπιστήκατε, σε προσωπική του υπόθεση, άσχετη με την ομάδα. Αλήθεια, τι άνθρωπος είναι ο Χρήστος Πανόπουλος;
Ο Χρήστος Πανόπουλος είναι ένας άνθρωπος που έχει ιδιαιτερότητες, έχει όπως όλοι μας τα υπέρ και τα κατά του. Η προσωπική μου άποψη από την γνωριμία που έχουμε, γιατί δεν είμαστε φίλοι αλλά είμαστε συνεργάτες, είναι ότι ο κ. Πανόπουλος πέρα από την επιβεβαίωση ότι είναι ένας εξαίρετος επιχειρηματίας και μάνατζερ. Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι από την ομάδα επιδιώκει κέρδος, και μπορεί να το αντιληφθεί κανείς από το γεγονός πως αν τον ενδιέφερε μόνο το κέρδος, σε κομβικές περιπτώσεις θα μπορούσε να είχε πάρει άλλες αποφάσεις. Αυτό που εγώ θεωρώ ότι επιδιώκει ο Χρήστος Πανόπουλος είναι η αναγνώριση της προσφοράς του από τους Ξανθιώτες, την οποία και ορισμένες φορές, ίσως και χωρίς να το θέλει, διώχνει, και νομίζω ότι αν το αναγνώριζε και ο ίδιος αυτό το γεγονός, πως θέλει οι Ξανθιώτες να αναγνωρίζουν την μεγάλη προσφορά που έχει δώσει αυτός ο άνθρωπος όχι μόνο στην ομάδα αλλά και σε όλη την πόλη και το νομό, τότε και οι Ξανθιώτες που δεν είναι αγνώμονες θα του “ανταπέδιδαν” και θα του έδειχναν την αγάπη τους, όπως έχουν πράξει διαχρονικά για όλους αυτούς που προσέφεραν στον τόπο μας. Είναι νομίζω η ώρα να γίνει. Αυτό θα ήθελα εγώ να δω αντί να συζητάμε αν πάνε στο γήπεδο 1.000 η 1.500 άτομα, ποιος φταίει για αυτό, ποιος δεν φταίει… Λάθη έχουμε κάνει όλοι, όπως και ο Πανόπουλος, όμως η προσφορά του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, και νομίζω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να βρούμε αυτή την ισορροπία να πάρει ο Πανόπουλος αυτά που δικαιούται από την προσφορά του από τον τόπο και η ομάδα μας να συνεχίσει να είναι στα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου, κάτι που είναι πολύ σημαντικό και για την πόλη και για την ευρύτερη περιοχή. Όσον αφορά την συνεργασία μας έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές. Η συνεργασία μας είναι άψογη όσες φορές χρειάστηκε, είναι απόλυτα συνεργάσιμος σε όσες υποθέσεις χρειάστηκε. Σήμερα πάντως, από δικαστικής πλευράς είναι απόλυτα ήρεμη η συνεργασία μας και δεν έχει να ανησυχεί για κάτι.
Μας δηλώσατε πιο πριν οπαδός της Ξάνθης, αλλά δεν σας βλέπουμε συχνά στο γήπεδο…
Η αλήθεια είναι οτι φέτος πάω περισσότερο στο γήπεδο, ειδικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια που δεν ήμουν “συνεπής”, λόγω της ενασχόλησης μου με τα κοινά και τις συχνής παρουσίας μου στην Αθήνα, οπότε δεν μου ήταν εύκολο. Αλλά πλέον έχοντας ισορροπήσει σε αυτό, έχω και περισσότερο χρόνο και συχνά βρίσκομαι στο γήπεδο. Μάλιστα φέτος, όχι στο ματς με τον Πλατανιά που στεναχωρηθήκαμε όλοι, αλλά σε αυτό με τον Πανιώνιο, μπορώ να πω πως μου θύμισε η ομάδα την Ξάνθη της παλιάς καλής εποχής, με ωραίους συνδυασμούς που με ενθουσίασαν και πίστεψα ότι η ομάδα θα αρχίσει να ανεβαίνει και να μας χαρίσει και φέτος πολλές συγκινήσεις, αλλά ήρθε η ήττα από τον Πλατανιά αλλά και η ήττα και κυρίως η εμφάνιση στην Λάρισα που λίγο μας απογοήτευσε. Ωστόσο ελπίζω πως ο κ. Λουτσέσκου και οι ποδοσφαιριστές θα μπορέσουν να βρουν τις λύσεις για να επανέλθει η ομάδα στις επιτυχίες.
Οι πιο πολλοί σας έμαθαν ως Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ και μετά ως υπουργό, στενό συνεργάτη του Γιώργου Παπανδρέου. Τι κάνει σήμερα ο Σωκράτης Ξυνίδης μετά την αποστασιοποιήση του από τα πολιτικά δρώμενα; Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού του το ενδεχόμενο να ασχοληθείτε εκ νέου με την πολιτική;
Δεν έχω δηλώσει ποτέ αναχωρητής, ότι δηλαδή αποχωρώ απογοητευμένος. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι λιγότερο από ένα χρόνο πριν, ήμουν υποψήφιος με το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου στην Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή την στιγμή και μετά το πως εξελίχτηκε η πορεία του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, με δύο κατά την γνώμη μου λάθος επιλογές τάιμινγκ που είχαμε, το ένα ότι δεν έπρεπε να κατεβούμε στις εκλογές του Γενάρη και το δεύτερο οτι έπρεπε να κατεβούμε σε αυτές του Σεπτέμβρη, νομίζω έχουν δημιουργήσει αρκετή απογοήτευση σε αυτή την προσπάθεια που έγινε. Την ίδια απογοήτευση μοιράζομαι και εγώ με όλους τους ανθρώπους που ακολουθήσαμε αυτό το εγχείρημα. Αυτή την στιγμή πραγματικά σε αυτό το επίπεδο ασχολούμαι όπως ασχολούμαστε όλοι, για μένα η δράση η κοινή, ασχέτως αν δεν έχει προβολή, είναι συνεχής. Πάντα ασχολούμαι με τα κοινά και θα συνεχίσω να το κάνω από διαφορετικό μετερίζι αυτή την φορά. Περισσότερο με ενδιαφέρει να βοηθήσω σε αναπτυξιακά ζητήματα στην περιοχή μας, τα οποία από ένα διαφορετικό πόστο τα υπηρετώ, ενδεχομένως και καλύτερα. Τα συνδυάζω βέβαια και με την επαγγελματική μου δράση ως δικηγόρος. Δεν έκανα ποτέ την πολιτική μου στόχευση αντικείμενο της δουλειάς μου, απλά προσπαθώ να συνδυάσω την παροχή των γνώσεων και των εμπειριών που απέκτησα και μέσα από την δημόσια μου πορεία με το επάγγελμα μου και να μπορέσω να συμβουλεύω σωστά επενδυτές για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής μας, που πιστεύω ακράδαντα, όπως πίστευα και το 2009, πως είναι ζήτημα της δικής μας πίστης να μπορέσουμε να τα εκμεταλλευτούμε και να αλλάξουμε προς το καλύτερο τον τόπο μας.
Φάκελος ΠΑΣΟΚ. Ήσασταν πρώην Γραμματέας του, το Νο2 του κόμματος δηλαδή, μετά τον Γιώργο Παπανδρέου. Έχει κλείσει αυτή η πόρτα για εσάς;
Ήμουνα στο ΠΑΣΟΚ από τα 14 μου χρόνια. Για μένα το ΠΑΣΟΚ ήτανε μια μήτρα στην οποία εγώ σαν άνθρωπος δημιουργήθηκα και ολοκληρώθηκα, η πορεία όμως και η εξέλιξη αυτού του κόμματος σε μια αρκετά ώριμη ηλικία για μένα, μου έδειξε ότι έχει ολοκληρωθεί. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποχώρησα και λίγο αργότερα εντάχθηκα και σε ένα άλλο κόμμα, το κόμμα που ίδρυσε ο Γιώργος Παπανδρέου. Αυτή η μήτρα για μένα πλέον δεν υπάρχει. Έχω αποκοπεί από τους δεσμούς μου. Η σημερινή μορφή του Κινήματος που υπηρέτησα από την ύψιστη θέση του Γραμματέα είναι κάτι το οποίο δεν με εκφράζει σαν άνθρωπο και δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω πλέον σε αυτό, όπως θα ήθελα. Συγχρόνως όμως, δεν σας κρύβω πως την συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν νιώθω ότι υπάρχει κάποια πολιτική δύναμη ή φορέας που να έχει μια αξιόλογη παρουσία και ο οποίος πέραν της ψήφου μου, την οποία πρέπει αναγκαστικά κάπου να δώσω, να μπορεί να μου προσελκύσει το ενδιαφέρον να ασχοληθώ και να δω αν μπορώ να προσφέρω κάτι και εγώ.
Άρα τέλος η πολιτική για τον Σωκράτη Ξυνίδη;
Άρα, υπό αυτή την έννοια, δηλώνω προσωρινά «πολιτικά άστεγος».
Να πάμε λίγο τον χρόνο πίσω. Αν γυρνάγαμε στα χρόνια της πρωθυπουργίας Παπανδρέου, τι θα συμβουλεύατε τον τότε Πρωθυπουργό δεδομένων των όσων συνέβησαν μετά; Να μην απευθυνθεί στην τρόικα, η θεωρείτε πως είναι κάτι που τελικά έπρεπε να γίνει; Συμπληρώσαμε πέντε και πάμε για έκτο χρόνο μνημονίων…
Η πορεία έχει δείξει πως αν η χώρα δεν ήθελε να παρακαλά για την λειτουργία του μηχανισμού της τρόικας, γιατί περί αυτού πρόκειται, παρακαλάει για να μην πτωχεύσουμε, και αυτό που προσπαθούνε ακόμη να μας πείσουν πως όλα είναι απόρροια της απόφασης του Μαΐου του 2010 είναι η πλήρης αυταπάτη… Αυτό που έχει δείξει λοιπόν η πορεία είναι πως θα έπρεπε να είχε κάνει πάρα πολλά πράγματα δεκαετίες πριν, τα οποία δεν τα έκανε και τα οποία δυστυχώς ακόμη και σήμερα σε μεγάλο βαθμό δεν τα κάνει και τώρα. Όσο δεν αλλάζουμε ως δομή κράτους, διοίκησης, οικονομίας και κοινωνίας συγκεκριμένα ζητήματα, αυτά τα οποία τα λέω και με πιάνει και εμένα αλλεργία, τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις, έτσι ώστε να περάσουμε από μια κρατικοδίαιτη οικονομία που εξυπηρετούσε τους λίγους και τα κατεστημένα σε μια όσο το δυνατόν υγιώς ιδιωτική οικονομία, εάν ούτε και τώρα μετά από τόσες κυβερνήσεις και τόσες αποτυχίες δεν αλλάξουμε, τότε είμαστε άξιοι αυτής της πορείας μιζέριας στην οποία βρισκόμαστε. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να πάψουμε να νομίζουμε ότι ψηφίζοντας κάποιον άλλο θα γλυτώσουμε κάποια πράγματα τα οποία θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να αποδεχτούμε ότι πρέπει να αλλάξουνε στον τρόπο που εμείς οι ίδιοι λειτουργούμε.
Άρα ποιον να ψηφίσουμε;
Δεν είναι ένα ζήτημα πολιτικό αλλά της κοινωνίας μας. Αν δεν αλλάξουμε την νοοτροπία μας, όλοι εμείς και στον τρόπο που λειτουργούμε στην καθημερινότητα μας από τα πιο απλά ζητήματα, από το πως σεβόμαστε τα δικαιώματα του δίπλα μας και πως εξασφαλίζουμε την διαφάνεια στην δική μας λειτουργία και όχι μόνο τον δίπλα μας αλλά και την ίδια την προσωπική μας λειτουργία σε τέτοιου είδους ζητήματα, κάνοντας αν θέλετε ο καθένας από μέσα του μια προσωπική επανάσταση στη νοοτροπία μας απέναντι στην ζωή και τι σημαίνει πατρίδα για μας, αν δεν το κάνουμε λοιπόν αυτό, θα συνεχίσουμε αυτή την μίζερη πορεία στην οποία βρισκόμαστε χωρίς ποτέ να μπορούμε να βγούμε από αυτό που ονομάζουμε “κρίση”. Θα πρέπει λοιπόν να βάλουμε όλοι πλάτη μεταξύ μας, γιατί έχουμε αποδείξει ότι όταν βάζουμε πλάτη εμείς οι Έλληνες, κάνουμε αυτά που οι άλλοι λαοί δεν μπορούν ούτε να φανταστούν. Τότε ειλικρινά πιστεύω ότι είναι ζήτημα όχι μόνο να βγούμε από την κρίση αλλά και να δημιουργήσουμε μια δυνατή Ελλάδα σε χρόνια που άλλοι θα λένε ότι αποκλείεται μια χώρα να ανακάμψει τόσο γρήγορα. Έχουμε αποδείξει ότι είμαστε πεισματάρηδες, εφευρετικοί, και απίστευτα ηρωικοί όταν το αποφασίσουμε, αλλά φτάνει να το αποφασίσουμε και αυτή είναι η έκκληση μου.
Υπάρχει όμως ελπίδα; Συμπληρώνουμε σχεδόν έναν χρόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Αλήθεια, πώς την κρίνετε;
Να ξεκαθαρίσω αρχικά πως, όπως όλοι οι Έλληνες, θα παρακαλούσα όχι απλά να είχε έρθει η ελπίδα αλλά και η αναγέννηση και όλα αυτά τα ωραία πράγματα, διότι όλοι μας είμαστε τόσο κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι από αυτή την μακρόχρονη πορεία προς τα κάτω που πλέον νομίζω πως το ποιος θα τα καταφέρει είναι το τελευταίο που μας απασχολεί, αρκεί να τα καταφέρει. Δυστυχώς όμως δεν σας κρύβω πως δεν πιστεύω πως η σημερινή κυβέρνηση το υπηρετεί αυτό, γιατί πιστεύω δεν ξέρει και η ίδια τι θέλει να υπηρετήσει. Είναι αμφίθυμη, δηλαδή από την μία λέει “ακολουθώ μια πορεία που δεν την πιστεύω και μου την επιβάλλατε και ναι, τώρα αναγνωρίζω πως είναι η μοναδική λύση και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, αλλά ξέρετε, εγώ δεν την πιστεύω και θέλω κάτι άλλο και αν δεν είχα αυτούς τους “κακούς” θα έκανα κάτι άλλο”… Ολο αυτό δεν βγάζει πουθενά. Πραγματικά η αίσθηση που έχω είναι ότι έχουμε δύο εκφάνσεις στο πως λειτουργεί σε κυβερνητικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ. Από την μία κάνουμε και από την άλλη ξεκάνουμε ή δεν κάνουμε τίποτα. Και τα δύο αυτά δεν έχει την πολυτέλεια η χώρα να τα ανέχεται. Η έκκληση που εγώ θα ήθελα να κάνω σαν ένας απλός πολίτης είναι ότι, ρε παιδιά, αν μπορείτε να κάνετε την δουλειά κάντε την, αλλιώς αφήστε σε κάποιον άλλον.
Ποιον άλλον; Μια και είναι της… μόδας τελευταία, ποια πιστεύεις οτι είναι η ιδανική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση οικουμενικής στήριξης η όπως λέγεται “Εθνική Ομάδα” με πολιτικούς ή ενδεχομένως μια κυβέρνηση τεχνοκρατών;
Κοιτάξτε, το θέμα κυβέρνησης τεχνοκρατών για μένα είναι αυταπάτη. Εδώ δεν είναι το ζήτημα να βάλουμε έναν καλό μάνατζερ. Αν ήταν έτσι, ας προσλαμβάναμε μια ιδιωτική εταιρία να αναλάβει την χώρα. Δεν είναι τα πράγματα τόσο απλά όμως. Είναι δεδομένο πως αν υπάρχουν άνθρωποι εγνωσμένου τεχνοκρατικού υποβάθρου και μπορούν στην πολιτική τους πλέον δράση να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της χώρας, τότε βεβαίως και είναι ευπρόσδεκτοι και θέλουμε τέτοιους ανθρώπους στην πρώτη γραμμή, αλλά αυτή η λογική ότι θα πάρω έναν καλό μάνατζερ να πάει την χώρα μπροστά, έχει αποδειχθεί πως είναι τελείως εκτός πραγματικότητας. Ο τεχνοκράτης απλά διαχειρίζεται. Δεν είναι αυτό που εμείς χρειαζόμαστε αλλά πίστη και έμπνευση για να δημιουργηθεί αυτό που αναφέρατε και εσείς για μια “Εθνική Ομάδα”, για μια εθνική προσπάθεια που θα επιτύχει τον εθνικό στόχο. Σαφώς και πιστεύω ότι χρειάζεται όσο το δυνατόν μια πιο ευρεία συμπαράταξη, η οποία θα μπορέσει να βάλει όλες της τις δυνάμεις και την χώρα μας σε τροχιά ανόδου, ώστε να φύγουμε από τον πάτο που βρισκόμαστε τώρα. Θα μου πείτε, είναι αυτό εφικτό; Σίγουρα πάντα κάποιοι θα διαφωνούν, αλλά πλέον νομίζω ότι ως επί το πλείστον οι διαφωνούντες που ήθελαν να γίνουν πρωθυπουργοί μας τέλειωσαν, και όσοι ήταν να γίνουν έγιναν. Έγινε και ο κ. Σαμαράς, έγινε και ο κ. Τσίπρας, έγινε και ο κ. Βενιζέλος αντιπρόεδρος… Νομίζω ότι ικανοποιήθηκαν οι προσωπικές φιλοδοξίες των βασικών παικτών από την κρίση και μετά, οπότε ήρθε η στιγμή να αφήσουμε στην άκρη μικροκομματικές διαφορές και να δημιουργηθεί μια συμπαράταξη που θα μπορέσει σε πέντε στόχους και θα κριθεί από τον λαό για αυτούς τους στόχους. Δεν έχουμε άλλη ελπίδα αυτή την στιγμή, παρά μόνο ενωμένοι να μπορέσουμε να βγούμε από την δύσκολη κατάσταση.
Κλείνοντας, πως βλέπετε την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Θράκη, με αρκετά κλειστά εργοστάσια και μεγάλα ποσοστά ανεργίας στην ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή μας;
Νομίζω ότι μας έχει πάρει λίγο από κάτω γιατί είχαμε συνηθίσει να υπάρχει μια καλή ανάπτυξη στην περιοχή μας τις προηγούμενες δεκαετίες με την εκβιομηχάνιση, και μετά την κακή κατάσταση που επικρατεί και την κατάρρευση των επιχειρήσεων, σε μας είναι πιο εμφανή τα τραγικά αποτελέσματα απ’ ότι σε άλλες περιοχές της χώρας, όχι τόσο ανεπτυγμένες βιομηχανικά και παραγωγικά. Πάει καιρός όμως που και εμείς οι ίδιοι ενδεχομένως, αλλά κυρίως οι άλλοι βλέπανε την Θράκη ως μια γωνία, μια σφήνα στο υπογάστριο του ανατολικού μπλόκ, και στην άκρη έχοντας στα σύνορα την Τουρκία. Πέρασαν πολλές δεκαετίες που αυτά τα έχουμε αφήσει πίσω. Η Θράκη είναι ένα σημείο που μπορούμε να συναντήσουμε τον άξονα των πρώην ανατολικών χωρών που περνάει μέσα από την Σόφια, το Βελιγράδι και ανεβαίνει στην Βουδαπέστη και εν συνεχεία τις Βαλτικές χώρες, είναι σε απόσταση ανάλογη του Αθήνα- Θεσσαλονίκη με μια από τις μεγαλύτερες μητροπολιτικές πόλεις που υπάρχουν αυτή την στιγμή στην Ευρώπη, όπως η Κωνσταντινούπολη… Για να μην πολυλογώ, η Θράκη μας έχει μια στρατηγική θέση η οποία δεν είναι θέση απομόνωσης αλλά θέση πλεονεκτήματος, είναι πάνω στην Εγνατία Οδό που συνδέει την Δυτική Ευρώπη με την Ανατολή, είναι σε ένα σημείο που όλες οι οδοί της ενέργειας περνάνε μέσα από αυτήν, οπότε θα πρέπει να αντιληφθούμε πως βρισκόμαστε σε μια θέση “ισχύος”, μια θέση κομβική και στρατηγική. Και δεδομένου τώρα πια, που όλοι αυτοί που επικαλούνταν τα αμιγώς εθνικά κράτη και τα αμιγώς θρησκευτικά κράτη, νιώθουν την ανασφάλεια και την πόλωση που δημιούργησαν με αυτές τις καθάρσεις, η Θράκη με την πολυπολιτισμικότητα και την αποδοχή των θρησκειών και των πολιτισμών που μας έχει κάνει στην πράξη να λειτουργούμε ελεύθεροι, χωρίς καταπίεση από την διαφορετικότητα του άλλου, εγγυάται σταθερότητα και ειρήνη. η Θράκη δεν είναι ο αδύναμος κρίκος της σταθερότητας και της εθνικής κυριαρχίας, αλλά είναι ο συνδετικός κρίκος της συμφιλίωσης μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών.
