Ανταπόκριση από την Θεσσαλονίκη: Κώστας Καραγιάννης
– Ο αργεντίνος Γκουτιέρες αποκάλυψε πως έχει καρκίνο στους όρχεις και το ThrakiSportS θυμάται την περίπτωση ενός θρακιώτη ποδοσφαιριστή που αντιμετώπισε παρόμοιο πρόβλημα και έμαθε τα κακά μαντάτα κατά τη διάρκεια της καριέρας του- αλλά πάλεψε με την κακιά αρρώστια και βγήκε νικητής.
Ο 33χρονος Αργεντινός παίκτης της Νιούκαστλ Γιόνας Γκουτιέρες αποκάλυψε πως πάσχει από καρκίνο και ήδη κάνει χημειοθεραπείες ώστε να μπορέσει να καταπολεμήσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Και η περίπτωσή του αποτελεί την καταλληλότερη αφορμή να θυμηθούμε (ή να μάθετε, όσοι δεν γνωρίζετε) την ιστορία του Παναγιώτη Κουρδάκη, ο οποίος μάλιστα πρόσφατα φημολογήθηκε για την ομάδα του Άρη.Λίγοι εξάλλου γνώριζαν ότι ο 26χρονος σήμερα στόπερ κλήθηκε (όταν ακόμη ήταν μαθητής Λυκείου) να «αναχαιτίσει» τον πιο ύπουλο «επιθετικό» του κόσμου, τον καρκίνο, και τον «έσβησε» – σε μια ιστορία που αναδείχθηκε μέσα από ένα ρεπορτάζ πριν δυο χρόνια του Νίκου Βελονάκη στην εφημερίδα “Goal” η οποία έλαβε και έπαινο στα δημοσιογραφικά βραβεία του ΠΣΑΤ.
Το κουβάρι της ιστορίας ξετυλίγεται από το Διδυμότειχο. Μπορεί άλλωστε να έπαιζε πλέον στον ΟΦΗ και το επώνυμό του να παραπέμπει σε Κρητικό, ωστόσο έλκει την καταγωγή του από τη Θράκη. Σε ηλικία 14 ετών ο Παναγιώτης δεν είχε σκοπό να αφοσιωθεί στην αγροτική ζωή (εκτρέφει μοσχάρια ο πατέρας του Πασχάλης). Επαιζε «10άρι» στην ΑΕ Διδυμοτείχου στη Δ’ Εθνική και το καλοκαίρι του 2004 -στα 16 του- δοκιμάστηκε στον ΠΑΟΚ. Επεισε τον Κώστα Μαλιούφα και κέρδισε ένα κρεβάτι στους ξενώνες της ακαδημίας του «δικέφαλου» στη Νέα Ευκαρπία.
«Σάλπαρε» τότε για το όνειρο, αλλά το 2006 έμελλε να αναθεωρήσει πολλά πράγματα για τη ζωή. Διαπίστωσε κάποια στιγμή ότι ο ένας όρχις του ήταν πρησμένος, αλλά δεν το σπουδαιολόγησε. «Νόμιζα όπως όλοι οι νέοι ότι είμαι άτρωτος και θα κατακτήσω τον κόσμο. Κι επειδή ήταν και ευαίσθητο θέμα, δεν το είπα παραέξω» θυμάται σήμερα. Σε μία προπόνηση όμως τον Μάρτιο δέχτηκε την μπάλα στα γεννητικά όργανα. Δεν φανταζόταν βέβαια ότι αυτό το χτύπημα θα του έσωζε τη ζωή!
Ο φυσιοθεραπευτής που έσπευσε κοντά και είδε το πρήξιμο τον παρότρυνε να υποβληθεί σε εξετάσεις. Το ίδιο απόγευμα ο Παναγιώτης μαζί με την αδερφή του Τάνια επισκέφτηκαν το Ιπποκράτειο. «Περίμενα εκεί κάμποσες ώρες. Είχε βραδιάσει όταν ο γιατρός με ενημέρωσε για κάποια χάπια. Τον ρώτησα πότε θα πάω για μπάλα και μου λέει ποια μπάλα; Κινδυνεύεις να χάσεις έναν όρχι… Εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου» αφηγείται ο Κουρδάκης.
Πήρε κατευθείαν τηλέφωνο τον Διονύση Γιαννόπουλο, τον ατζέντη που τον είχε υπό την προστασία του στη Θεσσαλονίκη. Ο μάνατζερ συνέστησε ψυχραιμία και τον έστειλε για δεύτερη γνώμη στο γιατρό Γιώργο Γίτσο. Εκείνος φρόντισε να γίνουν αιματολογικές εξετάσεις. Ηταν ημέρα Παρασκευή. Τα αποτελέσματα βγήκαν άμεσα και ο Γίτσος δεν άφησε περιθώρια παρερμηνείας: «Δευτέρα μπαίνεις χειρουργείο».
Ο Παναγιώτης βούρκωσε. Ενημέρωσε την οικογένειά του και η έντρομη μητέρα του Σοφία κατέφθασε στη Θεσσαλονίκη. Το χειρουργείο πέτυχε, αλλά ο καρκίνος δεν είχε νικηθεί. Είχε κάνει μετάσταση στην κοιλιακή χώρα. «50-50 να ζήσει» έλεγαν στην οικογένεια οι γιατροί. Μερικές μέρες αργότερα το νυστέρι έσκισε και πάλι το κορμί του Παναγιώτη που δεν είχε κλείσει ακόμη τα 18. Ολα εξελίχθηκαν κατ’ ευχήν, όμως η κλεψύδρα της περιπέτειας δεν είχε αδειάσει. Οι χημειοθεραπείες έγιναν συνώνυμο της καθημερινότητάς του.
Μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού έμεινε στο Διαβαλκανικό Κέντρο. «Δεν με χωρούσε το νοσοκομείο. Μάλωνα με τους γιατρούς και με τη μητέρα μου. Ανθρωποι που έβλεπα τη μία μέρα, την άλλη πέθαιναν… Παίρναμε όλοι τα ίδια φάρμακα. Εχασα τα μαλλιά μου. Ηταν δύσκολο να το αντέξω ψυχολογικά σε εκείνη την ηλικία. Ημουν με έναν ορό στο χέρι. Ενιωθα το φάρμακο να κυλάει στις φλέβες μου». Το δύσκολο διάστημα παρήλθε, ο Παναγιώτης πήρε εξιτήριο, αλλά συνέχισε τις επισκέψεις στο νοσοκομείο. Μία εβδομάδα έμενε μέσα και τις υπόλοιπες τρεις του μήνα πήγαινε για μία μέρα. «Δεν είχα όρεξη για φαγητό. Είχα εμετούς και έχασα 10 με 15 κιλά εκείνη την περίοδο».
Τον Οκτώβριο του 2006 η θεραπεία ολοκληρώθηκε. Ο 18χρονος «γίγαντας» είχε νικήσει τον καρκίνο! Η επιστροφή όμως στο ποδόσφαιρο δεν ήταν απλή διαδικασία. Δεν ξεχνάει πως «…πήγαινα περπατώντας από το σπίτι σε ένα πάρκο και πριν φτάσω στο παγκάκι λαχάνιαζα». Σταδιακά πάντως επέστρεψε στις προπονήσεις του ΠΑΟΚ («κουραζόμουν, αλλά χαιρόμουν που περπατούσα δίπλα στους συμπαίκτες» θυμάται) και την άνοιξη του 2007 έπαιξε και σε παιχνίδια της ομάδας Νέων πανηγυρίζοντας μάλιστα το πρωτάθλημα! Ηταν στην ίδια «φουρνιά» με τον «αδερφό» του Στέφανο Αθανασιάδη.
Τη σεζόν 2007-08 υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τον «δικέφαλο» χωρίς να αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα. Παραχωρήθηκε δανεικός σε Θερμαϊκό, Πυρσό Γρεβενών και Αναγέννηση Επανομής και φέτος έλυσε το συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ για να υπογράψει τριετές με τον ΟΦΗ, αφού πρώτα πέρασε το τεστ του Νίκου Αναστόπουλου. Είναι Λέων (γεννήθηκε 15 Αυγούστου 1988) και το δείχνει!
Δύο ανθρώπους μνημονεύει σε κάθε ευκαιρία ο Παναγιώτης Κουρδάκης. «Με βοήθησε πολύ ο γιατρός Γιώργος Γίτσος και ο Θοδωρής Ζαγοράκης. Ηταν τότε αρχηγός του ΠΑΟΚ και μαζί με Κωνσταντινίδη και Τοχούρογλου έδωσαν λεφτά στη μητέρα μου. Ο ΠΑΟΚ γενικότερα ανέλαβε τα έξοδα, αλλά το θέμα τακτοποιήθηκε μόνο όταν έγινε πρόεδρος ο Θοδωρής».
