Γ. Κεσόπουλος: Έτσι έζησα τον περσινό θρίαμβο της Τσέλσι

Ο ανταποκριτής του ThrakiSportS στην Κομοτηνή Γιάννης Κεσόπουλος πέρυσι βρέθηκε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Μόναχο και έζησε από κοντά τον θρίαμβο της Τσέλσι. Φέτος, ένα χρόνο μετά, θυμάται τις στιγμές, με αφορμή την συμμετοχή της λονδρέζικης ομάδας στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ. Και παράλληλα, κάνει τις εκτιμήσεις του για το μεγάλο παιχνίδι που διεξάγεται στο Άμστερνταμ το βράδυ της Τετάρτης…

Είναι κάποια ματς τα σενάρια των οποίων λες και έχουν γραφτεί για να αναδείξουν τους πραγματικούς πρωταγωνιστές αυτού του μαγικού κόσμου που λέγεται ποδόσφαιρο. Ένα απ’ αυτά ήταν αναμφισβήτητα ο περσινός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα στην Μπάγερν και την Τσέλσι.

Ένας τελικός που ήταν το “κύκνειο άσμα” τουλάχιστον σε τόσο υψηλό επίπεδο (δύσκολο να προλάβει να παίξει σε τελικό με τη Γαλατασαράι) του τεράστιου παίκτη που λέγεται Ντιντιέ Ντρογκμπά. Ήταν φανερό ότι ήταν η τελευταία του ευκαιρία να σηκώσει ως ποδοσφαιριστής την κούπα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στον κόσμο. Και παράλληλα ίσως να ήταν και η τελευταία ευκαιρία της Τσέλσι ύστερα από το χαμένο τελικό της Μόσχας και αρκετές πορείες μέχρι τους ημιτελικούς. Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο είχα την τύχη να παραβρεθώ και ασφαλώς θα μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μου.

Όλα τα προγνωστικά ήταν κατά των Λονδρέζων. Καταρχήν ο τελικός διεξαγόταν στην έδρα της Μπάγερν, στην περίφημη AlianzArena. Έπειτα, στη ροή της αναμέτρησης η αγγλική ομάδα βρέθηκε δύο φορές με την πλάτη στον τοίχο. Ποιος θα πίστευε άραγε ότι μετά το γκολ του Μίλερ στο 81′ και πολύ περισσότερο μετά το 3-1 με το οποίο προηγήθηκαν οι Βαυαροί στη διαδικασία των πέναλτι θα μπορούσε η Τσέλσι να γυρίσει τη σε βάρος της κατάσταση; Κι όμως τα κατάφερε και τις δύο φορές με πρωταγωνιστή -ποιον άλλον;- το μεγάλο Ντιντιέ. Αρχικά με το γκολ του στο 88′ έστειλε το ματς στην παράταση και αργότερα στα πέναλτι ευστόχησε στο τελευταίο κάνοντας το 3-4 και χαρίζοντας την κούπα στην ομάδα του. Ήταν μια δικαίωση γι’ αυτόν το σπουδαίο παίκτη που άξιζε να γευτεί αυτή τη χαρά έστω και στη δύση της καριέρας του.

Αν και υποστηρικτής της Μπάγερν, εκείνη τη στιγμή μέτρησε το ένστικτο του ποδοσφαιρόφιλου. Ήταν άλλος ένας θρίαμβος του ποδοσφαίρου κόντρα στη λογική και τα προγνωστικά. Ποτέ δε θα ξεχάσω το “γιε” (έτσι πανηγυρίζουν οι Άγγλοι τα γκολ) των οπαδών της Τσέλσι μετά το εύστοχο πέναλτι του Ντρογκμπά και τον πανηγυρισμό του τελευταίου μπροστά στην κερκίδα τους.

Η αλήθεια είναι ότι ο θεός του ποδοσφαίρου χρωστούσε στην Τσέλσι αυτό το τρόπαιο. Το 2008 στον τελικό με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Μόσχα ο αρχηγός Τζον Τέρι άγγιζε με τα δύο χέρια την κούπα. Το μόνο που έμενε για να την κρατήσει σφιχτά ήταν να ευστοχήσει στο τελευταίο πέναλτι. Γλίστρησε και έστειλε την μπάλα στην κερκίδα. Η διαδικασία συνεχίστηκε και το πήρε η Μάντσεστερ. Την επόμενη χρονιά όλοι θυμούνται τις έντονες διαμαρτυρίες των παικτών της Τσέλσι προς τον απίθανο Νορβηγό διαιτητή Οβρεμπο, ο οποίος στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα δεν είχε δώσει τρία πέναλτι στους Λονδρέζους. Οι Καταλανοί πήραν την πρόκριση με γκολ του Ινιέστα στις καθυστερήσεις και στον τελικό της Ρώμης νίκησαν τη Μάντσεστερ και κατέκτησαν το τρόπαιο με τον Οβρεμπο να εγκαταλείπει τη διαιτησία και να γίνεται μοναχός σε μοναστήρι του Τροντχάιμ!

Κάποια στιγμή λοιπόν η Τσέλσι έπρεπε να το πάρει και τα κατάφερε έστω και μ’ αυτόν τον χιτσκοκικό τρόπο στο Μόναχο. Φέτος αποχαιρέτησε νωρίς το Τσάμπιονς Λιγκ αλλά συνέχισε μέχρι το τέλος στο Γιουρόπα. Θα πάρει και αυτή την κούπα στον τελικό με την Μπενφίκα στο Άμστερνταμ; Θα δείξει. Πάντως το “μέταλλο” πλέον το διαθέτει…