Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου της Μόσχας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, συμπληρώθηκαν οι πρώτες τρεις ημέρες αγωνιστικής δράσης και το ThrakiSportS απευθύνθηκε για να το σχολιάσει όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα στην κατεξοχήν ειδική: την ολυμπιονίκη μας Πηγή Δεβετζή, που αποτελεί άλλωστε και την τελευταία ελληνίδα αθλήτρια που έχει κατακτήσει μετάλλιο στην διοργάνωση. Αυτό είναι το πρώτο άρθρο της, αποκλειστικά για το ThrakiSportS.
Καταρχήν, να ευχαριστήσω όλη την ομάδα του ThrakiSportS για την ιδέα και την φιλοξενία και να συγχαρώ για το γεγονός ότι παρά την οικονομική κρίση και την τοπική θρακιώτικη εμβέλειά του, βρίσκεται στην Μόσχα, την ώρα που μεγάλα μέσα ενημέρωσης της χώρας μας απουσιάζουν από αυτήν την κορυφαία διοργάνωση. Μου είναι κάπως περίεργο να παρακολουθώ μια διοργάνωση στην οποία συνήθιζα να συμμετέχω από την τηλεόραση και ελπίζω σε μελλοντικές να μου δοθεί η δυνατότητα να είμαι και πάλι κοντά σε φίλους συναθλητές και συναθλήτριες, γιατί όχι, με την ιδιότητα της δημοσιογράφου!
Δυστυχώς, οι κρυφές ελπίδες όλων μας για μια διάκριση και ένα ενδεχόμενο μετάλλιο στο επικοντώ διαψεύστηκαν. Ο Κώστας Φιλιππίδης προσπάθησε και σίγουρα είναι αθλητής που δικαιούται θέση μέσα στην δεκάδα, για να μην πω πιο ψηλά, αλλά τα έχουν αυτά οι αγώνες. Άλλωστε και ο Λαβιλενί, το μεγάλο όνομα και απόλυτο φαβορί, έχασε από τον Χολτζντεπε! Αλλά και τα κορίτσια, η Κυριακοπούλου και η Λεδάκη που αποκλείστηκαν, ειλικρινά οφείλουμε όλοι να καταλάβουμε ότι δεν σημαίνει κάτι που δεν προκρίθηκαν στον τελικό. Αυτά συμβαίνουν στον αθλητισμό, αλλιώς δεν θα γινόντουσαν και αγώνες. Νομίζω ότι υπάρχει και η κούραση, όχι μόνο η σωματική αλλά και η ψυχική, ειδικά όταν ένας αθλητής αγωνίζεται και στον ανοιχτό αλλά και στον κλειστό στίβο. Εξάλλου δεν μπορεί ένας αθλητής να είναι συνέχεια στην κορύφωση. Η Νικόλ πέρσι έφερε μετάλλιο από το Ευρωπαϊκό. Και τα δύο κορίτσια έχουν μέλλον, αρκεί φυσικά να μπορέσουν να βοηθηθούν σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες από την πολιτεία και κυρίως από τους χορηγούς.
Τα ίδια ισχύουν και για τον Κώστα τον Δουβαλίδη. Μια σχετικά κακή κούρσα το πρωί ήταν δυστυχώς αρκετή για να μείνει εκτός ημιτελικού, αν και είχε φέτος επιδόσεις ακόμα και για τελικό στα υψηλά εμπόδια. Αλλά χρόνο με τον χρόνο μας αποδεικνύει ότι γίνεται και καλύτερος. Και έχει επίσης μέλλον μπροστά του. Απλά, η περίπτωσή του μας αποδεικνύει περίτρανα ότι όταν φτάνεις σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, το επίπεδο είναι πάντα το υψηλότερο. Και είναι σημαντικό και μόνο το γεγονός ότι μετέχουν έλληνες αθλητές στην διοργάνωση, έστω και χωρίς τις διακρίσεις που είχαμε μερικά χρόνια πριν.
Πραγματικά λυπάμαι που δεν υπήρχε ελληνική συμμετοχή σε ένα από τα αγαπημένα μου αγωνίσματα, το μήκος των γυναικών. Το επίπεδο του τελικού, πάντως, ήταν εξαιρετικά υψηλό και κράτησε μέχρι και το τέλος αμείωτο το ενδιαφέρον σε όλους όσους παρακολουθήσαμε τον αγώνα.
Όσο για το πρόσωπο και αυτού του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος; Τι να πω; Ο Μπολτ είναι σούπερ ήρωας, και ας μην θέλει ο ίδιος ακόμα να το παραδεχθεί. Θα τον έλεγα… Run Bolt Forest απ’ την ταινία Forest Gamp. Ή Goldbolt!!! Ένας συλλέκτης χρυσών, που δεν θα αργήσει να ισοφαρίσει τα δέκα χρυσά του Καρλ Λιούις. Λογικά θα το κάνει την Κυριακή στην αυλαία του Παγκοσμίου, εκτός και αν… πέσει από τους Τζαμαϊκανούς η σκυτάλη.
ΥΓ: Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά της ελληνικής αποστολής και κυρίως στον Κώστα Μπανιώτη. Είναι σημαντικό για την Θράκη μας να βγάζει αθλητές που μετέχουν σε τόσο μεγάλες διοργανώσεις. Γνωρίζω καλά ότι το να αγωνίζεσαι σε προκριματικό τόσο μεγάλης διοργάνωσης πριν τις εννιά το πρωί δεν είναι και ό,τι καλύτερο, ελπίζω όμως να μην επηρεαστεί και να αποδώσει όπως ξέρει, ώστε να δώσει το «παρών» στον τελικό της Πέμπτης. Το πρωί της Τρίτης θα ξυπνήσουμε νωρίς για να δούμε τον αγώνα του, αλλά και την Αθανασία Πέρρα και Νίκη Πανέτα που θα ξεκινήσουν λίγο αργότερα την προσπάθεια στα προκριματικά του τριπλούν, ένα άθλημα που όπως καταλαβαίνετε, θα παρακολουθήσω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Παιδιά, καλή τύχη!!!
