20 χρόνια από τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: οι θρακιώτες εθελοντές και οι σχέσεις τους με τον αθλητισμό!!!

Ο κυανόκρανος υπολοχαγός Vincentius Egbers, φτάνοντας στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Nova Kasaba εκείνο το μεσημέρι της 13ης Ιουλίου του 1995, δεν πίστευε στα μάτια του. Δεκατρείς ολλανδοί κυανόκρανοι κάθονταν στο πεζοδρόμιο, χωρίς τα γιλέκα τους, χωρίς τα κράνη τους και χωρίς τον οπλισμό τους. Ολα αυτά, μαζί με το τζιπ τους και τον υπόλοιπο εξοπλισμό είχαν κλαπεί από τους Σέρβους.

Ο επικεφαλής των 13 ολλανδών επιλοχίας δίνει στον υπολοχαγό την πιο ταπεινωτική αναφορά που είχε ακούσει ποτέ: οι σέρβοι τον είχαν αναγκάσει να ανεβεί σε ένα κλεμμένο τεθωρακισμένο όχημα του ΟΗΕ και τον είχαν υποχρεώσει να συμμετάσχει μαζί τους επί ώρες σε ‘κυνήγι Μουσουλμάνων’.

Οι Ελληνες εθελοντές έβγαζαν φωτογραφίες στο γήπεδο αυτό από το οποίο πέρασαν πολλές εκατοντάδες ή και χιλιάδες, ίσως, κρατούμενοι και αιχμάλωτοι. Ο Vujadin Popovic (ένας από τους '7 της Σρεμπρένιτσα', μαζί με Παντούρεβιτς κά, για τους οποίους ο Μπάγιαγκιτς πήγε να καταθέσει σαν μάρτυρας υπεράσπισης), ο οποίος απαιτούσε την κάμερα και τις φωτογραφίες, ήταν ο Chief of Security του Σώματος Στρατού Ντρίνα του σερβοβοσνιακού στρατού, δηλαδή ο δεύτερος πιο σημαντικός αξιωματικός μετά τον σωματάρχη, ο υπεύθυνος Ασφαλείας, και καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 2015 σε ισόβια κάθειρξη. Οσοι βρέθηκαν στο γήπεδο αυτό και έδωσαν αργότερα κατάθεση, όλοι μιλούσαν για ανθρώπους με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, γονατισμένους και τρομοκρατημένους, να περιμένουν την εκτέλεσή τους. Ετσι εξηγείται το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του Popovic για τις φωτογραφίες. Ολόκληρος Αξιωματικός Ασφαλείας, υπεύθυνος για όλο το στράτευμα, τις στιγμές της πιο σημαντικής επιχείρησης ολόκληρου του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, θα ασχολούνταν ποτέ με φωτογραφίες λ.χ. ... τοπίων;;; Το ερώτημα είναι εύλογο: Μιλάμε, άραγε για τις ίδιες φωτογραφίες με σφαγμένους Μουσουλμάνους που βρέθηκαν στο σπίτι του Σπουργίτη το 2003;;;Σχετικά με το τι ακριβώς συνέβη στο γήπεδο της περιοχής Nova Kasaba, υπάρχουν ορισμένες μαρτυρίες, απ’ όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Μία απ’ αυτές, που καταγράφηκε από την Human Rights Watch και αρκεί για να πάρουμε μια ιδέα: «Εβαλαν πολλές εκατοντάδες άντρες να σκάψουν μεγάλους τάφους. Σκότωσαν πρώτα 500 και άφησαν 100 ζωντανούς, για να σκάψουν και τους δικούς τους τάφους. Τους έβαλαν στη γραμμή, στο χείλος των λάκκων, και τους πυροβόλησαν, ώστε να πέσουν μέσα. Αργότερα ήρθε μια μπουλντόζα, έριξε χώμα στους λάκκους, άνοιξε άλλον ένα μεγάλο λάκκο, στον οποίο έριξαν άλλους 400 ζωντανούς. Οποιος επιχειρούσε να δραπετεύσει, δεχόταν πυρά και έπεφτε επί τόπου».

Ο Εγκμπερς. ψάχνοντας να βρει κάποιον Σέρβο αξιωματικό για να ζητήσει πίσω τα κλεμμένα οχήματα, παρατήρησε, κρίνοντας από τις στολές και τα διακριτικά, ότι εκεί, στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Nova Kasaba, υπήρχαν στρατιώτες και παραστρατιωτικοί από όλες τις περιοχές της Σερβίας, ανάμεσά τους και Έλληνες. Εκεί σύμφωνα με πληροφορίες, βρέθηκαν και έλληνες μαχητές της επονομαζόμενης Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς, που φέρονται να τράβηξαν και φωτογραφίες “τις ίδιες στιγμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για την πρώην Γιουγκοσλαβία, κατά τις οποίες αιχμάλωτοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, περίμεναν να εκτελεστούν.

Αυτό είναι ένα από τα όσα φρικιαστικά συνέβησαν τέτοιες μέρες, ακριβώς 20 χρόνια πριν, στην Σρεμπρένιτσα. Η 11η Ιουλίου ήταν η ημέρα που έπεσε η πόλη και το διάστημα του επόμενου πενθημέρου γράφτηκε ίσως η πιο μαύρη σελίδα στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, η σφαγή περίπου 8.000 μουσουλμάνων. Για πολλούς “το μεγαλύτερο έγκλημα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου”, που “ενορχηστρώθηκε από τον σερβοβόσνιο ηγέτη Ράντοβαν Κάρατζιτς και τον τότε πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και τέθηκε σε εφαρμογή από τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς”.

Η σφαγή που διαπράχθηκε στα πλαίσια μιας εθνοκάθαρσης εκτεταμένων εδαφών της Βοσνίας μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991 και έχει χαρακτηριστεί επίσημα από το Διεθνές Δικαστήριο του ΟΗΕ ως «γενοκτονία» – αν και κάτι τέτοιο αρνείται να αναγνωρίσει η Σερβία, που δια του Πρωθυπουργού της Αλεξάντερ Βούτσιτς συμμετείχε πάντως στις εκδηλώσεις μνήμης που διοργανώθηκαν στην Βοσνία – Ερζεγοβίνη το Σάββατο. Άλλωστε, με αυτήν την κατηγορία δικάζεται στη Χάγη για εγκλήματα πολέμου ο Μλάντιτς.

 width=Η μαζική σφαγή στη Σρεμπρένιτσα έκτοτε μνημονεύεται ως το μεγαλύτερο έγκλημα σε ευρωπαϊκό έδαφος από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το ναζιστικό Ολοκαύτωμα των Εβραίων και των Ρομά. Ελάχιστοι όμως θυμούνται ότι πέρα από τις σερβοβοσνιακές και σερβικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, σε αυτό το “έγκλημα” συμμετείχαν, όπως προαναφέρθηκε, και Έλληνες. Πρόκειται για τα μέλη της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς που συμμετείχε τότε στον πόλεμο της Βοσνίας, με διψήφιο αριθμό μελών, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής.

Πρόσφατα, δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτηση στην Βουλή, προς τον υπουργό Δικαιοσύνης με θέμα ‘Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα‘. Αφορμή στάθηκε έρευνα του XYZ Contagion, αλλά και το γεγονός ότι βάση του διεθνούς δικαίου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται, διαφορετικά με την συμπλήρωση δύο δεκαετιών από την σφαγή της Σρεμπρένιτσα όλοι οι Έλληνες συμμετέχοντες θα ήταν πλέον αθώοι του αίματος.

Σύμφωνα με την συγκεκριμένη έρευνα, που βασίζεται σε φωτογραφίες, βίντεο και έγγραφα ντοκουμέντα αλλά και καταθέσεις μαρτύρων και δικαστικά έγγραφα, εντονότατη ήταν η θρακιώτικη παρουσία – με πρώτη και καλύτερη αυτήν του διοικητή της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς. Ο λόγος για τον 26χρονο τότε Αντώνη Μήτκο από την Ορεστιάδα, επικεφαλής του ελληνικού αποσπάσματος από τον Μάρτιο του 1995.

Σρεμπρένιτσα Βοσνίας, 11 Ιουλίου 1995, την ημέρα της πτώσης της πόλης και της αρχής των σφαγών. Διακρίνονται ο Ράτκο Μλάντιτς, ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ με το πολεμικό ψευδώνυμο 'Duga puska' και ο Ελληνας διοικητής της ΕΕΦ Μήτκος Αντώνιος, ενώ γύρω-γύρω διακρίνονται οι σωματοφύλακες του Μλάντιτς.Μάλιστα, υπάρχει και φωτογραφία από την 11η Ιουλίου του 1995, την ημέρα που έπεσε η Σρεμπρένιτσα, όπου εικονίζεται στο κέντρο ο στρατηγός Ράτκο Μλάντιτς, αριστερά (όπως κοιτάμε εμείς) ο Σερβοβόσνιος διοικητή της ΕΕΦ που είχε το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ (Long Barrel), και δεξιά ο Ελληνας διοικητή της ΕΕΦ, ο Θρακιώτης Μήτκος.

“Για την ακρίβεια, μόλις ο Μλάντιτς έδωσε διαταγή όλοι οι Ελληνες εθελοντές να συγκεντρωθούν σε μια μονάδα και να ενταχθούν στον τακτικό σερβοβοσνιακό στρατό, ο Μήτκος εκλέχτηκε επικεφαλής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ από τους συμμαχητές του, και πήρε τον βαθμό του υπολοχαγού. Αργότερα, μετά τη Σρεμπρένιτσα, προήχθη σε λοχαγό με διαταγή του ίδιου του αρχιστράτηγου Ράτκο Μλάντιτς, προφανώς για τις υπηρεσίες του και για τον ζήλο της ΕΕΦ στη διάρκεια της επιχείρησης κατάληψης της πόλης”, επισημαίνεται στην έρευνα του XYZ Contagion.

Ο Μήτκος γεννήθηκε στην Ζώνη Ορεστιάδας το 1969. Βρισκόταν στη Βοσνία από τον Αύγουστο 1994 μέχρι τις αρχές του 1996. Φέρεται να συμμετείχε στη επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, χωρίς να επιβεβαιώνεται αν συμμετείχε και στις εκτελέσεις που ακολούθησαν. Ενώ τότε είχε τον βαθμό του υπολοχαγού, μετά την Σρεμπρένιστα προήχθη σε λοχαγό, προήχθη σε λοχαγό με διαταγή του ίδιου του αρχιστράτηγου Ράτκο Μλάντιτς, ο οποίος έχει πλέον συλληφθεί και παραπεφθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

 width=Όποιος αναζητήσει σήμερα το προφίλ του στο facebook, θα διαπιστώσει ότι δεν ζει πλέον στην Θράκη αλλά στο λεκανοπέδιο Αττικής. Αίσθηση προκαλεί ότι η βασική φωτογραφία που έχει ανεβάσει στο προφίλ του είναι η συγκεκριμένη αριστερά, η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού του στην Ορεστιάδα, στην οποία προφανώς συμμετείχε. Στους διαδικτυακούς του φίλους ανακαλύπτουμε σχέσεις με αρκετούς ανθρώπους του αθλητισμού αλλά και ομάδες του Έβρου, όχι μόνο του ποδοσφαίρου, ενώ φέρεται να τον τιμά με “διαδικτυακή” φιλία ακόμα και νυν βουλευτής του νομού.

Εκτός από Σερβοβόσνιο διοικητή και Ελληνα (και μάλιστα Θρακιώτη) διοικητή, η ΕΕΦ είχε, ασφαλώς και υποδιοικητή, και όλη την σειρά της ιεραρχίας, αρχιλοχίες, λοχίες κ.λπ. Την θέση του υποδιοικητή, με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού, κατείχε ο Τρύφων Βασιλειάδης, επίσης από την Ορεστιάδα.

Βλασένιτσα, 1995, άνδρες της ΕΕΦ με την σημαία της Βεργίνας. Διακρίνεται το στέλεχος της Χρυσής Αυγής Τζανόπουλος Σπύρος (λοχίας της ΕΕΦ) και οι Ζαβιτσάνος Δημήτριος (αρχιλοχίας της ΕΕΦ), Kαλτσούνης Κωνσταντίνος, Αννα Φλορίν, Μήτκος Αντώνιος (διοικητής της ΕΕΦ), Βασιλειάδης Τρύφων (υποδιοικητής της ΕΕΦ), Σχιζάς Βασίλης, Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος. Το σήμα με τα τρία δάχτυλα που κάνει στην κάμερα ο Ζαβιτσάνος είναι το σερβικό εθνικιστικό σήμα του νέου σερβικού μεγαλοϊδεατισμού που έκαναν όλοι οι Σέρβοι από τότε που ξεκίνησε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Και ακόμα το κάνουν.Τον τελευταίο τον βλέπουμε κάτω αριστερά (με το τζόκεϊ) στην διπλανή φωτογραφία, που έχει ληφθεί την ίδια περίοδο με την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα, αν όχι την ίδια μέρα, 11 Ιουλίου 1995. Η διαφορά πως έχει ληφθεί στην κοντινή Βλασένιτσα (Vlasenica), μια πόλη 56 χιλιόμετρα δυτικά της Σρεμπρένιτσα, εκεί όπου βρισκόταν το αρχηγείο του Σώματος Στρατού Ντρίνα και εκεί ακριβώς που είχε το στρατόπεδο και την βάση της η μονάδα των Ελλήνων εθελοντών ΕΕΦ, ενώ ήταν (και είναι) και γενέτειρα και έδρα των ‘επιχειρήσεων’ του ‘Duga puska’. Στην φωτογραφία φέρεται να εμφανίζεται η πλήρης σύνθεση της ΕΕΦ την εποχή της Σρεμπρένιτσα, ανάμεσά τους και ορισμένα στελέχη της “Χρυσής Αυγής”.

Ο Τρύφωνας Βασιλειάδης, από την Ορεστιάδα, με ειδικότητα στον στρατό ναρκαλιευτής, ήταν ο υποδιοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ με το βαθμό του ανθυπολοχαγού, και βρισκόταν στη Βοσνία από το 1994. Σύμφωνα με την έρευνα, συμμετείχε και στην κατάληψη της Σρεμπρένιτσα. Φέρεται ακόμα να ήταν ο επικεφαλής του ελληνικού αποσπάσματος, ως ατικαταστάτης του Μήτκου, όταν αυτό συμμετείχε σε “επιχειρήσεις για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου” και φέρεται να έχει κάνει την δήλωση πως: «Η πρώτη φορά που σκότωσα Μουσουλμάνους, αν θυμάμαι καλά, τρεις, ήταν σε ενέδρα».

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό “Ταχυδρόμος” ο Τρύφωνας Βασιλειάδης για την ημέρα της κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, ομολογούσε ότι: «Ημουν ο επικεφαλής του ελληνικού σώματος και από τους πρώτους που μπήκαν στην πόλη. Οι Ελληνες εθελοντές ήταν στην εμπροσθοφυλακή της επίθεσης εκείνη τη μέρα».

 width=Οι δυο Ορεστιαδίτες στην καταγωγή επικεφαλής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ήταν από τους πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ που είχε ετοιμάσει τα Χριστούγεννα του 1994 ο Κώστας Παπαπέτρου στην τηλεόραση του Σκάι (εικονίζονται στην φωτογραφία αριστερά μαζί με το χέρι του δημοσιογράφου). Στο συγκεκριμένο 45λεπτης διάρκειας ντοκιμαντέρ με τίτλο “Μαχητές στο όνειρο των Χριστουγέννων”, στα τελευταία οκτώ λεπτά εμφανίζονται τέσσερις από τους έλληνες εθελοντές να επιστρέφουν για τις γιορτές στην πατρίδα και να μπαίνουν στα σπίτια ή στα μαγαζιά των γονιών τους στην Ελλάδα, ντυμένοι με τα σέρβικα στρατιωτικά τους ρούχα. Οι τρεις από αυτούς στην Ορεστιάδα! Ο λόγος για τους Μήτκο και Βασιλειάδη, αλλά και τον Λευτέρη Σπουργίτη.

Η αφίσα της εκπομπής, από το βιβλίο 'Σρεμπρένιτσα, Το μεγαλύτερο έγκλημα του πολιτισμένου κόσμου στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο', της Ομάδας Carthago, εκδόσεις Αντισχολείο, Αθήνα, 1999. Το βιβλίο αυτό είναι απαραίτητο για όποιον/α τυχόν θελήσει να εμβαθύνει στα γεγονότα της Γιουγκοσλαβίας της δεκαετίας του 1990. Εξαιρετικά εύστοχο και το σχόλιο της Ομάδας Carthago ('Ομάδα ακτιβιστών με κακές προθέσεις ενάντια στον εθνικό κορμό', όπως γράφουν) κάτω από την αφίσα.Ο Σπουργίτης εμφανίζεται σχεδόν από το πρώτο λεπτό του ντοκιμαντέρ και αναλαμβάνει τον ρόλο του… ξεναγού. Γεννημένος το 1967, με καταγωγή από τη Στέρνα Ορεστιάδας, βρισκόταν στη Βοσνία από τον Απρίλιο του 1994. Όπως υποστηρίζει στο ντοκιμαντέρ, αφηγώντας τα πολεμικά του κατορθώματα, ήταν σνάιπερ, έλαβε μέρος σε καταδρομικές επιχειρήσεις εντός του μουσουλμανικού εδάφους και είχε ενταχθεί στους ‘Λύκους του Ζβόρνικ’. Ο εβρίτης πρώην καταδρομέας ισχυριζόταν ότι είχε υπηρετήσει στα ΟΥΚ (Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών) και σε συνέντευξή του στον Αδέσμευτο Τύπο της 06/08/1995, είχε υποστηρίξει ότι αυτός ήταν που δημιούργησε το σώμα των Ελλήνων Εθελοντών, μέσω αγγελιών στις εφημερίδες.

Στην ίδια συνέντευξη στον Αδέσμευτο Τύπο, υποστήριξε ότι στον σερβοβοσνιακό στρατό ο ίδιος κατατάχτηκε επειδή είχε ακολουθήσει μια Σέρβα στο Βελιγράδι, λόγω έρωτα. Μετά την ερωτική απογοήτευση που δοκίμασε, έπνιξε τον καημό του πηγαίνοντας σε γυμναστήρια και σε σχολές κικ-μπόξινγκ και καράτε, στην πρωτεύουσα της Σερβίας. Εκεί γνώρισε έναν Σέρβο αξιωματικό, και μέσω αυτού κατατάχτηκε εθελοντής στην παραστρατιωτική Σερβική ομάδα ‘Λύκοι του Ζβόρνικ’. Από την Ελληνική Εθελοντική Φρουρά αποχώρησε ωστόσο στη συνέχεια, με τους μέχρι τότε συμμαχητές του να καταγγέλλουν δημόσια ότι πέρασε στο αντίθετο στρατόπεδο, αυτό των Μουσουλμάνων.

«Δημιουργούσε προβλήματα, έκλεβε και αναγκαστήκαμε να τον διώξουμε. Τώρα πολεμάει με τους Μουσουλμάνους έμμισθος και ντροπιάζει την Ελλάδα. Εσπειρε τη διχόνοια και στο τέλος πούλησε τη συνείδησή του στον εχθρό», ήταν τα λόγια του υποδιοικητή της ΕΕΦ Ορεστιαδίτη Τρύφωνα Βασιλειάδη για τον πρώην συμμαχητή του και επίσης συμπατριώτη του Ορεστιαδίτη Λευτέρη Σπουργίτη, σε μια συνέντευξη που παραχώρησε ο πρώτος στην εφημερίδα Aδέσμευτος Tύπος (06/05/1995).

 width=Ο Σπουργίτης, σύμφωνα με το δημοσιεύματα των αρχών της δεκαετίας του 2000, επιχείρησε να κάνει καριέρα στον χώρο του… μποντιμπίλντινγκ. Μάλιστα, εκπροσώπησε και την Εθνική Ομάδα σε διεθνείς αγώνες στην Γαλλία το 2001 (αριστερά η σχετική αφίσα).

Όπως όμως αναφέρει η έρευνα του XYZ Contagion, είχε και ποινικές εμπλοκές στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια. Το 2003 είχε συλληφθεί έξω από ταχυδρομείο έχοντας στην κατοχή του 100 δισκία εφεδρίνης και στο σπίτι του άλλα 3.000 χάπια αναβολικών. Πολύ σημαντικό, σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία της 20/11/2003, ήταν ότι η έρευνα αποκάλυψε στο σπίτι του δεκάδες (γύρω στις 80 έλεγε το ρεπορτάζ) φωτογραφίες από σφαγές αμάχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία.

«Δεν έχει περάσει ένας μήνας από τότε που ένα κλιμάκιο του ΣΔΟΕ, παρουσία εισαγγελικού λειτουργού, έκανε έλεγχο στο σπίτι ενός 36άχρονου Ελληνα, στην περιοχή του Νέου Κόσμου, για τον οποίον είχαν πληροφορίες και αποδείξεις ότι διακινούσε αναβολικές ουσίες μέσω Διαδικτύου. Ψάχνοντας, όμως, δεν άργησαν να πέσουν πάνω σε ένα μικρό πακέτο από περίπου 80 φωτογραφίες που θα έκανε και τον πιο σκληρό ν’ ανατριχιάσει. Ηταν εικόνες από σφαγές άμαχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία. Παιδιά, γυναίκες και άντρες, νέοι και γέροι όλοι νεκροί από σφαίρες και μαχαίρια του εμφύλιου μίσους, από τα όπλα του ‘άλλου’ Θεού. Του ‘καλού’ … Αυτού που φιλοξένησε τότε και Ελληνες εθελοντές, αποφασισμένους να κάνουν πολλά ή και τα πάντα στο πλευρό των Σέρβων παραστρατιωτικών», έγραφε ο Κώστας Κυριακόπουλος στο ρεπορτάζ με τίτλο “Εψαχναν αναβολικά, βρήκαν σφαγές”.

Ο Ορεστιαδίτης πρώην μαχητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς υποστήριξε ότι ο ίδιος δεν ήταν παρών στους φόνους. Είναι άγνωστο ωστόσο αν ερευνήθηκε από τις αρμόδιες αρχές ωστόσο από που βρήκε αυτές τις φωτογραφίες και αν όσα απεικονίζουν αποτελούν τεκμήριο εγκλήματος πολέμου και ελληνικής παρουσίας σε αυτό.  Όποιος αναζητήσει σήμερα το προφίλ του στο facebook, θα διαπιστώσει ότι δηλώνει πως αυτήν την περίοδο βρίσκεται κάπου στην… Καμπότζη. Ωστόσο εκείνη δεν ήταν η μόνη εμπλοκή του με την ελληνική δικαιοσύνη, αφού σύμφωνα με τους ερευνητές του XYZ Contagion, τον Φεβρουάριο του 2012, “ο ΣΕ συνελήφθη ξανά επ’ αυτοφώρω για παράνομη εμπορία αναβολικών μέσω ταχυδρομείου, σε μία από τις ταχυδρομικές θυρίδες του, να φορτώνει δέματα με ενέσιμες αμπούλες και χαπάκια”.

Η είδηση έλεγε μεταξύ άλλων ότι «ο 44χρονος εισήγαγε παράνομα, με ταχυδρομικά δέματα, μεγάλες ποσότητες αναβολικών από την Μαλαισία και την Ταϊλάνδη χρησιμοποιώντας πλαστά στοιχεία. Συγκεκριμένα εμφανιζόταν ως Σλοβένος και μέσω του διαδικτύου και των ιστοσελίδων που είχε δημιουργήσει, πωλούσε παράνομα τις αναβολικές ουσίες σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυρίως στη Γερμανία, Αυστρία και Ισπανία. Συνολικά κατασχέθηκαν 108.600 δισκία, 2.100 ενέσιμες αμπούλες και 755 τύπου τζελ διαφόρων τύπων αναβολικών ουσιών, μία μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού, το χρηματικό ποσό των 2.690 ευρώ, ενώ έχουν εντοπισθεί και ερευνώνται διάφοροι τραπεζικοί λογαριασμοί».

 width=Πέρα όμως από τα αναβολικά, τρεις εθελοντές στην Βοσνία με καταγωγή από την Ορεστιάδα είχαν εμπλοκή και σε άλλη ποινική υπόθεση, διακίνησης όπλων. Αντιγράφουμε το σχετικό ρεπορτάζ: “Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2003, η ΕΥΠ είχε μια πληροφορία για μια βαλίτσα με όπλα. Θα έφτανε στην Ελλάδα μέσα σε ένα τουριστικό λεωφορείο που εκτελούσε το δρομολόγιο Βελιγράδι-Αθήνα. Οι αρχές πίστευαν ότι ήταν υπόθεση διεθνούς ή εγχώριας τρομοκρατίας. Εστησαν μια επιχείρηση παρακολούθησης και ελέγχου, και πράγματι ανακάλυψαν έξι πιστόλια Zastava CZ, γιουγκοσλαβικής κατασκευής, μέσα σε μια βαλίτσα, το ένα με τον σιγαστήρα του. Μόνο που δεν ήταν υπόθεση τρομοκρατίας· ήταν υπόθεση του κοινού ποινικού δικαίου και των κυκλωμάτων της νύχτας, και ειδικότερα, υπόθεση μια συγκεκριμένης ελληνικής ‘οικογένειας’ κακοποιών, η οποία στα προηγούμενα χρόνια είχε εντάξει στο δυναμικό της και Σέρβους συνεργάτες, κυρίως πρωτοπαλίκαρα του Σέρβου αρχιμαφιόζου και αρχηγού παραστρατιωτικής ομάδας εκτελεστών στον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας Αρκάν.

Συνελήφθησαν ένας Σέρβος του Αρκάν κι ένας Ελληνας, πρώην εθελοντής στη Βοσνία -έλεγε το ρεπορτάζ, βλ. και Ελευθεροτυπία 16/07/2005-, ο ΜΑ, με καταγωγή από την Ορεστιάδα, γεννημένος το 1969. Σύμφωνα με την εφημερίδα Espresso της 07/11/2002, ο συγκεκριμένος δούλευε το 2002 «ως security σε μεγάλο εφοπλιστή». Τα όπλα προορίζονταν, σύμφωνα με το Βήμα της 11/12/2003, για δολοφονίες «ξένων επιχειρηματιών που διαμένουν στη χώρα μας και εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες», και η υπόθεση είχε αξιολογηθεί ως «ιδιαιτέρως σοβαρή» από την Ασφάλεια. Τέλος, στην υπόθεση εμπλέκονταν και άλλοι δύο πρώην εθελοντές της ΕΕΦ, επίσης από την Ορεστιάδα, με ηλικίες 43 και 32 ετών τότε (το 2003)”.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι οι Έλληνες εθελοντές στον πόλεμο της Βοσνίας, πήγαν εκεί σύμφωνα με τις δηλώσεις τους από αγνά πατριωτικά αισθήματα. Είναι χαρακτηριστικά όσα δήλωνε το 2007 στην εφημερίδα Χρόνος της Κομοτηνής ο καβαλιώτης στην καταγωγή Κυριάκος Καθάριος, που συνέγραψε το βιβλίο «Το ταξίδι του εθελοντή» με αναμνήσεις από την συμμετοχή του στον πόλεμο στη Βοσνία: “Η απόφαση ήταν δική μου, ήταν βέβαια μία δύσκολη απόφαση, πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε. Υπήρχε ένα άλλο κλίμα στην Ελλάδα τότε, θα έλεγα περισσότερο πατριωτικό και θεώρησα ότι ήταν καλό να κάνω και εγώ κάτι για μία υπόθεση που τότε ήταν στην Βαλκανική φλέγουσα. Θεώρησα ότι κάνοντας αυτό κάνω καλό στην ίδια μου την χώρα. (…) Οι Έλληνες εθελοντές πήγαν εκεί μεμονωμένοι. Δεν τους έστειλε καμία υπηρεσία, πήγαν από μόνοι τους, γιατί ακούστηκαν πάρα πολλά, δεν ήταν μισθοφόροι, δεν πήραν χρήματα (…) Συνολικά οι Έλληνες που πήγαν πρέπει να ήταν γύρω στους 80-100 σκόρπιοι όμως σε διάφορες μονάδες και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους (…) Κράτησα επαφή με ορισμένους ανθρώπους και με Έλληνες που ήμασταν με 2-3 ακόμα άτομα έχουμε κάποιες επαφές, μιλάμε πού και πού στο τηλέφωνο. Αλλά γενικά η ζωή προχωράει, χανόμαστε (…)  Δεν μπορείς να βρεις απάντηση στο ερώτημα αν θα πήγαινα ξανά εθελοντής. Άλλες εποχές, άλλα τα γεγονότα, το σίγουρο όμως είναι ότι δεν μετάνιωσα και πιστεύω ότι αυτοί που πήγαμε εκεί, παρόλο που ήμασταν λίγοι, κάναμε καλό στην χώρα μας”.