Ανταπόκριση από την Αθήνα: Γιάννης Γιαγκίνης
– Ο Νέλσον Μαντέλα, μια μεγάλη προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, δεν είναι πια στην ζωή. Ο θρήνος είναι μεγάλος για τον αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι παγκόσμιος για έναν άνθρωπο που πάλεψε όσο κανείς το θλιβερό καθεστώς του Απαρτχάιντ. Με αυτήν την αφορμή, το ThrakiSportS σας αποκαλύπτει ποια είναι η Θρακιώτισσας που τυγχάνει και άνθρωπος του ποδοσφαίρου, με την οποία όχι μόνο συνεργάστηκε για αρκετά χρόνια ο ιστορικός ηγέτης της Νότιας Αφρικής, αλλά απέκτησε στην πορεία των ετών ξεχωριστή στενή σχέση φιλίας και αλληλοεκτίμησης.
Ο λόγος για την Νατάσσα Τσίχλα, μια ομογενή γυναίκα με καταγωγή από την Ξάνθη και δεσμούς που κρατά ακόμα με την Θράκη, η οποία κατάφερε χάρη στις δικές της ενέργειες να φέρει πριν τρία χρόνια για πρώτη φορά στην μαύρη ήπειρο μια μεγάλη διοργάνωση όπως αυτή του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, η οποία μάλιστα φιλοξενήθηκε χωρίς τα πολλά παρατράγουδα που φοβόντουσαν πολλοί. Εκτός ίσως από τον εκνευριστικό ήχο των… βουβουζέλων.
Η Τσίχλα είναι παγκοσμίως από τις ισχυρότερες γυναίκες του ποδοσφαίρου, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας FIFA και ουσιαστικά η αιτία που η Νότιος Αφρική κατάφερε να διεκδικήσει επιτυχώς και να διοργανώσει το Μουντιάλ του 2010. Μια Θρακιώτισσα που χάρη στις δημοκρατικές καταβολές της οικογένειάς της, τόλμησε και όρθωσε ανάστημα κόντρα στο ρεύμα των καιρών ακόμα και απέναντι στο ρατσιστικό καθεστώς του Απαρτχάιντ που κυριαρχούσε για δεκαετίες ολόκληρες στην μακρινή χώρα της Νότιας Αφρικής.
«Γεννήθηκα στο μαιευτήριο “Έλενα” και μεγάλωσα σε ένα διαμέρισμα στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Η βεράντα μας ήταν σαν μεγάλη αυλή και είχαμε πολλά ζωάκια. Έχω μια μικρότερη αδελφή, τη Μαρία. Οι γονείς μου είναι από την Ξάνθη, ο παππούς μου καλλιεργούσε καπνά και φουντουκιές. Ακόμα πηγαίνω στο πατρικό μας, στην Σταυρούπολη Ξάνθης. Βρίσκω συγγενείς, ακούω το Νέστο, ανεβαίνω στην κορυφή του λόφου, όπου η γιαγιά μου Αναστασία έχτισε ένα ξωκλήσι έπειτα από ένα όραμα που είδε», αφηγείται για τη ζωή της η Τσίχλα.
Ο πατέρας της ήταν δραστήριο μέλος της θρακιώτικης κοινωνίας, καθότι διετέλεσε και πρόεδρος των Καπνοπαραγωγών Βορείου Ελλάδος. «Λόγω της δουλειά του πατέρα μου, που ήταν διευθυντής στην καπνοβιομηχανία ΣΕΚΕ, ήρθαμε στο Γιοχάνεσμπουργκ. Έπειτα από λίγα χρόνια γυρίσαμε στην Ελλάδα, όπου γνώρισα τον άνδρα μου Άγγελο Τσίχλα. Ήταν τερματοφύλακας στον Ατρόμητο Αθηνών και συμπτωματικά η οικογένειά του ζούσε στη Νότιο Αφρική. Γέννησα τον πρώτο γιο μας στην Ελλάδα και έπειτα ήρθαμε στο Γιοχάνεσμπουργκ, όπου γεννήθηκε ο δεύτερος γιος μας. O “Άντζελο ” μπήκε στην ξακουστή ομάδα των Κορίνθιανς και συγχρόνως διατηρούσε ένα ρεστοράν στο κέντρο της πόλης».
Ποια η σχέση της με το απαρτχάιντ; «Το εστιατόριό μας είχε μια μεγάλη πίσω αυλή. Ο Άντζελο μάζευε κρυφά εκεί όλους τους ταλαντούχους έγχρωμους υπαλλήλους των μαγαζιών οργανώνοντας φοβερά ματς! Μόνο που η κατάληξη όλων των παικτών – λευκών και έγχρωμων – ήταν στη φυλακή. Βλέπετε, ήταν παράνομο οι λευκοί να συναναστρέφονται με τους “μελαχρινούς”. Και έτρεχα με το μωρό αγκαλιά να μαζεύω λεφτά από το ταμείο για να τους αποφυλακίσω όλους. Σχεδόν κάθε μήνα έρχονταν η κλούβα. Έτσι, όμως, ανακαλύψαμε τα ταλέντα. Έτσι γίναμε γνωστοί στις παραγειτονιές του Σοβέτο. Και για αυτό μας λατρεύουν!».
Όπως γίνεται αντιληπτό, η ίδια την περίοδο του απαρτχάιντ κατάφερε μέσα από το ποδόσφαιρο να ενώσει όλα τα χρώματα: «Τότε οι ομάδες ήταν χωρισμένες ανάλογα με τη φυλή τους. Κάνοντας κρυφές συναντήσεις, ενώσαμε τους έγχρωμους, τους ινδούς, τους λευκούς. Η ζωή μας κινδύνευε, δεχόμασταν απειλητικά τηλεφωνήματα. Ήμουν όμως αποφασισμένη να ανασυγκροτήσω το ποδόσφαιρο της χώρας. Το 1986 κατορθώσαμε το ποδόσφαιρο να έχει ένα χρώμα “πολύχρωμο”, το National Soccer League. Τότε, ο κόσμος άρχισε να βλέπει ποδόσφαιρο».
Για την ίδια την Νατάσα Τσίχλα, το ποδόσφαιρο «είναι μια μεγάλη πρόκληση, ένα σπουδαίο σχολείο που μπορεί να αποτρέψει τους νέους από λάθος διεξόδους». Και μπορεί να ήταν αδιανόητο μια γυναίκα να μπει σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, ανάμεσα σε έγχρωμους οι οποίοι έλεγαν αυτό που λένε και οι έλληνες («τι ξέρεις εσύ από ποδόσφαιρο;»), καταφέρνει όμως να κρατάει τις ισορροπίες στο σπίτι με έναν σύζυγο και δυο γιους: «Ο άντρας μου με στήριξε από την αρχή, αλλά και στα παιδιά άρεσε να επιστρέφω από τα ταξίδια και να τους διηγούμαι ιστορίες – ποδοσφαιρικές πάντα».
Το μότο της Ξανθιώτισσας είναι «όσο περισσότερο προσπαθείς, τόσο πιο τυχερός γίνεσαι». Η ίδια θαυμάζει «τις ακτιβίστριες, τις επαναστάτριες της Νότιας Αφρικής που στο απαρτχάιντ έγραψαν ιστορία με τη δράση τους», αλλά δεν παύει να τονίζει ότι «στην κορυφή του θρόνου κάθεται όμως μόνο ένας: ο Μαντίμπα, ο Νέλσον Μαντέλα». Μάλιστα, σε περίοπτη θέση στο φωτογραφικό τηε άλμπουμ έχει την εικόνα που βρίσκεται στην αγλαλιά του αποθανόντος ιστορικού ηγέτης της Νότιας Αφρικής που σας παρουσιάζει το ThrakiSportS. Στο ίδιο άλμπουμ υπάρχουν φωτογραφίες με όλους τους ισχυρούς άνδρες του ποδοσφαίρου (όπως τον πρόεδρο της FIFA Ζεπ Μπλάτερ, τον πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ Μισέλ Πλατινί κλπ).
Στην Αφρική την θαυμάζουν. Θεωρούν ότι εξαιτίας της ουσιαστικά κατάφεραν να φιλοξενήσουν μια τόσο σημαντική διοργάνωση, που ξεπερνά τις αθλητικές προεκτάσεις και επεκτείνεται σε πολιτικές, διπλωματικές κλπ. Μια διοργάνωση που μπορεί βέβαια να μην εξάλειψε τις διακρίσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν στην χώρα με τις πολλές αντιφάσεις αλλά δημιούργησε σε αρκετές περιπτώσεις τις υποδομές ώστε αυτές να αμβλυνθούν και να εδραιωθεί το αίσθημα της ασφάλειας στους πολίτες, έστω και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, έστω και σε γεωγραφικά περιορισμένες περιοχές.
Στην ελληνική ομογένεια η Νατάσσα Τσίχλα έχει το παρατσούκλι «Γιάννα Αγγελοπούλου της Νότιας Αφρικής». Όπως εκείνη κατάφερε να φέρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ελλάδα και στην συνέχεια ανέλαβε την προεδρεία της Οργανωτικής Επιτροπής του «Αθήνα 2004» επιτυγχάνοντας μια άρτια διοργάνωση και ανυψώνοντας το ηθικό όλων των Ελλήνων, έστω και αν ουσιαστικά τις μαύρες τρύπες (και) αυτής της διοργάνωσης πληρώνουμε ως χώρα σήμερα, έτσι και η ομογενής Ξανθιώτισσα κατάφερε να φέρει το Μουντιάλ στην δεύτερη πατρίδα της, Νότια Αφρική.
Επιστροφή στα πάτρια εδάφη για μόνιμη εγκατάσταση δεν βλέπει στον ορίζοντα. Άλλωστε, τόσα χρόνια στη Νότια Αφρική, έφτιαξε εκεί τη ζωή της και την έφτιαξε τόσο καλά, που την λατρεύουν οι πάντες, λευκοί και μαύροι. Η φωτογραφία με τον Μαντέλα και η φιλία μαζί του είναι ένα παράσημο που δεν είχαν την τύχη να έχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο. Η παρουσία της αποτελεί τιμή για την Θράκη. Για αυτό και στο τέλος του 2010 το Flitzani είχε επιλέξει την Νατάσσα Τσίχλα, μια ξανθιώτισσα της διασποράς, με τον δυναμισμό που αναπτύχθηκε στις προηγούμενες γραμμές, προκειμένου να της απονείμει τον τίτλο του «Θρακιώτη της χρονιάς» για το 2010…
