Τρία μέλη της Ακαδημίας του Σπάρτακου Αγίων Θεοδώρων ονειρεύονται καριέρα στην ΑΕΚ

Στο πανελλαδικό δίκτυο των ακαδημιών του ΟΠΑΠ εντάχθηκε (και) η Ακαδημία του Σπάρτακου Αγίων Θεοδώρων, ομάδας της Α’ ΕΠΣ Θράκης, η ακαδημία της ομάδας ανήκει παράλληλα και στο δίκτυο των Ακαδημιών της ΑΕΚ.

Με αφορμή το γεγονός αυτό αλλά και την (και μαθηματικά) επιστροφή της ΑΕΚ στην Super League μετά τη νίκη επί του Ηρακλή, το ThrakiSportS παρουσιάζει τα όνειρα, τις φιλοδοξίες, τους στόχους και τα συναισθήματά τριών από τα αστέρια της ακαδημίας του Σπάρτακου, που μίλησαν πρόσφατα στην εφημερίδα “Παρατηρητής της Θράκης”.

Ο Γρηγόρης Λυμπερακάκης είναι μαθητής της Β’ Λυκείου με καταγωγή από την Κομοτηνή. Ο ίδιος εξομολογείται: «Φέτος ήρθα στο Σπάρτακο από τις ακαδημίες του Πανθρακικού. Θα ήθελα να παίξω επαγγελματικά σε οποιαδήποτε κατηγορία. Δεν το βλέπω σαν χόμπι. Είμαι ΑΕΚ και είμαι χαρούμενος που έχουμε κάνει αυτή τη συνεργασία. Φέτος η ομάδα της ΑΕΚ κάνει μία νέα αρχή. Πήγαμε στα Σπάτα και ήταν όλα υπέροχα. Μας μίλησαν οι Μητροτάσιος, Βλάχος στα δοκιμαστικά, Μανωλάς και είχα την ευκαιρία να μιλήσω και με τον Μιχάλη Παυλή, στον οποίο έχω τεράστια αγάπη από τη στιγμή και της αποχώρησής του, λόγω του προβλήματος υγείας. Ο πρόσφατος αγώνας με τον Ολυμπιακό μ’ έχει στιγματίσει. Θέλω να δω την ΑΕΚ στη μεγάλη κατηγορία όπου ανήκει.Θα ήθελα να παίξω συμπαίκτης με τον Κολοβέτσιο. Θέλω να σπουδάσω Γυμναστική Ακαδημία. Πρώτα είναι το σχολείο και μετά το ποδόσφαιρο, αλλά όχι σαν χόμπι».

Ο Δημήτρης Πεχλιβανόπουλος είναι μαθητής της Α’ Λυκείου, με καταγωγή επίσης από την Κομοτηνή και προϋπηρεσία στις ακαδημίες του Πανθρακικού, με την φανέλα της Κ15 του οποίου έχει αγωνιστεί στο αναπτυξιακό πρωτάθλημα της Super League.  «Έχουμε πάει στις εγκαταστάσεις της ΑΕΚ στην Αθήνα και είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε παίκτες και προπονητές που είχαμε δει μόνο από την τηλεόραση. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν που είδα τον Λυμπερόπουλο από κοντά. Ο αγώνας που έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη μου είναι το ΑΕΚ-Μίλαν. Είναι όνειρό μου να παίξω στην ΑΕΚ. Πρώτα είναι το σχολείο και μετά, αν προκύψει κάτι, θα ήθελα να το κυνηγήσω. Προς το παρόν παίζω στον ελεύθερό μου χρόνο. Αν υπάρχει θέληση, προσπαθείς και θέτεις στόχους, όλα γίνονται. Οι γονείς δεν είναι αρνητικοί από τη στιγμή που είμαι ακόμα στην Α’ Λυκείου. Στη Γ’ Λυκείου θα δούμe. Θα ήθελα να παίξω με τον Μάνταλο, τον Κορδέρο και τον Αραβίδη. Περιμένω ν’ ανέβει η ομάδα για να βλέπω την ΑΕΚ στην Κομοτηνή και στην Ξάνθη. Φυσικά έχω πάει και έχω δει την ΑΕΚ στην Κομοτηνή στο πέταλο των φιλάθλων της».

Τέλος, ο Δημήτρης Πουλακίδας είναι φοιτητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τελειόφοιτος της Νομικής Κομοτηνής με καταγωγή από το Ξυλόκαστρο Κοριθνίας. Ο 23χρονος εξομολογείται: «Υποστηρίζω την ΑΕΚ. Αυτός είναι και ο λόγος που είμαι σ’ αυτήν την ομάδα. Ο προπονητής μου ήταν πριν προπονητής στις ακαδημίες του Πανθρακικού και έχει ένα συγκεκριμένο πρότυπο στο μυαλό του, να υπάρχουν δύο τρεις μεγαλύτεροι σε ηλικία παίκτες υποστηρικτικά στους υπόλοιπους μικρότερους. Είναι πολύ ωραίο να φοράς το σήμα της ΑΕΚ, έστω και το ΑΕΚ FC Academy. Είναι δύσκολο όχι μόνο να παίζεις, αλλά και να συνυπάρχεις με παιδιά μικρότερης ηλικίας, που μπορεί να έχουν παίξει και σε μεγαλύτερες κατηγορίες, αλλά είναι και ωραίο ταυτόχρονα, γιατί είναι σαν να σμιλεύεις χαρακτήρες από την αρχή. Προσπαθούμε να δείχνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Την τρέλα για την ΑΕΚ μου την έχει περάσει ο πατέρας μου, που πήγαινε μέχρι την Αθήνα με το ποδήλατο για να δει την ομάδα. Ο πατέρας μου είναι πιο φανατικός, εγώ νομίζω είμαι λίγο πιο ήρεμος. Την παρακολουθώ την ΑΕΚ και εδώ στην Κομοτηνή, με πιο πρόσφατο το παιχνίδι κυπέλλου και πήγα και στο ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ έχει έναν κόσμο και μία κουλτούρα ποδοσφαιρική που δεν την έχουν οι άλλες ομάδες στην Ελλάδα. Είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα του λαού. Το παράδειγμα του Σπάρτακου Αγίων Θεοδώρων είναι χαρακτηριστικό δείγμα παραγωγής πολιτισμού και μπορεί ν’ αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση. Τα παιδιά μορφώνονται και παράλληλα επιδιώκεται να ελέγχεται η συμπεριφορά τους μέσα και έξω από το γήπεδο. Προσπαθούμε να εστιάζουμε στο να σέβονται τον αντίπαλό τους και να μη διαμαρτύρονται στους διαιτητές. Όλα είναι θέμα χαρακτήρα, αλλά και ο χαρακτήρας είναι θέμα παιδείας. Για μένα το ιδανικό είναι όπως είσαι στο γήπεδο να είσαι και έξω».