Γράφει ο Γιάννης Ξενάκης
– Τα 13.538 εισιτήρια που έκοψε η ΑΕΚ την Κυριακή απαντούν κατά κάποιο τρόπο και στο ερώτημα, γιατί επιχορηγήθηκε μια ομάδα που λαμβάνει μέρος στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής με τόσα πολλά χρήματα. Ενάμισι εκατομμύριο από τη Nova. Σχεδόν δυο εκατομμύρια από τον ΟΠΑΠ. Εμπορικές συμφωνίες με μεγάλους παίκτες της αγοράς.
Η λαοθάλασσα στην πρεμιέρα της στο Ολυμπιακό Στάδιο καταδεικνύει ότι υπάρχει δυναμική, ότι 89 χρόνια ιστορίας δεν διαγράφονται από το σοκ του υποβιβασμού, ότι το μέγεθος παραμένει τεράστιο. Η ΑΕΚ παίζει στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, κόβει περισσότερα εισιτήρια από τον Παναθηναϊκό (αλλά και τον Άρη) και πλησιάζει τον μέσο όρο (15-16.000) που έχουν μέχρι στιγμής σε Καραϊσκάκη και Τούμπα, ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ αντίστοιχα.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι πέρσι, στη Σούπερ Λίγκα, μόλις 4 φορές ξεπέρασε η ΑΕΚ το φράγμα των 10.000 εισιτηρίων. Γύρω στα 15 στα δυο ντέρμπι με κόκκινους και πράσινους. Με Άρη πριν από 12 μήνες, στο μοναδικό παιχνίδι που συμπαραστάθηκε από κοντά την ομάδα ο κ. Δημήτρης Βιντιάδης (ο οποίος, φαντάζομαι, μόλις περάσει την πύλη του στρατοπέδου με την ευχή “καλός πολίτης”, το πρώτο που θα κάνει είναι να τρέξει να δει την ΑΕΚ – παρέα με τον Αδαμίδη και τον Γιάννη τον Βούρο). Και τέλος το παιχνίδι που δεν θέλει κανείς να θυμάται (για διάφορους λόγους), με τον Πανθρακικό.
Είναι σαφές πως η δυναμική υπάρχει, επειδή για πρώτη φορά (από το 2004 και το ξεκίνημα της θητείας Ντέμη) πορεύεται με πανίσχυρη διοίκηση. Σταθερότητα. Και προπάντων όραμα. Αν δεν αποφάσιζε ο Δημήτρης Μελισσανίδης να κάνει το βήμα που χρόνια τώρα περίμεναν οι ΑΕΚτζήδες, η ΑΕΚ θα βολόδερνε (με Δημητρέλους και Αδαμίδηδες) μεταξύ μιζέριας και απόλυτης απαξίωσης. Θα έπαιζε μεταξύ συγγενών και φίλων και μέσα από πομπώδεις και πιασάρικους τίτλους θα περίμενε (δυο – τρία χρόνια) τον ερχομό του μεσσία Βιντιάδη και του συνεταίρου Χάρις.
Η παρουσία του Μελισσανίδη και το όραμα που δίνει μέσα από την προοπτική κατασκευής γηπέδου κρατά ζωντανό και στις επάλξεις έναν ολόκληρο λαό.
Φαντασθείτε να βγουν τα πρώτα σχέδια την Τετάρτη στην παρουσίαση στον Δήμο και προς το τέλος του μήνα στη μεγάλη εκδήλωση στα μέσα ενημέρωσης. Ο ενθουσιασμός θα πιάσει ταβάνι και ο κόσμος θα τρέχει στο γήπεδο, όχι επειδή του αρέσει το στιλ παιξίματος του Μπρέσεβιτς, αλλά επειδή θα ξέρει πως χτίζεται κάτι στέρεο και ελπιδοφόρο που θα απογειώσει την ομάδα. Διότι η πραγματική εκτόξευση θα ξεκινήσει από τη στιγμή που θα μπει η ΑΕΚ στο δικό της σπίτι. Ποδοσφαιρικό γήπεδο και τίποτε άλλο. Ούτε ένα τετραγωνικό για φαστ φουντ και λοιπές εμπορικές χρήσεις. Συν τα δυο Μουσεία. Η συνάντηση του Ποντιακού Ελληνισμού με τους Ενωσίτες στον ίδιο χώρο. Μέσα απ’ αυτή τη συνάντηση και συνύπαρξη ένα είναι το πιο πιθανό. Να δημιουργηθεί νέα γενιά ΑΕΚτζήδων.
Το βέβαιο είναι ότι η ΑΕΚ θα έχει προσεχώς τη δυνατότητα να μαζέψει ακόμα περισσότερο κόσμο στο ΟΑΚΑ. Ακόμα και μέσα στο χειμώνα. Αρκεί να βοηθήσει λίγο και η ομάδα. Και να μην στείλει αποθαρρυντικά μηνύματα όπως την Κυριακή στο παιχνίδι με τη Θύελλα. Στο οποίο έβλεπες μια ΑΕΚ να έχει σαρωτική υπεροχή, να κυκλοφορεί την μπάλα, αλλά να μην ξέρει τι να την κάνει. Χρώμα στο παιχνίδι (επιθετικά) έδινε μονάχα ο Πλατέλλας που δείχνει να εξελίσσεται στην πιο αξιόπιστη μεταγραφή του καλοκαιριού. Μπορεί κάποιες στιγμές να έχει μια έφεση προς την υπερβολή, αλλά χίλιες φορές καλύτερα μια παραπανίσια ντρίμπλα από την σέντρα στα τυφλά. Ο Πλατέλλας “το έχει” σίγουρα και για τη Β’ Εθνική και σε περίπου δυο χρόνια θα κριθεί αν μπορεί να σταθεί και σε μια ΑΕΚ πρωταθλητισμού στη Σούπερ Λίγκα. Διότι ας μην ξεχνιόμαστε. Όλοι οι ποδοσφαιριστές (πλην των υπερήλικων), πέρα από τα αποτελέσματα, θα κρίνονται αυτά τα δυο χρόνια και για τη δυναμική και προοπτική που έχουν να κολυμπήσουν μετά από δυο χρόνια σε πιο βαθιά νερά. Η εξέλιξη τους είναι το ζητούμενο. Κι εδώ ακριβώς βάζει τη δική της πινελιά η τεχνική ηγεσία που γνωρίζουμε όλοι ότι επίσης δίνει εξετάσεις. Και ο Δέλλας θα κριθεί, διότι έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στη διαμόρφωση ενός προϊόντος που επιβάλλεται να είναι ελκυστικό για τον κόσμο. Ομάδα, αγωνιστική ταυτότητα και χαρακτήρας, αποτελέσματα και καλό ποδόσφαιρο.
Σαφέστατα και είναι νωρίς να οδηγηθούμε σε συμπεράσματα και να καταδικάσουμε παίκτες και δουλειά προπονητή από τη δεύτερη αγωνιστική επειδή η εμφάνιση ήταν κατώτερη των προσδοκιών. Επειδή σε 13 κόρνερ δεν έφτιαξε ούτε ευκαιρία, επειδή σε 24 τελικές, το κοντέρ θα πρέπει να γράφει από τρία και πάνω. Επειδή τίθεται το ερώτημα, σε 70% κατοχή μπάλας, “και τι την κάνατε παλικάρια μου την μπάλα;”. Επειδή από τους σέντερ φορ της ομάδας περιμένεις περισσότερα πράγματα, επειδή μετά από 3 μήνες δουλειάς το λογικό είναι να δεις περισσότερα πράγματα στην τελική προσπάθεια. Όλα αυτά και αρκετά ακόμη, είναι ζητήματα που λογικά θα λυθούν από ματς σε ματς.
Εννοείται πως δεν συντρέχει κανένας λόγος να δείχνει σεβασμό η ΑΕΚ στους τυπικά και ουσιαστικά χαμηλότερης δυναμικότητας αντιπάλους. Δεν υπάρχει καμία θεωρία και κανένας άγραφος νόμος που να επιβάλλει την επίδειξη fair play όταν η ΑΕΚ παίζει με τη Ραφήνα, την Βάρη και το Πέραμα. Σιγά μην είναι ντροπή να βάλει και πέντε και έξι γκολ η ΑΕΚ όταν θα παίζει το ανάλογο ποδόσφαιρο και θα της παρουσιάζονται οι ευκαιρίες. Ο στόχος πρέπει να είναι ένας. Να καθαρίζει τα ματς από το ημίχρονο, να προσφέρει γκολ και θέαμα. Μόνο μέσα απ’ αυτή τη λογική θα γίνουν καλύτεροι ποδοσφαιριστές οι παίκτες που προσπαθούν να αποδείξουν ότι έχουν τα φόντα να σταδιοδρομήσουν σε μια ομάδα με τη φανέλα της ΑΕΚ….
* Ο Γιάννης Ξενάκης είναι από τους γνωστότερους δημοσιογράφους που για χρόνια καλύπτει το ρεπορτάζ της ΑΕΚ σε αθηναϊκά ΜΜΕ. Κατάγεται από την Σαμοθράκη. Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο Contra και αναδημοσιεύται από το ThrakiSportS.
