Ανταπόκριση από την Θεσσαλονίκη: Κώστας Καραγιάννης
– Μια κουραστική ποδοσφαιρική εβδομάδα που άρχισε ευχάριστα, αλλά ολοκληρώθηκε δυσάρεστα τελείωσε. Τέσσερις αγώνες των ομάδων μας σε πέντε μέρες είδε η αφεντιά μου! Κυριακή Κομοτηνή, Δευτέρα Ξάνθη, Τετάρτη Βόλος και Πέμπτη Θεσσαλονίκη. Τα χιλιόμετρα πολλά, όπως και οι εικόνες που είδαν τα μάτια μου και με λίγα λόγια θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω.
Τους αγώνες του Πανθρακικού και της Ξάνθης για το πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής (πάντα για μένα και για πολλούς από σας έτσι θα λέγεται, ή SuperLeague για τους λίγους οπαδούς του κάκιστου θεάματος που σε αυτή παρακολουθούμε ) τους είδατε αρκετοί ζωντανά από το γήπεδο, αφού οι δυο μας ομάδες έπαιζαν εντός, οπότε ο καθένας σας έβγαλε τα δικά του συμπεράσματα, θετικά και μη. Όμως γεγονός είναι ότι και τους δύο αγώνες κυπέλλου που διεξήχθησαν αυτό το διήμερο κάτω από αφόρητη ζέστη (15.30 το μεσημέρι μήνα Σεπτέμβριο, με τους παίκτες να ζητούν… timeoutκάθε τρεις και λίγο για να δροσιστούν!!)= μόνο εγώ για λογαριασμό του ThrakiSportSείχα τη τιμή, αλλά και την ατυχία να παρακολουθήσω από κοντά.
Και σε αυτούς είδα δυστυχώς το ίδιο έργο και για τις δυο μας ομάδες, ήττες και μέτριες έως κακές εμφανίσεις.
Ας ξεκινήσω με τον Πανθρακικό που άνοιξε τους αγώνες κυπέλλου για τις ομάδες της Θράκης. Ως η έκπληξη του μέχρι στιγμής φετινού πρωταθλήματος μαζί με τη νεοφώτιστη Καλλονή, από συζητήσεις μας με τοπικούς δημοσιογράφους που ασχολούνται με το ρεπορτάζ της Νίκης και όχι μόνο, θεωρείται από όλους το φαβορί της σειράς αυτής (και είναι ακόμη παρά το εις βάρος του 1-2). Ωστόσο τον τίτλο αυτό δε δικαιολόγησε σε κανένα σημείο του αγώνα. Υποτίμησε τον αντίπαλο και ιδίως μετά το γρήγορο γκολ του Ρομέου βρισκόταν ήδη στα… Χανιά και όχι στο Βόλο, όπως παραδέχθηκε και στις δηλώσεις του ο προπονητής του Άκης Μάντζιος. Μέχρι την ανατροπή του σκορ σε 1-2 ο Πανθρακικός ήταν ακόμα στα Χανιά, παρά την είσοδο των βασικών Κάσες και Παπαγεωργίου. Η απουσία του σκόρερ της ομάδας Ιγκορ ήταν αισθητή. Βέβαια και η απόδοση της Νίκης δεν ήταν κάτι σημαντικό, αλλά με τη βοήθεια του κόσμου της (πρώτο επίσημο παιχνίδι στην έδρα της, αφού ακόμα δεν έχει ξεκινήσει το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής) απλά εκμεταλλεύτηκε τα τραγικά λάθη της άμυνας του Πανθρακικού χωρίς να απειλήσει ιδιαίτερα το τέρμα του Σέρεμετ. Μετά το δεύτερο γκολ της Νίκης είδαμε το Πανθρακικό που ξέραμε στους πέντε πρώτους αγώνες πρωταθλήματος, αλλά στο τέλος δεν είχε την τύχη με το μέρος του.
Παρά την μέτρια εμφάνιση και την ήττα, ο Πανθρακικός, ιδίως με το εκτός έδρας γκολ που πέτυχε συνεχίζει να είναι το ακλόνητο φαβορί της σειράς, αρκεί να δείξει στον αγωνιστικό χώρο τη διαφορά κατηγορίας που τον χωρίζει με την Νίκη. Επίσης πρέπει να καταλάβει ότι είναι ομάδα Α’ Εθνικής και τα παιχνίδια του Κυπέλλου να μη τα βλέπει ως αγγαρεία όπως συνέβαινε κατά το παρελθόν που αγωνιζόταν σε χαμηλότερες κατηγορίες, αν θέλει να ξαναεπαναλάβει τη περσινή μεγάλη πορεία μέχρι τα ημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας.
Για την Ξάνθη τι να πούμε; Παίζει σχετικά καλά, χάνει όπως με τον Ηρακλή! Παίζει μέτρια, κερδίζει όπως με τον Αρη!!! Δεν της άξιζε αυτό το αποτέλεσμα στο Καυτανζόγλειο, τουλάχιστον η ισοπαλία θα ήταν το δικαιότερο αποτέλεσμα αν όχι η νίκη με τις τόσες κλασικές ευκαιρίες που έχασε. Άχαστες θα χαρακτήριζα τις ευκαιρίες που έχασε και αυτές ήταν τουλάχιστον πέντε, σε σχέση με τον Ηρακλή που δεν απείλησε ιδιαίτερα και ο οποίος έπαιζε το πρώτο φετινό επίσημο παιχνίδι του και δεν είχε το ρυθμό της Ξάνθης από συνεχή και επίσημα παιχνίδια.
Το γεγονός ότι έχασε τόσες ευκαιρίες δε σημαίνει ότι η ομάδα της Ξάνθης έπαιξε και το σούπερ ποδόσφαιρο, διότι όλες κυριολεκτικά ήταν από αντεπιθέσεις εκμεταλλευόμενη τους κενούς χώρους της αντίπαλης ομάδας. Αλλά ήταν ευκαιρίες. Οι απουσίες στο κέντρο του Ντε Γκούσμαν και ιδίως του Ντιε επηρέασαν σημαντικά την ανασταλτική αλλά και την επιθετική λειτουργία της ομάδας. Και αν στο παιχνίδι με τον Άρη είχε απίστευτη αποτελεσματικότητα και ρέντα παίζοντας κατά αυτό τον τρόπο, την Πέμπτη η τύχη ήταν με το μέρος του γηραιού. Παρά το αρνητικό 0-1 για την Ξάνθη, η πρόκριση είναι 50-50 γιατί από τη μια ο Ηρακλής και καλύτερη ομάδα δεν έχει, αλλά και ο μεγάλος του στόχος δεν είναι το κύπελλο, αλλά η επιστροφή του στην Α’ Εθνική όπου και ανήκει (όπως ανέφερε και το περίφημο πανό). Αλλά δεν παύει να αποτελεί βαρύ όνομα, για αυτό θα πρέπει η Ξάνθη να προσέξει πολύ για να μην βρεθεί προ εκπλήξεων στον επαναληπτικό των Πηγαδίων.
Μια ομάδα Α’ Εθνικής, με παρουσίες στην Ευρώπη τη τελευταία δεκαετία, όταν παίζει με ομάδες κατώτερης κατηγορίας, ανεξάρτητα εάν είναι μεγάλες, ιστορικές και με κόσμο, όπως ο Ηρακλής, δεν νοείται να παίζει στην κόντρα με αντεπιθέσεις, αλλά θα πρέπει από την αρχή του αγώνα να επιβάλλει την ανωτερότητά της. Όταν θεωρείς ότι έχεις ως στόχο την Ευρώπη (είτε μέσω κυπέλλου που είναι ο μεγάλος στόχος του Πανόπουλου κάποια στιγμή να παίξει σε τελικό και να το κατακτήσει, είτε μέσω πρωταθλήματος), θα πρέπει να αναπροσαρμόσεις την τακτική σου, να επιβάλλεις την ανωτερότητα σου και να καθαρίζεις τα παιχνίδια, ιδίως όταν παίζεις στην έδρα σου με χαμηλότερης δυναμικότητας ομάδες ή στο κύπελλο με ομάδες Β’ Εθνικής.
Η αλλαγή στη τεχνική ηγεσία με τον πρώην προπονητή του Μόναχου1860 Ράινερ Μάουερ, ελπίζω θα αλλάξει την νοοτροπία και των παιχτών όπως και τη ψυχολογία τους, γεγονός που θα αλλάξει την αίσθηση που υπάρχει στην υπόλοιπη ποδοσφαιρική Ελλάδα για την Ξάνθη ότι είναι μια ομάδα αντιθεαματική και ότι κοιτάει μόνο το αποτέλεσμα. Οι ομάδες της Θράκης παρά τα άτυχα αποτελέσματα που είχαν και με βάση τη κατώτερη δυναμική των αντιπάλων τους εύκολα ή δύσκολα θα περάσουν στο επόμενο γύρο του κυπέλλου, αρκεί να το αποδείξουν και μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.
