Γράφει ο Γιώργος Πανταζίδης
– Οι διαχρονικες ευθυνες των δημοτικών αρχών… ή αλλιώς το χάλι των αθλητικών υποδομών της Αλεξανδρούπολης, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του κειμένου αυτού. Αφορμή ο διάλογος που έχει ανοίξει τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τις αναγκαίες και που η ανάγκη και η ολιγωρία χρόνων τις κάνει επιτακτικές, εργασίες αναμόρφωσης του κλειστού γυμναστηρίου Αλεξανδρούπολης για να είναι σε θέση να φιλοξενήσει τον Ευρωπαίο Εθνικό.
Από που ξεκινούν όλα τα δεινά, τα προβλήματα και οι διαμαρτυρίες από διάφορες πλευρές ; Από την ολιγωρία επί σειράς ετών των δημοτικών αρχών Αλεξανδρούπολης.
Τον καιρό των παχιών αγελάδων κάποιοι επέλεξαν να επενδύσουν σε ένα τερατωδών διαστάσεων κολοσσό κλειστό κολυμβητήριο, θεωρώντας και αξιολογώντας αυτό ως το … πρωτεύον που είχε ανάγκη η περιοχή. Ανεξάρτητα αν ακόμη και τώρα είναι αμφίβολη η βιωσιμότητά του.
Τον καιρό που το χρήμα έρεε άφθονο, οι γειτονικές πόλεις μας, πολλά τα παραδείγματα στη Θράκη, χτίζονταν παλάτια κλεσιτά γυμναστήρια και φτάσαμε σήμερα, Κομοτηνή και Ξάνθη να έχουν από 3 και 4 σύγχρονους χώρους άθλησης , η Ορεστιάδα από δυο.
Και εδώ στην Αλεξανδρούπολη;
Όταν υπήρχαν ευκαιρίες, αρκετά χρόνια πριν, απλά κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου. Χάσαμε ευκαιρίες, αφήσαμε αναξιοποίητα κονδύλια. Μείναμε με κάποια μικροεργάκια στο «Φώτης Κοσμάς». Για νέο σύγχρονο κλειστό γυμναστήριο που τόσο ανάγκη είχε και έχει η πόλη – όχι κολοσσό αλλά ένα νέο με υποδομές και χωρητικότητα 100-1500 θέσεων – ούτε λόγος. Κάτι μικροπροσπάθειες, έμειναν στο ξεκίνημά τους, στην ουσία μόνο στα λόγια.
Σε προτάσεις για κλειστά προπονητήρια τύπου μπαλόνι, δεν δόθηκε η δέουσα σημασία.
Και τι έγινε τώρα; Η Αλεξανδρούπολη της μεγάλης αθλητικής παράδοσης και κουλτούρας, η Αλεξανδρούπολη των επιτυχιών και του Εθνικού, συνώνυμου του φάρου της πόλης , έχει μείνει με δυο κλειστά … αποθήκες. Γιατί ούτε το προθερμαντήριο του Μαΐστρου στα ανατολικά της πόλης μπορεί να λογιστεί χώρος άθλησης εν ετει 2013. Ούτε βέβαια αυτή τη στιγμή το κεντρικό κλειστό γυμναστήριο δίνει την εικόνα ενός γηπέδου αξιοπρεπούς και ανθρώπινου…
Τι να πρωτοπεί κανείς για την απαράδεκτη εικόνα του στο εσωτερικό και τον εξωτερικό του χώρο;
Για τα άθλια αποδυτήρια, τις απαράδεκτες τουαλέτες και την έλλειψη θέρμανσης τον χειμώνα με ότι αυτό συνεπάγεται; Με την απουσία βασικών χώρων υποδομής όπως ιατρείο, αίθουσα τύπου, γυμναστηρίου, σύνδεση αξιόπιστου ίντερνετ, χαμηλού φωτισμού; Ή ακόμη και για τη μικρή του χωρητικότητα, για τα δεδομένα μιας πόλς 70 χιλιάδων κατοίκων, με αποτέλεσμα να τοποθετούνται πλαστικές καρέκλες θυμίζοντας σκηνικό … τσιγγάνικου πανηγυριού;
Να θυμίσουμε για μια ακόμη φορά, ότι στην κυριολεξία, ελάχιστα πράγματα έγιναν από τα εγκαίνιά του στα τέλη της δεκαετίας του 70 έως και σήμερα μέσα στο κλειστό γυμναστήριο Αλεξανδρούπολης. Όπως με αλλεπάλληλα ρεπορτάζ μου είχα θίξει στο παρελθόν, χρειάζεται γενικό … σουλούπωμα. Αναμόρφωση … ανακαίνιση.
Είναι γενικό αίτημα του αθλητικού κόσμου της περιοχής που ασφυκτιά σε αυτή την κατάσταση και που όσες προτάσεις και αν έχει κάνει, έχει αγνοηθεί. Και επειδή είμαι ουτοπία, τέτοια εποχή, να μιλά κανείς για νέο κλειστό γυμναστήριο, η δημοτική αρχή, θα πρέπει να κάνει πράξη αυτό που δεν έκαναν οι προηγούμενες χρόνια τώρα- γιατί ευθύνες υπάρχουν και έχουν ονοματεπώνυμα. Να ξεκινήσει λοιπόν παρεμβάσεις για την βελτίωση της εικόνας του. Και θα πρέπει να το κάνει τώρα. Σε συνεργασία με τα σωματεία, τον Εθνικό και άλλα, να ψάξουν να βρουν τρόπους και λύσεις για να το πετύχουν….
Και ο χρόνος τρέχει αντίστροφα, ήδη, για κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει …χθες …
ΥΓ: Επειδή πολύς λόγος έχει γίνει με αφορμή δημοσιεύματα απόψεων με αφορμή έργα στο κλειστό που επιδιώκονται να γίνουν… Όπως και να χει, άλλο η έκφραση διαφορετικής άποψης άλλο η δαιμονοποίηση και συκοφάντησή της … Και σε αυτό το ανεξάρτητο σάιτ, αν μη τι άλλο έχουμε κατοχυρώσει την πολυφωνία και την ελευθερία έκφρασης και λόγου
