Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης είναι διεθνής μπασκετμπολίστας, με πολλές διακρίσεις στο παλμαρέ του. Έχει γίνει πλέον… κοντοχωριανός μας, αφού έχει παντρευτεί την καβαλιώτισσα ψυχολόγο Στέλλα Αργυρίου, για αυτό και τον βλέπουμε συχνά στα μέρη της ευρύτερης Περιφέρειάς μας, έστω και αν πλέον δεν αγωνίζεται στην Καβάλα, όπως συνέβη σε δύο διαφορετικές σεζόν στο πρόσφατο παρελθόν.
Ο Γκαγκαλούδης, λοιπόν, ήταν ο θετικός πρωταγωνιστής της αποτροπής μιας παρολίγον τραγωδίας σε παραλία στα όρια του Θρακικού Πελάγους, απέναντι από την Θάσο, το απόγευμα του Σαββάτου. Συγκεκριμένα, βρισκόταν στο Παληό Καβάλας, μια παραλία στην οποία συχνάζουν κυρίως καβαλιώτες αλλά ενίοτε και Θρακιώτες. Ο ίδιος περιέγραψε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες την ιστορία της διάσωσης δύο γυναικών από βέβαιο πνιγμό, στην οποία πρωταγωνίστησε ο ίδιος ελλείψει ναυαγοσώστη στην παραλία! «Πρόκειται για την πιο σοκαριστική εμπειρία της ζωής μου», έγραψε ο ίδιος στο facebook.
Είναι μια συγκλονιστική αφήγηση του πώς μπορεί να εξελιχθεί μια συνηθισμένη μέρα στην παραλία, όταν ακούς ξαφνικά από μακριά την κραυγή απόγνωσης «βοήθεια, πνίγομαι!». Και επειδή είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα μας και άλλωστε συνέβη τόσο κοντά μας, το ThrakiSportS αναδημοσιεύει την συγκλονιστική αυτή αφήγηση, η οποία αποτυπώθηκε σε γραπτό κείμενο από τον Κώστα Σωτηρίου στην αθηναϊκή αθλητική ιστοσελίδα sdna και με χαρά διαπιστώνουμε ότι αναδείχθηκε στο κύριο θέμα της το απόγευμα της Κυριακής. Άλλωστε τα όσα αναφέρονται ξεπερνούν τα στενά αθλητικά όρια και αφορούν την ίδια την ζωή.
Το περιστατικό εκτυλίχθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου (8/8) στην περιοχή Παλιό της Καβάλας. Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης, που το λέει η καρδιά του, μαζί με τον πεθερό του, τον καβαλιώτη γυμναστή και δάσκαλο παραδοσιακών χορών Βασίλη Αργυρίου, και άλλα δύο άτομα, έχουν τελειώσει το μπάνιο τους και παίζουν ρακέτες, ώσπου ξαφνικά, παίρνουν μέρος σε μια απίστευτη διάσωση που δεν θα ξεχάσουν σε όλη τους της ζωή. Ο έμπειρος πόιντ γκαρντ εξήγησε τις διαφορές ανάμεσα στο «Baywatch» και στην πραγματικότητα και όπως έγραψε στο status του στο Facebook «πρόκειται για την πιο σοκαριστική εμπειρία της ζωής μου»!
«Αυτό που ζήσαμε, δεν το βλέπεις ούτε στα θρίλερ! Παίζαμε ρακέτες στην παραλία σε έναν χώρο ειδικά διαμορφωμένο με δίχτυ, ο οποίος απέχει αρκετά μέτρα από τη θάλασσα. Να σημειώσω ότι το Σάββατο είχε τρομερό αέρα που δημιουργούσε πολύ κύμα. Νωρίτερα, εγώ είχα μπει με τη μικρή στη θάλασσα, της είχα φορέσει την κουλούρα της και την είχα κοντά μου γιατί είναι ακόμη 16 μηνών. Παίζαμε με τα κύματα, διασκεδάζαμε, γελάγαμε, γενικώς της αρέσει πολύ η θάλασσα και σε αυτή την ηλικία το παιδί έχει και άγνοια κινδύνου. Εκεί, λοιπόν, που παίζαμε ρακέτες, ακούω κάποιον να φωνάζει ‘βοήθεια’. Η φωνή ερχόταν από μακριά, από πολύ βαθιά. Σταματάμε το παιχνίδι, γυρίζουμε και βλέπουμε δύο κεφάλια να ανεβοκατεβαίνουν μαζί με τα κύματα».
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ‘θα είναι τίποτα πιτσιρικάδες, που κάνουν χαβαλέ και φωνάζουν’. Περνούν, όμως, μερικά δευτερόλεπτα και ακούω ξανά την ίδια φωνή, πιο έντονη αυτή τη φορά να ουρλιάζει ‘βοήθεια, πνιγόμαστε!’. Πετάω τα γυαλιά, τρέχω, βουτάω και αρχίζω να κολυμπάω! Δεν τους έβλεπα, όμως, γιατί είχε κύμα. Βουτάει και ο πεθερός μου, ο οποίος είναι 63 ετών, αλλά δε μασάει. Βουτάνε και τα άλλα δύο παιδιά, αλλά δεν είχαν δει ακόμη τη δεύτερη γυναίκα. Ο πρώτος που έφτασα ήμουν εγώ. Η γυναίκα βρισκόταν σε σοκ. Πάνω στον πανικό της έκανε άτσαλες κινήσεις με αποτέλεσμα να δέχομαι χτυπήματα και να μην ξέρω πώς να αντιδράσω».
«’Σώσε με αγόρι μου. Πνίγομαι. Δεν θα ξαναδώ τα παιδιά μου’. Και δώστου να με τραβάει προς τα κάτω. Είμαι 78 κιλά, δεν είμαι κάνα θηρίο και άρχισα να βυθίζομαι κι εγώ μαζί της. Πνιγόμουν! Προσπαθούσα να βγω στην επιφάνεια για να πάρω ανάσα και να συνεχίσω να την τραβάω προς τα έξω. Ειλικρινά, κάποια στιγμή τα χρειάστηκα, γιατί η γυναίκα είχε αρκετό βάρος, το οποίο μέσα στο νερό γινόταν διπλάσιο! Ωσπου κάποια στιγμή, μετά από αρκετά λεπτά αγωνίας, αισθάνομαι ότι πατώνω και τότε κατάλαβα ότι η κατάσταση ήταν πια υπό έλεγχο. Με βοηθάει ένας κύριος και βγάζουμε τη γυναίκα στη στεριά και επιστρέφω για να βοηθήσω τον πεθερό μου με το άλλο παλικάρι, που είχαν αναλάβει την άλλη γυναίκα και σχεδόν τα είχαν φτύσει. Αν δεν ήταν ο πεθερός μου οι γυναίκες αυτές τώρα δεν θα ζούσαν. Η μια από τις δύο όταν φτάσαμε ήταν ημιλιπόθυμη».
Τι είχε συμβεί; «Οι δύο γυναίκες ήταν γύρω στα 55. Προφανώς, δεν ήξεραν καλό μπάνιο και ο αντίστροφος άνεμος ήταν τόσο ισχυρός, με αποτέλεσμα χωρίς να το καταλάβουν τις οδήγησε στα βαθιά και κόντεψαν να πνιγούν. Οι γυναίκες σπαρταρούσαν μέσα στο νερό! Είναι φοβερό αυτό που βλέπεις μπροστά σου. “Τα παιδιά μου, τα παιδιά μου, τα παιδιά μου”, έλεγε συνεχώς μέσα στον πανικό της. Φοβόταν μήπως δεν τα ξαναδεί. Καλά, όταν τη βγάλαμε έξω και συνήλθε έπειτα από αρκετή ώρα, υπολογίζω γύρω στα 40λεπτά, τι φιλιά μου έδινε, τι αγκαλιές, τι ευχές. Ευτυχώς, ήταν και ένας ιατρός στην πλαζ, ο οποίος τις βοήθησε κυρίως ψυχολογικά, ώστε να ηρεμήσουν και να πάρουν τις ανάσες τους. Με αυτό που λέω δεν υπερβάλλω. Δύο λεπτά να αργούσαμε, η μια από τις δύο γυναίκες θα είχε πνιγεί σίγουρα»…
Και ο Γιάννης, όμως, χρειάστηκε να πάρει τον χρόνο του για να συνέλθει. «Για μιάμιση ώρα είχα πάθει σοκ. Δεν μιλούσα σε κανέναν και σκεφτόμουν όλο αυτό το δύσκολο σκηνικό. Είναι άλλο να το βλέπεις στην τηλεόραση και άλλο να εμπλέκεσαι εσύ ο ίδιος προσπαθώντας να αποτρέψεις τον πνιγμό ενός ανθρώπου. Αφού το λέω και ανατριχιάζω! Δεν μπορείτε να καταλάβετε πώς είναι ένας άνθρωπος που πνίγεται. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε ότι ο πνιγμός είναι ο χειρότερος θάνατος. Και φυσικά είναι απίστευτο συναίσθημα να συνειδητοποιείς ότι έσωσες κάποιον. Εύχομαι, βέβαια, να μην μου ξανατύχει»…
