Γράφει ο Κουτσοballης
– Ξέσπασε ο πρόεδρος του ποδοσφαιρικού τμήματος του Εθνικού Παναγιώτης Βαλσαμίδης με τα δεκάδες εκατομμύρια που φαγώθηκαν για την διεξαγωγή πριν δέκα χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, με την κατασκευή γηπέδων που σαπίζουν και έχουν εγκαταλειφθεί.
Ο πρόεδρος κοινοποίησε στην προσωπική του σελίδα στο facebook την ανωτέρω φωτογραφία – γελοιογραφία από την εφημερίδα “Ποντίκι”, και παράλληλα κοινοποίησε και το άρθρο που την συνοδεύει από την ηλεκτρονική του έκδοση και το οποίο τιτλοφορείται “Εθνική Ξεφτίλα”.
Σύμφωνα με το άρθρο, φυσικά κάποιοι έφαγαν με χρυσά κουτάλια εκείνη την εποχή, φυσικά όλοι ήξεραν από πριν αλλά κανείς δεν μιλούσε, φυσικά η χώρα βούλιαξε και εξαιτίας αυτής της διοργάνωσης. «Κι εμείς ψάχνουμε ένα στέγαστρο και καθίσματα για το Δημοτικό Στάδιο Αλεξανδρούπολης», σχολίασε ο Βαλσαμίδης και πρόσθετε: «Ελπίζω να το δουν οι τρεις υφυπουργοί του Έβρου και όχι μόνο».
Επειδή όμως καμιά φορά οι τρεις υφυπουργοί του Έβρου και όχι μόνο δεν διαβάζουν (ή λένε ότι δεν διαβάζουν) τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και επειδή ενδεχομένως δεν έχουν και χρόνο να διαβάσουν τις αθηναϊκές εφημερίδες (λέμε τώρα…), είπαμε να τους διευκολύνουμε και να αναδημοσιεύσουμε το άρθρο – καταπέλτη που τους προέτρεψε να διαβάσουν ο πρόεδρος του Εθνικού.
Και επειδή είναι αξιόλογο άρθρο, καλό είναι να το διαβάσουν και οι φίλοι αναγνώστες για να δουν που πήγαν τα χρήματά μας (ως Έλληνες φορολογούμενοι). Και να αρχίσουν να μπαίνουν στο κλίμα μιας μεγάλης έρευνας του ThrakiSportS που βρίσκεται σε εξέλιξη και αναφέρεται “Στα ψεύτικα τα έργα τα μεγάλα” που είχαν εξαγγελθεί και στην Θράκη ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά άλλα από αυτά ουδέποτε έγιναν ενώ άλλα έγιναν με μεγάλη καθυστέρηση αλλά… αραχνιάζουν και σκουριάζουν. Αλλά αυτή η έρευνα, που αφορά πολλούς και διάφορους για αχρείαστα έργα που έγιναν στην Θράκη και χρειαζούμενα που δεν έγιναν ποτέ, θα παρουσιαστεί σύντομα, σε μελλοντικές αναρτήσεις, καθώς η έρευνά μας δεν έχει ολοκληρωθεί. Για την ώρα, περιοριστείτε στα γενικά συμπεράσματα του ακόλουθου άρθρου του “Ποντικιού”:
Πριν από 10 χρόνια, η Ελλάδα ζούσε το «μεγάλο όνειρο» με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Η Αθήνα έγινε για 40 μέρες μια ανθρώπινη πόλη, με επίκεντρο το ΟΑΚΑ στο Μαρούσι. Τελετές, γιορτές, εθελοντές, με τη χώρα να γίνεται το κέντρο του κόσμου.
Με το που τέλειωσε το όνειρο, άρχισαν τα «πράματα και θάματα», με πρώτο ερώτημα πού θα φτάσει ο λογαριασμός και για πόσο θα τον πληρώνουμε και, δεύτερο, τι στην ευχή θα γίνει με τις εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν για τους Αγώνες.
◆ Για το πρώτο ερώτημα έχει δοθεί η «συγκλονιστικότερη» απάντηση, που ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε πως μπροστά στα 300 δισ. που χρωστάει η Ελλάδα τα 8,5 των Ολυμπιακών είναι… ψίχουλα! Κι επειδή ο καθείς στον τομέα του θεωρούσε «ψίχουλα» τα 5, τα 10 ή τα 15 δισ., έφτασε το άθροισμα να βουλιάξει τη χώρα.
◆ Το δεύτερο ερώτημα έπασχε εξ αρχής, πλην όμως κανείς δεν μιλούσε πριν και κατά τη διάρκεια των Αγώνων, για ευνόητους λόγους, και στο τέλος όλοι μαζί έκαναν πως το ξέχασαν. Χρειάστηκε η ομοβροντία από τα γερμανικά, αγγλικά και ιταλικά ΜΜΕ για το κατάντημα των εγκαταστάσεων 10 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς, για να βάλει η πολιτεία εργάτες με… σκούπες και φαράσια να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, αλλά κυρίως για να έρθει το θέμα στην επικαιρότητα.
Έτσι, μια δεκαετία μετά, ξαναμαθαίνουμε αυτό που όλοι ήξεραν από τότε: Η Ελλάδα, σε αντίθεση με κάτι κορόιδα σαν τους Άγγλους για παράδειγμα, για να κάνει το χατίρι των Αθανάτων, προχώρησε σε μόνιμες εγκαταστάσεις υψηλού κόστους κατασκευής και συντήρησης, χωρίς πρόβλεψη χρήσης μετά τους Αγώνες.
Εγκατάλειψη και λεηλασία
Στο Ολυμπιακό Κέντρο στο Μαρούσι λειτουργούν το Στάδιο, που έχει μισθωθεί στην ΠΑΕ ΑΕΚ, και το κλειστό του μπάσκετ, που χρησιμοποιείται από την ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις σαπίζουν και σκουριάζουν.
Οι ολυμπιακές υποδομές στον Άγιο Κοσμά είναι σε κακή κατάσταση και, αν αξιοποιηθούν κάποια στιγμή, αυτό θα γίνει μέσω της συνολικής ανάπλασης της περιοχής του Ελληνικού, ενώ η εγκατάσταση Ταε Κβον Ντο περιμένει να ολοκληρωθεί η δημοπράτηση ανάπλασης του φαληρικού όρμου.
Το Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου ήταν να γίνει εμπορικό κέντρο κάποια στιγμή, αλλά το σχέδιο δεν προχώρησε ποτέ μετά από σχετική απόφαση του ΣτΕ. Στην ουσία πρόκειται για ένα «κουφάρι» που έχει λεηλατηθεί, όπως και άλλες κλειστές εγκαταστάσεις. Έχει γίνει πλιάτσικο σε ό,τι μεταλλικό, πλαστικό και κάθε τι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή πουληθεί. Έχουν εξαφανιστεί ακόμα και οι λεκάνες, οι νιπτήρες και τα σιφόνια.
Στην ίδια κατάντια βρίσκεται και το (τότε) περίφημο Κωπηλατοδρόμιο του Σχινιά. Ένα έργο που για να γίνει στέρησε τα έργα βελτίωσης από τις εγκαταστάσεις που υπήρχαν στη λίμνη των Ιωαννίνων. Κόστισε 76,3 εκατ. ευρώ για μια χρήση!
Υπερβάσεις και ξεπούλημα
Το κλειστό του Γαλατσίου είχε προϋπολογιστεί στα 12 εκατ. ευρώ και έφτασε στα 60,6 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα.
Σύμφωνα με μελέτη ερευνητών της Οξφόρδης, των Μπεντ Φλάιντζερκ και Άλισον Στιούαρτ, για τις Ολυμπιάδες από το 1960 έως το 2012 υπήρξε υπέρβαση κόστους σε ποσοστό 60% (σε πραγματικές τιμές) και 97% (σε ονομαστικές τιμές) στους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Κατά τους ίδιους, η υπέρβαση κόστους και ο δανεισμός για τους Ολυμπιακούς συνέβαλαν στη μεγέθυνση της οικονομικής κρίσης από το 2007 και μετέπειτα.
Η σκόπιμη εγκατάλειψη και η οριστικοποίηση του σχεδίου για την χρήση μετά τους Αγώνες έφερε τη μεταβίβαση ικανού αριθμού εγκαταστάσεων στο ΤΑΙΠΕΔ, που «όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει». Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, περισσότερα από 700 εκατ. ευρώ κόστισε συνολικά η κατασκευή των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων που μεταβιβάστηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ. Πρόκειται για τις εξής υποδομές:
1. Ολυμπιακό Κέντρο Κωπηλασίας – Κανόε Καγιάκ. 2. Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας στον Άγιο Κοσμά. 3. Ολυμπιακό Συγκρότημα Ελληνικού. 4. Ολυμπιακές Εγκαταστάσεων Μπέιζμπολ, Σόφτμπολ και Χόκεϊ και των έργων υποδομής και ανάπλασης στο Ολυμπιακό Συγκρότημα του Ελληνικού. 5. Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις Καλαθοσφαίρισης, Χειροσφαίρισης και Ξιφασκίας στο Ολυμπιακό Συγκρότημα του Ελληνικού. 6. Ολυμπιακό Κέντρο Κανόε – Σλάλομ. 7. Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου. 8. Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο Μαρκόπουλου (η δαπάνη κατασκευής 35 εκατ. ευρώ βαρύνει τον ΟΔΙΕ).
Τα δίνουν στο 12,7% του κόστους
Τρία έργα, που κόστισαν συνολικά 172 εκατ. ευρώ, βγαίνουν στο σφυρί από το ΤΑΙΠΕΔ στο 12,7% του συνολικού κόστους κατασκευής και συντήρησης, δηλαδή στο 1/8 της αξίας τους. Πρόκειται για το Συγκρότημα του Γαλατσίου, το Ιππικό Κέντρο Μαρκόπουλου και το Κωπηλατοδρόμιο του Σχινιά. Για τα δύο πρώτα έχουν ήδη προκηρυχθεί διαγωνισμοί, ενώ δρομολογείται άμεσα ανάλογη διαδικασία και για το τρίτο.
Το ΤΑΙΠΕΔ υπολογίζει τη σημερινή αξία τους στην αγορά βάσει του κόστους συντήρησής τους! Το πλαφόν που σκοπεύει να βάλει η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ για τον εισπρακτικό στόχο είναι τα έξοδα συντήρησης με τα οποία έχει επιβαρυνθεί το Δημόσιο από το 2005 μέχρι και το 2013!
Εν ολίγοις, το ΤΑΙΠΕΔ θα είναι ευχαριστημένο με 25 εκατ. ευρώ.
Δεν βγαίνουν τα λεφτά της συντήρησης των σταδίων
Η Αγγλία έκανε Ολυμπιακούς Αγώνες με ένα στάδιο! Η Ελλάδα για τους δικούς της βελτίωσε το ΟΑΚΑ και το Καυτανζόγλειο και κατασκεύασε άλλα τρία – Πανθεσσαλικό, Παμπελοποννησιακό και Παγκρήτιο. Κάπου στη μέση του δρόμου χάθηκε το Πανηπειρωτικό.
◆ Αυτή την εποχή το ΟΑΚΑ έχει παραχωρηθεί στην ΑΕΚ έναντι πολύ χαμηλότερου ενοικίου σε σχέση με εκείνο που κατέβαλλαν η ίδια ΠΑΕ και η ΠΑΕ Παναθηναϊκός πριν από τρία χρόνια.
◆ Το Πανθεσσαλικό έχει παραχωρηθεί στον Ολυμπιακό και τη Νίκη Βόλου, που μέχρι τον Ιούνιο αγωνίζονταν στη Β’ κατηγορία – η Νίκη προβιβάστηκε στην Α’.
◆ Το Παγκρήτιο χρησιμοποιείται από τον Εργοτέλη, που έχει από τους χαμηλότερους μέσους όρους εισιτηρίων και εισπράξεων στην ποδοσφαιρική Λίγκα.
◆ Το Καυτανζόγλειο χρησιμοποιείται από τον Ηρακλή, που έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα και χρέη.
Το κόστος αυτών των εγκαταστάσεων δεν μπορεί να καλυφθεί από τα ενοίκια που καταβάλλουν οι ΠΑΕ, παρότι έχουν γίνει μειώσεις μισθών και προσωπικού. Στο ερώτημα γιατί η Ελλάδα έχει 5 καινούργια στάδια ολυμπιακών προδιαγραφών απάντηση ρεαλιστική δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχουν και σύλλογοι που να προάγουν το σόφτμπολ, το μπέιζμπολ, το χόκεϊ και το ράγκμπι, για να προσφέρουν θέαμα στο κοινό, γεμίζοντας τις εγκαταστάσεις που φτιάχτηκαν για τις ανάγκες τέτοιου είδους αθλημάτων και εν πάση περιπτώσει δεν υπήρξε πολιτική ανάπτυξης των αθλημάτων και επέκταση χρήσης των σταδίων.
