Πριν από ακριβώς 20 χρόνια ο Άρης κατακτούσε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του νικώντας στον επεισοδιακό τελικό του Τορίνο την Εφές Πίλσεν. Δεκάδες ήταν οι θρακιώτες φίλαθλοι του μπάσκετ που είχαν σπεύσει στην Ιταλία για να συμπαρασταθούν στην ελληνική ομάδα, σε εκείνον τον “ελληνοτουρκικό” πόλεμο.
To contra.gr γύρισε πίσω το χρόνο και εξιστορεί χαρακτηριστικές λεπτομέρειες από το θρίαμβο της 16ης Μαρτίου του 1993. Χρόνια ολόκληρα ο Άρης πρωταγωνιστούσε στα ευρωπαϊκά Κύπελλα του μπάσκετ. Η καλύτερη ομάδα που ανέδειξε το ελληνικό μπάσκετ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80 (σε συλλογικό επίπεδο) έφτασε πολλές φορές κοντά στην πηγή αλλά νερό δεν είχε καταφέρει να πιει πριν το 1993.
Έμελλε να το κάνει κατά την πρώτη σεζόν που δεν είχε τον Νίκο Γκάλη στο ρόστερ της. Ο Άρης της περιόδου 1992-93 χτίστηκε με αρχικό στόχο την επιστροφή στους εγχώριους τίτλους, γι’ αυτό άλλωστε ήρθε στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό της ομάδας, ένας από τους καλύτερους Αμερικανούς που πάτησε ποτέ τα ευρωπαϊκά παρκέ, ο Ρόι Τάρπλεϊ.
Η αρχή, με τον Στιβ Γιατζόγλου στον πάγκο, ήταν ενθαρρυντική. Στη συνέχεια όμως τα οικονομικά προβλήματα έκαναν την εμφάνιση τους και η δυναμική εκείνης της ομάδας περιορίστηκε. Παρόλα αυτά, στην Ευρώπη ο Άρης αποδείχθηκε συνεπής στο ραντεβού που είχε δώσει με την ιστορία. Με εκπληκτική πορεία, η ομάδα του Σβι Σερφ (ο οποίος αντικατέστησε μεσούσης της σεζόν τον Γιατζόγλου) έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Τορίνο όπου αντιμετώπισε μία ανερχόμενη δύναμη τότε, την Εφές Πίλσεν.
Ο αγώνας ήταν ίσως ο χειρότερος που έχει γίνει ποτέ σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Οι δύο ομάδες, τρομερά αγχωμένες, θυσίασαν το θέαμα στο βωμό της σκοπιμότητας και το σκορ ερχόταν με το σταγονόμετρο. Ουδόλως ενόχλησε αυτό πάντως τους 5000 ένθερμους οπαδούς του Άρη που κατέκλεισαν το γήπεδο. Έστω και με το “φτωχό” 50-48 (το πιο μικρό σκορ στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών) ο Άρη πανηγύρισε την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου στην ιστορία του (χωρίς να πετύχει τρίποντο κατά τη διάρκεια του ματς!), κατά διαβολική σύμπτωση στην πρώτη σεζόν της μετά Γκάλη εποχής.
Αλήστου μνήμης τα επεισόδια (σοβαρά) μετά το τέλος του αγώνα μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων οπαδών που συγκρούστηκαν σώμα με σώμα επί αρκετή ώρα πάνω στο παρκέ. Αλησμόνητη όμως και η εικόνα του Παναγιώτη Γιαννάκη που παρέλαβε το τρόπαιο ντυμένος με την ελληνική σημαία. Εκείνο ήταν το τελευταίο τρόπαιο που κατέκτησε ο “δράκος” με τη φανέλα του Αρη.
Το κλου της βραδιάς όμως ήταν η αντίδραση του Μέμου Ιωάννου. Ο Έλληνας πλέι μέικερ, τρομερά ψύχραιμος παρά τη μεγάλη ένταση των στιγμών, κάπνιζε αμέριμνος το τσιγάρο της νίκης στα αποδυτήρια. Κάποιος από τους συμπαίκτες του τον φώναξε: “Μέμο, έλα πάμε για την απονομή”. “Εντάξει παιδιά, δεν βιάζομαι, έτσι και αλλιώς το έργο το έχω ξαναδεί” ανταπάντησε ο ετοιμόλογος Μέμος, Κυπελλούχος Ευρώπης και το 1991 με τη φανέλα του ΠΑΟΚ!
H ταυτότητα του θριάμβου
Κύπελλο Κυπελλούχων 1993: 16 νίκες – 1 ήττα
Ο δρόμος προς το Κύπελλο:
Β’ Γύρος
Δύναμο Μϊνσκ – Αρης 59-117
Αρης-Δυναμό Μίνσκ 107-70
Γ’ Γύρος
Σλασκ Βρότσλαβ-Αρης 80-90
Αρης-Σλάσκ Βρότσλαβ 102-75
Φάση Ομίλων
Αρης-Χαποέλ Γκαλίλ Ελιόν 88-75
Αρης-Σολέ 104-72
Μπενφίκα Λισσαβόνας-Αρης 67-75
Αρης-Σλόμποντα Νταλμάσια 89-56
Αρης-Μπουντιβέλνικ Κιέβου 67-61
Χαποέλ Γκαλίλ Ελιόν-Αρης 80-69
Σολέ-Αρης 60-70
Αρης-Μπενφίκα Λισσαβόνας 83-72
Σλόμποντα Νταλμάσια-Αρης 66-76
Μπουντιβέλνικ Κιέβου-Αρης 80-94
Ημιτελικός
Σαραγόσα-Αρης 84-86
Αρης-Σαραγόσα 82-66
Τελικός
Παλακανέστρο Ρουφίνο Οξίλιουμ, Τορίνο (16/03/1993)
ΑΡΗΣ- ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ 50-48
ΑΡΗΣ (Σβι Σερφ): Γιαννάκης 2, Βουρτζούμης 2, Άντερσον 15, Μισούνοφ 10, Τάρπλεϊ 19, Αγγελίδης 2, Ιωάννου, Γάσπαρης. Δείτε τα αναλυτικά στατιστικά του αγώνα εδώ.
