Ανταπόκριση από την Αθήνα: Γιάννης Γιαγκίνης
– Ο Φίλιππος Συρίγος δεν ήταν μόνο η φωνή του Ευρωμπάσκε του 1987. Ήταν ένας ολοκληρωμένος δημοσιογράφος με κεφαλαίο το “Δ”. Τον μάθαμε από το μπάσκετ, γιατί εκείνος το επέβαλε στην τηλεόραση. Από το 1984, κάθε Σάββατο μεσημέρι, ώρα 16:30. Και κάθε Πέμπτη βράδυ, ώρα 21:45, η ώρα που έχεθ ταυτιστεί πλέον με το Τσάμπιονς Λιγκ, για να δούμε τους αγώνες του θρυλικού Άρη. Αλλά ο Συρίγος δεν ήταν μόνο μπάσκετ.
Πέντε χρόνια πριν εκτοξευθεί η φήμη του με τις μεταδόσεις του ’87, είχε περιγράψει το τελευταίο μπαράζ που παίχτηκε ποτέ στην Ελλάδα, από το οποίο να κρίθηκε πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (γιατί έπαιξε και η Ξάνθη με τον Παναθηναϊκό πριν μερικούς μήνες αλλά αποδείχθηκε αγώνας χωρίς νόημα). Ήταν 29 ιουνίου του 1982. Όλο σχεδόν το αθλητικό τμήμα της τότε ΕΡΤ έχει μετακομίσει στην Ισπανία για το Μουντιάλ, από τον Γιάννη Διακογιάννη και τον Σταύρο Τσώχο μέχρι το Νίκο Κατσαρό και τον Μανόλο Μαυρομάτη. Αλλά στην Ελλάδα, μετά από μια ταραγμένη –λόγω της υπόθεσης «Μπουμπλή»– ποδοσφαιρική σεζόν, το ελληνικό πρωτάθλημα αποφασίζεται να κριθεί σε μπαράζ. Στον Βόλο. Και δεν υπάρχει άνθρωπος να πάει να περιγράψει αυτό το ματς. Όσοι είχαν μείνει πίσω, δεν τολμούσαν. Ποιος το τόλμησε; Ναι, ο Φίλιππας Συρίγο. Είχε τα… αυγά να το κάνει. Έβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά. Και ήταν αυτός που περιέγραψε το ματς των αιωνίων που έκρινε έναν τίλο.
Όμως τον Συρίγο δεν τον εκτιμούσες τόσο για τις περιγραφές του, όσο για τα γραπτά του. Πάλι πίσω στην δεκαετία του ’80 ήταν ο άνθρωπος που αποκάλυψε την υπόθεση Κιάπε, το μέγα σκάνδαλο της εποχής. Από το 1997 είχε αρχίσει, κόντρα στο ρεύμα, τα πύρινα άρθρα για την τεράστρια τρύπα που θα δημιουργούσαν στην ελληνική οικονομία οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Πιο πρόσφατα ασχολήθηκε με το Στάδιο Καραϊσκάκη, με το ντόπινγκ και την υπόθεση Κεντέρη – Θάνου (ο “δικός μας”, θρακιώτης καλός συνάδελφος Γιάννης Ξενάκης είναι από αυτούς που επιβεβαιώνουν ότι ο Συρίγος μίλησε για το τροχαίο “ατύχημα” των δυο σπρίντερ μας κάποιες ώρες πριν αυτό γίνει), πιο πρόσφατα με τον ΟΠΑΠ και τις συμβάσεις του. Και αν διακρίνονταν για κάτι, ήταν για το γεγονός ότι στα γραπτά του δεν λιβάνιζε κανέναν και δεν είχε κανέναν φόβο να μιλήσει για την αλήθεια, όπως ο ίδιος την ερευνούσε και την αντιλαμβανόταν. Στο πλαίσιο αυτό, μάλιστα, κάποια χρόνια πριν, είχε τολμήσει να γράψει το κατά την γνώμη του αυτονόητο για τον αγώνα της Ξάνθης με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, στα τέλη του πρωταθλήματος 1989-1990, πριν ακόμα ο ιστορικός ΑΟΞ γίνει Skoda.
Ήταν προτελευταία αγωνιστική της σεζόν 1989-90. Εννέα ομάδες κινδυνεύουν με υποβιβασμό, ανάμεσά τους και η Ξάνθη, όμως οι 7 απ’ αυτές νίκησαν ή πήραν βαθμό. Βολικά αποτελέσματα παντού, «μέρα ντροπής για τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα» έγραφε ο τίτλος στις 21 Μαΐου 1990, της «Ελευθεροτυπίας», της εφημερίδας στο αθλητικό τμήμα της οποίας ήταν διευθυντής ο Συρίγος. «Επιβεβαίωσε τους ψιθύρους όλης της εβδομάδας και έχασε με 1-0 από την Ξάνθη…», έλεγε το ρεπορτάζ. Οι πάντες είχαν εστιάσει σε αυτό το παιχνίδι, όχι μόνο όμως γιατί ήταν η έκπληξη της αγωνιστικής. Αλλά για ένα άλλο γεγονός. Το ότι ο (κομοτηναίος) πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ, ο Χάρης Μπανιώτης, ήταν εκείνος που έβαλε το γκολ της Ξάνθης και κάνοντας στο τέλος γύρο… θριάμβου, αποθεώθηκε από 3.500 ΠΑΟΚτζήδες! Τότε, σε σχόλιό του στην «Ελευθεροτυπία», ο Φίλιππος Συρίγος με την βαριά πένα που πάντα έφερε η υπογραφή του, σημείωνε τα εξής: «…Στοιχεία που να αποδεικνύουν προσυνεννοήσεις ή συναλλαγές ως συνήθως δεν υπάρχουν. Σε ορισμένες πάντως περιπτώσεις, εκφράσθηκε βούληση λαού γι’ αυτές τις παραδοξότητες, όπως για παράδειγμα στην Τούμπα, όπου οι οπαδοί του ΠΑΟΚ αποδοκίμαζαν τους παίκτες τους όταν προσπαθούσαν να πετύχουν γκολ κατά της Ξάνθης!…».
