Γράφει από την Αθήνα ο Στέφανος Λεμονίδης
– Όσοι παρακολουθήσατε τον συγκλονιστικό μεταμεσονύχτιο αγώνα βόλει Βέλγιο-Ελλάδα, θα διαπιστώσατε ότι η ελληνική ομάδα έχει μέλλον και θα αναρωτηθήκατε γιατί έχασε με κατεβασμένα χέρια στην Ορεστιάδα.
Πάμε λοιπόν να τα δούμε και τα δυο ξεκινώντας από το ρόστερ της ελληνικής ομάδας, αφού έχει νεαρούς παίκτες, Τζούριτς, Φιλίποφ, Φράγκος, Κοκκινάκη,Κουμεντάκη, Τζιουμάκα που υπόσχονται πολλά σε συνδυασμό με τους έμπειρους Παπαδημητρίου, Στεφάνου, Προύσαλη, Σμαραγδή, Πετρέα, Ανδρεάδη. Πρέπει όμως αυτά τα παιδιά να δουλέψουν όλο το καλοκαίρι για να γίνουν ομάδα. Από την ελλιπή προετοιμασία χάθηκε η πρόκριση, αφού κάποιες φάσεις θέλουν αυτοματισμούς, κι όταν η μπάλα πέφτει ανάμεσα σε δυο-τρεις παίκτες, χωρίς να κινηθεί ουδείς είναι αποτέλεσμα της απουσίας προπονήσεων και αγώνων.
Δυστυχώς η οικονομική κρίση φέρνει περικοπές, αλλά τα λεφτά που παίρνει η ΕΟΠΕ και ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο ευρώ, πρέπει να δίνονται στις εθνικές ομάδες και στην ανάπτυξη και όχι στη μισθοδοσία των υπαλλήλων. Από τη στιγμή που η Ομοσπονδία δεν πληρώνει ούτε ευρώ στα σωματεία και στις διαιτησίες και τα πρωταθλήματα δεν τις στοιχίζουν σεντς, πρέπει να διοχετεύσει το κρατικό χρήμα, τα λεφτά των φορολογουμένων στις εθνικές ομάδες.
Βάση του σχεδιασμού, η εθνική ανδρών δεν θα παίξει στο Ευρωπαικό Λιγκ , στους Μεσογειακούς Αγώνες θα πάει μόνο η εθνική γυναικών και οι διεθνείς θα κάνουν μπάνια όλο το καλοκαίρι και όχι προπονήσεις. Θα πάει χαράμι το ταλέντο τους και η καλύτερη φουρνιά του ελληνικού βόλει θα θαφτεί κάτω από την οικονομική κρίση. Η ΕΟΠΕ πρέπει να αναθεωρήσει τον προγραμματισμό της, να βρει τρόπο να συντηρήσει την εθνική και να κάνει προετοιμασία όλο το καλοκαίρι και πολλά φιλικά παιχνίδια.
Μόνο έτσι θα δούμε την Εθνική σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ας βρουν χορηγούς κάποια καμπ, κάποιους Δήμους, κάποια ξενοδοχεία , κάποια εστιατόρια για να δουλέψουν οι διεθνείς. Γιατί αν δεν τα καταφέρει θα γραφεί στην ιστορία , ότι για πρώτη φορά από τη γέννηση του ελληνικού βόλει, το καλοκαίρι του 2013 η Εθνική ανδρών κατέβασε ρολά. Κι αν κάποιοι ανακουφίσθηκαν με τον αποκλεισμό για να γλυτώσουν τα έξοδα του καλοκαιριού δεν ανήκουν στην οικογένεια του βόλει και είναι καλύτερα να πάνε στα σπίτια τους…
Πρώτη φορά μετά από αποκλεισμό, νιώσαμε υπερήφανοι για την Εθνική, που δεν έχασε την πρόκριση από ένα λάθος των διαιτητών σε βέλγικο σερβίς (η μπάλα ήταν οριακά μέσα ή έξω) , αλλά από την κούραση που προκάλεσε η υπερπροσπάθεια. Στο βόλει είναι δύσκολο έως αδύνατο, να κρατήσεις την αυτοσυγκέντρωση σου σε δυο συνεχόμενα ται μπρεικ, απέναντι σε μια ισοδύναμη ομάδα και μετά από τέσσερα σετ των 25 πόντων. Τα νεύρα είναι …τσατάλια, κι ένα λάθος, ένας εκνευρισμός φέρνει τη χαλάρωση και το3-3 γρήγορα -γρήγορα γίνεται 8-4.
Οι Λεώνης, Δρίκος πρέπει να παραμείνουν για να συνεχίσουν την προσπάθεια που ξεκίνησαν και να μη κάνουν πισωγυρίσματα. Να συνεχίσουν να δουλεύουν με αυτή τη δωδεκάδα, συν τους νεαρούς Δαλακούρα, Ζήση, Πελεκούδα, Ασπιώτη . Πρέπει όμως να λυθεί και το πρόβλημα του Τζούριτς που παίζει όλο το χρόνο κεντρικός και σε μια εβδομάδα πρέπει να γυρίσει το κουμπί και να γίνει διαγώνιος. Αυτό είναι αδύνατο, ιδιαίτερα μετά από ένα εξαντλητικό ιταλικό πρωτάθλημα, αφού άλλα πατήματα και χτυπήματα έχει ο κεντρικός και άλλα ο διαγώνιος. Και η προπόνηση είναι τελείως διαφορετική. Να παίξει διαγώνιος και στο ιταλικό πρωτάθλημα ο Τζούριτς και τότε θα μιλάμε διαφορετικά.
Μπράβο στους Λεώνη-Δρίκο που δεν ανακάτεψαν την τράπουλα, όπως κακώς τους προτρέπαμε κι εμείς και κράτησαν σταθερό το σχήμα, πίστεψαν στους παίκτες και δικαιώθηκαν.
Και περνάμε στο μαγικό 0-3 της Ορεστιάδας, όπου η ομάδα δεν ήταν προετοιμασμένη ψυχικά και αγωνιστικά. Και το ψυχικά είναι δουλειά των προπονητών, αλλά το αγωνιστικά είναι αποτέλεσμα πολλών φιλικών. Εμείς όμως παίξαμε με τις ανύπαρκτες Ισλανδία,Νορβηγία, Σουηδία και με σύνθεση ανάγκης με την κατώτερη Λετονία. Δεν είδαμε τα προβλήματα μας, δεν ήμασταν ψυχολογικά προετοιμασμένοι και κάναμε το Βέλγιο να φαντάζει Βραζιλία στο ματς της Θράκης.
Εκεί χάθηκε η πρόκριση, γιατί αν κερδίζαμε με οποιοδήποτε σκορ στην Ορεστιάδα, θα χρειαζόμασταν μια οποιαδήποτε νίκη και στο Βέλγιο για την πρόκριση. Δεν το κάναμε και μετά ήταν δύσκολο να κερδίσουμε δυο συνεχόμενα ται μπρεικ. ‘Ήμασταν καλύτεροι από το Βέλγιο κι αυτό φάνηκε μόλις το πιέσαμε, το κάναμε άνω-κάτω και ο προπονητής του άλλαζε τους παίκτες σαν τα πουκάμισα, ενώ στην Ορεστιάδα δεν πήρε καλά-καλά ούτε ταιμ αουτ.
Δουλειά το καλοκαίρι και ενδιαφέρον γι αυτά τα παιδιά, είναι η μόνη λύση για να δούμε τα επόμενα χρόνια μια ισχυρή Εθνική. Αν πάνε όλοι για μπάνια θα θάψουμε την καλύτερη φουρνιά του ελληνικού βόλει, μετά από τη στοιχειωμένη γενιά του 87. Κι αν η σημερινή Εθνική είχε τις ανέσεις, το χρήμα και τις παροχές που απόλαυσε η ομάδα του 2004 θα μιλούσαμε για μεγάλα πράγματα, για μετάλλια σε Ευρωπαικά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
ΥΓ: Δεν είναι τυχαίο ότι λόγω της κρίσης, οι Τζούριτς, Φράγκος, Παπαδημητρίου, Πελεκούδας, Προύσαλης, Πετρέας παίζουν σε Ιταλία και Γαλλία, ενώ ο Φιλίποφ πάει στην Πολωνία και ο Κουμεντάκης στην Ιταλία και του χρόνου θα μετακομίσει και ο Κοκκινάκης.
* Ο Στέφανος Λεμονίδης είναι κομοτηναίος δημοριογράφος που καλύπτει χρόνια το ρεπορτάζ βόλεϊ σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης των Αθηνών και συνεργάτης του ThrakiSportS. Το παρόν άρθρο αποτέλεσε μάλιστα ένα από τα κύρια θέματα το μεσημέρι της Κυριακής στο Sport24.
