Ανταπόκριση από την Ξάνθη: Νεκτάριος Αμποβιανίδης
– Το βράδυ του Σαββάτου, παρά την ήττα στον τελικό από τον Ολυμπιακό, ακούστηκε έντονα από τους φιλάθλους της Ξάνθης το “είναι τρελός ο πρόεδρος”. Από τους ίδιους φιλάθλους που χρόνια, μήνες, ίσως και μέρες πριν τον έβριζαν. Προσωπική δικαίωση; Μπορεί, αν και ο οπαδός σήμερα σε αποθεώνει, αύριο πάλι θα σε βρίζει.
Ο ίδιος ο Πανόπουλος εξέδωσε ανακοινώσεις ευχαριστώντας τον κόσμο για την συγκλονιστική παρουσία του στο ΟΑΚΑ και χτίζοντας γέφυρες μαζί τους. Και δεν έκρυψε την πικρία του για την απώλεια του τροπαίου, μέσα από την περίφημη δήλωση “τον ήπιαμε”.
Του χρόνου συμπληρώνονται 25 χρόνια από την στιγμή που ανέλαβε τις τύχες της ομάδας. Η κορύφωση αυτής της πολυετούς ιστορίας υπήρξε ίσως αυτός ο τελικός και οι στιγμές που τον ακολούθησαν. Μια ιστορία που ξεκίνησε σαν ένα αστείο και μετετράπη σε μια ιστορία αγάπης, μίσους και πολλών συγκινήσεων.
Πολλές φορές όμως, πίσω από κάθε όμορφη ιστορία ή ακόμη και μια άσχημη στιγμή, πέρα από αυτούς που φαίνονται και παίρνουν όλη την προβολή, υπάρχουν και οι «αφανείς ήρωες». Και ένας τέτοιος δεν μπορεί παρά να είναι ο άνθρωπος που έφερε τον Πανόπουλο στην Ξάνθη, τον «ευεργέτη» όπως ακόμα και σήμερα αποκαλεί τον μεγαλομέτοχο της Skoda.
Ο Βασίλης Σαρχόσης, ή αλλιώς “Λάκης”, όπως τον αποκαλούν οι φίλοι, μπορεί να μην ανήκει εδώ και πολλά χρόνια στην Skoda και να μην είναι στο Δ.Σ. της ομάδας αλλά ποτέ δεν έπαψε να είναι κοντά στην αγαπημένη του ομάδα. Σήμερα απολαμβάνει την ήσυχη ζωή του με τα ζώα του τους αγαπημένους του ανθρώπους και θαυμάζοντας τους επιτυχημένους επιχειρηματικά γιούς του.
«Ήταν ένα όνειρο όλων αυτός ο τελικός. Εγώ είμαι στην ομάδα από μικρό παιδί, μεγάλωσα με αυτή, την βοήθησα να μεγαλώσει, δεν θα μπορούσα να χάσω την μεγαλύτερη στιγμή της. Ήμασταν στο ΟΑΚΑ μαζί με όλη μου την οικογένεια, μαζί και ο γιός μου που είναι στην Αθήνα, όλοι στο πλευρό της Ξάνθης, όπως έκανε άλλωστε μαζικά και ο κόσμος της πόλης που κατέβηκε στο ΟΑΚΑ. Ήταν απίστευτη η συγκίνηση και νιώσουμε υπερηφάνεια για την ομάδα του τόπου μας, την μικρή μας Ξάνθη που στο ΟΑΚΑ, παρά την ήττα, μεγάλωσε για τα καλά. Δεν ήταν εξαρχής εύκολο απέναντι σε έναν αντίπαλο όπως ο Ολυμπιακός αλλά κανένας άθλος δεν είναι εύκολος, και η παρουσία στον τελικό ήταν ένας άθλος. Ποιος το περίμενε να ζήσει τέτοιες στιγμές πριν από 25 χρόνια, όταν ερχόταν ο Πανόπουλος στην Ξάνθη;».
Πάμε λοιπόν στο μακρινό 1990 και την ημέρα που πείσατε τον Πανόπουλο να ασχοληθεί με την Ξάνθη; Περιγράψτε μας, όσο είναι εφικτό να θυμάστε λεπτομέρειες τόσα χρόνια, το παρασκήνιο της έναρξης αυτής της πορείας…
«Ο Πανόπουλος ήθελε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, άλλωστε ήταν διεθνής πολίστας. Η αρχική του σκέψη ήταν να πάρει το μπάσκετ του Εθνικού. Ήμασταν και σε εποχή λίγο μετά το 1987, το μπάσκετ ήταν της μόδας. Όμως μια μέρα που ήμασταν μαζί για κυνήγι στον Έβρο του πρότεινα να πάρει το ποδόσφαιρο της Ξάνθης, έστω και αν χρειάστηκε να του πω ένα μικρό ψεματάκι (γέλια). Βλέπεις τότε του είπα πάρε την Ξάνθη που είναι καθαρή και δεν χρωστά πουθενά, όμως η αλήθεια είναι ότι η ομάδα είχε πολλά χρέη, φαντάσου δεν είχε τα λεφτά για να πάει να παίξει στην Κρήτη με τον ΟΦΗ…»
Πώς αντέδρασε; Το δέχθηκε αμέσως;
«Δεν χρειάστηκε πολύ για να τον πείσω, είχαμε αμοιβαία εμπιστοσύνη και εκτίμηση ο ένας για τον άλλο, άλλωστε γνωριζόμαστε από το 1979. Μετά την κουβέντα μας και το αρχικό οκ, επικοινώνησα με τον πρόεδρο του ΑΟΞ τον Θόδωρο Κοκκάλα και του είπα να πάνε στο Ηράκλειο και θα τους τα καλύψω εγώ. Μόλις ήρθαν σε επαφή οι δύο πλευρές και παρότι ο Χρήστος διαπίστωσε ότι η ομάδα είχε χρέη και μάλιστα αρκετά, κοντά στα 70 εκατομμύρια δραχμές ήταν μόνο το αρχικό κεφάλαιο, αμέσως βοήθησε με ρευστό αλλά και μερικά αμάξια Skoda που δόθηκαν για να καλυφθεί μεγάλο μέρος του χρέους της ομάδας σε Ξανθιώτες γνωστούς επιχειρηματίες που δάνειζαν στην ομάδα για να κρατιέται ζωντανή. Ο Πανόπουλος έδωσε πολλά λεφτά, πάρα πολλά λεφτά, για αυτό και όποιος με ρωτάει ακόμη και σήμερα δεν παύω να τον θεωρώ μέγα ευεργέτη της πόλης. Από την ημέρα που ανέλαβε αυτός άλλαξαν πολλά στην ομάδα και στην πόλη. Πλέον η Ξάνθη είχε γίνει πόλος έλξης τόσο για ποδοσφαιριστές που ήξεραν ότι θα πάρουν τα λεφτά στην ώρα τους όσο δυστυχώς και από πολλούς τυχοδιώκτες που έψαχναν να βρουν τρόπους να φάνε λεφτά, αλλά έμπλεξαν με λάθος άνθρωπο».
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που βοήθησαν κιόλας, και βοηθούν ακόμα…
«Βεβαίως. Όπως ο νυν πρόεδρος της ομάδας Άρης Πιαλόγλου, που είναι πολύ καλός μου φίλος. Καλός μου φίλος είναι και ο πρώην πρόεδρος της ομάδας και νυν πρόεδρος της ΕΠΟ, ο Γιώργος Γκιρτζίκης, θα τον χαρακτήριζα μάλιστα “διαμάντι”, από τους ανθρώπους που επίσης έχουν προσφέρει πολλά στον ΑΟΞ και στην ομάδα. Είναι πολλές οι αναμνήσεις από το παρελθόν και εκείνη την περίοδο, που ήμουν και πρόεδρος στην Θράκη Συδινής, της αγαπημένης ομάδας του προέδρου της ΕΠΟ Γιώργου Γκιρτζίκη, την φανέλα της οποίας είχε φορέσει κιόλας σαν ποδοσφαιριστής. Αλλά για να επιστρέψω στην Skoda, σημαντικό ρόλο στην ευημερία της ομάδας, ειδικά στα πρώτα χρόνια, αποτέλεσε ο κουμπάρος του Χρήστου Πανόπουλου, ο Λάμπρος Γεωργούλας, άνθρωπος με τρομερό επιχειρηματικό μυαλό και εξαιρετικός στους αριθμούς».
Εσείς μείνατε για πάνω από δέκα χρόνια σε επιτελικές θέσεις στην ομάδα, όμως το 2002 αποχωρήσατε. Γιατί;
«Καλή ερώτηση…. Προτίμησα να φύγω πριν με φύγουν. Ήμουν πολλά χρόνια στην ομάδα, ήμουν και πριν τον Χρήστο εκεί, είχα δει πολλά, είχα ζήσει αρκετά… Λόγω της ομάδας είχα παραμελήσει τις δουλειές μου την οικογένεια μου. Δεν έζησα καθόλου τα παιδιά μου μικρά γιατί πάντα έτρεχα και έδινα την ζωή μου για την ομάδα και τον Πανόπουλο, και δεν το μετανιώνω. Δεν μετανιώνω στιγμή για ό,τι έζησα, για ό,τι έκανα για την ομάδα και τον αγαπημένο μου φίλο. Έτσι αποφάσισα να κάνω στην άκρη να μπουν νέοι άνθρωποι στην ομάδα, άλλωστε ο Χρήστος όσο κι αν τον έχουν μερικοί για καναν αδαή, ξέρει πολλά κιλά μπάλα…».
Θεωρείτε από πολλούς αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. “Αυθεντικός, κυκλοθυμικός, περίεργος”, είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά που του έχουν προσάψει. Τον γνωρίζετε όσο λίγοι. Πως θα περιγράφατε εσείς τον χαρακτήρα του Χρήστου Πανόπουλου;
«Μιλάμε για έναν άνθρωπο με σπουδαία προσωπικότητα, τρομερό επιχειρηματικό μυαλό, που βγάζει συνεχώς ιδέες. Είναι από τους μακροβιότερους στο ποδόσφαιρο και από τους πλέον επιτυχημένους. Για μένα ο Πανόπουλος συγκαταλέγεται μαζί με τους αείμνηστους Νταϊφά του Ολυμπιακού και Παντελάκη του ΠΑΟΚ στους κορυφαίους παράγοντες που έχουν περάσει από τον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου».
Αλήθεια, πως βλέπετε την κατάσταση σε αυτό, ευρισκόμενος πλέον έξω από τον χορό και άρα βλέποντάς το με πιο ψύχραιμο μάτι;
«Τα… χειρότερα. Δεν έχουμε επενδυτές…»
Μα πώς να έχουμε επενδυτές. Πρέπει να τους παρουσιάσεις προϊόν, ώστε να επενδύσουν και να ξέρουν ότι θα κερδίσουν…
«Όχι, άστους να λένε, είναι μύθος αυτά. Λεφτά από το ποδόσφαιρο δεν έχει βγάλει κανείς, άστους να λένε. Δεν γίνεται να βγάλεις λεφτά, πάντα θα δίνεις περισσότερα από αυτά που βγάζεις, και μιλώ φυσικά για τους ιδιοκτήτες και τους επιχειρηματίες που βάζουν τα λεφτά και όχι τους παρατρεχάμενους. Δεν υπάρχει κερδοφόρα επιχείρηση στο ποδόσφαιρο πλέον, εδώ βλέπεις ακόμη και ομάδα με πολύ λαό να έχουν μεγάλες ζημίες, πόσς μάλλον μια ομάδα όπως η Ξάνθη μας , που είναι σε μια φτωχή περιοχή με μεγάλη ανεργία και διαχρονικά λίγα χρήματα στον κόσμο της. Ο Ξανθιώτης εγώ τον καταλαβαίνω που δεν πάει γήπεδο είναι δύσκολα τα πράγματα, χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία, γιατί θεωρώ πως αυτή η ομάδα και αυτός ο άνθρωπος αξίζει την στήριξη και την συμπαράσταση όλων».
Επειδή ο κ. Πανόπουλος έχει δηλώσει ότι θέλει να αποχωρήσει… χθες από το ποδόσφαιρο, αν θα συμβουλεύατε έναν νέο επενδυτή να μπει στην ομάδα της Ξάνθης;
«Στην Ξάνθη θα ήθελα να μπει, ναι, γιατί έχω αδυναμία στην ομάδα, αλλά αν θα έπρεπε σήμερα να συμβουλέψω έναν φίλο μου, ακόμα και τον ίδιο τον Χρήστο, η συμβουλή μου θα ήταν… μακριά από το ποδόσφαιρο. Καλύτερα δώστα στους φτωχούς, εκεί θα πιάσουν τόπο. Πεταμένα λεφτά είναι το ποδόσφαιρο μας δυστυχώς. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα…».
