Η ανάλυση του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Νέων από τον Βασίλη Στοάκη

Ανταπόκριση από την Κομοτηνή: Γιάννης Παπαδόπουλος

– Ήταν από τους λίγους θρακιώτες που βρέθηκαν στο Ηράκλειο τις προηγούμενες μέρες και παρακολούθησε από κοντά τη δεύτερη και την τελική φάση του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Νέων. Ο Βασίλης Στοάκης μίλησε στο ThrakiSportS για την διοργάνωση, την πορεία της Εθνικής μας ομάδας, αλλά και τους παίκτες που ξεχώρισαν.

Στην αρχή μας μίλησε για τη διοργάνωση, καθώς μετά από αρκετά χρόνια η χώρα μας φιλοξένησε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, έστω και σε επίπεδο νέων. “Ήταν μία σημαντική διοργάνωση. Βέβαια ήταν κοινή η ομολογία πως δεν υπήρχε τεράστια ποιότητα, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο και πάλι είδαμε παιχνίδια που κρίθηκαν σε διπλή παράταση, στο τελευταίο δευτερόλεπτο, στις λεπτομέρειες και στο νήμα. Σε γενικές γραμμές η Τουρκία ήταν ανώτερη από τις υπόλοιπες ομάδες, είχε πλουραλισμό επιλογών, έναν ηγέτη (Οσμάν) και ήταν χαρακτηριστικό πως χρησιμοποιούνται σχεδόν και οι 12 παίκτες. Η διοργάνωση τράβηξε τα βλέμματα πολλών scouter, καθώς εντόπισε το μάτι μου ανθρώπους από το Σικάγο, το Σαν Αντόνιο, την Οκλοχόμα ενώ μεταξύ άλλων ήταν ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα και ο Ντράγκαν Τάρλατς. Το γήπεδο είναι εκπληκτικό, ωστόσο σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορούμε να το δούμε κατάμεστο. Σε γενικές γραμμές η διοργάνωση ήταν επιτυχημένη”.

Για την πορεία της Εθνικής μας ομάδας και την κατάληψη τελικά της έκτης θέσης ο Βασίλης Στοάκης ανέφερε πως “η έκτη θέση εξαρχής δεν είναι επιτυχία. Τηρουμένων όμως των αναλογιών και αναλογιζόμενοι τα προβλήματα (απουσία Αντετοκούμπο, τραυματισμός Παπαπέτρου πριν την έναρξη, τραυματισμός Σλαφτσάκη), ενώ αποκορύφωμα της ατυχίας ήταν η γαστρεντερίτιδα του Διαμαντάκου πριν το ματς με την Κροατία και ο τραυματισμός του Σιόλογκα κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης και με τον προπονητή Κώστα Μίσσα σε κάθε αγώνα να προσπαθεί να δοκιμάσει σχήματα και πρόσωπα με τόσα προβλήματα που είχε, θεωρώ ότι η έκτη θέση ήταν άθλος. Τα παιδιά έδειξαν τεράστια θέληση ενώ τα λάθη που έκαναν, πολλές φορές οφείλονταν στο πάθος για διάκριση. Όλοι οι χαρακτήρες ήταν άψογοι, ενώ επιστέγασμα αυτού του οικογενειακού κλίματος ήταν το γεγονός πως ο τραυματίας Παπαπέτρου επέστρεψε στο Ηράκλειο και ενθάρρυνε από τον πάγκο τους συμπαίχτες του”.

Τέλος για τους παίκτες που ξεχώρισαν και που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον ανέφερε πως “καταρχάς έλαμψε το άστρο του Σλοβένου Ρέμπετς, ενός χαρισματικού σκόρερ και δημιουργού, ο οποίος όμως θυμίζει Λάκοβιτς και Τεόντοσιτς (με ότι αυτό συνεπάγεται). Από τους νικητές, ξεχώρισε ο Οσμάν, ο οποίος σίγουρα θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει κάτω από ιδανικές συνθήκες δίπλα στον Ίβκοβιτς! Από τους Ισπανούς σίγουρα ξεχώρισε ο ώριμος πλέι μέικερ Ντίαζ και ο Γκιγιέρμο Χερνανγκόμεζ. Από τους Σέρβους ξεχώρισε ο Γιάνκοβιτς, ο οποίος όμως είναι άστοχος από τις βολές. Για μένα σημαντική ήταν η παρουσία του Μαχαμαντού Ζαϊτέ, ενός πολύ δυναμικού πάουερ Φόργουορντ. Τέλος σημαντική ήταν η παρουσία του Βεζένκοφ του Άρη, ο οποίος στην ουσία ήταν όλη η Βουλγαρία μόνος του. Θεωρώ πως η 5άδα που ψηφίστηκε ως η καλύτερη, δηλαδή Ρέμπετς, Οσμάν, Βεζένκοφ, Γιάνκοβιτς και Χερνάνγκομες, ήταν όντως η καλύτερη”.