Χρήστος Πανόπουλος: «Νιώθω Ξανθιώτης! Να αγαπάτε την ομάδα μας!»

 

Ο Χρήστος Πανόπουλος βραβεύθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες, αυτή τη φορά από τον Δήμο Ξάνθης, και στον λόγο που έβγαλε στην γιορτή για τα 50 χρόνια του ΑΟΞ ήταν, όπως μας έχει συνηθίσει, συναισθηματικός και όχι τυποποιημένος, αναφέροντας πως νιώθει πλέον και αυτός Ξανθιώτης.

Εδώ και 25 περίπου χρόνια είναι ο στυλοβάτης της ομάδας, αυτός που όποτε χρειάστηκε έβαλε πλάτες, και γι’αυτό το λόγο βραβεύθηκε σήμερα στη γιορτή του Δήμου Ξάνθης για τα 50 χρονια ζωής του ΑΟΞ.

Ο ίδιος όπως πάντα συνηθίζει δεν απήυθηνε έναν τυποποιημένο λόγο, αλλά ήταν για άλλη μια φορά απλός και λιτός. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της ομιλίας τους ανέφερε πως μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στην ομάδα και στην πόλη, νιώθει πλέον και ο ίδιο Ξανθιώτης.

Δείτε αναλυτικά όλα όσα δήλωσε:

«Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα στο μυαλό μου όσα συνέβησαν με την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια, όταν αναλάμβανα τη διοίκηση. Προέκυψαν. Από που κι ως που να αγαπήσω τη Ξάνθη ξαφνικά πριν 30 χρόνια; Στην Αλεξανδρούπολη ξέρετε όλοι σας, ότι εκεί είναι που πάω περισσότερο για κάποια πράγματα. Ήταν μια συγκυρία πραγμάτων, στην αρχή η συνεργασία ξεκίνησε με μία χορηγία και εν συνεχεία που δεν είναι της στιγμής να το αναλύσουμε, το θέμα μπλέχτηκε και γίναμε ιδιοκτήτες.

Είναι ανθρώπινο, όλα αυτά τα χρόνια, πόνεσα, αγάπησα, έκλαψα για την Ξάνθη, για την ομάδα, και θεωρώ ότι οι Ξανθιώτες γενικότερα έχουν ένα επίπεδο διαφορετικό και είναι καλού άνθρωποι. Και αυτό δεν είναι ένα «κομπλιμάν».

Άσχετα αν δεν έρχονται στο γήπεδο, άσχετα αν κάποιοι έχουν αναφερθεί κόντρα στο όνομά μου, δεν γίνεται με κακία ούτε με δόλο. Θα πω συγκεκριμένα ένα όνομα, ο Ευτύχης ο Πατσούρας, που έφυγε από τη ζωή. Μακάρι να είχαμε 10.000 Ευτύχηδες, γιατί μπορεί να έβριζε όλο το κόσμο, αλλά πέθαινε για την ομάδα, δε την έβλαψε με βία, μπορεί να αναφερόταν ή καταφερόταν στο όνομά μου από το πρωί ως το βράδυ, αλλά ήταν πολύ βαθιά Ξάνθη. Κι όταν κάποια στιγμή τον ρώτησα «Καλά σήμερα δεν έγινε τίποτα, κερδίσαμε, στάματα να μου τα ρίχνεις», μου πε «στα ρίχνω για την επόμενη φορά που δε θα σε δω».

Θέλω να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ, και όχι τυπικά γιατί δεν είναι του στυλ μου, μέσα από όλη τη ψυχή μου, στην ομάδα που εκπροσωπήθηκε από τον κ. Αντωνιάδη, που ξεκίνησαν αυτή τη προσπάθεια για να φέρουν την ομάδα στην Α’ Εθνική. Νομίζω ότι αυτά ήταν πέτρινα, δύσκολα χρόνια, αλλά ρε γαμώτο ήτανε πολύ ανθρώπινα! Ήτανε πολύ ανθρώπινα, ήταν ζεστά και ήτανε πραγματικά. Το ποδόσφαιρο το ξέρετε καλά, δεν είναι έτσι πια και ούτε πρόκειται να ξαναγίνει. Είναι τυχεροί αυτοί που αισθάνθηκαν τα συναισθήματα της εποχής του Αντωνιάδη. Όλοι οι υπόλοιποι, καλώς ή κακώς γιατί έτσι είναι η ζωή, ζούνε σε ένα πλήρη επαγγελματισμό, και από εδώ και στο εξής θα ναι χειρότερα. Η ιδέα της Ξάνθης ή της οποιαδήποτε ομάδας, δύσκολα θα υπάρχει μέσα στο χρόνο, θα είναι κάτι «άυλο».

Θέλω να πω κάτι άλλο. Τα είπε όλα ο Δήμαρχος δε πρόκειται να μακρηγορήσω. Τα επόμενα 50 χρόνια, η επόμενη γιορτή εύχομαι να βρει την Ξάνθη στην Α’ Εθνική. Όχι με 1.000, αλλά με 10.000 κόσμο, γιατί οφείλετε να το κάνετε, οφείλετε να το κάνετε για την πόλη σας, οφείλετε να το κάνετε για την πόλη μας! Και θα κλείσω με αυτό «αιωνιότητα στη ζωή δεν υπάρχει, αιωνιότητα υπάρχει στο παράδεισο και στη κόλλαση». Στα 10, 20, στα 30 χρόνια είσαι παντρεμένος με μια γυναίκα και στα 20 χρόνια τον ταλαιπωρημένο τον άντρα τον παρασημοφωρούν.

Έτσι είναι και η μπάλα. Να αγαπάμε την Ξάνθη, να αγαπάτε την Ξάνθη, δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο που προσέφερε αυτή η ομάδα. Εϊναι ένα exposure, μια έξοδος που προσέφερε αυτή η ομάδα στα Αθηναϊκά και όχι μόνο δίχτυα. Κι αυτό το χρειάζεται η πόλη. Νομίζω ότι το έχουνε πει όλοι οι προηγούμενοι, δεν έχω κάτι άλλο να πω, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για την παρουσία σας, και να έχετε την υγεία σας εσείς και οι οικογένειές σας. Να είστε πάντα καλά!»