Ανταπόκριση από το Σουφλί: Νίκος Γκούντλης
– Ο Σουφλιώτης διεθνής ακραίος Βασίλης Μούχλιας βρέθηκε πρόσφατα στο Σουφλί και εμείς αρπάξαμε την ευκαιρία και τον συναντήσαμε στο Κλειστό Γυμναστήριο της πόλης, όπου προπονούνταν και του ζητήσαμε να μας μιλήσει για την πετυχημένη χρονιά που είχε με την ομάδα του Ηρακλή.
Ο 18χρονος Βασίλης (γεννηθείς στις 21 Νοεμβρίου του 1996) φέτος βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη λόγω σπουδών (ΤΕΙ Φυσικοθεραπείας), αλλά ταυτόχρονα ασχολείται σε επαγγελματικό επίπεδο με το αγαπημένο του άθλημα που δεν είναι άλλο από το βόλεϊ, αγωνιζόμενος στην ομάδα του Ηρακλή.
Ο Βασίλης είναι ο πρώτος γιος εκ των τριών του παλαίμαχου αθλητή του βόλεϊ Νίκου Μούχλια ο οποίος είχε αγωνιστεί με τη φανέλα του Άρη, κατακτώντας πρωτάθλημα το 1997, ενώ έχει τιμήσει και την φανέλα της Εθνικής Ομάδας.
Ο Βασίλης αγωνίστηκε τόσο στην ομάδα νέων όσο και στην πρώτη ομάδα του Ηρακλή. Με την ομάδα νέων έφτασε στον τελικό όπου η ομάδα του ο Ηρακλής έπαιξε με τον Μίλωνα όπου έχασε με 3-2 και κατέκτησε την δεύτερη θέση.
Με την πρώτη ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητος κάνοντας ένα εξαιρετικό ρεκόρ: σε 25 αγώνες είχαν 25 νίκες! Με πολύ υπομονή, επιμονή και δουλειά κατάφεραν να επιστρέψουν την ομάδα στα γήπεδα της Volley League.
Επίσης αξίζει να τονίσουμε ότι συμπαίκτες του στην πρώτη ομάδα του Ηρακλή ήταν την φετινή χρονιά άλλοι τρεις Εβρίτες (ο πολύπειρος πασαδόρος Θοδωρής Μποζίδης, ο κεντρικός Βασίλης Στοϊλούδης και ο πασαδόρος Θεοδόσης Ηλίας).
Ο Ηρακλής ξανά στα σαλόνια της Volley League… Ποια είναι τα συναισθήματά σου;
Β.Μ.: Είμαι πολύ χαρούμενος. Ήταν μια δύσκολη χρονιά με αρκετή δουλειά και πίεση, το τέλος όμως μας δικαίωσε και όλοι ανταμειφθήκαμε με τον καλύτερο τρόπο, με την άνοδο, που ήταν και ο πρωταρχικός στόχος μας.
Στην ομάδα ήσουν μαζί και με άλλους τρεις Εβρίτες (Μποζίδη, Στοϊλούδη, Ηλία). Πόσο σε διευκόλυνε αυτό στην προσαρμογή σου και γενικά στις παρέες που δημιουργήθηκαν και εκτός γηπέδου;
Β.Μ.: Γενικά όλα τα παιδιά στην ομάδα νιώθουμε σαν μια οικογένεια, τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και εκτός. Θα έλεγα πως ο κοινός στόχος μας έδεσε πολύ και ανέπτυξε στενές φιλίες μεταξύ μας.
Αλήθεια, με ποιον από τους συμπαίκτες σου έχεις την καλύτερη σχέση;
Β.Μ.: Όπως προανέφερα, με όλα τα παιδιά είμαστε πολύ δεμένοι. Ίσως να έκανα λίγο περισσότερο παρέα με τον Ηλία και τον Τσιράκη και αυτό μόνο λόγω ηλικίας που είμαστε κοντά.
Πώς κύλησε η χρονιά σου, σε προσωπικό επίπεδο; Απ’ ότι γνωρίζω είχε αρκετούς μικροτραυματισμούς…
Β.Μ.: Ναι η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρήθηκα από αρκετούς μικροτραυματισμούς που κατά διαστήματα με τραβούσαν πίσω αγωνιστικά. Παρ’ όλα αυτά μπορώ να πω πως η φετινή χρονιά ήταν αρκετά εποικοδομητική καθώς με βοήθησε να πάρω πολλές εμπειρίες και να εγκλιματιστώ σε μια ανώτερη κατηγορία από την προηγούμενη που αγωνιζόμουν.
Σαν επιστέγασμα της καλής παρουσίας με την ομάδα σου ήρθε και η κλήση από την Εθνική Ομάδα Εφήβων. Πες μας λίγα λόγια και για αυτήν την εμπειρία…
Β.Μ.: Κάθε κλήση στην Εθνική ομάδα της χώρας σου είναι ένα μοναδικό και καταπληκτικό συναίσθημα. Αισθάνομαι πολύ περήφανος που έχω φορέσει το εθνόσημο. Το Βαλκανικό πρωτάθλημα του ερχόμενου καλοκαιριού είναι και το τελευταίο μου ηλικιακά. Όσον αφόρα το αγωνιστικό κομμάτι απέκτησα πολλές εμπειρίες με την παρουσία μου τα τελευταία 3 χρόνια. Μπορεί να μην κάναμε σπουδαίες διακρίσεις και να μην τα πήγαμε τόσο καλά όσο μπορούσαμε αλλά όλοι είχαμε τεράστιο αγωνιστικό όφελος αντιμετωπίζοντας χώρες-υπερδυνάμεις του βόλεϊ.
Μέχρι πέρυσι ήσουν υπό τις οδηγίες του πατέρα σου, φέτος για πρώτη χρονιά απογαλακτίστηκες. Να ζητήσουμε λοιπόν ένα σχόλιο για τον… προπονητή σου;
Β.Μ.: Τι να πω; Τα έργα μιλούν από μόνα τους. Είναι ένας ταλαντούχος προπονητής. Η τεράστια εμπειρία του μας έχει βοηθήσει πραγματικά και οι συμβουλές του δείχνουν ότι γνωρίζει «πολλά κιλά βόλεϊ».
Πόσο σε βοήθησε και πόσο σε εμπιστεύτηκε στην πρώτη σου χρονιά όπου αγωνίστηκες, τόσο με την ομάδα των νέων όσο και των ανδρών;
Β.Μ.: Μπορώ να πω ότι με βοήθησε αρκετά την φετινή πρώτη μου χρονιά στην Α2 κατηγορία. Παρά τις ατυχίες με τους τραυματισμούς μου, μου έδειξε την κατάλληλη εμπιστοσύνη, δίνοντας μου ευκαιρίες και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα.
Πως είδες τον φίλαθλο κόσμο του Ηρακλή; Λένε ότι είναι από τους πιο φανατικούς στον χώρο του ελληνικού βόλεϊ…
Β.Μ.: Ο κόσμος του Ηρακλή ήταν και είναι εκπληκτικός. Πέρα από την αγάπη του για τον Ηρακλή, η γνώση του για το βόλεϊ είναι φοβερή. Και την φετινή χρονιά έδωσε εμφανέστατα το παρόν γεμίζοντας σε κάθε αγώνα το Κατσάνειο και ακολουθώντας την ομάδα μας στις περισσότερες εκτός έδρας αναμετρήσεις. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην φετινή μας επιτυχία.
Αλήθεια, ποιον αριθμό έχεις ως αγαπημένο και θα ήθελες να έχεις στη φανέλα σου;
Β.Μ.: Ο αγαπημένος μου αριθμός είναι το 18.
Συμβολίζει κάτι για σένα;
Β.Μ.: ‘Όχι κάτι το ιδιαίτερο.
Ποιον αθλητή έχεις ως πρότυπο;
Β.Μ.: Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο παίχτη στο μυαλό μου. Ωστόσο αξιέπαινοι αθλητές, οι οποίοι σίγουρα θα αποτελούν πρότυπο για πολλούς είναι ο Giba, ο Dante, o Kurek, o Conte και πολλοί άλλοι.
Ποια ευρωπαϊκή ομάδα ξεχωρίζεις και σ’ αρέσει;
Β.Μ.: Την Ζενίτ Καζάν.
Παρακολουθείς καθόλου αγώνες της;
Β.Μ.: Δυστυχώς το φετινό πρόγραμμα μου δεν μου επέτρεπε να παρακολουθώ αγώνες της.
Ποιο πρωτάθλημα θεωρείς το καλύτερο;
Β.Μ.: Το ιταλικό και το ρώσικο. Το επίπεδο είναι πραγματικά φανταστικό.
Να φανταστούμε όνειρο ζωής να αγωνιστείς εκεί… Παρακολούθησες καθόλου αγώνες της δικής μας Volley League;
Β.Μ.: Όποτε οι αγώνες μας δεν συνέπιπταν με τους αγώνες της Volley League, φυσικά και παρακολουθούσα.
Πες μας ένα σχόλιο για την πορεία του Εθνικού και της Ορεστιάδας στο φετινό πρωτάθλημα.
Β.Μ.: Και οι δύο Εβρίτικες ομάδες μας θεωρώ πως έκαναν πολύ δυναμική εκκίνηση στο πρωτάθλημα με τον Εθνικό να υπερτερεί σε κάποια σημεία της Ορεστιάδας. Στη συνέχεια όμως τα οικονομικά προβλήματα κλόνισαν την αγωνιστική απόδοση των ομάδων με αποτέλεσμα να τις θέτουν εκτός στόχων.
Ποιο είναι το μέλλον σου στον Ηρακλή; Θα συνεχίσεις στην Volley League; Πόσο μεγάλη πρόκληση είναι για σένα κάτι τέτοιο;
Β.Μ.: Φέτος είναι μια ιδιαίτερη χρονιά για τον Ηρακλή καθώς επανέρχεται στην Α1 κατηγορία. Δεν γνωρίζω ακόμα τα σχέδια του προπονητή μου για του χρόνου. Θα μιλήσω μαζί του και θα αποφασίσω. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα πολύ να αγωνιστώ στην Volley League και να βρεθώ αντίπαλος με παίκτες που θαυμάζω.
Πόσο μεγάλο βάρος είναι το όνομα που κουβαλάς; Σε γεμίζει επιπρόσθετο άγχος ή… τελικά ένα τέτοιο όνομα “ανοίγει πόρτες”, για να το πούμε λαϊκά;
Β.Μ.: Σίγουρα κουβαλάω μια μεγάλη κληρονομιά. Δεν θα έλεγα πως με γεμίζει άγχος το γεγονός αυτό όσο πείσμα και κίνητρο ώστε να μπορέσω κάποια στιγμή να ξεπεράσω τον πατέρα μου…
