Συνέντευξη στον Γιάννη Γιαγκίνη
– Πριν ένα χρόνο, τέτοια μέρα, οι (πολιτικές κυρίως) εφημερίδες της Ελλάδας κυκλοφορούσαν έχοντας στα πρωτοσέλιδά τους την φωτογραφία του βέρου θρακιώτη Σιδέρη Τασιάδη και την δήλωση που μας είχε κάνει ότι “δεν αισθάνεται Έλληνας”. Ήταν η επομένη της κατάκτησης του αργυρού ολυμπιακού μεταλλίου στο κανόε καγιάκ με τα χρώματα της Γερμανίας. Και ήταν μια δήλωση που είχε προκαλέσει σοκ στην ελληνική κοινωνία, που είχε μάθει να χαίρεται με τις επιτυχίες των ξένων που βαφτίζονταν Έλληνες, αλλά αρνούνταν να δεχτεί ότι κάποια δικά της παιδιά μπορεί να αγωνίζονται με τα χρώματα μιας άλλης πατρίδας – επειδή τα έδιωξε, αυτά και τις οικογένειές τους.
Ενα χρόνο μετά, το ThrakiSportS αναζήτησε τον Σιδέρη Τασιάση. Το γερμανικό κινητό τηλέφωνό του, αυτό που μας είχε δώσει πέρυσι στο Λονδίνο, δεν έχει αλλάξει. Απάντησε φυσικά στα γερμανικά! Ξαφνιάστηκε που άκουσε ελληνικά!! Χάρηκε όταν του εξηγήσαμε ποιοι ακριβώς ήμασταν στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Χάρηκε ακόμα περισσότερο, που τον θυμηθήκαμε στην επέτειο της μεγάλης επιτυχίας του, την οποία κόντευε και ο ίδιος να ξεχάσει. Και φυσικά, δεν δίστασε στιγμή, όπως άλλωστε δεν είχε διστάσει και ένα χρόνο πριν, να μιλήσει. Να μιλήσει ανοιχτά, να μιλήσει, ειλικρινά, να μιλήσει από καρδιάς – και πάντα σε άπταιστα ελληνικά.
Θ.S: Σιδέρη, ένας χρόνος μετά από το ολυμπιακό μετάλλιο. Τι έχει αλλάξει στην ζωή σου;
Σ.Τ: Όχι πολλά πράγματα… Για την ακρίβεια, τίποτα. Ίδια είναι η ζωή. Σπίτι, δουλειά, προπόνηση… Ίδιο πρόγραμμα, ίδια ρουτίνα…
Θ.S: Δεν άλλαξε κάπως η συμπεριφορά των Γερμανών απέναντί σου; Είσαι πλέον ένας από τους ολυμπιονίκες τους…
Σ.Τ: Βασικά, όπως είχα πει και πέρυσι, ουδέποτε αντιμετώπισα κάποια δυσμενή διάκριση, για να πω ότι μετά από το μετάλλιο άλλαξε η συμπεριφορά τους. Ίσως το πρώτο διάστημα ήμουν κάπως πιο αναγνωρίσιμος στο δρόμο, αλλά η ζωή κυλά φυσιολογικά. Και την δουλειά στην αστυνομία την είχα εξασφαλίσει πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, χάρη στις προηγούμενες επιτυχίες μου, απλά η ορκωμοσία έγινε μετά…
Θ.S: Από αθλητικής πλευράς; Έδωσες αγώνες στο διάστημα αυτού του ενός χρόνου;
Σ.Τ: Ναι, τόσο στο παγκόσμιο όσο και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αυτές ήταν οι σημαντικότερες διοργανώσεις, γιατί υπάρχουν και άλλες μικρότερες. Και στις δύο ανέβηκα στο βάθρο, κατέκτησα μετάλλια. Δεν ανέβηκα στο ψηλότερο σκαλί βέβαια, αλλά δεν πειράζει. Τώρα προετοιμάζομαι για τον Σεπτέμβριο, έχει και πάλι παγκόσμιο.
Θ.S: Αυτό σημαίνει ότι δείχνεις να σταθεροποιείσαι. Και από ό,τι θυμάμαι, πέρυσι στο Λονδίνο ήσουν ο μικρότερος σε ηλικία αθλητής του τελικού. Οι ειδικοί έλεγαν ότι το μέλλον σου ανήκει…
Σ.Τ: Τίποτα δεν έρχεται χωρίς σκληρή προσπάθεια. Και τίποτα δεν ανήκει σε κανένα, πριν ξεκινήσουν οι αγώνες…
Θ.S: Στην Ελλάδα πρόλαβες να έρθεις αυτό το διάστημα; Έστω για ολιγοήμερες διακοπές;
Σ.Τ: Όχι, αν και θα το ήθελα! Οι προπονήσεις δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Ήρθαν όμως πριν ένα μήνα οι γονείς μου και η αδερφή μου! Πήγαν στα Κόμαρα, στον Έβρο, στο χωριό του παππού, που έχω το όνομά του. Έμειναν αρκετό διάστημα εκεί. Ο παππούς είναι καλά και η οικογένειά μου επίσης. Μακάρι την επόμενη φορά να μπορέσω να κατέβω και εγώ, έχω χρόνια να έρθω στην Ελλάδα, αλλά με τόσο έντονο πρόγραμμα είναι δύσκολο.
Θ.S: Δεν… φοβάσαι; Δεν σε πείραξε η αντιμετώπιση που είχε από μερίδα του κόσμου πέρυσι, με τις δηλώσεις που είχε κάνει; Μέχρι και προδότη σε έλεγαν κάποιοι εδώ στην Ελλάδα…
Σ.Τ: Ναι, τα έμαθα αλλά ειλικρινά, αδιαφόρησα. Αν δεν θέλουν να καταλάβουν, δικό τους πρόβλημα. Εγώ είπα αυτά που πίστευα και πιστεύω. Αλήθειες είπα. Τα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα όμως δεν τα πολυπαρακολούθησα. Άλλωστε δεν ζω εκεί, στην Γερμανία ζω, δεν με επηρεάζουν. Ωστόσο είδα που λίγο στεναχωρήθηκαν οι γονείς μου, που ενδιαφέρονται περισσότερο για το τι λέγεται και γράφεται στην Ελλάδα, αλλά μεγαλύτερη ήταν η χαρά τους από την επιτυχία μου. Εύκολα πάντως βάζουν ταμπέλες κάποιοι. Όσο για το ποιος πρόδωσε ποιον, ας μην το συζητήσουμε καλύτερα…
Θ.S: Πάντως το πρόγραμμα έχει Ελλάδα, με την πρώτη ευκαιρία…
Σ.Τ: Εννοείται. Πατρίδα των γονιών μου είναι, εκεί μεγάλωσα και εγώ μέχρι τα δέκα μου. Μακάρι να τα καταφέρω και να συμβεί σύντομα! Αλλά όταν είσαι πλέον σε τόσο υψηλο επίπεδο πρωταθλητισμού, ομολογώ ότι το να βρεις λίγες μέρες διακοπών είναι δύσκολο. Και το κακό είναι ότι το άθλημά μου είναι κυρίως καλοκαιρινό, κάτι που σημαίνει ότι εγώ κάνω προπονήσεις και αγώνες όταν όλοι οι άλλοι κάνουν διακοπές,..
