Την ώρα που η κλεψύδρα άδειαζε και όλα έδειχναν ότι ο Πανθρακικός για 5η αγωνιστική θα έμενε άσφαιρος, ο Ντιγκινί με ένα εντυπωσιακό σε εκτέλεση γκολ, από πάσα του Στέλιου Ηλιάδη, έστειλε τους πάντες στον Πανθρακικό στα ουράνια.
Δεν είναι το γκολ που σώζει την κατηγορία στον Πανθρακικό, αλλά πανηγυρίστηκε ως τέτοιο. Άλλωστε ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος είχε χαρακτηρίσει το ματς “ζωής ή θανάτου” και συνήθως μετά τον “θάνατο”, σπάνια έρχεται στην σύγχρονη εποχή η ανάσταση.
Είναι το γκολ όμως που κρατάει τον Πανθρακικό στην μηχανική υποστήριξη, τον βγάζει για πρώτη φορά από τον πάτο της βαθμολογίας και του δίνει για πρώτη φορά φέτος εκτός έδρας βαθμό. Η συγκομιδή των δύο είναι φτωχή σε πέντε αγώνες, αλλά όχι καταδικαστική.
Για να συμβεί όμως αυτό και να πετύχει η ομάδα της Κομοτηνής το πρώτο της γκολ φέτος, χρειάστηκε να περάσουν 478 λεπτά. Πέντε ολόκληρα ενενηντάλεπτα και αν υπολογιστούν και οι καθυστερήσεις σε κάθε παιχνίδι, τόσα φτάνουμε στην στιγμή που ο Γάλλος σημάδεψε δίχτυα στη Νέα Σμύρνη.
Ήταν ένα γκολ που πανηγύρισαν άπαντες στον Πανθρακικό, λες και πήραν Τσάμπιονς Λιγκ. Στην εξέδρα οι λίγοι επίσημοι, στον πάγκο, στον αγωνιστικό χώρο. Ο ίδιος ο σκόρερ έβγαλε την μπλούζα του πάνω στην ένταση και έτρεξε πανηγυρίζοντας έξαλλα προς το κέντρο, ημίγυμνος, έστω και αν αυτό του στοίχημα μια κίτρινη κάρτα.
Αλλά αυτό είναι ψιλά γράμματα, αν αναλογιστεί κανείς ότι χάρη σε αυτό το γκολ ο Πανθρακικός παρέμεινε στην τεχνική υποστήριξη και είναι ακόμα ζωντανός. Βέβαια, θα πρέπει να έρθουν και άλλα τέρματα για να σωθεί η παρτίδα. Αλλά αυτό είναι αντικείμενο εξέτασης της επόμενης ημέρας.
Για την ώρα, το βίντεο με το γκολ του Ντιγκινί και τον έξαλλο πανηγυρισμό του (αν δεν παίζει, τότε κάντε κλικ στην διεύθυνση που αναφέρει για να μπορέσετε να το δείτε)…
