Photos: Οι Θρακιώτες που έζησαν το μοναδικό Ελλάδα – Ιαπωνία της ιστορίας

Αποστολή στην Βραζιλία: Γιάννης Γιαγκίνης

–  Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα για τον αγώνα της Ελλάδας με την Ιαπωνία και δημιουργεί απίστευτες συμπτώσεις. Η αναμέτρηση διεξάγεται μία τη νύχτα στην Ελλάδα, επτά το απόγευμα της 19ης Ιουνίου στο Νατάλ. Ίδια μέρα, ίδια ώρα αλλά ακριβώς εννέα χρόνια πριν Ελλάδα και Ιαπωνία είχαν ανταλλάξει ξανά ποδοσφαιρικά λάβαρα, στον μοναδικό αγώνα της προϊστορίας τους. Ήταν αγώνας για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών, πάλι για την δεύτερη αγωνιστική όπως και τώρα στο Μουντιάλ.

Για τους λάτρεις αυτών των στατιστικών, θυμίζουμε ότι η κατάληξη δεν ήταν καλή. Στον αγώνα της Φραγκφούρτης είχαμε ηττηθεί από την Ιαπωνία με 1-0 στο «Βαλντστάντιον», με γκολ του Ογκούρο στο 76′. Ήταν ένα χρόνο μετά την κατάκτηση του Euro στην Πορτογαλία, το οποίο αποτέλεσε άλλωστε και τον λόγο της συμμετοχής μας στο Confederations. Σε σχέση με την τωρινή ομάδα, υπάρχουν πέντε συνδετικοί κρίκοι. Είχαν αγωνιστεί σε όλο το ματς οι Γιώργος Καραγκούνης, Κώστας Κατσουράνης και ο νυν τιμ μάνατζερ Τάκης Φύσσας, ο Φάνης Γκέκας είχε αντικαταστήσει στο ημίχρονο τον Ζήση Βρύζα και ο Λουκάς Βύντρα καθόταν στον πάγκο.

Πέρα από τον Βρύζα, υπήρχε και επιπλέον θρακιώτικες πτυχές σε αυτό το παιχνίδι. Ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε σταματήσει, ο Στέλιος Βενετίδης δεν είχε κληθεί αλλά ο Ότο Ρεχάγκελ είσε συμπεριλάβει στην αποστολή και είχε χρησιμοποιήσει τον μετέπειτα επιθετικό του Πανθρακικού Δημήτρη Παπαδόπουλο αλλά και τον Γιάννη Γκούμα, σήμερα βοηθό προπονητή στην Skoda Ξάνθη. Η πιο ισχυρή όμως θρακιώτικη παρουσία δεν ήταν μέσα στον αγωνιστικό χώρο αλλά στην εξέδρα.

Είχαμε την τύχη και την χαρά να παραβρεθούμε σε εκείνο το παιχνίδι, ως απεσταλμένοι του “Παρατηρητή της Θράκης” και καλύπτοντας την διοργάνωση για λογαριασμό της στήλης “Φλιτζάνι”, που υπογράφαμε τότε, με πολλά παραπολιτικά και παρααθλητικά σχόλια. Από το διαδικτυακό της αρχείο, θυμόμαστε ότι σε εκείνον τον αγώνα είχαμε εντοπίσει στην προέκταση του ενός κόρνερ να υπάρχει στο κάτω διάζωμα ένα πανό από την Ξάνθη.Με το που ξεκίνησε ο αγώνας όμως, ως δια μαγείας, το ξανθιώτικο πανό είχε εξαφανιστεί από απέναντί μας και όσο και αν το αναζητήσαμε, δεν το ξαναείδαμε. Ενδεχομένως να καλύφθηκε από τα πολλά άλλα μεγαλύτερα, ανάμεσα στα οποία δέσποζε εκείνο το «Μαμά, με βλέπεις;» στο ύψος της σέντρας.

Διαβάζουμε στα τότε ρεπορτάζ μας ότι “ο ενθουσιαμός και οι προσδοκίες για μεγάλη νίκη έδωσαν εύκολα τη θέση τους στην πίκρα και την απογοήτευση”. Προσθέταμε: “Αυτό που μένει σε όσους βρεθήκαμε μέσα στους αγώνες, είναι οι αντιδράσεις όλων όσων ταξίδεψαν χιλιόμετρα για να δουν από κοντά τους παίκτες που πέρυσι τέτοια εποχή έφερναν το τιμημένο στην Ελλάδα. Στη Γερμανία υπάρχουν κάποιες δεκάδες χιλιάδες Έλληνες «γκαστερμπάιτερς» και ήθελαν όσο τίποτα άλλο να πανηγυρίσουν ακόμα μια επιτυχία της πατρίδας τους, επί γερμανικού αυτή τη φορά εδάφους. Και στο σφύριγμα της λήξης του αγώνα με την Ιαπωνία, αποδοκίμαζαν με παρατεταμένα σφυρίγματα τους διεθνείς που αποχωρούσαν με σκυμμένο το κεφάλι. Όχι, δεν ξέχασαν τις περσινές μέρες, ούτε πειράχτηκαν τόσο πολύ από την ήττα, όσο από τον αγωνιστικό διασυρμό της ομάδας που πριν από 12 μήνες κατέπλησσε τον κόσμο”. 

Στους οπαδούς της εθνικής ομάδας που βρέθηκαν στις εξέδρες του «Βαλντστάντιον» ήταν και ο νυν αντινομάρχης Ροδόπης και τότε αντιδήμαρχος Κομοτηνής Παύλος Δαμιανίδης. Είχε βρεθεί εκείνο το σαββατοκύριακο στην Φραγκφούρτη για προσωπικές υποθέσεις. Προχωρούσε  παράλληλα και κάποια προγράμματα του Δήμου Κομοτηνής. Και μιας και βρέθηκε, πήρε εισιτήρια, πήγε την Κυριακή στο γήπεδο, απογοητεύθηκε αλλά μυαλό δεν έβαλε. Και τέσσερις μέρες μετά ξαναβρέθηκε στην ίδια εξέδρα, φορώντας γαλανόλευκα, να δει από κοντά και το τελευταίο παιχνίδι κόντρα στο Μεξικό. 

Λίγες μέρες πριν, στην Λειψία για τον αγώνα με την Βραζιλία και φυσικά και στην Φραγκφούρτη για το ματς με την Ιαπωνία βρέθηκε και ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής της Κ17 του πανθρακικού Κώστας Γεμενετζής, που εκμεταλλευόμενος τις καλοκαιρινές διακοπές, ήρθε για λίγες μέρες Γερμανία. Δεν τον είχαμε δει εμείς είδαμε εμείς, τον ανακάλυψαν όμως στους δρόμους της ανατολικογερμανικής πόλης πριν τον αγώνα, οι συνάδελφοι από το Sportime. Μας είπαν, μάλιστα, ότι ήταν μέλος μιας παρέας έξι ατόμων, που δεν αποκλείεται να προέρχονται από την Θράκη μας. Προνοητικός, είχε σπεύσει να κλείσει τα εισιτήρια για την παρουσία του στο φεστιβάλ των κορυφαίων, όπως ονομάζεται το Confederations Cup, ήδη από τον Οκτώβριο. 

Πέρα από αυτά όμως, θυμόμαστε που πριν τον αγώνα με την Ιαπωνία, στο ξενοδοχείο της Εθνικής, εντοπίσαμε μια παρέα τεσσάρων νεαρών παιδιών, με καταγωγή από την Αλεξανδρούπολη οι μισοί και την Ξυλαγανή και την Μαρώνεια οι άλλοι μισοί. Ο ένας είχε αποδειχθεί συγγενής της τότε εκδρότριάς της εφημερίδας, για την οποία καλύπταμε το ρεπορτάζ! Θυμόμαστε το σχόλιο: “Πόσο μικρός είναι ο κόσμος…”.

Λίγες μέρες μετά, έχοντας επιστρέψει πλέον στην Θράκη, επισκέπτεται τα γραφεία της εφημερίδας στην Κομοτηνή ένας παππούς. Είχε ειδοποιηθεί ότι είχαμε αιχμαλωτίσει με τον φακό μας το εγγόνι του, τότε δεν υπήρχε το skype και η σημερινή τεχνολογική ανάπτυξη και θέλησε να έρθει από την Αλεξανδρούπολη και να πάρει όσες περισσότερες εφημερίδες μπορούσε, καμαρώνοντας τον εγγονό του που είχε τρία χρόνια να δει. Δεν θα ξεχάσουμε τους λυγμούς του παππού, όταν βγάλαμε την έγχρωμη φωτογραφία (δεν ήταν ψηφιακή η μηχανή μας, αλλά με κανονικό φιλμ τις είχαμε εμφανίσει) και του την δώσαμε. “Είχα τρία χρόνια να δω τον εγγονό μου. Σας ευχαριστώ για την χαρά που μου δώσατε”, μας είχε πει, στην πιο ανατριχιαστική ίσως στιγμή μας στα 17 χρόνια της δημοσιογραφικής μας πορείας.

Δυστυχώς, τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, είναι δύσκολο να εντοπίσουμε τα αρχεία και τις αυθεντικές φωτογραφίες των θρακιωτών, Με την βοήθεια όμως του InTime θυμόμαστε ορισμένες από τις στιγμές εκείνου του αγώνα Ελλάδας – Ιαπωνίας, του μοναδικού που έχει διεξαχθεί στην ιστορία, όλως τυχαίως ίδια μέρα και ώρα, ακριβώς εννιά χρόνια πριν. Με την ελπίδα φυσικά το αποτέλεσμά του να είναι διαφορετικό…