Θρήνος για τον παγκόσμιο αθλητισμό από την είδηση του θανάτου του Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου. Ο “Ηρακλής τσέπης”, ο οποίος νοσηλευόταν και πάλι σε κρίσιμη κατάσταση της τελευταίες ημέρες, δεν άντεξε τελικά και έφυγε από τη ζωη μόλις σε ηλικία 50 ετών σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης.
Θεωρείται ο μεγαλύτερος αθλητής ανεξαρτήτως αθλήματος που έχει αναδείξει ποτέ η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Θράκης (που για όσους ξαφνιάζονται, δεν εκτείνεται προφανώς μόνο στην ελληνική επικράτεια αλλά και στην τουρκική αλλά και την βουλγαρική). Λίγες ημέρες μετά τη μεταμόσχευση ήπατος στην οποία είχε υποβληθεί, ο Σουλεϊμάνογλου παρουσίασε και πάλι προβλήματα υγείας, τα οποία αυτή την φορά αποδείχτηκαν ανίκητα.
Ο σπουδαίος αρσιβαρίστας παρουσίασε έντονη ενδοκρανιακή υπέρταση, με συνέπεια να εισαχθεί στο νοσοκομείo στις 11 Νοεμβρίου. Αν και αναζητήθηκαν άλλες λύσεις, τελικά οι γιατροί κατέληξαν σε χειρουργική επέμβαση. Δυστυχώς, ο οργανισμός του ήταν εξασθενημένος και δεν άντεξε.
Γεννήθηκε στο Πτιχάρ της Βουλγαρίας, ένα χωριό που βρίσκεται στην επαρχία του Κάρτζαλι, λίγα δηλαδή χιλιόμετρα βόρεια από την Κομοτηνή (και πριν φτάσει κανείς στην βουλγαρική πόλη, στην οποία πλέον η πρόσβαση έχει γίνει εφικτή σε χρόνο λιγότερο της μιας ώρας από την Ελλάδα μετά τον κάθετο άξονα στη Νυμφαία). Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Ιανουαρίου 1967.
Ο πατέρας του ήταν Τούρκος μετανάστης που δούλευε ως ανθρακωρύχος στη Βουλγαρία. Ουσιαστικά ο μικρός Ναϊμ Σαλαμανοφ, όπως ήταν αρχικά το όνομά του, ήταν μέλος της μειονότητας που ζούσε στην Βουλγαρία. «Στην τρυφερή ηλικία των 16 ετών, όντας ακόμη Βούλγαρος, (αλλά προερχόμενος και ανήκων στην καταπιεσμένη τουρκική μειονότητα) πέτυχε το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ του, ωστόσο το 1984 έχασε την ευκαιρία να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λος Αντζελες, λόγω του μποϊκοτάζ το οποίο κήρυξαν οι (τότε λεγόμενες) ανατολικές χώρες», θυμίζει σε σχετικό άρθρο του ο Βασίλης Σκουντής.
Δυο χρόνια αργότερα, στη διάρκεια ενός ταξιδιού με την Εθνική Βουλγαρίας στη Μελβούρνη, όπου διεξαγόταν ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Ναίμ αυτομόλησε και ζήτησε άσυλο, μαζί με την υπηκοότητα, στην Τουρκία, όπερ και εγένετο. Με το αζημίωτο φυσικά, διότι οι γαλαντόμοι Τούρκοι πλήρωσαν με προθυμία τα 1.250.000 δολάρια που ζητούσαν οι Βούλγαροι για να εγκρίνουν την υιοθεσία του και να μην προκαλέσουν προσκόμματα στην καριέρα του.
Μετά τους σημαδιακούς Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες, το κομμουνιστικό καθεστώς της Βουλγαρίας ανάγκασε την μειονότητα της χωρας να κλείσει τα σχολεία και τους χώρους προσευχής της, να πάψει να μιλά τουρκικά και να υιοθετήσει βουλγαρικά ονόματα. «Ήταν μια κατάφωρη απόπειρα να εκκαθαριστεί η τουρκική ταυτότητα μέσα στα βουλγαρικά σύνορα, κάτι που έπληττε περισσότερους από 900.000 Τούρκους», επισημαίνει το newsbeast.
Ο πιτσιρικάς βαφτίζεται λοιπόν Ναούμ Σαλαμάνοφ, κι έτσι θα τον μάθει για πρώτη φορά η οικουμένη στα μεγάλα σαλόνια της άρσης βαρών. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μια ωραία πρωία κάτι γραφειοκράτες εισβάλλουν στο σπίτι του με ένα τηλεοπτικό συνεργείο και τον αναγκάζουν να δηλώσει στον αέρα πως ήταν πάντα Βούλγαρος και το τούρκικο επίθετό του ήταν απλώς ένα προγονικό απομεινάρι, όταν οι Οθωμανοί είχαν εξαναγκάσει υποτίθεται την οικογένεια να εξισλαμιστεί.
Ο Ναΐμ αρνήθηκε, την επομένη ωστόσο είδε όλα αυτά να παίζουν στην κρατική εφημερίδα! «Ήταν το κερασάκι στην τούρτα της καταπίεσης, αυτό που θα ανάγκαζε τον νεαρό αθλητή να πάρει τη μοιραία απόφαση να αυτομολήσει στην Τουρκία. Ήταν το 1986 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Μελβούρνης που δεν επέστρεψε στη Βουλγαρία και προσγειώθηκε αντιθέτως στην Κωνσταντινούπολη».
Από την τεράστια μάλιστα δημοσιότητα που απέκτησε το θέμα και τις τόσες συνεντεύξεις του σε ξένα μέσα πληροφορήθηκε ο πλανήτης για τις καταπιεστικές πολιτικές των Βούλγαρων στην μειονότητα. «Ως αντίδραση στη γενική κατακραυγή, οι Βούλγαροι επέτρεψαν στους γονείς του Ναϊμ να μεταναστεύσουν στην Τουρκία, όπως και σε 320.000 ακόμα τουρκικής καταγωγής Βούλγαρους που βρήκαν τον δρόμο τους για την Τουρκία», αναφέρει σε σχετικό ρεπορτάζ του το newsbeast.
Αιτήθηκε την τουρκική υπηκοότητα, την πήρε αμέσως και άλλαξε επίσης το όνομά του στο πιο τούρκικο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου. Η τουρκική κυβέρνηση χρυσοπλήρωσε τον Σουλεϊμάνογλου στην βουλγαρική με 1.000.000 δολάρια (ακόμα και για 1.250.000 δολάρια έκανε λόγο ο αθλητικός Τύπος της εποχής) για να αγωνιστεί με την ημισέληνο στο πέτο, μιας και οι ολυμπιακοί κανονισμοί επέβαλλαν τριετή αποκλεισμό στους αθλητές που άλλαζαν υπηκοότητα. Και ο Ναΐμ δεν θα απογοήτευε τη νέα του πατρίδα, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία του! Το πρώτο χρυσό της Τουρκίας στην κατηγορία φτερού.
Ο Σουλεϊμάνογλου θεωρείται ο κορυφαίος αρσιβαρίστας στην κατηγορία του και ίσως ο σπουδαιότερος στην ιστορία μαζί με τους Πύρρο Δήμα και Κάχι Καχιασβίλι (φωτο οι τρεις τους). Στην καριέρα του ο επονομαζόμενος και “Ηρακλής τσέπης” καθώς είχε ύψος μόλις 1.47μ κατέκτησε τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια (το 1988 στη Σεούλ, το 1992 στη Βαρκελώνη και το 1996 στην Ατλάντα), επτά χρυσά σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και δύο σε ευρωπαϊκό με τις δύο χώρες που εκπροσώπησε.
Υπήρξε ο πρώτος και παραμένει ο μόνος μέχρι τώρα αρσιβαρίστας ο οποίος έβαλε στην μπάρα τρεις φορές το βάρος του (62×3=186 κιλά) στο αρασέ. Είναι επίσης ο δεύτερος από τους επτά που σήκωσαν τρεις φορές το βάρος τους στο ζετέ, αλλά ο μόνος ο οποίος πρόσθεσε άλλα δέκα κιλά! Ο αγώνας του με τον Βαλέριο Λεωνίδη στις 22 Ιουλίου του 1996 στην Ατλάντα θεωρείται ο κορυφαίος που έχει υπάρξει στην ιστορία της άρσης βαρών.
«Δυστυχώς δεν άκουσε ούτε εμένα ούτε κανέναν από το περιβάλλον του. Ξεκίνησε τον πρωταθλητισμό στη Βουλγαρία από 14 χρονών, στα 16 έκανε το πρώτο του παγκόσμιο ρεκόρ, τον έβαλαν σε μία γυάλα, δεν είχε δώσει κανένα βάρος στα γράμματα, ο κόσμος του όλος έγινε ο αθλητισμός και όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν κόσμο, που δεν είχε προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει. Και ήταν ήδη αργά πια για να το κάνει», σχολίασε ο εθνικός προπονητής της Ελλάδας Βαλέριος Λεωνίδης για τον αιώνιο αντίπαλό του Ναϊμ Σουλεϊμάνογλου, τον μεγαλύτερο αθλητή που ανέδειξε το θρακικό έδαφος, που έφυγε στα 50 του από τη ζωή…
