Ανταπόκριση από την Θεσσαλονίκη: Κώστας Καραγιάννης
– Πικραμένος από το γεγονός ότι χάθηκε στις καθυστερήσεις ουσιαστικά η πιο ιστορική ίσως νίκη του Εθνικού μέσα στο Κλεάνθης Βικελίδης, αλλά και από την ανταπόκριση μέχρι στιγμής του κόσμου στα καλέσματα της ομάδας, εμφανίστηκε ο προπονητής της ομάδας της Αλεξανδρούπολης Νίκος Ουσταμπασίδης μιλώντας στο ThrakiSportS μετά την ισοπαλία που απέσπασαν οι Εβρίτες από τον Άρη στο Χαριλάου.
Ο Νίκος Ουσταμπασίδης υποστήριξε ακόμα ότι δεδομένης της οικονομικής στενότητας δεν πρόκειται μάλλον να γίνουν μεταγραφές στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, ενώ παράλληλα πρόσθεσε ότι στόχος παραμένει η παραμονή στην κατηγορία καθώς ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος και ο δρόμος είναι μακρύς. Αναλυτικά:
Θ.S: Ο Εθνικός έφτασε στην πηγή για μια μεγάλη επιτυχία, δεν έφυγε μεν με το τρίποντο αλλά και η ισοπαλία είναι μεγάλο αποτέλεσμα. Ετσι δεν είναι;
Ν.Ο: Ναι, για ψυχολογικούς κυρίως λόγους. Φτάσαμε πολύ κοντά να πετύχουμε μια σημαντική και ιστορική νίκη του Εθνικού απέναντι σε μια μεγάλη ομάδα, όπως ο Άρης. Μια ομάδα με ιστορία που είναι κρίμα το γεγονός ότι αγωνίζεται στην Γ’ Εθνική, καθώς η θέση της είναι στην Super League. Δυστυχώς ισοφαριστήκαμε στο τέλος και έχουμε μια πικρία για αυτό. Ωστόσο, για να πω την αλήθεια, ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο ο Άρης δικαιούνταν με βάση την απόδοσή του να βάλει τουλάχιστον ένα γκολ νωρίτερα και αν είχε συμβεί αυτό, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά…
Θ.S: Και η ισοπαλία πάντως, η μη ήττα για να το πω αλλιώς, είναι σημαντικό αποτέλεσμα…
Ν.Ο: Σίγουρα, είναι ιστορικό αποτέλεσμα. Και μόνο ότι δεν χάσαμε μέσα στο Χαριλάου με έξι χιλιάδες κόσμο, είναι πολύ σημαντικό, ιδίως για μια νέα ομάδα σαν την δική μας, που μετά από πολλά χρόνια βρέθηκε σε υψηλές κατηγορίες. Προσπαθούμε και παλεύουμε κόντρα σε αντιπάλους με πλούσια ιστορία, όπως ο Άρης. Η αλήθεια είναι ότι το φετινό πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής, ειδικά στον όμιλό μας, έχει πολλές ομάδες με πολλά χρόνια στην Super League, με ευρωπαϊκές παρουσίες όπως ο Άρης, με κατακτήσεις κυπέλλων όπως η Καστοριά, με πολυετείς παρουσίες στην Α’ Εθνική όπως η Καβάλα, ο Πανσερραϊκός, η Δόξα Δράμας.
Θ.S: Η εμπειρία του Κλεάνθης Βικελίδης πώς ήταν;
Ν.Ο: Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία που τα πιο πολλά παιδιά δεν έχουν ξαναζήσει. Ελπίζω να το ζούμε από εδώ και πέρα, αλλά η εμπειρία ήταν πράγματι πρωτόγνωρη για τους περισσότερους παίκτες μου. Φέτος δεν έχουμε ξαναπαίξει τέτοιο παιχνίδι με τόση πίεση. Υπήρξαν και κάποια σφυρίγματα του διαιτητή που έδωσαν μια ώθηση στην γηπεδούχο ομάδα, συν τον κόσμο, η πίεση είναι ασφυκτική και είναι σημαντικό ότι καταφέραμε να φύγουμε αήττητοι. Για κάποια παιδιά ήταν το ματς της ζωής τους, έχουμε άλλωστε πολλά νέα παιδιά και ίσως κάποια νομίζουν ότι ονειρεύονται ακόμα. Ελπίζω να μην είναι η τελευταία φορά που έπαιξαν που έπαιξαν σε τέτοιο γήπεδο.
Θ.S: Μετά από αυτήν την ισοπαλία, ανεβαίνει ο πήχης; Νιώθετε άνετοι, ότι δεν κινδυνεύετε τουλάχιστον;
Ν.Ο: Κάθε άλλο! Έτσι όπως είναι το πρωτάθλημα, δυο νίκες σε ανεβάζουν και δυο ήττες σε κατεβάζουν. Στόχος παραμένει η παραμονή στην κατηγορία και δίνοντας βάση στα νέα παιδιά που αναδεικνύει και η ομάδα, να τεθούν οι βάσεις για κάτι ακόμα πιο καλό τα επόμενα χρόνια.
Θ.S: Να περιμένουμε μεταγραφές κατά την διάρκεια της τρέχουσας περιόδου ώστε να ενισχυθεί η ομάδα;
Ν.Ο: Όχι, είναι πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο. Η οικονομική συγκυρία είναι δύσκολη και για την ομάδα μας, όπως και για τον περισσότερο κόσμο. Δυστυχώς τα οικονομικά μας δεν επιτρέπουν κάτι παραπάνω. Μακάρι να μπορούσαμε, αλλά για να συμβεί αυτό χρειαζόταν και μεγαλύτερη στήριξη από την τοπική κοινωνία…
Θ.S: Γιατί, δεν υπάρχει;
Ν.Ο: Στον βαθμό που νομίζω ότι θα έπρεπε όχι, και αυτό είναι ένα μικρό παράπονό μου. Τα παιδιά δίνουν όλον τους τον εαυτό αλλά χωρίς την βοήθεια που θα έπρεπε να υπάρχει από τον κόσμο στης Αλεξανδρούπολης. Κάθε φορά που πηγαίνουμε έξω και παίζουμε με ομάδες, και δεν αναφέρομαι στον Άρη αλλά σε άλλες ομάδες με λιγότερο κόσμο και πολύ μικρότερη ιστορία, βλέπουμε μαζικά τον κόσμο να βοηθά την ομάδα του. Και ερχόμενοι μετά στην Αλεξανδρούπολη με πιάνει μια μελαγχολία, γιατί μια πόλη 80.000 δεν συμπαραστέκεται στην προσπάθεια αυτή. Ποδόσφαιρο χωρίς φιλάθλους δεν υπάρχει. Δυστυχώς όμως στην Αλεξανδρούπολη δεν έρχονται γήπεδο να βοηθήσουν τους παίκτες και παράλληλα, με τα εισιτήρια που θα πληρώσουν, να βοηθήσουν οικονομικά τον σύλλογο, οι άνθρωποι του οποίου ματώνουν για να τα βγάλουν σε πέρας. Εκτός έδρας, ακόμα και στο πιο μικρό χωριό πληθυσμιακά, βρίσκονται 200, 300, 500 άτομα που γεμίζουν το γήπεδο και βοηθούν.Και επαναλαμβάνω, δεν αναφέρομαι στον Άρη, που είχε έξι χιλιάδες κόσμο…
Θ.S: Να ελπίσουμε ότι με αφορμή αυτό το αποτέλεσμα απέναντι στον Άρη, ο κόσμος θα αφυπνιστεί και θα έρθει μαζικά στο γήπεδο, αρχής γενομένης από την προσεχή Κυριακή;
Ν.Ο: Μακάρι. Έχουμε ένα κρίσιμο παιχνίδι με τoν Ορφέα Ελευθερούπολης και η βοήθεια του κόσμου θα είναι πολύ σημαντική. Για να κεφαλοποιήσουμε το αποτέλεσμα στην Θεσσαλονίκη, πρέπει να νικήσουμε την Κυριακή στο “Φώτης Κοσμάς”. Και αν έχουμε τον κόσμο στο πλευρό μας, αυτό θα βοηθήσει πολύ! Όπως είπα και πριν, ποδόσφαιρο χωρίς θεατές δεν υπάρχει. Θέλουμε λοιπόν τον κόσμο της Αλεξανδρούπολης κοντά μας…
